Ένας έφηβος γυμνός στη μέση ενός κήπου.

Ερευνά και γράφει ο Δημήτρης Κρασονικολάκης.

Τα περιοδικά, οι εφημερίδες και τα βιβλία αφού κυκλοφορήσουν και διαβαστούν, πετιούνται ή στέκονται σε κάποια άκρη. Οι αναγνώστες ξεχνούν εύκολα ένα κατατοπιστικό κείμενο κι αν κάποιοι με αναλαμπές πάνε να θυμηθούν, δυσκολεύονται να ανατρέξουν στις πηγές (οι οποίες κρυστάλλινα εκφράζουν την αλήθεια), συγχέουν τα ονόματα, οπότε αποδίδουν σε άλλους, πρόχειρους αντιγραφείς, τα εύσημα μιας αυθεντικής καταγραφής.
Ευτυχώς που το διαδίκτυο έχει ανοιχτούς ορίζοντες, μπορεί κάποιος επίμονος να βρει ένα παλαιότερα δημοσιευμένο άρθρο, αναφορά ή φωτογραφία ώστε να αντιληφθεί την πρωτοτυπία και τον κόπο του αρχικού συντάκτη του.
Παρουσιάζω λοιπόν ένα παλιό μου μελέτημα όχι τόσο να δείξω ότι σε κάποια θέματα υπήρξα ο αναμφισβήτητος πληροφοριοδότης, αλλά μόνο και μόνο για να αντιληφθείτε ότι εδώ, στον Πειραιά μας, έχουμε πολύτιμα μνημεία που δεν δίνουμε την ανάλογη σημασία. [Το ίδιο συνέβη όταν αναμόχλευσα την ύπαρξη της προτομής του Θεμιστοκλή στα Ταμπούρια, νομίζω στην ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΠΡΑΞΗ το 1992]

Υπάρχουν πολλές αφορμές να γραφτεί ένα άρθρο, μια από αυτές είναι να ξέρεις ν’ απαντήσεις σωστά σε ερωτήσεις φίλων για ένα εξειδικευμένο πειραιώτικο θέμα. Ακόμα περισσότερο να συμπληρώσεις ένα δημοσίευμα σε βιβλίο που απλά αναφέρεται για κάτι, αλλά δεν έχει περαιτέρω διευκρινιστικά στοιχεία.
Στην παρέα μου λοιπόν που καθόμασταν κάποτε τα καλοκαίρια στο καφέ του Θεμιστόκλειου κήπου, στους φίλους που δεν διάβασαν το κείμενό μου στην ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΤΩΝ της Πέμπτης 21 Μαΐου 2009, σε όλους εσάς που προσφέρεστε να με αναγνώσετε, το αφιερώνω!    

Στο τρίτο τεύχος της σειράς <Αφιέρωμα>, περιοδική έκδοση της Ελληνογαλλικής Σχολής Πειραιά ο Άγιος Παύλος, Δεκέμβριος 2008, με τίτλο <Τέχνη Δημοσία, η εικαστική όψη του Πειραιά>, στην σελίδα 73, υπάρχει η αναφορά στο άγαλμα του γυμνού νέου που βρίσκεται στο κέντρο του κήπου Θεμιστοκλή ή αλλιώς Τινάνειου κήπου, δίπλα στον Άγιο Σπυρίδωνα. Το έργο είναι όντως υπογραμμένο από τον γλύπτη Κώστα Βαλσάμη (Σύμη 1908 - Αθήνα Δεκέμβρης 2003) στα χρόνια της παραμονής του στο Παρίσι.

Ο Βαλσάμης είναι από εκείνους τους δεκάδες πνευματικούς ανθρώπους (154 άτομα) που χάρη στις ενέργειες του Οκτάβιου Μερλιέ στα δύσκολα του εμφυλίου - για να γλιτώσουν! - πήγε στο Παρίσι με υποτροφία. [Έφυγαν από τον Πειραιά στις 22 Δεκεμβρίου του 1945 για τον Τάραντα με το μεταγωγικό πλοίο «Mataroa»]  

Στην βάση του μπορούμε να διαβάσουμε καθαρά τ’ όνομά του: C. VALSAMIS / PARIS 1948 καθώς και ένα δεύτερο, πολύ σημαντικό στην τέχνη, αυτό του φημισμένου χυτηρίου που κατασκευάστηκε: ALEXIS RUDIER. 

[Ο Alexis Rudier ίδρυσε το χυτήριό του στο Παρίσι στα 1874. Σε αυτό οφείλονται μερικά από τα καλλίτερα μπρούτζινα έργα τέχνης του 19^ου και 20^ου αιώνα. Μετά τον θάνατό του στα 1897 το συνέχισε η γυναίκα του με τον γιο τους Eugène. Ο Eugène Rudier, (1875-1952) έκανε πασίγνωστη την δουλειά του και συνεργάστηκε με πολλούς επώνυμους καλλιτέχνες. Μετά τον θάνατο του Auguste Rodin το 1917, πήρε την αποκλειστικότητα των γραμματοσειρών για το Μουσείο Rodin. Στα 1929 κάλεσε τον άρρωστο φίλο του, διάσημο γλύπτη Antoine Bourdelle να τον φιλοξενήσει στην ιδιοκτησία του όπου και πέθανε τον ίδιο Οκτώβριο. Καθώς τα πάντα έχουν ένα τέλος,  ήλθε η ώρα του Ευγένιου Ρουντιέ να φύγει από την ζωή στις 18.6.1952 και κηδεύτηκε στο νεκροταφείο του Vésinet. Τον τάφο του κοσμεί ένα έργο του Rodin, «Η ΜΕΓΑΛΗ ΣΚΙΑ»... 
Πολύ γρήγορα, η χήρα του, σύμφωνα με τις οδηγίες του, έβαλε κι έκαψαν τα Αρχεία του κι έσπασαν τα καλούπια χύτευσης, για να εμποδιστεί να τον διαδεχτεί ο οποιοσδήποτε. Με τον θάνατό του, όλα έπρεπε να σταματήσουν!]

Θέλω τώρα να προσθέσω και τις δικές μου πληροφορίες για αυτό το άγαλμα των     «αγνώστων λοιπών στοιχείων» του κειμένου του «Αφιερώματος».

Ετοιμάζοντας το 1997 το άρθρο μου «Στον Τινάνειο κήπο των τελευταίων χρόνων» μελέτησα και το εν λόγω έργο.

Είχα λοιπόν γράψει περίπου: Στη μέση του κήπου ατενίζει προς την θάλασσα το άγαλμα του γυμνού νέου αφιερωμένο ΕΙΣ ΤΟΝ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΗΝ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ ΕΛΛΗΝΑ ΠΟΝΤΟΠΟΡΟΝ - Η ΕΝΩΣΙΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΦΟΠΛΙΣΤΩΝ - ΙΟΥΝΙΟΣ 1949. (Την εποχή εκείνη [1946 - 1950] πρόεδρος στην Ένωση Ελλήνων Εφοπλιστών ήταν ο Σαντορινιός Λουκάς Νομικός).

Ο φίλος μου Ιάκωβος Βαγιάκης (1928-2018) θυμάται ότι συνομιλώντας κάποτε με τον Βαλσάμη του είπε πως το συγκεκριμένο άγαλμα το είχε εκθέσει σε ατομική του έκθεση στο Λονδίνο. Κάποιοι Έλληνες εφοπλιστές το είδαν και το αγόρασαν για να στηθεί στον Πειραιά ως «Νέος Έλληνας ναυτικός». Ίσως να μη θυμούμαι ακριβώς τον τίτλο αυτό, αλλά κάπως έτσι το είπε λίγο καιρό πριν πεθάνει. Και μάλλον αυτή είναι η αλήθεια.

Γεγονός είναι ότι το γλυπτό στον Τινάνειο που προσπερνάτε αδιάφορα - εγώ πλέον του αποδίδω τον πρέποντα σεβασμό - έχει αποκτήσει μοναδική συλλεκτική και συναισθηματική αξία.

Στις 22.7.1994 έβγαλαν τον έφηβο για να στήσουν στην θέση του το μνημείο της Εθνικής Αντίστασης, έκαναν δοκιμές, ο όγκος όμως της κατασκευής δεν ταίριαζε εκεί και τελικά στήθηκε σε μια άκρη του κήπου απέναντι από το ΝΑΤ.

Έτσι «ο ποντοπόρος» ξαναμπήκε στο κέντρο του κήπου σε τσιμεντένια βάση δίχως τα μάρμαρα και την επιγραφή του με αποτέλεσμα να μη γνωρίζει αυτός που τον κοιτάζει για ποιο λόγο τοποθετήθηκε.

Το δε μνημείο της Εθνικής Αντίστασης 1941 - 44, είναι μια άχαρη μάζα από μπετόν, έργο του Αποστόλη Φανακίδη που πήρε το πρώτο βραβείο κι αναρωτιέμαι αν τελικά άξιζε ο κόπος να κατασκευαστεί και να πιάσει τόσο σημαντικό χώρο.

Θεωρώ τον Τινάνειο (πολλοί προτιμούν να τον λένε κήπο του Θεμιστοκλή αλλά έτσι ξεχνάμε ένα ιστορικό πειραϊκό γεγονός που ευχάριστο ή δυσάρεστο σημάδεψε τον τόπο) ένα κομμάτι της αυλής του σπιτιού των ονείρων μου. Περιμένει καρτερικά η ψυχή μου να δει τα λουλούδια του να ξανανθίζουν, να παίζουν μέσα του χαρούμενα τα παιδόπουλα και να ξαποσταίνουν στα παγκάκια το κορμί τους οι περαστικοί ξένοι αλλά προ πάντων οι Πειραιώτες του τώρα και του πάντοτε!

......
Αργότερα δικαιώθηκα μερικώς αφού γύρω από τον γυμνό νέο δημιουργήθηκε μια μικρή πρασιά γεμάτη θάμνους και λουλούδια. Άσχετα αν σε λίγο διάστημα η κλασική αδιαφορία των δημοτικών υπαλλήλων του τμήματος παρκοτεχνίας την άφησε να ξεραθεί και να φυτρώνουν μόνο αγριόχορτα, μ’ αρέσει να κυκλοφορώ και να ρουφάω κάτω από τα δέντρα κάτι από την ατμόσφαιρα της πιο ιστορικής πλατείας της πόλης.  Ένα αναψυκτήριο μέσα στο πάρκο (το Yard Café του Δημήτρη Βουγιουκάκη, δεν λειτουργεί πλέον) ήταν το μόνιμο καλοκαιρινό στέκι όταν συναντιόμουν με την παρέα των συναδέλφων μου. Ο κήπος συνήθιζε να κλείνει τις πόρτες του τις νύχτες για λόγους ευπρέπειας και ασφάλειας. Τώρα είναι ανοιχτός.

Το μνημείο του Φανακίδη, που μπορείς να περάσεις κι από κάτω από την αψίδα του, παραμένει ένας ιδιότυπος συνδυασμός τσιμέντου και μετάλλου. Το μέταλλο όμως κλάπηκε από τους πωλητές χαλκού / μετάλλου με προορισμό τα χυτήρια.

Άλλο σημαντικό έργο του Βαλσάμη είναι «η μάνα της Κατοχής», 1979, ακριβώς δεξιά στην είσοδο του Α΄ Νεκροταφείου Αθηνών. «Είναι η καλλιτεχνική έκφραση ενός συγκλονιστικού γεγονότος, που έζησε ο ίδιος ο καλλιτέχνης στα χρόνια της Κατοχής. Είναι η ανώνυμη Ελληνίδα μητέρα που σωριάστηκε ένα πρωινό σ’ ένα δρόμο του Πειραιά, τα ζοφερά εκείνα χρόνια, αγκαλιά με το βρέφος της, το οποίο γαντζωμένο στο αποστεγνωμένο στήθος της εναγωνίως αλλά ματαίως ζητούσε να κατασιγάσει την πείνα του..».

Ο Βαλσάμης ήθελε να δωρήσει στα 1980 και χάλκινο γλυπτό, «το Περιστέρι της Ειρήνης» στην ΕΟΚ στο Στρασβούργο αλλά απ’ ότι ξέρω ένα αντίστοιχο βρίσκεται στην Σύμη...

Πρώτη δημοσίευση: Εφημερίδα Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΤΩΝ, φύλλο 120 της Πέμπτης 21 Μαΐου 2009 σελίδα 9.
Δεύτερη δημοσίευση: Εφημερίδα ΠΕΙΡΑΙΟΡΑΜΑ, τεύχος 1, Απρίλιος 2013, σελ. 6.
Εδώ απλά ξανακοιταγμένο και προσαρμοσμένο στην εποχή μας.

  

Έγγραφα μηχανουργείων και εταιρειών του Πειραιά για πιστοποίηση ημερομισθίων εργαζομένων και για άλλες χρήσεις.

Ερευνά και γράφει ο Δημήτρης Κρασονικολάκης.

Στην συλλογή μου βρίσκονται αρκετά δακτυλογραφημένα μονόφυλλα μηχανουργείων κυρίως αλλά και άλλων μεγάλων εταιρειών του Πειραιά, περιόδου 1946 -1967 (μια του 1974), γεμάτα με ελέγχους και πιστοποιήσεις, χαρτόσημα και σφραγίδες, χειρόγραφες σημειώσεις και αναλυτικές καταμετρήσεις με στυλό ή μολύβι, επικυρωμένα με αστυνομικές βεβαιώσεις περί του γνησίου της υπογραφής, αφορούντα στα ημερομίσθια των υπαλλήλων σε επιχειρήσεις κατόπιν αιτήσεώς τους όταν εργάζονταν ή τα ζητούσαν αργότερα «δια πάσαν νόμιμον χρήσιν».
Η πλειοψηφία των αιτούντων μάλλον εστίαζε στην καταμέτρηση των ενσήμων σε ανάλογα μηχανουργεία ώστε τα άτομα να έχουν πρόσβαση στο ναυτικό επάγγελμα και να προσμετρήσουν αυτά ως προϋπηρεσία, να συγχωνευθούν με τα υπόλοιπα του εργασιακού βίου τους. 
Ελάχιστα από αυτά τα έγγραφα διαφοροποιούνται και αποδίδουν ξεχωριστό περιεχόμενο (όπως ένα εκτελωνιστικό του 1929 και ένα της Shell του 1953).
Τα περισσότερα από τα εν λόγω εργοστάσια βρίσκονταν στην λεγόμενη Βιομηχανική Ζώνη του Πειραιά, εκεί που τώρα αλλάζει εντελώς το τοπίο, με τις μεγάλες επενδύσεις και την στοχευόμενη αξιοποίηση. Όμως βλέπουμε να επεκτείνονται προς Νέο Φάληρο και στην απέναντι πλευρά του λιμανιού, στην Ακτή Ξαβερίου και στο Παλατάκι.
Έχω περπατήσει δεκάδες φορές την περιοχή. Επί χρόνια τα πράγματα παρέμεναν στάσιμα, τα μηχανουργεία, τα χυτήρια, οι σιδηροβιομηχανίες λειτουργούσαν, θορυβούσαν, έθρεφαν αμέτρητο αριθμό εργατών, παρήγαγαν κάθε λογής εργαλεία και μηχανές, ώσπου έφθιναν, έκλειναν, εγκαταλείπονταν, άδειαζαν και ερειπώνονταν.
Τώρα μια νέα εποχή διαδέχεται την αδράνεια. Νέα κτίσματα ανεγείρονται δίπλα στα παλιά εργοστάσια με εντελώς νέες χρήσεις, αφήνοντας να απολαμβάνουν τα μάτια μας ένα πολύχρωμο σύμπλεγμα, το ανακάτεμα του νέου με το καινούργιο σε σημείο να μπερδεύει τον αδαή επισκέπτη.
Η κατεδάφισή των εναπομεινάντων είναι το επακόλουθο, θα ξεχαστούν όταν γεράσουν και φύγουν οι τελευταίοι εργάτες, ενώ η αστική τάξη που διαμένει στο κέντρο και στις συνοικίες των καλών Δημοτικών Κοινοτήτων τα αγνοεί ήδη. Θα παραμείνουν τα ονόματά τους καταγραμμένα σε διατριβές φοιτητών, στα αρχεία υπηρεσιών και στα άρθρα κάποιων μελετητών. Αποδεικτικά στοιχεία θα αποτελούν τα εικονογραφημένα τιμολόγιά τους που βρίσκονται στα χέρια λίγων συλλεκτών ή δημοσιεύονται στις σελίδες ανάλογων βιβλίων.

