Αττική και Αθήνα, σιγανά βήματα στις εξοχές και στους δρόμους.

Ερευνά και γράφει ο Δημήτρης Κρασονικολάκης. Δημοσιογράφος - Συλλέκτης. Ανεξάρτητος ερευνητής πειραϊκής ιστορίας και λογοτεχνίας.

 

 

ΑΤΤΙΚΗ. Χριστιανική Αδελφότης Νέων. ″Ενθύμιον/ Εκδρομής/ Σκαραμαγκά/ ΧΑΝ″ 1932.

 

 

 

 

ΑΤΤΙΚΗ. Πατέρας με τους γιούς του στην θέση Eden Παλαιού Φαλήρου. Αν και χειμώνας, παλτά, καπέλα, κάλτσες, τα αγόρια φορούν κοντά παντελόνια, σύμφωνα με την υγιεινή και τον συρμό (μόδα) της εποχής. 28 Ιανουαρίου 1934.

 

 

 

 

Κάποτε οι ευχές, γραμμένες χειρόγραφα σε επιστολές και καρτ ποστάλ με πολύ συναίσθημα, ταξίδευαν με το ταχυδρομείο. Τώρα μεταφέρονται κυρίως μέσω εφαρμογών των τηλεφώνων και των υπολογιστών. Ευχές από τα Κύθηρα για την ερχόμενη εορτή του Χρήστου Τσακίρη στην Αθήνα. ″Μυλοπόταμον Κυθήρων τη 21 Δεκεμβρίου 1935. Αγαπητέ φίλε Χρίστο. Εν πρώτοις έρχομαι να σου ευχηθώ χρόνια πολλά για την γιορτή σου και τον καινούργιο χρόνο να τον διέλθης με υγείαν και ευτυχίαν και δεύτερον να σε ευχαριστήσω δια τα δώρα σου που προ καιρού μου έστειλες, να σου ζητήσω ωσαύτως συγνώμην δια το ότι εβράδυνα πολύ να σου απαντήσω.
Διαβίβασε παρακαλώ τους χαιρετισμούς μου εις την οικογένειά σου ως και εις τον κ. Μαρσέλον. Με αγάπην. Νίκος″. Κύριον Χρίστον Τσακίρην Αθήνας.

 

 

 

 

ΑΘΗΝΑ 1939. Ο Γιάννης Τσαρούχης είχε γράψει «Η μελέτη του παρελθόντος αυξάνει το μήκος της ζωής μας». Βάλτε το νου να επιστρέψει εκεί που η μνήμη έχει κρατήσει τις πιο όμορφες εικόνες και εμπειρίες σας. Η φωτογραφία ήταν αφιερωμένη σε κάποιον καλό φίλο του εικονιζόμενου.

 

 

 

 

ΑΘΗΝΑ: Έτος 1944. Πρόσωπα ταλαιπωρημένα, σε αναμονή μιας καλλίτερης ζωής που διαψεύστηκε από τα γεγονότα ή άργησε να έλθει. Πόσο χαμένος καιρός, πόσα όνειρα απραγματοποίητα. Συνεχής αδημονία.

 

 

 

 

ΑΤΤΙΚΗ. Ιερός Ναός Αγίας Βαρβάρας. Αφιέρωση ″Μετά του Ι. Βαρβεράκη έξωθεν της Αγ. Βαρβάρας″. Χωρίς χρονολογία. Μια άλλη φωτογραφία του 1950 έξω από την ίδια εκκλησία ανάρτησα στο Face Book στις 7 Μαΐου 2020.

 

 

 

ΑΘΗΝΑ. Ιανουάριος 1947. Περπάτημα με δυο γυναικεία χαμόγελα στο κέντρο της πόλης. Ο άνδρας πίσω απλά έτυχε να παρακολουθεί.

 

 

 

ΑΘΗΝΑ: Κάμποσες δεκαετίες πριν, μια περιοχή της ευρύτερης πόλης με βάθος τον Λυκαβηττό. Χαμηλά ακόμα σπίτια, μια αδιαμόρφωτη πλατεία που δυσκολευόμαστε να αναγνωρίσουμε την θέση και την ονομασία της.

 

 

 

ΑΘΗΝΑ: Η πόλη δεν είναι άψυχη, κατοικείται, συμπεριφέρεται σαν ένας ζωντανός οργανισμός που διαφοροποιείται. Καλό το τοπίο, τα κτίρια, οι δρόμοι, τα άλση όπως εμφανίζονται μόνα τους στο φωτογραφικό χαρτί, αν όμως αυτό το υλικό δένεται με την παρουσία των ανθρώπων δίπλα του, του δίνει παραπάνω αξία. Γιατί αποτυπώνει την στιγμή, παρακολουθούμε την μόδα, την κίνηση, την πολιτική - κοινωνική ατμόσφαιρα οπότε ταξινομούμε και συγκρίνουμε ευκολότερα την εποχή που τραβήχτηκε. Μας μαθαίνει ιστορία. Ειδικά όταν δεν φέρει χρονολογία. Παρατηρήστε την γυναίκα και τους ναύτες.