*ΜΕΤΑΛΛΟΥΡΓΙΑ ΑΔΕΛΦΟΙ ΑΝΑΡΓΥΡΟΥ.
Συρματουργία, καρφοβελονοποιία. Εργοστάσιο στην οδό Αρτεμησίου 17. Ημερομηνία: 26.9.1951. Θεωρήθηκε για το έτος 1955. Ο ΓΟΝΙΔΑΚΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ εργάστηκε από 24.1.1947 έως 24.3.1947, από 23.5.1947 έως 9.10.1947 και από 6.2.1948 έως 29.4.1948 (30+27+11 ημερομίσθια) ως βοηθός καρφοβελονοποιός κι αποχώρησε με την θέλησή του. Νέα χρονολογία ελέγχου: Εν Πειραιεί τη 5.11.1957.
*ΜΗΧΑΝΟΥΡΓΕΙΟΝ ΑΔΕΛΦΟΙ ΑΝΑΡΓΥΡΟΥ ΚΑΙ ΣΙΑ.
Οδός Κ. Μαυρομιχάλη 12 [Παρακαλούμεν σημειώσατε την νέαν μας διεύθυνσιν οδός Αρτεμησίου και Παπαστράτου]. Βιομηχανία πετρελαιοκινητήρων «Ρουαγιάλ». Κατασκευές μηχανημάτων. Κατασκευές οδοντωτών τροχών. Ο ΓΟΝΙΔΑΚΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ εργάστηκε από 28.3.1947 έως 22.5.1947, από 17.10.1947 έως 5.2.1948 και 30.4.1948 έως 30.8.1948 (46+87+78 ημερομίσθια) ως μαθητευόμενος εφαρμοστής κι αποχώρησε με την θέλησή του. Νέα χρονολογία ελέγχου: Εν Πειραιεί τη 8.11.1957.    
*ΜΗΧΑΝΟΥΡΓΕΙΟΝ Ε. ΑΝΑΡΓΥΡΟΥ.
[Ευάγγελος Αναργύρου]. Αρτεμησίου και Παπαστράτου.
Κατασκεύαζε τους πετρελαιοκινητήρες «Ρουαγιάλ». Κατασκεύαζε και επισκεύαζε μηχανήματα πάσης φύσεως. Επισκευές ατμοπλοίων, ντιζελοπλοίων και ντιζελομηχανών. Εν Πειραιεί τη 31 Αυγούστου 1955. Ο ΓΟΝΙΔΑΚΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ του ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΥ εργάστηκε από 2.7.1951 έως 26.6.1952 (195 ημερομίσθια) ως βοηθός εφαρμοστής. Νέα χρονολογία ελέγχου: Εν Πειραιεί τη 6.11.1957.
*ΜΗΧΑΝΟΥΡΓΕΙΟΝ - ΛΕΒΗΤΟΠΟΙΕΙΟΝ Ε. ΑΝΔΡΕΑΔΑΚΗ ΚΑΙ Ν. ΠΑΝΤΕΛΗ.
[Ανδρεαδάκης Ευστράτιος]. Ασκληπιού και Πολυδεύκους 20. Κατασκευάζονται και επισκευάζονται παντός είδους μηχανές και λέβητες. Εν Πειραιεί τη 28 Ιουνίου 1954. Βεβαιώνεται ότι όπως προκύπτει από τις μισθολογικές καταστάσεις ο ΠΑΥΛΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ εργάστηκε ως μαθητής εφαρμοστής. Από 8.9.1947 έως 22.4.1950 (742 ημερομίσθια). «Κατά το ανωτέρω χρονικόν διάστημα επεδείξατο ζήλον εν τη εκτελέσει της εργασίας του ως και διαγωγήν αρίστην».
*Π. ΑΝΤΩΝΕΛΛΟΣ ΚΑΙ ΣΙΑ Α.Ε.
Εργοστάσιο: Ψαρρών 47. Κλάδοι: Μηχανουργικών εργασιών. Σιδηρών κατασκευών. Ναυπηγικών εργασιών. Εν Πειραιεί τη 30 Δεκεμβρίου 1948. Ο ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΠΑΞΙΝΟΣ εργάστηκε ως εφαρμοστής από 20.7.1935 έως 12.7.1936 (340 ημερομίσθια). Για την εταιρεία υπογράφει ο Μαρ. Π. Αντωνέλλος. Το γνήσιο της υπογραφής του βεβαιώνει ο Αρχιφύλαξ Κωνσταντίνος Β. Καρπούζης του Θ΄ Α.Τ. Πειραιώς.
Κατά δήλωση του εργοστασιάρχη στις 25.8.1952 τα βιβλία «δεν υφίστανται απολεσθέντα ή καταστραφέντα συνεπεία των πολεμικών γεγονότων». Ο ελέγξας το βιβλίο προσωπικού Σημαιοφόρος ΛΣ μέτρησε τα ημερομίσθια στις 4.12.1952          και βρήκε ότι εργάστηκε 10 μήνες και 22 ημέρες.
*ΨΥΚΤΙΚΗ ΠΕΙΡΑΙΩΣ. Ν. ΑΝΟΥΣΤΗΣ.
Μπουμπουλίνας 2 (Μέγαρον Βάτη). Ψυκτικά μηχανήματα. Ανταλλακτικά. Ψυκτικά αέρια. Ηλεκτροκινητήρες. Ηλεκτρικά ψυγεία. Συμπιεστές. Χαλκοσωλήνες. Εν Πειραιεί τη 27 Σεπτεμβρίου 1974. Η Σταυρούλα Τσαλατσάνη το γένος Προκοπίου Ανούστη βεβαιώνει το Οικονομικό Νυκτερινό Γυμνάσιο Αθηνών (Ακαδημίας 68, Αθήνα) ότι η μαθήτρια Μαυροειδάκου Χρυσούλα εργάζεται στο κατάστημα του Νικολάου Ανούστη στην οδό Μπουμπουλίνας 1 από 15 Οκτωβρίου 1973 έως σήμερα. Το γνήσιο της υπογραφής της βεβαιώνει ο Υπαρχιφύλαξ Πέτρος Ιωάν. Καλκούνος του Β΄ Α.Τ. Πειραιώς. 
 

*ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΜΗΧΑΝΩΝ ΚΑΙ ΑΝΤΛΙΩΝ ΝIΚΟΛΑΟΥ Ι. ΑΞΕΛΟΥ.
Κατασκευάζονται: Πετρελαιομηχανές ξηράς και θαλάσσης. Μονοκύλινδρες και δικύλινδρες. Αντλίες κεντρόφυγες ηλεκτροκίνητες και ιμαντοκίνητες. Πειραιεύς Ακτή Κονδύλη 16^Β . Βόλος. Εν Πειραιεί τη 30.9.1954. Πιστοποιείται ότι ο ΣΤΑΜΑΤΙΟΣ ΤΡΙΚΑΜΗΝΑΣ εργάστηκε στο μηχανουργείο του εργοστασίου Πειραιώς ως μαθητευόμενος εφαρμοστής από 11.10.1946 έως 23.10.1948 «ότε απεχώρησεν οικειοθελώς». Το γνήσιο της υπογραφής βεβαιώνει ο Υπαστυνόμος Β΄ Άγγελος Γ. Ντόντος του Α΄ Α.Τ. Πειραιώς. Ο ελέγξας το βιβλιάριο του ΙΚΑ Ανθ/ρχος ΛΣ Γ. Μουγάκος, μέτρησε 504 ημερομίσθια.
*ΜΗΧΑΝΟΥΡΓΕΙΟΝ - ΛΕΒΗΤΟΠΟΙΕΙΟΝ ΜΙΧΑΗΛ Ν. ΑΡΜΕΝΑΚΗ ΚΑΙ ΣΙΑ. Έτος ιδρύσεως 1926. Γραβιάς 48. Εν Πειραιεί τη 5 Ιανουαρίου 1955. Βεβαιώνεται ότι ο ΜΕΤΑΞΑΣ ΚΟΥΡΚΟΥΜΕΛΗΣ εργάστηκε ως βοηθός εφαρμοστού από 11.3.1940 έως 23.11.1940 (157 ημερομίσθια). Ο έλεγχος έγινε στις 7.4.1955 από τον Υποπλοίαρχο Μεν. Α. Καραμήτρο.
*ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΚΛΕΙΘΡΟΠΟΙΪΑΣ ΚΑΙ ΣΙΔΗΡΙΚΩΝ ΜΙΧΑΗΛ Ι. ΓΑΛΑΝΑΚΗ.
 Έτος ιδρύσεως 1884. Κατάστημα Ναυάρχου Μπήττυ 8. Εργοστάσιο οδός Αθηνών 109. Εν Πειραιεί τη 26 Ιανουαρίου 1955. Βεβαίωση ότι ο ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΜΑΝΔΑΛΙΟΣ εργάστηκε ως βοηθός εφαρμοστού από 17.5.1949 έως 17.2.1951. Κι αυτή η θεώρηση έγινε από τον Ανθ/ρχο ΛΣ Γ. Μουγάκο βάσει εγκυκλίου του 1954 η οποία ανεγνώριζε υπηρεσία για να δοθούν διπλώματα. Ο Μανδαλιός πήρε το δίπλωμα Μηχανικού Γ΄ Τάξεως ΕΝ.
*ΜΗΧΑΝΟΥΡΓΕΙΟΝ - ΛΕΒΗΤΟΠΟΙΕΙΟΝ «Ο ΙΩΑΝΝΗΣ Γ. ΖΟΥΛΙΑΣ» ΝΙΚΟΛΑΟΥ Γ. ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ.
[Κληρονόμοι Νικόλαος και Ματίνα Γεωργιάδη]. Δραγατσανίου 31. Πειραιεύς. Επισκευάζονται μηχανές εξωτερικής καύσεως ατμολέβητες και πετρελαιομηχανές. Εν Πειραιεί τη 6 Απριλίου 1959. Πιστοποίηση ότι ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΝΤΗΣ εργάστηκε ως βοηθός εφαρμοστού από 1.2.1958 έως 30.6.1958 (118 ημερομίσθια). «Κατά το έως ανωτέρω χρονικόν διάστημα επεδείξατο διαγωγήν και επιμέλειαν αρίστην». Το γνήσιο της υπογραφής βεβαιώνει ο Αρχιφύλαξ Φώτιος Μ. Παρίσης. Στις 13/6/59 υπογράφει ο Ανθυπ/ρχος Π.Λ.Σ. Καμπανέλλης Χρήστος.
*ΜΗΧΑΝΟΥΡΓΕΙΟΝ - ΧΥΤΗΡΙΟΝ ″ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΙΑΝΝΙΤΣΗΣ″ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΙ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ Θ. ΓΙΑΝΝΙΤΣΗ.
Πετρελαιομηχανές. Ελαιοπιεστήρια. Ελαιοτριβεία. Βαρούλκα. Αλευρόμυλοι. Μαγγανοπήγαδα. Σταφυλοπιεστήρια. Ραγολόγοι. Κύλινδροι ζυμαρικών. Χειροκίνητα υδραυλικά πιεστήρια (χημικών και φαρμακευτικών παρασκευασμάτων). Αλυσσωτά υδρομάγγανα. Λίμπες - Καζανάκια. Πλασιστέρ κυλινδρομύλων. Άξονες - Τροχαλίες - Κουζινέτα. Δίπλωμα ευρεσιτεχνίας τελειοποιήσεως μαγγανοπήγαδων υπ’ αριθ. 9091 του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας. Παλαμηδίου 86. Εν Πειραιεί τη 30 Δεκεμβρίου 1949. Οι εργοστασιάρχες πιστοποιούν ότι ο ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΠΑΞΙΝΟΣ εργάστηκε ως εφαρμοστής από 30.10.1934 έως 23.3.1935. Στις 28.8.1952, ο επί ελέγχου αξιωματικός βεβαιώνει 118 ημερομίσθια «υπολογισθέντων των Κυριακών, αργιών και απουσιών».    
*ΜΗΧΑΝΟΥΡΓΕΙΟΝ ΚΑΙ ΛΕΒΗΤΟΠΟΙΕΙΟΝ Ο ″ΑΡΧΙΜΗΔΗΣ″ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ Π. ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΥ.
Επισκευάζονται και κατασκευάζονται ατμομηχανές και λέβητες ως και μηχανές εσωτερικής καύσεως. Δραγατσανίου 14. [Αργότερα με την αλλαγή της αρίθμησης, Δραγατσανίου 96]. Εν Πειραιεί τη 14 Φεβρουαρίου 1958. Πιστοποιείται ότι ο ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΓΚΑΓΚΑΔΕΛΗΣ εργάστηκε ως εφαρμοστής από 1.11.1956 έως 28.9.1957. Την ίδια ημέρα το γνήσιο της υπογραφής του Δημητράκου επικυρώνει ο Αρχιφύλακας του Γ΄ Α.Τ. Πειραιώς. Ο ενεργήσας τον έλεγχο του βιβλιαρίου ΙΚΑ στις 28.6.1958 κατέγραψε 273 ημερομίσθια. Επιβεβαιωτική σφραγίδα του ΥΕΝ ΔΕ-2 (10.7.1958).
*ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΓΑΙΩΔΩΝ ΧΡΩΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΒΕΡΝΙΚΙΩΝ Ο ″ΕΡΜΗΣ″.
Βρισκόταν στην Νέα Κοκκινιά (Νίκαια) οδός Μπαλοκώστα 11.
Το κείμενο, επιστολή συνταγμένη με μολύβι, είναι σχεδόν σβησμένο οπότε δυσανάγνωστο «Αγαπητοί Κύριοι…». [29.10.1942;]
*ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΣΥΣΚΕΥΑΣΙΩΝ ″ΕΒΑ″ Α. Ε.
Εν Πειραιεί τη 27 Σεπτεμβρίου 1967. Θηβών 202 Πειραιεύς. Ο Κ. Ντούσκος βεβαιώνει ότι ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΙΤΩΡΑΤΟΣ εργάζεται ως βοηθός εις το τμήμα Ατελιέ - Μεταφορείου από τις 06.00 έως τις 14.00 ημερησίως. «Τη αιτήσει του χορηγείται η παρούσα ίνα του χρησιμεύση δια σχολικήν χρήσιν».
*″ΕΛΜΑΡ″ Ε.Π.Ε.
Επεξεργασία, εμπορία και εξαγωγή μαρμάρων, πλακών, μαρμαροψηφίδων και παντός εν γένει οικοδομικού υλικού και συναφούς είδους. Γραφεία: Νικήτα 12, Πειραιεύς. Εργοστάσιο στο Λιόπεσι (Παιανία), οδός Πους-Χατζή. Εν Πειραιεί τη 6 Οκτωβρίου 1967. Βεβαιώνεται ότι ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΥΤΣΗΣ εργάζεται στην εταιρία. «Η παρούσα Βεβαίωσις του χορηγείται ίνα του χρησιμεύση όπου δει».
*ΜΗΧΑΝΟΠΟΙΕΙΟΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΛΛΟΥΡΓΙΚΟΝ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟΝ ΑΦΩΝ ΘΕΟΔ. ΕΜΜΑΝΟΥΗΛΙΔΗ ΚΑΙ Γ. ΚΑΜΠΑ.
Κατασκευάζονται και επισκευάζονται πετρελαιομηχανές εσωτερικής καύσεως. Εργοστάσιο στον Πειραιά, Ψαρρών και Μεθώνης. Γραφείο στην Αθήνα, Στοά Φέξη 69-70. Πειραιεύς τη 8 Σεπτεμβρίου 1954. Ο Κωνσταντίνος Εμμανουηλίδης, εκπρόσωπος της εταιρείας, πιστοποιεί ότι ο ΣΤΑΜΑΤΙΟΣ ΤΡΙΚΑΜΗΝΑΣ εργάστηκε ως βοηθός τορνευτής από 31.1.1949 έως 10.2.1951 και από 1.3.1951 έως 29.8.1951. Το γνήσιο της υπογραφής της βεβαιώνει ο Αρχιφύλαξ Θεόδωρος Αναγνωστόπουλος του Θ΄ Α.Τ. Πειραιώς στις 18.9.1954. Ο ελέγξας το βιβλιάριο του ΙΚΑ Ανθ/ρχος ΛΣ Γ. Μουγάκος, μέτρησε 670 ημερομίσθια.