 

 

 

 

ΑΘΗΝΑ. Νέος άνδρας περπατά σε κεντρικό δρόμο. Φοράει κουστούμι και κρατάει μάλλον το παλτό του προσεκτικά διπλωμένο. Η ποιότητα του χαρτιού δεν βοηθάει σε καθαρότερη απεικόνιση.

 

 

 

ΑΘΗΝΑ. Ο κόσμος ξεχύνεται στους δρόμους για περίπατο και ψώνια, δεν τον σταματούν τα κρύα, οι βροχές, οι ζέστες. Βρίσκει τρόπους να ξοδεύει τα λίγα ή τα πολλά ακόμα και με την πανδημία, με τον εμφύλιο, με την κατοχή, πόσο μάλλον σε καιρούς γαλήνιους. ″Σάββατον απόγευμα <29-1-49> στην οδό Αιόλου″. Ο παραλήπτης έβαλε την υπογραφή του ″Αθήναις 5-2-49″.

 

 

 

 

Περπατώντας στην Αθήνα, άντρας και γυναίκα ντυμένοι με παλτά αλλά με καλό καιρό και διάθεση. Την έχω αναρτήσει στο Face Book και στις 1 Μαρτίου 2020 (στο μπλογκ 11.4.2020, με τον τίτλο Αθήνα, φωτογραφίες με μικρούς υπότιτλους), όμως το δεύτερο αντίγραφο που βρήκα αναφέρει ″Δεκέμβριος 1951″.

 

 

 

ΑΘΗΝΑ. Ό,τι και να γίνει, πόλεμος ή πανδημία, δεν θα σταματήσουμε να βγαίνουμε από τα σπίτια μας και να περπατάμε στην πόλη. Σε καιρό ειρήνης, τα πράγματα είναι φυσικά πιο άνετα, ελεύθερα, κοινότυπα, επιβεβλημένα. Δυο γυναίκες σε κεντρικό δρόμο, κάποια ηλιόλουστη ημέρα. Πίσω η επιγραφή, ″Εκδότης Αργύρης Παπαζήσης″. Οι εκδόσεις ιδρύθηκαν στα 1929, προπολεμικά τα γραφεία ήταν στην Ακαδημίας 66. Τυπώθηκε στα καταστήματα ΚΑΛΥΝΤΙΚΑ - ΕΙΔΗ ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑΣ ΟΠΤΙΚΑ ΩΡΟΛΟΓΙΑ ″ESPERUS″ ΑΙΟΛΟΥ 105 ΧΑΥΤΕΙΑ ΤΗΛ. 31-626 ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΑ - Μ. ΓΕΝΟΒΕΖΟΣ.

 

 

 

 

 ΑΤΤΙΚΗ. Χωρίς χρονολογία. ″Η Μαρινέλα μου 3ών ετών στο Γαλάτσι″.

 

 

 

 

ΑΘΗΝΑ, Πλατεία Συντάγματος. Κοριτσάκι και περιστέρια. Γύρω, άλλα παιδιά και μεγάλοι με τα χειμωνιάτικα, αν και η ημέρα ήταν ηλιόλουστη. Η λήψη ήταν κακή, στις δυο άκρες διακρίνεται αποτύπωμα το φιλμ.

 

 

 

 

ΑΘΗΝΑ. Η υποδοχή του νέου έτους συνδυάζεται με την πολυκοσμία στους δρόμους, με το πέρασμα από τα καταστήματα για τα απαραίτητα ψώνια και δώρα. Τίποτα δεν σταματά την συνήθεια, το είδαμε και τώρα με την πανδημία. 70 χρόνια πριν: ″Παραμονή πρωτοχρονιάς του 1951 εις Αθήνας″.

 

 

 

 

ΑΘΗΝΑ, Σύνταγμα, οδός Βασιλίσσης Σοφίας. Την εποχή που οι παρελάσεις, οι εκδηλώσεις για την νέα χρονιά ήταν πιο έντονες, με πρωτόκολλο, παρουσία των αρχών, των πολιτικών, του λαού… ″Σας εύχομαι το νέον έτος αίσιον και ευτυχές και χρόνια πολλά. Όλγα Βασιλείου. Στο Σύνταγμα ο Στράτος είναι και ο Στέφος″.

 

 

 

 

ΑΘΗΝΑ. Σε χειμωνιάτικες ημέρες που είχε υποφερτή θερμοκρασία και ήλιο, οι γυναίκες εύρισκαν την ευκαιρία να βγουν στις αυλές στα μπαλκόνια ή στις ταράτσες των σπιτιών τους να απολαύσουν την ζέστη και να χαρούν την παρουσία των παιδιών παίζοντας, γελώντας συζητώντας. Ήρεμες μεταπολεμικές στιγμές. Σαν σήμερα, 31 Ιανουαρίου 1953!

 

 

 

 

ΑΤΤΙΚΗ. Οι Αθηναίοι και οι Πειραιώτες, οι κάτοικοι του λεκανοπέδιου με την ευρύτερη έννοια, σε κάθε ευκαιρία εξορμούσαν στις παραλίες και στα βουνά για ψυχαγωγία και καλό φαγητό σε ταβέρνες και εξοχικά κέντρα. ΑΓΙΟΙ ΘΕΟΔΩΡΟΙ, 13-1-1957. Ήταν ημέρα Κυριακή.