 
*ΗΒΗ ΟΙΝΟΙ ΟΙΝΟΠΝΕΥΜΑΤΑ Α.Ε.  Οίνοι, οινοπνεύματα, σταφιδίνη, όξος.
Εγκαταστάσεις γραφεία, οδός Αθηνών 75, Νέο Φάληρο.
Εν Νέω Φαλήρω τη 16 Νοεμβρίου 1953. Βεβαιώνεται ότι ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΠΟΥΚΟΥΒΑΛΑΣ εργάστηκε στο εργοστάσιο ως βοηθός εφαρμοστού από 20.10.1950 έως 30.6.1951. Ο ελέγξας το βιβλιάριο του ΙΚΑ Ανθ/ρχος ΛΣ Γ. Μουγάκος, μέτρησε 8 μήνες και 10 ημέρες. Ο ίδιος γράφει: «Βεβαίωσις. Κατόπιν ενεργηθέντος ελέγχου παρά Τεχνικού Αξιωματικού δια το είδος των εκτελουμένων εργασιών εν τω Εργοστασίω τούτω, εκρίθη ότι η εταιρεία αύτη εμπίπτει εις την παράγρ. 1 εδ. δ. του άρθρου 45 του από 19/2/54 ΒΔ/ΣΠ, ο δε χρόνος δέον να εξαχθή εκ του ατομικού βιβλιαρίου Ι.Κ.Α. του ενδιαφερομένου. Εκ του Τμήματος ΔΕ-2 τη 29/8/56».
Στην πίσω όψη του εγγράφου:
«ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΙΣ ΕΛΕΓΧΟΥ
Εν Πειραιεί σήμερον την 30^ην Ιουλίου 1956 ο υπογεγραμμένος Σημ/ρος Λιμ. Θ. ΧΑΡΑΜΑΝΤΑΣ του Τμήματος Ανακρίσεως ΚΛΠ ενεργήσας έλεγχον εις το εργοστάσιον ΗΒΗ ως και εις τας μισθοδοτικάς καταστάσεις τούτου προς εξακρίβωσιν του περιεχομένου του πρόσθεν πιστοποιητικού διεπίστωσα τα κάτωθι:
1. Ο ΜΠΟΥΚΟΥΒΑΛΑΣ Ιωάννης του Εμμανουήλ ειργάσθη εις τα εγκαταστάσεις των μηχανημάτων του ανωτέρω εργοστασίου (αντλίαι, αποστακτήρες κ.λ.π.) από 20.10.50 μέχρι 30.51 πραγματοποιήσας συνολικώς 187 (εκατόν ογδοήκοντα επτά) ημερομίσθια.
2. Το μηχανουργείον του ανωτέρω εργοστασίου είναι τελείως ασήμαντον, απασχολούν μόνον έν άτομον επί άνευ σοβαράς σημασίας ασχολίας. Εξοπλισμός τούτου: Έν δρέπανον μικρόν, μια μέγγενη και διάφορα εργαλεία.
Ο ενεργήσας τον έλεγχον.
Σημ/ρος Λιμ. Θ. ΧΑΡΑΜΑΝΤΑΣ»
*″ΚΑΝΕΛΛΟΣ ΚΑΙ ΣΑΡΑΦΗΣ″ ΜΗΧΑΝΟΥΡΓΕΙΟΝ - ΛΕΒΗΤΟΠΟΙΕΙΟΝ ΚΑΙ ΝΑΥΠΗΓΕΙΟΝ. Εργοστάσιο στο Βασιλικό Περίπτερο. Κατασκευάζονται και επισκευάζονται ατμομηχανές, ατμολέβητες μηχανήματα εσωτερικής καύσεως και άλλα μηχανήματα. Εν Πειραιεί τη 15 Οκτωβρίου 1955. Πιστοποιείται ότι ο ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΧΟΥΛΗΣ του Νικολάου εργάστηκε ως εφαρμοστής από 5.9.1942 έως 11.9.1942, από 19.9.1942 έως 22.1.1943. Το γνήσιο της υπογραφής της βεβαιώνει ο Υπαστυνόμος Β΄ Αντώνιος Κοσμάς του Α΄ Α.Τ. Πειραιώς.
«Εκ του ενεργηθέντος ελέγχου εις τα παρά του ΙΚΑ Πειραιώς τηρούμενα μητρώα προκύπτει ότι ο ΧΟΥΛΗΣ ΣΠΥΡ. του Νικολ. 524236/2^ον κατά το χρονικόν διάστημα από 5/9-11/9/42 επραγματοποίησεν εν συνόλω έξ (6) ημερομήσθια και κατά το χρονικόν διάστημα από 19/9/42 έως 15/1/43 επραγματοποίησε εν συνόλω εκατόν δέκα επτά (117) ημερομίσθια. Εν Πειραιεί τη 2/12/57. Ο ενεργήσας τον έλεγχον Ανθ/ργος ΠΛΣ Αν. Λιουνέας».
*ΕΜΜ. Π. ΚΑΡΑΤΖΑΣ. ΜΗΧΑΝΟΥΡΓΕΙΟΝ - ΜΗΧΑΝΟΠΟΙΕΙΟΝ. Οδός Σαλαμίνος 40 Πειραιεύς. Κατασκευάζονται ατμομηχανές και λέβητες. Εν Πειραιεί τη 5 Νοεμβρίου 1948. Ο Εμμανουήλ Καρατζάς πιστοποιεί ότι ο ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΔΕΛΑΓΡΑΜΑΤΙΚΑΣ εργάστηκε στο τμήμα εφαρμοστηρείου από 19/7/1934 έως 5/9/1935 πραγματοποιήσας 314 ημερομήσθια.
Ο έλεγχος κατέβασε τον αριθμό των ημερομησθίων: «Βεβαίωσις. Ο υπογεγραμμένος Σημαιοφόρος Λιμ. Δ. ΚΑΓΕΒΑΙΝΗΣ ενεργήσας κατόπιν εντολής Δ.Ε. 2^ον, έλεγχον εν τοις βιβλίοις κλπ του μηχανουργείου ΚΑΡΑΤΖΑ,… πραγματοποιήσας εν συνόλω 305 ημερομήσθια. Κατά την εποχήν ταύτην το μηχανουργείον Καρατζά ήτο εξωπλισμένον δια τόρνου, πρέσσης, δρεπάνου, συνεργείου ηλεκτροσυγκολήσεως κλπ. και επισκεύαζεν μηχανάς παντός τύπου. Εν Πειραιεί τη 19/2/55. Ο ενεργήσας τον έλεγχον».

*ΜΗΧΑΝΟΠΟΙΕΙΟΝ ΑΧΧΙΛΕΥΣ Σ. ΚΟΥΠΠΑΣ ΚΑΙ ΣΙΑ Α.Ε. Κατασκευάζονται και επισκευάζονται ατμολέβητες, ατμομηχανές και πετρελαιομηχανές. Ασκληπιού 36 και Μεθώνης. Βεβαιούται ότι ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΠΟΥΚΟΥΒΑΛΑΣ εργάστηκε στο τμήμα του μηχανουργείου ως βοηθός εφαρμοστής από 22.9.1953 έως 9.8.1954 «απουσιάσας εν τω μεταξύ επί τεσσαράκοντα τρεις εργασίμους ημέρας. Εν Πειραιεί τη 10 Αυγούστου 1954». Το γνήσιο της υπογραφής του Αχιλλέως Κούππα βεβαιώνουν στο ίδιο σημείο με τις σφραγίδες τους δυο αξιωματικοί του Γ΄ Α.Τ. Πειραιώς, ο Στάμάτιος Καλογερόπουλος, Ανθυπαστυνόμος και ο Εμμανουήλ Σουργιαδάκης, Υπαστυνόμος Β΄. Συνολικά ημερομήσθια, 10 μήνες και 17 ημέρες.
*ΝΙΚΟΛΑΟΣ Μ. ΚΟΡΩΝΗΣ ΚΑΙ ΣΙΑ. Εκτελωνιστής. Διεκπεραίωσις πάσης τελωνειακής εργασίας. Εκτελωνισμοί - Φορτώσεις - Εκφορτώσεις - Μεταφοραί - Αποστολαί εμπορευμάτων κ.λ.π. Αριστείδου 21 στον Πειραιά. Περικλέους 42 στην Αθήνα.
«Εν Πειραιεί 5 Μαΐου 1929. Κύριον Ο. Τραυλόν. Αθήνας.
Κύριε, Σας εγνώρισα δια του συνεταίρου μου ότι απαιτούνται δια την παραλαβήν των 20 σάκκων βυρσοδεψικών εκχυλισμάτων και δια κατάθεσιν μέχρι προσαγωγής πιστοποιητικού Δραχμαί 8700 (οκτώ χιλιάδες επτακόσιαι) μέχρι σήμερον δεν μας εδώσατε καμμίαν απάντησιν και η Ιονική Τράπεζα ζητεί το εμπόρευμα, επομένως εάν μέχρι της μεσημβρίας της αύριον Πέμπτης δεν μας μετρήσητε τα χρήματα προς παραλαβήν του εμπορεύματος θα παραδώσω τα έγγραφα εις την Τράπεζαν δια να απαλλαγώ της ευθύνης. Διατελούμεν πρόθυμοι».
*ΜΗΧΑΝΟΥΡΓΕΙΟΝ ΚΑΙ ΧΥΤΗΡΙΟΝ ΓΕΩΡΓΙΟΥ Ν. ΛΕΙΒΑΔΙΤΟΥ. Αιγάλεω και Γκούρα. [Κατόπιν στην οδό Σαλαμίνος 26]. Εν Πειραιεί τη 8 Απριλίου 1952. Ο Λειβαδίτης πιστοποιεί ότι ο ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΥΜΠΕΡΑΚΗΣ εργάστηκε ως μαθητευόμενος μηχανουργός από 20.1.1948 έως 29.5.1948.
ΕΘΕΩΡΗΘΗ ΔΙΑ Γ.Ε.Ν.Ε. Εν Πειραιεί τη 10.4.52. Ο ΕΠΟΠΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ. Σωτήρχος.
Σε σφραγίδα (τα κενά συμπληρωμένα με στυλό) ο ελέγξας το βιβλιάριο ΙΚΑ ήταν πάλι ο Γρηγόριος Μ. Μουγάκος, Ανθυποπλοίαρχος ΠΛΣ:
«Υ.Ε.Ν./ ΔΕ-2. Βεβαιούται ότι η εν τω περί εν τω παρόν πιστοποιητικόν εργοστασίω υπηρεσία εμπίπτει εις το άρθρον 45 παρ. 1^α-2^α εδαφ. …. του από 19/2/1954 Β. Δ/τος υπό την προϋπόθεσιν ότι ο χρόνος εργασίας θα διαπιστωθή εκ βιβλιαρίου ενσήμων του Ι.Κ.Α. Εν Πειραιεί τη 19/6/1957. Ο Τμηματάρχης ΔΕ-2»
*ΜΗΧΑΝΟΥΡΓΕΙΟΝ ΚΑΙ ΧΥΤΗΡΙΟΝ ΓΕΩΡΓΙΟΥ Ν. ΛΕΙΒΑΔΙΤΟΥ. Αιγάλεω και Γκούρα. [Κατόπιν στην οδό Σαλαμίνος 26]. Εν Πειραιεί τη 18 Ιουνίου 1952. Ο Λειβαδίτης πιστοποιεί ότι ο ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΜΠΕΝΕΤΑΤΟΣ εργάστηκε ως μαθητευόμενος μηχανουργός (μαθητευόμενος εφαρμοστής) από 1.12.1947 έως 14.6.1952. «Τη αιτήσει του χορηγείται το παρόν ίνα του χρησιμεύσει δια χαρακτηρισμόν του Ναυτικού Φυλλαδίου». 4 έτη, 5 μήνες, 13 ημέρες (1184 ημερομίσθια).
Χαρτόσημο με σφραγίδα ΓΡΑΦ. ΕΥΡ. ΝΑΥΤ. ΕΡΓΑΣΙΑΣ.
Σφραγίδα: ΕΘΕΩΡΗΘΗ ΔΙΑ ΓΕΝΕ. Εν Πειραιεί τη 14.11.52. Ο ΕΠΟΠΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ. Σωτήρχος.
*ΜΗΧΑΝΟΥΡΓΕΙΟΝ ΚΑΙ ΛΕΒΗΤΟΠΟΙΕΙΟΝ ΟΔ. ΜΑΚΡΥΔΑΚΗ ΚΑΙ ΗΛ. ΜΟΥΣΤΑΚΗ. [Ηλίας Μουστάκης]. Οδός Μεθώνης 50. Μελέτες. Κατασκευές και επισκευές πάσης φύσεως μηχανημάτων. Επισκευές ατμοπλοίων και ατμολεβήτων. Εγκαταστάσεις και επισκευές μηχανών εσωτερικής καύσεως. Προμήθειες μηχανών και μηχανημάτων. Εν Πειραιεί τη 21 Οκτωβρίου 1955. Πιστοποιείται ότι ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ εργάστηκε ως τεχνίτης εφαρμοστής από 8.4.1940 έως 6.7.1940, από 23.5.1942 έως 20.7.1942, από 18.8.1942 έως 15.1.1943 και από 16.6.1947 έως 27.9.1947. Το γνήσιο της υπογραφής του Αχιλλέως Κούππα βεβαιώνει   ο Εμμανουήλ Σουργιαδάκης, Υπαστυνόμος Β΄ του Γ΄ Α.Τ. Πειραιώς. Στις 18.11.1955 ο Ανθυποπλοίαρχος ΠΛΣ από τον έλεγχο των μισθοδοτικών καταστάσεων μέτρησε 339 ημερομίσθια.
*ΕΠΙΠΛΩΣΕΙΣ ΣΤΑΥΡΟΥ Π. ΜΕΛΙΔΩΝΗ. Εκθέσεις στην Ευαγγελιστρίας 2. [Παλαιότερα στην Γρεβενών 65, το εργοστάσιο στην Γρεβενών 95, μετά στην Διστόμου 2]. Εν Πειραιεί τη 29 Ιουνίου 1966. Προς το Γραφείο Ευρέσεως Εργασίας. «Θέλω προσλάβη τον Μιχαήλ Μανδά ως βοηθόν εις την επί της οδού Ευαγγελιστρίας 1 έκθεσιν επίπλων μου (απλή παραμονή εις το κατάστημα, διαφύλαξις των επίπλων κατά την απουσίαν μου και μικροβοηθητικαί εργασίαι) εφ’ όσον, ήθελε μοι προσκομίση σημείωμα της ημετέρας υπηρεσίας ως και βιβλιάριον ανηλίκων. Ο εργοδότης».
*ΜΗΧΑΝΟΥΡΓΙΚΑΙ ΚΑΙ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΑΙ ΕΡΓΑΣΙΑΙ ΑΝΤ. ΜΕΤΑΛΛΙΝΟΣ ΚΑΙ ΕΥΑΓΓ. ΘΕΡΜΟΣ. Οδός Σφακτηρίας 13^Α.. Κατασκευή αποστακτικών μηχανημάτων οινοπνεύματος συνεχούς λειτουργίας - Ξηραντήρια τριγυάς. Τοποθετήσεις ατμολεβήτων. Κατασκευή παντός τύπου βακούμ. Κατασκευή μηχανημάτων δεψικών εκχυλισμάτων βαλανιδίου. Εγκαταστάσεις σταφιδίνης, τομάτας κλπ. Εν Πειραιεί τη 13 Αυγούστου 1952. Ο Αντώνιος Μεταλλινός βεβαιώνει ότι ο ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΘΕΡΜΟΣ εργάζεται από 30.7.1945 έως 14.8.1947 ως τορνευτής και το υπόλοιπο διάστημα μέχρι σήμερα (14.8.1947 - 13.8.1952) ως τεχνίτης εφαρμοστής. Ο Δημήτριος Θέρμος ήταν γιος του Άγγελου Θέρμου, συνιδιοκτήτη του εργοστασίου.
Για το ΥΕΝ μετρήθηκε πρώτα το 1 έτος, Ο μήνες, 14 ημέρες και μετά τα 5 χρόνια, δηλαδή συνολικά 6 έτη, ο μήνες και 14 ημέρες.
*ΜΗΧΑΝΟΠΟΙΕΙΟΝ Γ. Σ. ΜΗΛΙΩΝΗ ΚΑΙ Ι. Χ. ΕΦΡΑΙΜΙΔΗ. Κατασκευές και επισκευές διαφόρων γεωργικών και βιομηχανικών μηχανημάτων. Κατασκευές και εγκαταστάσεις βενζίνης και πετρελαίου. Επισκευές και μετασκευές ατμοπλοίων πάσης χωρητικότητας. Οδός Χαϊδαρίου και Πολυδεύκους. Εν Πειραιεί τη 23 Αυγούστου 1946. Πιστοποιείται ότι ο ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΓΑΜΒΟΥΛΙΑΣ εργάστηκε ως βοηθός εφαρμοστού από 9.9.1937 έως 10.9.1937, 22.9.1937 έως 13.8.1938, από 20.8.1938 έως 20.8.1938 και από 29.8.1938 έως 24.9.1938.

*ΜΗΧΑΝΟΥΡΓΕΙΟΝ ΠΑΝΤΕΛΗΣ Δ. ΜΠΑΡΟΥΤΗΣ. Μελέτες, κατασκευές, εγκαταστάσεις, επισκευές πλοίων. Κατασκευάζονται και επισκευάζονται ατμομηχανές, ατμολέβητες και μηχανές εσωτερικής καύσεως. Μεθώνης και Δερβενακίων 35. Εν Πειραιεί τη 1 Ιουνίου 1954. Πιστοποιείται ότι ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΠΕΚΡΗΣ εργάστηκε ως μαθητευόμενος εφαρμοστής από 30.4.1945 έως 30.9.1950.
«Βεβαιούται ότι ο Μπεκρής Ιωάννης ειργάσθη ως μαθητευόμενος εφαρμοστής εις το Μηχανουργείον του Π. ΜΠΑΡΟΥΤΗ δια το πρόσθεν αναφερόμενον χρονικόν διάστημα. Ο ελέγξας Ανθ/χος Δημ. Α. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΥ». 
*ΜΗΧΑΝΟΥΡΓΕΙΟΝ ΠΑΝΤΕΛΗΣ Δ. ΜΠΑΡΟΥΤΗΣ. Εν Πειραιεί τη 22 Ιανουαρίου 1955. Πιστοποιείται ότι ο ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΑΓΓΗΣ του Βρεττού εργάστηκε ως εφαρμοστής από 18.2.1946 έως 11.11.1950 (4 έτη, 8 μήνες, 11 ημέρες). «Πρόκειται περί συνεχούς υπηρεσίας διακοπτομένης υπό κανονικών αδειών και με απουσίας μόνον 10/8-3/9/47, 4/6-14/6/48, 5/8-4/9/50. Ο Τμηματάρχης».
«Εκ του γενομένου ελέγχου διεπιστώθη ότι ο Βαγγής Ευάγγελος κέκτηται πράγματι την πρόσθεν αναγραφομένην υπηρεσίαν.
Κατά το διάστημα της ως άνω υπηρεσίας του εσημείωσεν 421 απουσίας.
Το Μηχανουργείον ενεργεί επισκευάς ατμομηχανών ατμολεβήτων και μηχανών εσωτ. καύσεως. Ο ελέγξας Αξιωματικός [Υπογραφή]».
*ΜΗΧΑΝΟΥΡΓΕΙΟΝ ΚΑΙ ΝΑΥΠΗΓΕΙΟΝ Ο ″ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ″ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ Ν. ΜΠΙΝΙΑΡΗ. Έτος ιδρύσεως 1914. Ναυπηγήσεις, ανακατασκευές και επισκευές πλοίων, κατασκευή και επισκευή μηχανημάτων ατμοπλοίων, επισκευές πετρελαιομηχανών - εγκαταστάσεις παντός είδους εργοστασίων, κατασκευές διαφόρου φύσεως μηχανημάτων. Παραγγελίες, μελέτες. Ακτή Αλκίμων και Κρεββατά. Εν Πειραιεί τη 25 Απριλίου 1955. O Μιχαήλ Ν. Μπινιάρης διευθυντής του εργοστασίου, βεβαιώνει ότι ο ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΓΕΡΜΕΝΗΣ εργάστηκε ως βοηθός εφαρμοστού από 1.4.1940 έως 30.11.1940. Ο ενεργήσας την εξέταση Υπ/ρχος Λιμενικού Ι. Χ. Τότσης μέτρησε 100 ημερομίσθια στις 9.6.1955.
*ΜΕΤΑΛΛΟΥΡΓΙΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΕΥΑΓΓ. ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ Α.Ε. Αθηνών 89. Εν Πειραιεί τη 5/10/1966. Βεβαιώνουν ότι ο ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ εργάζεται εκεί από τις 28.9.1966 ως μαθητευόμενος από τις 7.30 π.μ. έως 4.30 μ.μ. Η εταιρεία είχε τον αριθμό μητρώου ΙΚΑ 000013.
*ΜΗΧΑΝΟΥΡΓΕΙΟΝ ΧΡ. ΝΕΡΑΝΤΖΗ - Κ. ΝΕΖΗ ΚΑΙ ΣΙΑ. Οδός Αθηνών 20. Εν Πειραιεί τη 25 Οκτωβρίου 1956. Ο Χρήστος Νεράντζης, διευθυντής του μηχανουργείου πιστοποιεί ότι ο ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΓΚΑΓΚΑΔΕΛΗΣ εργάστηκε ως βοηθός εφαρμοστού από 1.10.1946 έως 30.10.1947. Για το γνήσιο της υπογραφής, ο αξιωματικός υπηρεσίας, Αβραάμ Ε. Αβραμίδης, Αρχιφύλαξ του Η΄ Α. Τ. Πειραιώς. Ο ενεργήσας τον έλεγχο στις 28.6.1958 σημείωσε 216 ημερομίσθια. Ο Δημήτριος Καλλέργης, Σημαιοφόρος Π.Λ.Σ. βεβαιώνεις στις 7.8.1958.
*ΜΗΧΑΝΟΥΡΓΕΙΟΝ ″ΑΦΟΙ ΝΟΜΙΚΟΥ ΚΑΙ Ν. ΛΥΡΑΣ″. Κατασκευάζονται και επισκευάζονται μηχανές παντός είδους. Εκτελούνται επισκευές ατμοπλοίων. Μεθώνης 18. Εν Πειραιεί τη 29 Μαΐου 1956. Ο Παναγιώτης Νομικός βεβαιώνει ότι ο ΗΡΑΚΛΗΣ ΚΟΝΤΟΣΤΑΥΛΟΣ εργάστηκε ως βοηθός εφαρμοστού από 28.1.1946 έως 29.9.1949 πραγματοποιήσας 1001 ημερομίσθια. Ο ελέγξας το βιβλιάριο ΙΚΑ Ανθυποπλοίαρχος Λ.Σ. Γ. Μουγάκος μέτρησε 1058 ημερομίσθια. Ο Σημαιοφόρος Λιμενικού Γ. Ρωσσόπουλος στις 17.6.1956 ήλεγξε τα βιβλία εργατών μετάλλου του πρόσθεν εργοστασίου και βεβαίωσε την εργασία του υπαλλήλου στο εν λόγω χρονικό διάστημα.
*Κ. Ν. ΟΥΓΚΡΙΟΥΜΩΦ. Μελέτες, κατασκευές, τροποποιήσεις και επισκευές. Μηχανολογικά. Ο Κωνσταντίνος Ουγκριούμωφ πιστοποιεί ότι ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΥΛΑΚΗΣ εργάστηκε ικανοποιητικώς ως εφαρμοστής από 3.5.1950 έως 15.7.1950. Για το γνήσιο της υπογραφής, ο αξιωματικός υπηρεσίας του Γ΄ Α.Τ. Πειραιώς Ανθυπαστυνόμος Σταμάτιος Καλογερόπουλος. 2 μήνες και 12 ημέρες, δηλαδή 58 ημερομίσθια.
*ΜΗΧΑΝΟΥΡΓΕΙΟΝ Ο ″ΗΦΑΙΣΤΟΣ″ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Ν. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ. Κατασκευάζονται, επισκευάζονται πετρελαιομηχανές ξηράς και θάλασσας καθώς και παντός είδους μηχανουργικές κατασκευές. Γωνία Φωκίωνος και Πολυδεύκους. Εν Πειραιεί τη 14 Οκτωβρίου 1955. Πιστοποιείται ότι ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ εργάστηκε ως μαθητευόμενος εφαρμοστής από 1.8.1937 έως 30.11.1937. Ο Σημαιοφόρος Λιμ. Χρ. Στεφανόπουλος ενέργησε τον έλεγχο στα τηρούμενα βιβλία του Επικουρικού Ταμείου Μετάλλου του εργοστασίου και εξακρίβωσε ότι πράγματι ο  αναγραφόμενος εργάστηκε στο αναφερόμενο χρονικό διάστημα.
*ΑΔΕΛΦΟΙ Γ. ΠΟΥΤΟΥ (ΚΛΗΡΟΝΟΜΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Γ. ΠΟΥΤΟΥΣ). ΝΑΥΠΗΓΕΙΟΝ. Κατασκευάζονται και επισκευάζονται μηχανές και λέβητες ατμοπλοίων. Ακτή Ξαβερίου. Εν Πειραιεί τη 5 Ιανουαρίου 1955. Ο εργοστασιάρχης πιστοποιεί ότι ο ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΜΑΝΔΑΛΙΟΣ εργάστηκε ως μαθητευόμενος από 24.2.1947 έως 25.12.1948 πραγματοποιήσας εν συνόλω 216 ημερομίσθια (1 έτος, 10 μήνες και 1 ημέρα). Γνήσιο υπογραφής από την Αστυνομία (5.4.1955) και βεβαίωση κατόπιν ελέγχου από τον ανθυποπλοίαρχο ΠΛΣ στις 15.11.1955.
*ΑΔΕΛΦΟΙ Γ. ΠΟΥΤΟΥ (ΚΛΗΡΟΝΟΜΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Γ. ΠΟΥΤΟΥΣ). ΝΑΥΠΗΓΕΙΟΝ. Εν Πειραιεί τη 5 Μαΐου 1955. Πιστοποιείται ότι ο ως εμφανίζεται από την υπ’ αριθ’ 2504/195/26.4.1955 βεβαίωση του Επικουρικού Ταμείου Εξόδου Γερόντων και Ανικάνων Εργατών Μετάλλου, ο ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΓΕΡΜΕΝΗΣ εργάστηκε ως βοηθός εφαρμοστού από 5.1.1941 έως 5.4.1941.

*ΑΝΩΝΥΜΟΣ ΕΤΑΙΡΙΑ ΓΕΝΙΚΗΣ ΣΙΔΗΡΟΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ ΡΟΝΤΗΡΗΣ ΣΤΡΟΥΜΠΟΥΛΗΣ ΚΑΙ ΣΙΑ (ΡΟΣΤΡΟ, από τα αρχικά των ιδιοκτητών). Μελέτες. Κατασκευές. Εγκαταστάσεις. Ψυγεία. Παγοποιεία. Αεροσυμπιεστές. Πετρελαιομηχανές (ντήζελ) ξηράς, θαλάσσης. Αντλίες κενού. Αντλίες φυγόκεντρες εμβολοφόρες και βαθέων φρεάτων. Ανεμιστήρες φυγόκεντροι και ελικοειδείς. Σιδερένιες τροχαλίες. Έδρανα. Προμήθειες μηχανών, μηχανημάτων, εργαλείων. Ναυπηγήσεις και επισκευές πλοίων. Το μηχανουργείο ήταν στην Αιτωλικού και Μεθώνης, το ναυπηγείο στο Πέραμα. Εν Πειραιεί τη 8 Νοεμβρίου 1948.
Πιστοποιείται ότι ο ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΔΕΛΑΓΡΑΜΜΑΤΙΚΑΣ εργάστηκε ως μαθητευόμενος εφαρμοστής από 11.10.1937 έως 9.3.1940. «Εις το καθ’ όλον διάστημα της υπηρεσίας του απουσίασεν 87 εργασίμους ημέρας». 2 έτη, 2 μήνες και 28 ημέρες. Το βεβαίωσε και ο ελέγξας αξιωματικός του Λιμενικού.
*ΑΝΩΝΥΜΟΣ ΕΤΑΙΡΙΑ ΓΕΝΙΚΗΣ ΣΙΔΗΡΟΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ ΡΟΝΤΗΡΗΣ ΣΤΡΟΥΜΠΟΥΛΗΣ ΚΑΙ ΣΙΑ. Εν Πειραιεί τη 5 Μαρτίου 1956. Πιστοποιείται ότι ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΕΝΤΗΣ εργάστηκε στο μηχανουργείο από 30.5.1949 έως 31.12.1949 και από 14.3.1950 έως 17.7.1951. Υπογράφει ο αναγκαστικός διαχειριστής Ν.Δ. Γρηγορακάκης.
*RONTIRIS - STROUMBOULIS AND CO. SHIPYARD AND ENGINEERING WORKS. Εν Πειραιεί τη 13 Αυγούστου 1952. Ο γενικός διευθυντής Ιωάννης Ροντήρης (αδελφός του μεγάλου σκηνοθέτη Δημήτρη Ροντήρη) πιστοποιεί ότι ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΕΝΤΗΣ εργάστηκε ως μαθητευόμενος εφαρμοστής από 30.5.1949 έως 31.12.1949 και από 14.3.1950 έως 17.7.1951. Απουσίασε 49 εργάσιμες ημέρες.
Επτά χρόνια μετά, στις 18.3.1959, βγήκε ακριβές αντίγραφο το οποίο υπέγραψε ο αναγκαστικός διαχειριστής Μιχ. Στεριώτης. Το γνήσιο της υπογραφής του Στεριώτη βεβαιώνει στις 23.3.1959 ο Αρχιφύλαξ του Γ΄ Α΄.Τ. Πειραιώς Γεώργιος Σ. Καραγιάννης. 528 ημερομίσθια ΙΚΑ. Στις 13.6.1959 επικυρώνει ο Ανθυποπλοίαρχος Π.Λ.Σ. Χρήστος Καμπανέλλης.
*ΜΗΧΑΝΟΠΟΙΕΙΟΝ ΚΑΙ ΜΗΧΑΝΟΥΡΓΕΙΟΝ ΗΡΑΚΛΗ Π. ΣΑΒΒΙΔΗ. Επισκευές και κατασκευές παντός τύπου μηχανημάτων. Αρτεμησίου και Κάστορος 64. Εν Πειραιεί τη 15 Οκτωβρίου 1955. Πιστοποιείται ότι ο ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΧΟΥΛΗΣ του Νικολάου εργάστηκε ως βοηθός εφαρμοστής από 13.3.1943 έως 14.7.1944. Ο ενεργήσας τον έλεγχο Ανθυποπλοίαρχος Αν. Λιουνέας στις 9.12.1957 συναινεί ότι πραγματοποίησε 428 ημερομίσθια.

*ΑΝΩΝΥΜΟΣ ΓΕΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ ΤΣΙΜΕΝΤΩΝ. ΜΕΤΟΧΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ. ΤΣΙΜΕΝΤΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ″ΗΡΑΚΛΗΣ″ ΒΟΛΟΥ ″ΟΛΥΜΠΟΣ″. Εργοστάσιο στον Πειραιά (Δραπετσώνα). Εν Πειραιεί τη 26 Φεβρουαρίου 1940. Πιστοποιείται ότι ο ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΔΕΛΑΓΡΑΜΜΑΤΙΚΑΣ  εργάστηκε ως βοηθός εφαρμοστής στο μηχανουργείου του εργοστασίου, όπου επισκευάζονται και τα ατμόπλοια της Εταιρίας, από 11.10.1935 έως 28.9.1936 «αποχωρήσας οικειοθελώς της υπηρεσίας του». Ο Σημαιοφόρος Λιμενικού Δ. Κατεβαίνης ενέργησε τον έλεγχο και αναφέρει στις 2.3.1955: «Κατά την εποχήν ταύτην το ανωτέρω μηχανουργείον, ήτο εξωπλισμένον δια τόρνον, πλάνης, πριονίου κλπ και κατεσκεύαζεν και επεσκεύαζεν εξαρτήματα μηχανημάτων παραγωγής τσιμέντου».
*ΕΚΤΕΛΩΝΙΣΤΙΚΟΝ ΓΡΑΦΕΙΟΝ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ Κ. ΤΡΥΦΙΔΗΣ Ο.Ε. Εκτελωνισμοί, μεταφορτώσεις, αποθηκεύσεις, ναυλώσεις. Οδός Νικήτα 15. Εν Πειραιεί τη 30 Σεπτεμβρίου 1966. Βεβαιώνεται ότι ο ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΙΚΡΑΜΕΝΟΣ κάτοικος Αγίας Βαρβάρας, «εργάζεται εις το παρ’ ημίν γραφείον ως μόνιμος υπάλληλος». Στην σφραγίδα υπογράφουν οι εκτελωνιστές Κουτρουμάνος, Πολώνης[;], Χρυσίνης.
*ΜΗΧΑΝΟΠΟΙΕΙΟΝ ΚΑΙ ΛΕΒΗΤΟΠΟΙΕΙΟΝ ″Η ΕΛΙΞ″ ΣΤΑΥΡΟΥ Π. ΦΡΟΝΙΜΟΥ. Κατασκευάζονται και επισκευάζονται ατμομηχανές και λέβητες. Οδός Φωκίωνος και Γραβιάς 1. Εν Πειραιεί τη 29 Μαρτίου 1958. Πιστοποιείται ότι ο ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΣΑΪΝΙΔΗΣ εργάστηκε στο ίδιο τμήμα του εφαρμοστηρίου σε δυο περιόδους: από 2.1.1946 έως 13.6.1946 και από 12.1.1948 έως 3.10.1951 «δείξας καθ’ όλον το διάστημα της εργασίας του ζήλον, προθυμίαν και διαγωγήν εξαίρετον».
Το γνήσιο της υπογραφής του εργοδότη βεβαιώνει στις 27.5.1958 ο Υπαστυνόμος Α΄ Πέτρος Γ. Γκικάκης του Γ΄ Α.Τ. Πειραιώς. Ο ενεργήσας τον έλεγχο στις 14.6.1958 κατέγραψε 146 και 939, δηλαδή 1085 ημερομήσθια.
*ΥΙΟΙ ΧΑΤΖΗ. Ξυλέμποροι. [Κάστορος 33-35;]. Εν Πειραιεί τη 27 Ιουλίου 1923.
Ιδιωτική επιστολή του Αργυρίου [;] Χατζή προς τον ανιψιό του. Μια άλλη χρονολογία είναι δυσανάγνωστη.
«Έλαβον την τελευταίαν επιστολήν σου και είδον ότι είσαι καλά και ευχαριστήθην πολύ.
Επί τόσον καιρό δεν σου έγραψα και έχεις πολύ δίκαιον παιδί μου, αλλά γνωρίζεις ότι περιβάλλομαι από πολλάς, πλείστας ασχολίας και ή λησμονώ ή δεν έχω καιρό να γράψω.
Η ειρήνη έγινε και τώρα είμαι βέβαιος ότι θα κατορθώσωμε να σου πάρωμεν μίαν άδειαν.
Εκεί όπου γράφεις σήμερον θα κάμω την σχετικήν ενέργειαν και θα ιδούμε τι θα γίνη.
Όλοι είμεθα καλά και σε φιλούμεν γλυκά.
Σε φιλώ γλυκά
ο θείος σου
Αργ[;]Χατζής». 

*ΜΑΣΙΝΑ. ΜΗΧΑΝΟΠΟΙΕΙΟΝ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΧΡΥΣΟΛΟΥΡΗ. Μελέτες. Κατασκευές. Εγκαταστάσεις. Ατμολέβητες υψηλής και χαμηλής πιέσεως. Χαλύβδινοι λέβητες κεντρικής θερμάνσεως. Μεταλλικές κατασκευές. Γέφυρες. Στέγες. Μηχανήματα χημικής βιομηχανίας. Φιλτροπιεστήρια. Τριβεία. Ξηραντήρια. Μεταφορείς. Μηχανήματα δομικά. Μπετονιέρες. Αναβατόρια. Ανελκυστήρες. Ψυγεία. Παγοποιεία. Κλιματισμός. Λέβητες θερμού αέρος. Επισκευές πλοίων.
Έτος ιδρύσεως 1920. Γραβιάς 68. Πειραιεύς, 23 Σεπτεμβρίου 1955.
Πιστοποιείται ότι ο ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΓΟΝΙΔΑΚΗΣ εργάστηκε ως βοηθός λεβητοποιού από 26.6.1952 έως 24.12.1952 και από 4.7.1955 έως και σήμερα. Βεβαιώνει το Γ΄ Α.Τ. Πειραιώς (28.9.1955) και ο ελέγξας αξιωματικός (Σημαιοφόρος ΠΛΣ) στις 6.11.1957.
*ΜΑΣΙΝΑ. ΜΗΧΑΝΟΠΟΙΕΙΟΝ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΧΡΥΣΟΛΟΥΡΗ. Πειραιεύς, 9 Δεκεμβρίου 1957. Πιστοποιείται ότι ο ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΓΟΝΙΔΑΚΗΣ εργάστηκε ως βοηθός εφαρμοστής από 24.9. έως 21.12. του έτους 1955. 2 μήνες και 27 ημέρες.
Ο ελέγξας Ανθυποπλοίαρχος ΠΛΣ Αν. Λιουνέας μέτρησε στις 19.12.1957, 76 ημερομίσθια.
*ΧΡΩΜΑΤΟΥΡΓΕΙΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ (ΧΡΩΠΕΙ). Σ. Α. ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ ΚΑΙ ΣΙΑ - Α. Ε. Έτος ιδρύσεως 1883. Νέο Φάληρο. Εν Νέω Φαλήρω, τη 2 Αυγούστου 1951. Πιστοποιείται ότι ο ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΜΠΟΥΡΝΙΑΣ εργάστηκε ως εφαρμοστής στο συνεργείο επισκευών, όπου επισκευάζονται διάφορες κινητήριες μηχανές και ατμολέβητες, από 27.12.1946 έως 21.6.1951. Σφραγίδα: ΕΘΕΩΡΗΘΗ εν Πειραιεί τη 2/8/51 Ο ΕΠΟΠΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ. Υπογραφή: Σωτήρχος. Επαναβεβαίωση, 19.10.1955.
*ΧΡΩΜΑΤΟΥΡΓΕΙΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ (ΧΡΩΠΕΙ). Σ. Α. ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ ΚΑΙ ΣΙΑ - Α. Ε. Έργοστάσια - Διεύθυνσις ΝΕΟΝ ΦΑΛΗΡΟΝ. Γραφεία και αποθήκες πωλήσεως Αθηνών, οδός Γερανίου 41. Πειραιώς, οδός Εθνικής Αντιστάσεως 27. ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΑΘΗΝΩΝ - ΒΡΑΒΕΙΟΝ 1932. Νέον Φάληρον τη 11 Ιανουαρίου 1965.
Επιστολή προς το Γενικό Νοσοκομείο Αγρινίου. Το νοσοκομείο γνωστοποίησε ότι ανέδειξε την βιομηχανία ΧΡΩΠΕΙ ως προμηθευτή του κατά το τρέχον οικονομικό έτος 1965. Η ΧΡΩΠΕΙ στέλνει το πρωτότυπο της οικείας σύμβασης προμηθείας, χαρτοσημασμένο και υπογεγραμμένο. Εγγυητική καλής εκτελέσεως 5000 δραχμών, 2 χαρτονομίσματα 100 δραχμών και 5 κινητά χαρτόσημα που αποτελούν την αναλογία στα έξοδα δημοσίευσης.
*SHELL COMPANY (HELLAS) LIMITED. Ακτή Ποσειδώνος 26. Τη 18 Μαρτίου 1953. Κύριον Κ. Κρητικάκη. Εργολάβο Φορτοεκφορτώσεων. Τομπάζη 4. ΕΝΤΑΥΘΑ. Κύριε, ΕΝΟΙΚΙΑΣΙΣ ΣΑΤΙΩΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΚΦΟΡΤΩΣΙΝ Δ/Π.
Βεβαιούμεν λήψιν της από 28.3.53 επιστολής σας και εις απάντησιν γνωρίζομεν υμίν ότι θέλομεν χρησιμοποιεί τα υμέτερα σάτια δια την εκφόρτωσιν των εκ του εξωτερικού αφικνουμένων Δεξαμενοπλοίων με τους αυτούς μέχρι σήμερον όρους και τιμήν.
Η συμφωνία μας αύτη θέλει παύσει ισχύουσα αμέσως άμα τη λήψει παρ’ υμών της σχετικής προς τούτο ειδοποιήσεώς μας.
Διατελούμεν μεθ’ Υπολήψεως
SHELL COMPANY (HELLAS) LIMITED
ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΗΜΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ


ΣΧΟΛΙΑ
Βαθμοί κατώτερων αξιωματικών Λιμενικού: Σημαιοφόρος, Ανθυποπλοίαρχος, Υποπλοίαρχος.
Το Νέο Φάληρο ήταν Κοινότητα και μετά ξεχωριστός Δήμος από το 1946 έως το 1968 οπότε εντάχτηκε με αναγκαστικό νόμο στον Δήμο Πειραιώς.
Η Αρτεμησίου μετονομάστηκε σε Αντιπλοιάρχου Βλαχάκου από τις 30 Ιανουαρίου 2000.


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
Στις 24 Ιουνίου, γύρω στις 14.00, έκανα την περιήγησή μου στον χώρο, παρά την αφόρητη ζέστη. Το καταχάρηκα. Φωτογράφησα τις επικλινείς στέγες ενός εργοστασίου γενικών επισκευών πλοίων στην Μεσολογγίου 35 και κλειστά μαγαζιά στην Σφακτηρίας 42.
Τα φωτιστικά ΗΛΙΟΣ στην Παπαστράτου 47 όπου χρόνια πριν είχα αγοράσει πολύφωτα για το διαμέρισμά μου και εν συνεχεία στον ίδιο δρόμο πηγαίνοντας προς τον Σταθμό, τα ισόγεια κτίσματα με τις εξωτερικές μεταλλικές πόρτες.
Τις παλιές κατοικίες πάνω στην Αιγάλεω (αριθμός 13) και τα τσιμεντένια κτήρια όπως φαίνονται επί της Κάστορος και Αιγάλεω.
Την μεγάλη αυλή του Τελωνείου που η όψη του βλέπει στην Ακτή Κονδύλη.
Το γωνιακό διώροφο στην Βλαχάκου και Πολυδεύκους 66 και πίσω, το εγκαταλειμμένο, με όμορφες γραμμές ισόγειο της Βλαχάκου 14 και Δραγατσανίου που είναι προς πώληση και ίσως προς μελλοντική κατεδάφιση.
Στην Πολυδεύκους προς Μαυρομιχάλη έβγαλα δυο φωτογραφίες μέσα στην απόλυτη ηρεμία, μόνο τα σταθμευμένα αυτοκίνητα περιμένουν τους οδηγούς να τα πάρουν μετά την δουλειά τους. 

                              

ΙΔΕΑ. Ένα πειραιώτικο περιοδικό του 1907.

Ερευνά και γράφει ο Δημήτρης Κρασονικολάκης.

Ένα ανύποπτο παλαιό εξώφυλλο από σκληρό χαρτόνι βιβλιοδεσίας κλείνει τις 80 σελίδες ενός νεανικού περιοδικού που κυκλοφόρησε το έτος 1907 στον Πειραιά.
Τον τίτλο του, αν και γνωστός αφού αναφέρεται σε ελάχιστους κατάλογους των λογοτεχνικών κι άλλων περιοδικών του πειραϊκού χώρου (όπως στο Πειραϊκό Πανόραμα του Γιώργου Μπαλούρδου, σελ. 189), δεν είχα αναζητήσει σε κάποια τοπική βιβλιοθήκη μέχρι που βρέθηκε στα χέρια μου κατόπιν αγοράς του από το Μοναστηράκι.
Στο πορτοκαλί εσώφυλλο η σφραγίδα ΑΓΓΕΛΟΣ Α. ΣΟΥΛΗΣ παραπέμπει στον αρχικό ιδιοκτήτη του παρόντος τόμου, ο οποίος φαίνεται να έδεσε τα τεύχη της χρονιάς στο ΒΙΒΛΙΟΧΑΡΤΟΠΩΛΕΙΟΝ ″Ο ΕΡΜΗΣ″ Γ. Ν. ΑΛΕΞΑΚΗ ΕΝ ΠΕΙΡΑΙΕΙ ΒΙΒΛΙΟΔΕΤΕΙΟΝ ΤΥΠΟΓΡΑΦΕΙΟΝ, σύμφωνα με την καλλιτεχνική επίσης σφραγίδα. Ακριβώς από κάτω με μολύβι και όμορφα γράμματα είναι η ιδιόχειρη υπογραφή του Σούλη, ″Έτος 1907″ ο οποίος μας βεβαιώνει ότι υπήρξε ″Συνεργάτης της «Ιδέας»″.
Η πρώτη δεκαετία του 1900 ήταν σημαντική για τα πειραϊκά γράμματα, αφού ξεκίνησε με το ΑΝΑΜΟΡΦΩΣΙΣ (1899-1906) του Γεωργίου Μακρή (1871-1942) και συνέχισε με ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΝ ΜΑΣ (1900-1902) και τον Οδηγό του Πειραιώς (1901-1902) του Γεράσιμου Βώκου (1868-1927), ΤΑ ΗΛΥΣΙΑ (1906) των Άριστου Καμπάνη (1883-1956) και Παύλου Νιρβάνα (1866-1937). Παράλληλα εκδόθηκαν τα ημερολόγια - λευκώματα: Το Φιλολογικόν/ Επιστημονικόν/ Χρονογραφικόν/ και ευθυμογραφικόν ΛΕΥΚΩΜΑ (1901)  το οποίο στα 1902  μετονομάστηκε σε ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΟΝ ΛΕΥΚΩΜΑ Η ΣΦΑΙΡΑ του Ηρακλή Παπαμανώλη (1854-1933), η  ΚΥΨΕΛΗ, Φιλολογική  επιθεώρησις (1901,1902,1903) του Άγγελου Κοσμή (1879-1951), η ΠΑΣΧΑΛΙΝΗ ΕΠΕΤΗΡΙΣ (1905) του Τέλη Χρύσανθου. Παράλληλα ο Δημοσθένης Βουτυράς είχε τυπώσει το πρώτο του βιβλίο, ο Λαγκάς, στο τυπογραφείο της εφημερίδας ΣΦΑΙΡΑ στα 1903.

Ιδρυτές του ΙΔΕΑ ήταν ο Θανάσης Τ. Λιμπερόπουλος, Αθανάσιος Π. Μίχας και ο Αλέκος Ι. Καψαμπέλης. Ο Άγγελος Ανδρέου Σούλης (1890-1923) με το να γράψει ότι ήταν συνεργάτης θα εννοούσε ή ότι είχε συμμετάσχει ως αφανής στην ομάδα ή είχε δημοσιεύσει εκεί ποιήματά του. Ο Σούλης μαζί με τους Ν. Κουμπή και Ά. Καμπάνη έβγαλαν το ημερολόγιο ΠΑΡΘΕΝΩΝ (1907-1910). Αργότερα διηύθυνε την εφημερίδα ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΟΣ μετά το θάνατο του Γεωργίου Κριτή στα 1914.
Ο Χρήστος Λεβάντας έγραψε ότι ο Σούλης είχε αρχίσει να συνθέτει την ιστορία του Πειραιώς, είχε μάλιστα δημοσιεύσει μερικά κεφάλαια στον ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΟ. Πέθανε πρόωρα όμως «από την ενσκήψασα επιδημία τύφου».  

 

Έτος Α΄. Εν Πειραιεί - Ιανουάριος 1907. Αριθ. 1. Μηνιαίον περιοδικόν.
Γραφεία: Οδός Πραξιτέλους αριθμός 230. Διευθυντής Αθανάσιος Τ. Λιμπερόπουλος. Τιμή φύλλου Λεπτά 10.
Τα περισσότερα κείμενα και ποιήματα είναι γραμμένα στην δημοτική και στην καθαρεύουσα με τους τυπογραφικούς χαρακτήρες που συνηθίζονταν τον καιρό εκείνο.
ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ, είναι το εισαγωγικό  με τους στόχους και τα όνειρα των ιδρυτών. Υπογράφει ο Αθανάσιος Μίχας. Το περιοδικό, σαν λυχναράκι, θέλει να ζήσει και να φωτίσει. Το περιεχόμενο θα είναι ελληνικό, όχι μεταφράσεις. Απευθύνεται στην νεολαία που γράφει, «τους νεαρούς ποιητάς και τους μικρούς χειριστάς του καλάμου», να στείλουν έργα τους, να φανερωθούν στο Ελληνικό κοινό  «γιατί κανένας δεν βρίσκεται να τους οδηγήση στο Φως!».
Ο Θανάσης Λιμπερόπουλος έγραψε τα ποιήματα: ΣΤΟ ΝΕΟ ΧΡΟΝΟ, σελ. 2.
ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΧΩΡΙΣ ΣΤΙΧΟΥΣ. Έξι πεζοτράγουδα αφιερωμένα στον φίλο του Παντελή Φωστίνη (1888-1962. Πειραιώτης από το Κρανίδι, μετέπειτα Μητροπολίτης Χίου), σελ. 2-3.
Σ’ ένα τριαντάφυλλο.
Φτωχό τριαντάφυλλο, σε θυμάμαι χθε στα στήθη της.
Έσκυβαν όλοι οι θαυμασταί της να σε μυρίσουν και σε ζηλεύανε.
Όλοι θα λέγαν νάχαν την τύχη σου.
Σε θυμάμαι ακόμη που μοσχομύριζες δροσερό και περήφανο.
Και τώρα;
Τώρα πεταγμένο κάτω από το παράθυρό της με τα μαραμένα φύλλα πατιέσαι απ’ τον κάθε θαυμαστή της που περνά.
Φτωχό!
Ο Βάσος Καλής έγραψε τα ποιήματα: ΣΥΝΝΕΦΑ (Ευτυχία), σελ. 3.
Ο Θανάσης Βιολέττης έγραψε τα ποιήματα: ΛΟΓΙΑ ΕΝΟΣ ΤΡΕΛΛΟΥ (ΑΓΑΠΗ ΣΕ ΜΙΑ ΜΙΚΡΟΥΛΑ), σελ. 3.
Ο Παντελέων Φωστίνης το κείμενο ΜΑΓΙΚΕΣ ΝΥΧΤΕΣ (Η ΝΗΡΗΪΣ), σελ. 4-5.
Ένας ευαίσθητος νέος πήγε σε μια μικρή λίμνη και ανάμεσα στις καλαμιές είδε να αναδύεται πανέμορφη Νηρηίδα που άρχισε το τραγούδι. Ακούγοντας τον θόρυβο που έκανε ο νεανίας, εξαφανίστηκε στα νερά. «Ηγάπησε χωρίς ελπίδα. Εις την καρδίαν του ενεφώλησεν είς έρως προς μίαν ασύλληπτον παρθένον των υδάτων. Ήτο έν γέννημα της ρέμβης!».
Ο Αθανάσιος Π. Μίχας έγραψε το διήγημα Η ΚΡΙΝΙΩ που αφιέρωσε στον εξάδελφό του Γιάννη Περγιαλίτη (Γιάννης Γιαννούκος) από τις Σπέτσες. Σε όλα του τα κείμενα βάζει χρονολογία. Ένας βάναυσος πατέρας σκότωσε με ξυλοδαρμούς την γυναίκα του επειδή την θεώρησε ανάξια λόγω του ότι γέννησε κορίτσι. Το παιδί μεγάλωσε μια γειτόνισσα. Ο μεθύστακας το πήρε πίσω με το ζόρι όταν έγινε δέκα ετών. Επί πέντε χρόνια  το έδερνε και το τυραννούσε. Μια μέρα που γύρισε στο σπίτι γλίστρησε και φώναξε την Κρινιώ. «Την βρήκε πεσμένη χάμω και το πρόσωπό της ήτανε σαν κερένιο, τα χείλη της ήσανε κάτασπρα». Είχε πεθάνει. «–Πάει στο διάβολο κι’ αυτή, εσκέφτηκε». Εν Πειραιεί  6 Δεκεμβρίου 1906.  Σελ. 5-8.
Ο Λιστ είχε την ευτυχισμένη ιδιοσυγκρασία να μην φοβάται καθόλου τους μεγαλειότατους. Ο αυτοκράτορας Νικόλαος τον είχε προσκαλέσεις να παίξει, κατά τη διάρκεια όμως της συναυλίας ο ηγεμόνας είχε την μεγάλη έμπνευση να ανοίξει κουβέντα με ένα από τους υπασπιστές του.
Ο Λιστ έπαυσε να παίζει. Ο τσάρος έστειλε τότε ένα από τους υπασπιστές του να ρωτήσει τι συμβαίνει. –Όταν ο αυτοκράτωρ ομιλεί όλοι πρέπει να σιωπούν απάντησε ο Λιστ. Ο τσάρος εννόησε τον λεπτό υπαινιγμό και σιώπησε. 

Έτος Α΄. Εν Πειραιεί Ι Φεβρουαρίου 1907. Αριθ. 2. Μηνιαίον περιοδικόν.
Ο Αθανάσιος Π. Μίχας έγραψε το διήγημα με φιλοσοφική χροιά: ΠΑΡΑΔΟΞΕΣ ΙΔΕΕΣ. Σελ. 9-11.
Ο Βάσος Καλής, ποίημα ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΜΑΤΙΑ. Σελ. 11.
Η Μαρία Β. Φωστίνη έγραψε μικρές απαισιόδοξες σκέψεις τις, Η ΖΩΗ ΚΑΙ Ο ΤΑΦΟΣ και το ποίημα ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ. Σελ. 11.
Αείποτε ωνειροπόλησα μιαν καλύβην και ένα τάφον. Την καλύβην μακράν της κοινωνικής τύρβης, εκεί ένθα αιθρία βασιλεύει, ένθα το κρίνον και το ρόδον φύεται υπό μιαν σκιάν εντός δάσους μαγευτικού.
Πλησίον αυτής τον τάφον.
Ήθελον να ευρίσκεται ούτος πλησίον εμού υπό τα ίδια όμματά μου, η μια κατοικία πλησίον της άλλης.
Η πρόσκαιρος πλησίον της αιωνίου!
Και προ του τάφου αυτού εσταμένη εγώ η ζώσα έτι να ρεμβάζω και ονειροπολώ προ της αιωνίου μου κατοικίας, προ της ψυχράς του θανάτου κλίνης, ήτις θα με αναμένη!
Μαρία Β. Φωστίνη.
Ο Θανάσης Λιμπερόπουλος έγραψε το ποίημα Η ΝΥΜΦΑΙΑ που αφιέρωσε στον φίλο του Αλκίνοο Βανδώρο. Σελ. 12.
Ο Αλέξανδρος Καψαμπέλης, στην σελ. 13 το ποίημα:
Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ
Η σκοτεινιά βασιλεύει στο φτωχικό δωμάτιο, που ένας δυστυχισμένος ποιητής, έρημος κι’ αυτός όπως όλοι εκείνος που λάτρευσαν την τέχνη παλαίβει με το θάνατο.
Στο φρικτό φίλημα του Χάρου παγόνουν σιγά-σιγά τα στήθεια του. Αλήθεια τι ωραίος θάνατος ο θάνατος του ποιητή.
Αργά πετάει η ψυχή του σε κάποιον άλλον κόσμο, που τον έκλεινε βαθειά στην ψυχή του, που τον έψαλλε στα τραγούδια του.
Ξάφνου η ματιά του στηρίζεται σ’ ένα ωρισμένο σημείο και ολοένα σβύνει.
Μα στη μορφή του τη χλωμή ένα πικραμένο χαμόγελο ανθίζει. Σβύνεται λίγο, λίγο η πνοή του! Στο τέλος ένας σπασμός συνταράζει το ισχνό του σώμα και η ψυχή του πετάει στα ουράνια.
Μα τότε σαν κάποιο φως θεϊκό να φώτισε το νεκρικό δωμάτιο κι’ η λάμψις εκείνη απλώθηκε στο πρόσωπό του και φαινότανε σαν ένα στεφάνι αμάραντο από αχτίδες τριγύρω στο ρυτιδιασμένο του μέτωπο.
Ήταν η Μούσα πούλθε να στεφανώση το φτωχό παιδί της.
Αλέξανδρος Καψαμπέλης.
Ο Κώστας Δεπάστας με το ποίημα ΚΡΥΦΟΙ ΠΟΘΟΙ – ΤΡΕΛΛΟ ΟΝΕΙΡΟ! Σελ. 13.
Ο Θανάσης Βιολέτης με τα «Λόγια ενός τρελλού» ΧΙΟΝΙΑ, σελ. 13.           
Ο Τάκης Κουρτέσης προσέφερε μια καθαρά πειραιώτικη εικόνα,  σελ. 13-14.
ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ
Ερρόδιζεν η αυγή της πρώτης Μαΐου.
Από το παράθυρόν μου εθαύμαζα τας ερυθράς λάμψεις του λυκαυγούς, αίτινες ετρεμόσβυνον εις τον ορίζοντα.
Είς περίπατος μέχρι της ακτής θα ήτο τόσον ζωογόνος δια την πάσχουσαν ψυχή μου! Μετ’ ολίγον το μαγευτικόν πανόραμα της θαλάσσης ηπλούτο προ των οφθαλμών μου. Ο μεθυστικός φλοίσβος και τα θεσπέσια χρώματα του λυκαυγούς απεκοίμισαν την καρδίαν μου και παρεδόθην εις γλυκείας ονειροπολήσεις.
Δεν παρήλθε πολύ και εις τον πυρπολούμενον ορίζοντα της Ανατολής εφάνη αναδυόμενος από των κυμάτων ο Φοίβος. Χίλιαι χρυσαί μαρμαρυγαί παρήχθησαν εις την γαλανήν θάλασσαν από τας πρώτας ακτίνας.
Τι θεσπέσιον θέαμα!
Ευρισκόμην ως εν εκστάσει, ότε μεμακρυσμένον τι άσμα επλήρωσεν αρμονίας τα πέριξ και μετ’ ολίγον από του όπισθεν μέρους της ακτής εφάνη μια λέμβος.
Είς νέος ξανθός εκωπηλάτει και εις το πηδάλιον μια θεσπεσία κόρη έψαλλεν ένα θλιβερόν άσμα. Η μελωδία εκείνη με έθελγε και με συνήρπαζε.
Η λέμβος διήλθε πλησίον της ακτής και ταχεία ως όνειρον εχάθη από των εκπλήκτων οφθαλμών μου.
Εσβύσθη και το θείον άσμα, αλλ’ εις την ψυχήν μου πάντοτε θ’ αντηχή η μελωδία του. Περίλυπος επέστρεψα εις την οικίαν μου χωρίς να δρέψω ούτε έν καν ανθύλλιον.
Η φευγαλέα εκείνη σκιά έφερεν εις την καρδίαν μου την Οδύνην και εις τους οφθαλμούς μου τα δάκρυα.
Τάκης Κουρτέσης. 
Ο Αλέξανδρος Ι. Καψαμπέλης έδωσε τέσσερα ποιήματα ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΜΟΥ, σελ. 14.
Όλοι όσοι γράφτηκαν και προπλήρωσαν την συνδρομή τους, τους στάλθηκε το πρώτο τεύχος. Όσοι παραπονιούνται ότι δεν το έλαβαν, οι εκδότες είναι ανεύθυνοι, «διότι εις τούτο πταίουν τα Ταχυδρομεία». Δηλώνουν μάλιστα ότι θα το ξαναστείλουν σε όσους απευθυνθούν δι’ επιστολής στα γραφεία του περιοδικού ότι δεν το πήραν.
Ο Θανάσης Λιμπερόπουλος έγραψε μια στιχομυθία ενός μισανοιγμένου ρόδου με την μάνα τριανταφυλλιά. Παρεμβαίνει και μονολογεί η Ψυχή. Ο ΒΟΡΡΙΑΣ παρασέρνει το ρόδο και η μάνα δεν μπορεί να τρέξει να το σώσει… Σελ. 15.
Ο Αλέξανδρος Καψαμπέλης σε ένα διήγημά του με τίτλο Ο ΠΑΠΠΟΥΣ. «Η ευτυχία έρχεται πολλάκις με δάκρυα». Σελ. 16.
Η ΙΔΕΑ οργάνωσε τον Α΄ διηγηματογραφικό διαγωνισμό. Θέτει τους όρους (αποκλείοντας τα σατιρικά, μέχρι 600 λέξεις, να είναι πρωτότυπα), όποιος πάρει το πρώτο βραβείο θα δει την φωτογραφία του στο περιοδικό και θα πάρει το βιβλίο ΣΤΑΔΙΟΝ ΚΑΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ. Ο δεύτερος θα λάβει τα  ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΑΚΡΟΓΙΑΛΙΑΣ του Περγιαλίτη. Ο τρίτος την ΟΔΟ ΤΗΣ ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑΣ του Bringer. Το τεύχος κλείνει με το ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΙΟΝ, ευχαριστίες στους εγγραφέντες συνδρομητές και δυο απαντήσεις, στον Θ. Π. Τρικογλίδη (Ενταύθα) και στον Γ. Α. Χαρβαλιά (Κέα). Σελ. 16.

Έτος Α΄. Εν Πειραιεί Ι Μαρτίου 1907. Αριθ. 3. Μηνιαίον περιοδικόν.
 ΣΚΕΨΕΙΣ του Αθανασίου Π. Μίχα αφιερωμένες στον Σπύρο Μελά. Σελ. 17.
Στην ίδια σελίδα, το ποίημα ΣΤΗΝ ΑΠΟΚΡΗΑ του Θανάση Τ. Λιμπερόπουλου.
Τώρα το κρασάκι στο ποτήρι αφρίζει
και σε κάθε χείλι ρόδινα φιλιά,
πλάνα την καρδιά μας η χαρά γεμίζει
την αποκρηά, την αποκρηά.

Τρέλλα! Λησμονάμε κάθε δυστυχία
και νομίζουν όλοι τη ζωή γλυκειά.
Παίζετε, γελάτε, φεύγ’ η Ευτυχία
φεύγ’ η αποκρηά, φεύγ’ η αποκρηά.
Ο Θανάσης Λιμπερόπουλος συνεχίζει με νέα ποιήματα (τέσσαρα μικρά κι ένα με 5 ΠΑΡΑΠΟΝΑ των τριών στίχων) αφιερωμένα στον φίλο Νίκο Γεωργόπουλο.
Τα αποτελέσματα του διαγωνισμού αναβάλλονται, δέχονται ακόμη διηγήματα μέχρι τις 15 Μαρτίου. Σελ. 18.
Ο Βάσος Καλής, το ποίημα ΣΥΝΝΕΦΑ - ΓΕΛΙΟ ΚΑΙ ΔΑΚΡΥ. Ο Τάκης Κουρτέσης, το ποίημα ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΜΟΥ. Ο Θ. Π. Τρικογλίδης, το ποίημα ΡΕΜΒΑΣΜΟΣ. Σελ. 19.
Η Τζένια Δεπάστα, ΠΕΖΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ. Ο Θανάσης Βιολέτης, Λόγια ενός τρελλού, ΠΑΡΑΜΙΛΗΤΑ. Ο Νίκος Μάλλιαρις, ΚΟΙΝΩΝΙΚΑΙ ΠΑΡΑΒΟΛΑΙ. Γαλήνη - Αγωνία. Σελ. 20.
Ο Αλέξανδρος Ι. Καψαμπέλης στην σειρά ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΜΟΥ, δίνει το ποίημα ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ αφιερωμένο στον Άγγελο Κουτσούκο. Στην ίδια σελίδα 21 ο δωδεκάχρονος Γιάννης Διαμαντόπουλος πρωτοπαρουσιάζεται με το ποίημα ΤΟ ΚΕΛΛΑΔΗΜΑ.
ΣΤΟ ΠΑΣΣΑ-ΛΙΜΑΝΙ ΜΑΣ, κείμενο του Θανάση Τ. Λιμπερόπουλου, σελ. 22. [Τα Ηι - ᾑ είναι το άρθρο «οι»]
Ώ μικρό μου λιμανάκι, μέσα σ’ αυτό το μικρό σου χώρο κρύβεις χιλιάδες ωμμορφιές.
Ηι μικρές σου ψαροπούλες μέσα στα νερά σου σκορπισμένες σου δίνουν κάποια ζωή. Ηι ωραίες σου δύσες, που κάνουν το συννεφιασμένο ουρανό πότε αληθινό παράδεισο με χίλιων λογιών λουλούδια και πότε κόλασι αληθινή με της απέραντες κόκκινες φλόγες, με τα κρεμασμένα πυρακτωμένα κομμάτια, με τους μαύρους καπνούς από πάνω μαγεύουν το πλανεμένο μάτι.
Τα γλυκά ανατριχιάσματα των νερών σου στης χειμωνιάτικες γαλήνες, όταν πνέη κρύο αεράκι, σε δείχνουν ένα εύπαθο, ένα χιλιώμμορφο λιμανάκι.
Και ᾑ βαρκούλες τα βράδια με τα ερυθρωπά πυροφάνια τους κυκλωμένες απ’ τα δίχτια, όταν το κρύο κρυσταλλόνη τάστρα απάνω στον διάφανον ουρανό, τι αντίθεσι κάνουνε με τα φώτα του απείρου;
Όταν πάλι δαιμονισμένος φυσάη ο νοτιάς και τα κύματα απ’ έξω έρχονται απειλητικά, τι τραγικήν όψι δείχνεις ενός αδύνατου, που οι μεγάλοι τον παιδεύουν.
Ω μικρό λιμανάκι, είσαι πλασμένο για την ησυχία.
Ω! πόσο μεγάλη είνε η ωμορφιά σου, που αρχίζει από τα δειλινά, και τόσο είνε ακόμη μεγαλείτερη, όταν δεν είναι άνθρωποι τριγύρω σου χαρίζοντας σε σέ την ασχημιά τους.
Σε θέλω έρημο, τότε είσαι χίλιες φορές ωραιότερο.
Μόνον οι ψαράδες που κάθονται μέσα στη βάρκα και δίπλα τους αχνίζει το νόστιμό τους φαΐ, είνε ένα μέρος από τη ζωή σου, μόνον αυτοί δεν σ’ ασχημίζουν.
Και κείνοι που διορθόνουν τα δίχτια τους κάτω από τον ζωοδότη μεσημεριανόν ήλιο του χειμώνα είναι δικοί σου.
Κι’ εγώ αισθάνομαι, πως δεν σου πρέπω, αλλά σ’ αγαπώ.
Μικρό μου λιμανάκι, νάμουνα κ’ εγώ δικός σου.
ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ. ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΙΜΗ. Κείμενο του Αθανασίου Μίχα. Εν Πειραιεί τη 7η Ιανουαρίου 1907. Σελ. 22-24. Το ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΙΟΝ απευθύνεται σε τέσσερα πρόσωπα (Ρόκκος Ξυδάκτυλος Ληξούρι, Αριστείδης Βεκιαρέλλης Ενταύθα, Θ. Π. Τρικογλίδης Ενταύθα, κ. Τσιαμούρης Ενταύθα).

Έτος Α΄. Εν Πειραιεί Ι Απριλίου 1907. Αριθ. 4. Μηνιαίον περιοδικόν.
 Ο Σπύρος Μελάς δίνει ένα σύντομο κείμενο ως εισαγωγή: ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΟΝ ΖΩΗΝ. Η ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΕΩΣ. Σελ. 4.
Στην σιωπηλήν χαράν της ανοιξιάτικης ζωής του κήπου, στην ευτυχισμένην ησυχίαν της εφημέρου ζωής, στο παιχνίδισμα των χρυσών ακτίνων επάνω στα φύλλα των νεογεννήτων ανθών, που αύριον θα πεθάνουν, στο αβρόν ανάσασμα της βιολέτας και του χαμομηλιού, που κρεμούν χαύνα τα φύλλα των εις τα χάδια του ανοιξιάτικου ηλίου, η κίτρινη πεταλούδα με το ελαφρόν πέταγμά της και τα ξελογιάρικα φιλία στης καρδιές των ανθών μου μοιάζει την ψυχήν της ανοίξεως…
Και όταν το καλοκαίρι εξατμίση την αβράν ωσάν όνειρον ζωήν της ανοίξεως και υψώση απάνω εις τον κατάθερμον κορμόν του δένδρου τον βάρβαρον υμνητήν του, τον τζίτζικα, και ακόμα όταν ηχήση ο βαρβαρόφωνος ύμνος εκεί όπου η άρπα με της χρυσές χορδές του ανοιξιάτικου ηλίου έμελπε την αιθέριαν προσευχήν της ανοίξεως, όταν αισθάνωμαι πως έχω μπροστά μου  τον θάνατόν της, θα ιδώ νεκρή την κίτρινη πεταλούδα σκεπασμένη με ένα ροδοπέταλον, που θα είνε το τελευταίον.
Ο Αλέξανδρος Ι. Καψαμπέλης στην σειρά ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΜΟΥ, που αφιερώνει στον Θανάση Μίχα, δίνει πάλι τέσσερα ποιήματα. Σελ. 25-26.
Στο Πασσά-λιμάνι μας.
Ο τόπος, πουν’ κλεισμένος στην καρδιά μου.
Χωρίς φροντίδες σαν ήμουν μικρός
εκεί ’τρεξα κ’ εκεί στα σωθικά μου
ενοιώθη της αγάπης ο παλμός.

Περπάτησα στης ώρες της χαράς μου
ανάλαφρος καθώς και το πουλί
και σ’ άλλες ώρες κάποιας συμφοράς μου
εκεί ’τρεξα να γιάνω την πληγή.

Περπάτησα τα βράδια, που μαγεία
τ’ άστρα, η σελήνη εστέλνανε στη γη,
στα ουράνια τα γαλαζοκρύσταλλα λατρεία
εκεί για πρώτα αισθάνθηκε η ψυχή.

Αυγές και Δύσες πόσο ωραίες είστε
στον τόπο αυτόν οπού έχω στην ψυχή,
και σεις νερά καθάρια σαν φλοισβίστε
στέλνετε κάποια μάγισσα πνοή.

Ω τόπε, σ’έχω μέσα μου κλεισμένο,
σαν κάτι μούχεις πάρει απ’ την καρδιά
κι’ αν θε να φύγω σε μέρος μακρυσμένο
θα σ’ ενθυμούμαι ακόμα πειό γλυκά.
Από τα δέκα διηγήματα που στάλθηκαν διαλέχτηκαν τρία στα οποία και θα δοθούν τα ορισθέντα βραβεία. Το τρίτο διήγημα αποδείχτηκε αντιγραφή που είχε δημοσιευθεί με άλλη υπογραφή στην παλαιά ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ. Έτσι το βραβείο έλαβα ένας επόμενος. Σελ. 26-27.
Ο Κώστας Δεπάστας δίνει δυο ποιήματα με γενικό τίτλο ΠΟΝΟΙ ΣΕ ΓΡΑΜΜΕΣ. Ορφάνεια! Άνοιξη - Χειμωνιά. Τα αφιερώνει στον φίλο Αριστ. Βεκιαρέλλη. Σελ. 27.
«Πλήρη Αττικού άλατος με κάποιαν αληθινήν ζωήν» εκδόθηκαν τα τρία πρώτα φύλλα του περιοδικού ΔΙΑΠΛΑΣΙΤΙΣ που διευθύνει ο Παύλος Πέππας. Ο Μπόσακας έβγαλε ένα βιβλίο με συναγωγή ηθικών και πολιτικών γνωμών του Θουκυδίδη, κριτικάρει ο Αλ. Καψαμπέλης. Σελ. 27.
Ο Θανάσης Λιμπερόπουλος με τρία ποιήματα ΔΕΙΛΙΝΑ: Στοχασμοί, Γέννηση, Παιγνίδια.
Ο Αθανάσιος Μίχας το διήγημα ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΘΗ, Μεθύσι. Πειραιεύς Μάρτιος 1907.
Ο Θανάσης Βιολέτης, Λόγια ενός τρελλού, ΑΠΟΛΟΓΙΑ. Σελ. 29.
ΣΥΝΝΕΦΑ
ΟΝΕΙΡΑ
Κάποιοι πλάνοι λογισμοί
απ’ το νου περνάνε
κι’ όλοι στον απέραντον
ουρανό κυττάνε.

Μ’ απ’ τη γην ως τ’ ουρανού
τον γαλάζιο αιθέρα
πόσα τους χωρίζουνε
στρώματα του αγέρα!
ΒΑΣΟΣ ΚΑΛΗΣ
Ο Άγγελος Σούλης τύπωσε τρία πεζοτράγουδα: ΣΚΙΕΣ. Μακρυά της, Όνειρα, Στα κρίνα της. Αν γεννήθηκε στα 1890, θα ήταν 17 ετών όταν συνεργάστηκε με την ΙΔΕΑ. Το ίδιο νέοι θα ήταν και οι ιδρυτές και συμμετέχοντες στο περιοδικό. Σελ. 30.
Ο Νίκος Μάλλιαρις αποδίδει μια ερωτική ιστορία: ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗΝ ΤΩΝ ΑΙΘΟΥΣΩΝ. ΤΟ ΑΠΡΟΣΔΟΚΗΤΟΝ ΑΓΓΕΛΜΑ. Η Λέλα αγαπά ένα νέο αλλά δεν θέλει να το αποδεχθεί λόγω της κοινωνικής διαφοράς τους. Έτσι παρά τις νουθεσίες της φίλης της Ουρανίας (Νίτσας) αρνείται να συνάψει σχέση μαζί του. «Προχθές ακόμα η Σάσα της είχεν είπη να φροντίση να αποφύγη τας επιθέσεις του Νίκου, διότι αν προέκυπτε θα εξηυτελίζετο ελεεινώς!». Περνάει ένα δίμηνο και η αντίστασή της κάμφθηκε αφού τον σκεπτόταν συνέχεια. Με κακή διάθεση έστειλε επιστολές στους γνωστούς της για μια απογευματινή συγκέντρωση στο σπίτι της. Ειδικά έγραψε στην Νίτσα να φέρει και τον Νίκο. Το απόγευμα ήλθε η παρέα εκτός από την Νίτσα και τον Νίκο. Αντ’ αυτών λαβαίνει μια επιστολή από την Νίτσα. Δεν θα μπορέσει να έλθει επειδή το ίδιο βράδυ είναι καλεσμένη στους αρραβώνες της Σάσας και του Νίκου… Σελ. 30-32.
Το ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΙΟΝ απευθύνεται στους Γιάννη Περγιαλίτη (Σπέτσες), Λέαντρον Κ. Παλαμά και πάλι τον Θ. Π. Τρικογλίδη (Ενταύθα). Ο Λέανδρος Παλαμάς (1891-1958), ήταν γιος του Κωστή Παλαμά και της Μαρίας Βάλβη. Στα 1907 εξέδωσε την ποιητική συλλογή ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ.
Σε λίγες ημέρες θα τοποθετηθεί ο θεμέλιος λίθος των Εθνικών Σκοπευτηρίων. Αμέσως μετά για τον σκοπό αυτό η νεολαία του Πειραιώς θα δώσει παράσταση με το έργο ΥΨΗΛΑΝΤΗΣ, αποσπάσματα από την ΓΚΟΛΦΩ, θα απαγγελθούν πατριωτικά ποιήματα και θα ακουστούν δημοτικά τραγούδια.

Έτος Α΄. Εν Πειραιεί Ι Μαΐου 1907. Αριθ. 5. Μηνιαίον περιοδικόν.
Στην ομάδα των τριών υπευθύνων του περιοδικού προστίθεται ο Κώστας Δεπάστας.
Έτσι μας δίνει το ΠΟΝΟΙ ΣΕ ΓΡΑΜΜΕΣ, Ένα γράμμα σ’ ένα φίλο! Πειραιάς 5 του Απρίλη 1907. Σελ. 33-34.         
Ακολουθούν τα ποιήματα ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΜΟΥ - Η ΘΛΙΨΙ ΤΟΥ ΒΡΑΧΟΥ του Αλέξανδρου Καψαμπέλη, ΛΟΓΙΑ ΕΝΟΣ ΤΡΕΛΛΟΥ - ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΑΦΟ! του Θανάση Βιολέτη, ΜΕΝΕΞΕΔΕΣ του Κώστα Δεπάστα, ΘΑΝΑΤΟΣ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΟΥ του Θανάση Λιμπερόπουλου. Σελ. 34-35.
ΠΡΩΤΟΒΓΑΛΤΟ
Πουλάκι το φτερούγισμα που αρχίζεις στον αγέρα
μη θέλης στα μεσούρανα με μιας να πεταχτής,
αγάλι αγάλι ανέβαινε τ’ άϋλα σκαλιά του αιθέρα,
γιατί αν κουράσης τα φτερά, ταχειά θα γκρεμιστής!
ΚΩΣΤΑΣ ΔΕΠΑΣΤΑΣ
Το ποίημα ΝΥΧΤΑ του Λέαντρου Παλαμά. Σελ. 36.
Ο Β΄ διαγωνισμός της ΙΔΕΑΣ θα έχει ποιητικό περιεχόμενο. Το πρώτο βραβείο θα πάρει επτά βιβλία του Κωστή Παλαμά. Το δεύτερο, ένα τόμο ανεκδότων ποιημάτων του Παράσχου. Το τρίτο μια δωρεάν ετήσια συνδρομή της ΙΔΕΑΣ.
Ο Θανάσης Λιμπερόπουλος, τα ποιήματα ΔΕΙΛΙΝΑ (Πόθοι, Ανοιξιάτικο δειλινό, Θυσία). Σελ. 36.
Στο ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΙΟΝ, αναφορά ότι εκδόθηκε το βιβλίο ΤΟΥ ΝΗΣΙΟΥ ΜΟΥ του Άγγελου Κοσμή (1879-1951) με αναμνήσεις του από την Σίφνο. [Αγγέλου Α. Κοσμή. Του Νησιού μου. # Λιθ. ″ΣΦΑΙΡΑΣ″ ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ. {1907, τιμή δραχ. 2}. Διαστάσεις 19,2Χ 13. Σελ. 120. Αντίτυπό του βρίσκεται στην συλλογή μου. Αποσπάσματα από το βιβλίο κυκλοφόρησαν στα 2000 οι εκδόσεις ΘΕΜΕΛΙΟ με τον ίδιο τίτλο (εισαγωγή, επιλογή και επιμέλεια από την Άννα Χρυσογέλου - Κατσή)].
Εξεδόθη μικρότατον βιβλιάριον «Ο επιτάφιος Θρήνος. Από τα ερείπια του ναού της Αγχιάλου» υπό Ιωάννου Βουλοδήμου. Αι εισπράξεις διετέθησαν διά το Πάσχα των εν Πειραιεί προσφύγων.
Ο Αθανάσιος Μίχας τέλος παραθέτει το θαλασσινό διήγημά του ΣΤΗΣ ΑΚΡΟΓΙΑΛΙΕΣ - ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ. Ενώ ο ψαράς, πατέρας μιας οικογένειας με δυο παιδιά, που ζούσε σε ένα ακρογιάλι χάθηκε με την βάρκα του μέσα στην φουρτούνα ο δωδεκάχρονος γιος σώζει ηρωικά έναν ναυαγό. «Μητέρα, μη βλαστημάς. Ποιος ξέρει αν εκείνη τη στιγμή που έσωσα εγώ αυτό τον άνθρωπο, ποιός ξέρει, αν την ίδια εκείνη στιγμή σε μιαν άλλη ακρογιαλιά δεν έσωζε ένας άλλος τον πατέρα μου έτοιμο να πνιγή;» … Πειραιεύς 7 Απριλίου 1907. Σελ. 37-40.

Έτος Α΄. Εν Πειραιεί Ι Ιουνίου 1907. Αριθ. 6. Μηνιαίον περιοδικόν.
Ο Αθανάσιος Μίχας παραθέτει δυο ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΧΩΡΙΣ ΣΤΙΧΟΥΣ, Χλωμά δειλινά και Λευκός θάνατος. Πειραιεύς 23 Απριλίου 1907. Σελ. 41. Η λογοτεχνία της εποχής απαιτούσε ευαισθησία, ρέμβη, λέξεις δυνατές για την περιγραφή της φύσης, του τοπίου, των ενδόμυχων σκέψεων γύρω από την ζωή το θάνατο και την αγάπη. «Έλα, έλα , ω θάνατε λευκότατε σαν την μορφή της και σαν την ψυχούλα της άσπιλε θάνατε, σίμωσε γελαστός αγάλι-αγάλι σαν όνειρο γλυκύτατο και απαλά-απαλά πάρε την σκεπασμένη με λευκότατα κρίνα και λευκά μπουμπούκια ρόδων»…
Ο Γιάννης Χυνοπωρινός με γενικό τίτλο ΑΥΓΗ θέτει στην σελίδα 42 έξι ποιήματα.  Φυσικά πρόκειται για το λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Αλέξανδρου Καψαμπέλη.
Ο Θανάσης Βιολέτης ΛΟΓΙΑ ΕΝΟΣ ΤΡΕΛΛΟΥ, ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ. «Βλέπω τα πρόσωπα κρυμμένα πίσω από της μάσκες της ψευτιάς … Θα στραγγίζωμε της τελευταίες σταγόνες απ’ το κύπελλο της Ευτυχίας χύνοντας θερμά δάκρυα χαράς για την Ανάστασί μας».
Στο περιοδικό τα ποιήματα που παραλήφθηκαν για τον διαγωνισμό δεν είχαν ποιότητα, κάτι όχι περίεργο αφού συμβαίνει ακόμα και σήμερα: Στον ποιητικό διαγωνισμό μάς έστειλαν τραγούδια, τα οποία ούτε για διάβασμα δεν είνε άξια και όχι για δημοσίευμα. Εντελώς παιδικά κατασκευάσματα χωρίς κανένα μέτρο, χωρίς καμμία αρμονία και χωρίς καμμία πρωτοτυπία.  Έτσι δεν δόθηκαν βραβεία.
Τα φύλλα του Ιουλίου, του Αυγούστου και του Σεπτεμβρίου θα εκδοθούν όλα μαζύ την 1ην Σεπτεμβρίου. Αυτό το κάνουμε μονάχα για ν’ αναπαυτούμε τους μήνες αυτούς του καλοκαιριού.
Ο Κώστας Δεπάστας έδωσε το ποίημα ΜΕΝΕΞΕΔΕΣ, ΙΔΑΝΙΚΟ, ο «Τροβαδούρος» το ποίημα ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ, ΝΥΧΤΑ ΤΡΟΜΟΥ. Σελ. 43.
Πέντε ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ του Λώρη Αποσπερίτη (μάλλον του Λιμπερόπουλου): Στην έμπνευση, Πόθος, Νέκρωση, Κάτω από της λεύκες, Ανοιξιάτικο όνειρο.
Ο Θ. Π. Τρικογλίδης τα ΚΑΡΔΙΟΧΤΥΠΙΑ - Ο ΒΡΑΧΟΣ ΤΩΝ ΛΟΓΙΣΜΩΝ ΜΟΥ (Κάρυστος, 10 του Μάη 1907). Σελ. 44. Ο Τρικογλύδης ήταν πλέον στην Κάρυστο όπου και επικοινωνούσε δι’ αλληλογραφίας. 
ΘΡΥΛΟΙ. Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΓΙΓΑΝΤΑΣ. Του Αθανασίου Μίχα. Αφιερωμένο στον Βάσω Καλή. Πειραιεύς 17 Απριλίου 1907. Σελ. 45-46.
Στο ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΙΟΝ διαβάζουμε ότι ο Παύλος Νιρβάνας τους έστειλε την «Παγά Λαλέουσα».
Ο Βάσος Καλής στο τίτλο ΣΥΝΝΕΦΑ περιέκλεισε τρία ποιήματα, Το τραγούδι των λουλουδιών, Δάκρυα, Δύο στοιχειά. Σελ. 46.
Δάκρυα.
Ψιλή-ψιλή αρχίνησε βροχούλα να κρεμιέται
πάνω απ’ τα μαύρα σύννεφα, σαν πέπλον απλωμένα,
στο παραθύρι το σκεβρό, χλωμή μορφή αγναντιέται.
Ποιος ξέρει τι να σκέπτεται την ώρ’ αυτή θλιμμένα!
Τα μάτια της υγράθηκαν, απ’ τη βροχή ζηλέψαν
και δυο δάκρυα πικρά κάτω στο χώμα ρίχνει.
Τα είδε η βροχή και νόμισε, πως κάτι τι της κλέψαν,
κ’ έσμιξε της σταγόνες της με των δακρύων τα ίχνη.
Ο Γιάννης Χυνοπωρινός πάλι μετάφρασε απόσπασμα από το ΠΛΑΤΩΝΟΣ ΦΑΙΔΩΝ (XIV-XVI, για την αθανασία της ψυχής). Σελ. 47-48.
Ο «Τροβαδούρος» έστειλε το ποίημα ΣΤΟΧΑΣΜΟΙ - Σ’ ένα συγνεφάκι.
Στην Αθήνα κυκλοφόρησε το πρώτο τεύχος του περιοδικού ΗΓΗΣΩ. «Περιέχει μονάχα λυρικά τραγούδια νεαρών ποιητών, οι οποίοι είνε γνωστοί οπωσδήποτε στη φιλολογία μας τη σημερινή». Το ΗΓΗΣΩ, μηνιαία έκδοση, βγήκε από ομάδα δέκα νέων λογοτεχνών, Βάρναλης, Λαπαθιώτης, Φιλύρας, Χαντζάρας κ.ά. (Μάιος 1907 - Φεβρουάριος 1908). Σελ. 48.

Έτος Α΄. Ιούλιος - Αύγουστος - Σεπτέμβριος. Αριθ. 7. 8. 9. Μηνιαίον περιοδικόν.
Ο Γιάννης Περγαλίτης από τις Σπέτσες, το ποίημα ΤΡΕΛΛΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ, ΕΡΜΗ ΨΥΧΗ.
Ο Ρώμος Φιλύρας έδωσε από τις BALLADES ΤΟ ΜΑΓΙΚΟ ΛΟΥΛΟΥΔΙ. Ξέρουμε την αδυναμία του για την φύση και τα άνθη:
Τα χείλη τους ανοίξανε τα κρίνα στο περβόλι
κ’ ήπιανε της αυγής το φως και τ’ άϋλο δροσοβόλι.
Τα πελαργόνια ελύγιζαν κ’ εγέλαγαν οι ιβίσκοι
κ’εμίσευαν απόμακρα με το σκοτάδι οι Ήσκιοι.
κ’η κόρη επαραστράτισε μες των μηλιών τη γράνα
κι’ αυτιάζονταν εκστατική την αυγινή καμπάνα.
Μέσα η καρδιά της στων παλμών εβόγγαε το τραγούδι,
που είχε κάτι απ’ τη βροντή και κάτι από το χνούδι,
κ’έτρεμε κι’ ιδροκόπαγεν η θειοφοκέρινη όψη
κι’άπλωσε το χεράκι της κάποιον ανθό να κόψη.
το μόσκο του ένοιωσε βαθειά, που λίγο εζούσε μόνο,
κ’ ύστερα τον απάρηασε σε μιας μηλιάς τον κλώνο…
Το δειλινό που τα πουλιά μέλπανε θείους παιάνες
το αγόρι επαραστράτιζε κι’ αυτό στις έρμες γράνες…
Ήρθε κοντά σε μια μηλιά που είχε κεντρώσει η Μάγια
κι’ έξαφνα βλέπει τον ανθό κομμένο απ’ τα πλάγια
και λιγωμένη απ’ τη χαρά κι’ από τη θλίψη ομάδι
η αγνή ψυχή του φτερουγάει σαν κύκνος μεσ’ στο βράδυ!
Ο Κώτσος Νίαρχος από την Κωνσταντινούπολη έστειλε το ποίημα ΘΡΗΝΟΣ. Σελ. 49.
Ο Λώρης Αποσπερίτης αφιερώνει στον Γιάννη Χυνοπωρινό τα ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ, Θρήνος του Μάη, Τραγουδάκι, Θλιμμένη χαρά, Ονείρου ξύπνημα, Εικόνα.
Όπως προείπα τα ονόματα είναι λογοτεχνικά ψευδώνυμα, του Λιμπερόπουλου και του Καψαμπέλη αντίστοιχα.
Ένα μεταφρασμένο ποίημα του Jean Morèas, το STANCES και ένα μιμητικό από τον Βάσο Καλή. Σελ. 50. O Ιωάννης Παπαδιαμαντόπουλος ή Jean Morèas, 1856-1910, δημοσίευσε την συλλογή του LES STANCES (Στροφές) νομίζω σε επτά βιβλία.  
ΔΙΧΩΣ ΡΥΘΜΟ, πέντε μικρά κείμενα του Αθανάσιου Μίχα (Σεπτέμβριος 1906). Σελ. 51.
Από ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ, «ένα κομψό βιβλιαράκι» που έβγαλε ο Λέαντρος Κωστή Παλαμάς, διαβάζουμε λίγες στροφές. «Ο νεαρώτατος ποιητής δείχνει πολλές ελπίδες ενός ωραίου μέλλοντος». Το ποίημα ΑΥΓΗ του Βάσου Καλή και τα ΡΟΔΑ ΧΥΝΟΠΩΡΟΥ του Γιάννη Χυνοπωρινού. Σελ. 52.
Ο Αθανάσιος Μίχας παραθέτει το διήγημα ΜΙΑ ΨΥΧΗ στις σελίδες 53-58.
Οκτώ ποιήματα με διάφορους τίτλους κάτω από την ονομασία ΑΥΓΗ του Γιάννη Χυνοπωρινού είναι αφιερωμένα σε φίλους του, στον Μήτσο Πραπόπουλο και Παύλο Πέππα. Σελ. 58-60.
Μια κριτική για το έργο του Παύλου Νιρβάνα:
«Ο ΑΡΧΙΤΕΚΤΩΝ ΜΑΡΘΑΣ»
Ο κ. Νιρβάνας μας έκανε μια μεγάλην έκπληξη. Μέσα στη στείραν εποχή για τη φιλολογία μας σε λίγο χρονικό διάστημα εμφανίστηκε με τρία έργα διάφορα στην επιφάνεια, μα έχοντας μιαν εσωτερικήν ομοιότητα, την ποιοτική πνοή που διαπνέει όλα τα έργα του κ. Νιρβάνα. Από τα τρία έργα ώμορφα και τα τρία - ομολογώ, ότι με συγκίνησε περισσότερον «ο Αρχιτέκτων Μάρθας», ένα δράμα με μιαν απαλή, μα βαθειά χυνόμενη ποιητική πνοή, σαν έν απαλό - απαλό δοξάρισμα γλυκύτατου βιολιού, σαν έν’ απόμακρο τραγούδι που μισοσβυσμένο φτάνει σαν ένα των φύλλων ψιθύρισμα στο πέρασμα της πρωινής αύρας.
Ω ποιος μπορεί να ξεχάση στη δεύτερη πράξι τα γλυκύτατα πλην βαθειά λόγια της Μίνας, που τόσον πολύ ’γγίζουν κάθε αισθανούμενη καρδιά. Πόσον υπέροχη είνε η στιγμή, που, για να μη νοιώση η Μίνα τη συμφορά, ο Μάρθας αρχίζει ν’ απαγγέλη στίχους του Χάμλετ. Τι ωραία πάλι η σκηνή του μεθυσιού! Και περνάει όλο το έργον ζωντανόν απάνω στο πάρκο, γιατί ο συγγραφέας έχει φυσήξη στους ήρωές του της ζωής την πνοή. Για να πούμε όμως την αλήθεια πολύ συντέλεσαν στην απόδοση του έργου η δνίς Κοτοπούλη, ο κ. Βονασέρας και ο κ. Μυράτ δείχνοντας πως βαθειά αιστάνθηκαν έργο πολύ πολύ στο βάθος δυσκολονόητο, έργο, που θα παιζόταν όλο το καλοκαίρι, αν το κοινό δεν θρεφότανε με τις Κασσιανές και τους Όθωνες. Ε.Ν. [Κασσιανή, Όθων, λαϊκά μυθιστορήματα που μεταφέρθηκαν στην σκηνή]
Δίνεται προσεχώς στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιώς η τιμητική εσπερίδα της καλλιτέχνιδος Χριστίνας Κουκούλα με το έργο του μεγάλου κοινωνιολόγου Μαξ Νορδάου «Δικαίωμα ο έρως;». Είναι γνωστή στο ελληνικό θέατρο, καλλιτέχνης με αληθινή αγάπη προς την σκηνή, μελετηρή κατορθώνει πάντοτε να αποδίδει με την μεγαλύτερη λεπτότητα και τους δυσκολότερους ρόλους. Για πολλά βράδια  κρατούσε τους θεατές σε θαυμασμό στο εθνικό δράμα του Βώκου Η ΚΑΤΟΧΗ όπου υποκρινόταν την Αμαλία. Την φετινή θερινή θεατρική περίοδο την θαυμάσαμε στο ιταλικό έργο Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΤΟΥ ΜΩΑΜΕΘ όπου μας έδειξε όλη την λεπτότητα του ταλέντου της… υπογράφει ο Α. Μ. Π.
[Η Χριστίνα, 1885;-1968, κόρη του Παντελή Ρούσσου παντρεύτηκε πρώτα τον Νικόλαο Κουκούλα και μετά τον Πάνο Καλογερίκο. Το πόνημα Max Simon Nordau, 1849-1923, εκδόθηκε σε βιβλίο: Das Recht, zu lieben. Berlin, 1894 και είχε μεταφραστεί στα ελληνικά]
Από το θέατρο του Συντάγματος παίζεται το δράμα του Σπύρου Μελά Ο ΓΥΙΟΣ ΤΟΥ ΙΣΚΙΟΥ. Μικρή κριτική του έργου από τον Θανάση Λιμπερόπουλο. Σελ. 60.
ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ: Ρόδου θάνατος, Όνειρο φεύγεις; του Λώρη Αποσπερίτη.
ΑΥΓΗ: Προσευχή. Μια νύχτα. Της αυγής το φως. Παραμυθάκι, ποιήματα του Γιάννη Χυνοπωρινού. Σελ. 62.
Μαγνήτης, Χίμαιρα, [Les] Stances (Jean Morèas), Νύχτα με χιόνι (Guy de Maupassant) του Λάμπρου Εφτάστρη. Ομοίως το ποίημα ΧΥΝΟΠΩΡΙΝΟ. Σελ. 63.
STANCES
Σαν θάρθη το χυνοπωρο και φύλλα μαραμμένα
Τη λίμνη θα σκεπάσουνε του μύλου του παληού,
Στις θύρες σαν θα μπαίνουνε τ’ αγέρια μανιασμένα
Κι’ εκεί, που η πέτρα γύριζε στην άκρια του γκρεμού,
Στο μέρος τούτο να σταθώ μονάχος θα πάω,
Εκεί π’ απλώνεται ο κισός στον τοίχο τον παληό
Και μέσ’ στα αχνά και σκυθρωπά νερά θε να κυττάω
Την όψη μου να σβύεται και τον ύπνο το στερνό.
ΧΑΜΕΝΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ, Σ’ ένα μνήμα, του Άγγελου Σούλη. Σελ. 63.
Πάντοτε μόνη έμενες, φίλη,
ζητώντας στη Φύσι τον άγνωστο τόνο
να ψάλλης μπροστά, όταν σβή το καντήλι,
στην άγιαν εικόνα, που τρίζει με πόνο.

Ζητούσες να πιάσης τον ήχο που πέρα
τον θάβει ο λόγγος, ψαλμό απ’ την ψυχή σου,
εν ώ τρεμοσβύνει το φως στον αγέρα,
που μοιάζει την έρμη και μαύρη ζωή σου.
 
Μα τώρα, που ο ίσκιος του μαύρου θανάτου
σε σκέπασεν, άκου πως γύρω στο μνήμα
ψέλνοντ’ εικόνες ονείρου φευγάτου
με άγνωστον ήχο κι’ ουράνια ρίμα.
Στην σελίδα 64, ΛΟΓΙΑ ΕΝΟΣ ΤΡΕΛΛΟΥ/ ΦΟΥΡΤΟΥΝΕΣ του Θανάση Βιολέτη.
Ω σκοτεινές θάλασσες φουρτουνιασμένες, που τα κύματά σας μουγκρίζουν και λούζουν με κατάλευκους αφρούς τους απόκρημνους κ’ υπερύψηλους βράχους στα ερημικά κι’ απρόσιτα περιγιάλια, ω απέραντοι ωκεανοί, που αναδεύετε στα άμετρα βάθη σας όλη τη σκοτεινή μανία των εγκάτων σας, μέσ’ στη ψυχή μου μανιάζουν όλα τα φριχτά ανθρώπινα πάθη και κάνουν μιαν απαίσια τρικυμία όμοια που δεν είδαν ποτέ οι απέραντοι πόντοι.
Κι’ άπειρη αγάπη κι’ ακράτητο μίσος και χαρά τρελλή και λύπη θανάτου και πόθοι νεκρής γαλήνης της σάρκας κι’ οργίων διαβολικές επιθυμίες και ηδονής ποθοφουρτουνίασματα, όλα μανιάζουν εντός μου και συνταράζουν φριχτά όλο το είναι μου.   
Και είμαι αγγελικός τρελλός ευχαριστημένος να θυσιάσω την ζωή μου για την αγάπη του κόσμου και είμαι θηρίο που διψάει κόκκινο αίμα για να σβύση τους ακράτητους αιμοβόρους πόθους και είμαι πρόστυχος υπηρέτης της Λαγνείας έτοιμος να χυθώ ανάμεσα στα κατάλευκα κύματα της επιθυμητής σάρκας.
Και είμαι φτωχό ερείπιο, όργανο των παθών μου, που έχω ανάγκη από τον οίκτο του κόσμου...
ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΦΙΛΙ, ποίημα του Λώρη Αποσπερίτη.
ΣΚΟΡΠΙΑ ΦΥΛΛΑ, της Τζένιας Δεπάστα.
Κ’ είνε ονείρων στοχασμοί
κ’ είνε καρδιές ερωτευμένες
κι’ είνε – ωιμένα – στεναγμοί
κι’ αγάπες πεθαμμένες.

Γύρω σκορπίζονται καϋμοί
και γύρω χάρου ανατριχίλα,
σκόρπια τα ρόδα τα λευκά,
σκόρπια τα δόλια φύλλα.

Κι’ αν η καρδιά μου χτύπησε
κάποια εποχήν ευτυχισμένη,
κι’ αν η καρδιά μου αγάπησε,
τώρα βουβή θα μένη.

Τα πάντα πειά στον κόσμο αυτό
σβύστηκαν, τα όνειρα για μένα
ξεφύλλισαν και σκόρπισαν
σαν φύλλα μαραμένα.
Ο Θανάσης Λιμπερόπουλος κριτικάρει το βιβλίο ΜΑΘΗΤΗΣ - ΜΑΘΗΤΡΙΑ του Ε. Μπόσακα. «Αν και το βιβλίο δεν το είδα ακόμη, μπορώ να βεβαιώσω πως θα είνε ευσυνείδητο. Κι’ αν δεν μας δώση κανένα νέον εκπαιδευτικό σύστημα – και πιστεύω ακράδαντα πως δεν θα το κάνη, γιατί δεν είνε από τους ανθρώπους που νομίζουν πως τα ξέρουν όλα – θα μας δώση τέλος πάντων ένα βιβλίο έξω από τον κύκλο της Γραμματικής, που και τίποτα αν δεν λέη θα είνε τουλάχιστον αβλαβές». Σελ. 64.

Έτος Α΄. Οκτώβριος - Νοέμβριος - Δεκέμβριος 1907. Αριθ. 10-11-12. Μηνιαίον περιοδικόν.
 Με τα φύλλα αυτά κλείνει ο πρώτος τόμος του περιοδικού. Μικρό το έργο αλλά δύσκολο. Αναγγέλλεται η έκδοση του επόμενου τεύχους τον Ιανουάριο του 1908 με διευθυντή πλέον τον Βάσο Καλή. «Η «Ιδέα» θα βγαίνη μια φορά το μήνα σε δεκαεξασέλιδα τεύχη». Σελ. 65.
ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ: Γαλήνη, Καϋμός, Ανάμνηση, του Λώρη Αποσπερίτη.  
ΛΟΓΙΑ ΕΝΟΣ ΤΡΕΛΛΟΥ, Ο ύμνος της σιωπής, του Θανάση Βιολέτη.
Ελάτε μαζί μου…
Θα πάμε εκεί που δεν είναι φως.
Μέσα εις την αιωνίαν σιγήν των υγρών σπηλαίων, όπου ζουν οι σταλακτίται.
Θα πάμε εκεί, όπου δεν βεβηλώνει την ιεράν Σιωπήν κανείς ήχος. Εκεί τα πάντα είνε παρθένα, τα πάντα είνε όνειρα… 
ΣΤΟΧΑΣΜΟΙ, του Άγγελου Σούλη. Σελ. 66.
ΝΟΣΤΑΛΓΙΕΣ, Sonnetta, υπογράφει ο Τρoβαδούρος.
ΣΥΝΝΕΦΑ, ΠΟΝΟΣ του Βάσου Καλή.
ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ ΤΟ ΠΑΛΑΤΙ (μίμηση), ΣΚΛΑΒΟΣ, ΠΕΡΝΟΥΝΕ… (μίμηση) του Λάμπρου Εφταστέρη. Σελ. 67.
ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ. Ποίημα του Μίμη Κ. Μπεκύρου.
ΠΑΡΘΕΝΙΚΟ ΨΥΧΟΡΡΑΓΗΜΑ, ποίημα του Ι. Κ. Σ.
ΠΟΝΟΙ, ΣΕ ΓΡΑΜΜΕΣ, ποίημα του Κώστα Δεπάστα. Σελ. 68.
Απ’ τη στιγμή που εφίλησε νεκρό τον έρμο γυιό της
Έχασε η μάνα η άμοιρη και το συλλοϊκό της.
Τώρα το γέλιο σύντροφο παντοτεινό της έχει,
Όλο τραγούδια και χορούς κι’ όλο στους δρόμους τρέχει.

Απ’ τη στιγμή που αγκάλιασεν η μάνα το παιδί της,
Που ήρθε απ’ τα ξένα, αδάκρυτη δεν έμεινε η μορφή της·
Κάθε φιλί και δάκρυο, κάθε φιλί και κλάμα,
Τρελλή χαρά μέσ’ στην ψυχή, δάκρυα στα μάτια αντάμα.

Η μια γελάει αδιάκοπα στη θλίψη τη μεγάλη,
Εις την τρανή ευτυχία της όλο δακρύζει η άλλη.
Η Μοίρα έτσι τα έβαλε, το ένα στην άλλη άκρη,
Γέλοιο να φέρνει η συφορά κι’ η ευτυχία δάκρυ.
ΕΙΣ ΜΑΤΗΝ (δράμα εις μιαν πράξιν). Του Αθανάσιου Μίχα, Πειραιεύς Σεπτέμβριος 1907. Σελ. 69-75.
ΖΩΓΡΑΦΙΕΣ. ΔΙΧΩΣ ΧΡΩΜΑΤΑ. Της φύσεως ο ναός, Ώρες, ποιήματα του Κώστα Δεπάστα. Ομοίως του ίδιου: Πόνοι σε γραμμές (Πόθοι). Σελ. 75-76.
Διάφορα ποιήματα με γενικό τίτλο ΑΥΓΗ του Γιάννη Χυνοπωρινού. Σελ.77-79.
ΜΙΑ ΒΡΥΣΟΥΛΑ
Τώρα με το χυνόπωρο
στο δάσος ξεραΐλα,
στίβες στο χώμα κοίτουνται
τα πεθαμμένα φύλλα.
Τα δένδρα αγριωθήκανε
απ’ το μεγάλο πόνο,
μοιρολογάει ο ποταμός
σε τρισθλιμμένο τόνο.
Μα μέσ’ σ’ αυτό το μάραμα
που τον καθένα θλίβει
κάποια βρυσούλα, μια χαρά
που ζώνει την, δεν κρύβει.
Κι’ από ’να δένδρο κάτωθι
κατασκελετωμένο
τραγούδι στέλνει ολόγυρα,
τραγούδι ερωτεμένο.
Sonneti.  ΣΑΝ ΕΙΔΥΛΛΙΑ. L. PETRICH. Σελ. 79.
Η τελευταία σελίδα, η 80, με τα τεύχη του πρώτου τόμου του περιοδικού ΙΔΕΑ, διακωμωδεί την έκδοση του βιβλίου ΜΑΘΗΤΗΣ - ΜΑΘΗΤΡΙΑ του Ευάγγελου Γ. Μπόσακα από το Αίγιο. Είναι γνωστό και το έργο του Ο ΛΟΙΜΟΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΝ, που  κυκλοφόρησε στα 1915 από το τυπογραφείο του Ταρουσόπουλου.   

ΣΧΟΛΙΑ
Νομίζω ότι πρώτη φορά γίνεται εδώ μια αναλυτική παρουσίαση του πειραιώτικου περιοδικού ΙΔΕΑ.
Στο ΕΛΙΑ, μετά τα ΗΛΥΣΙΑ του Νιρβάνα (1927, έχω το δεύτερο τεύχος, 29 Μαΐου 1927) ακολουθεί ένα άλλο συνώνυμο έντυπο, το ΙΔΕΑ, μηνιαίο περιοδικό όργανο της ελεύθερης σκέψης και τέχνης. Χρόνος Α΄. Τόμος 1. Γενάρης 1933. Αριθμός 1 το οποίο έβγαλε ο Σπύρος Μελάς στα 1933-1934.
Στα νεανικά περιοδικά που συμπεριλαμβάνονται σε εκδόσεις του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών δεν κατόρθωσα να το εντοπίσω.
Ούτε στην τετράτομη Εγκυκλοπαίδεια του Ελληνικού Τύπου, Αθήνα 2008, αναφέρεται.