Πειραϊκά σινεμά: τέλος εποχής.

                                                                              Γράφει ο Δημήτρης Κρασονικολάκης.

Ζεστά ή κάπως δροσερά βράδια σ’ ένα ακόμα καλοκαίρι που φεύγει χωρίς να αφήσει  τίποτα να θυμόμαστε. Εκείνο που βλέπω τελικά να μένει στις μνήμες μας «είναι κάτι παλιές νύχτες με φεγγάρι μες στα θερινά τα σινεμά, νύχτες που περνούν και δε θα ξαναρθούν μ’ αγιόκλημα και γιασεμιά..».

Κι άντε πάλι πίσω, στα χρόνια του ’60 - ’70, τότε που ο κινηματογράφος είχε εξελιχθεί σαν το κύριο λαϊκό ψυχαγωγικό μέσο, με δεκάδες ετήσιες παραγωγές, που ένα σωρό από τα εξωτερικά τους γυρίσματα έγιναν στον Πειραιά, εξυμνώντας την τιμιότητα, την παλικαροσύνη, την εργατιά, τον αγνό έρωτα μέσα από τα παιχνίδια της ζωής, την φτώχια, την ξενιτιά, την οικογένεια και τις κωμικές καταστάσεις.

Οι τίτλοι των έργων φτιαγμένοι με μπογιές σε χαρτί ή πανί από λαϊκούς ζωγράφους είναι σήμερα ένα σπάνιο είδος τέχνης που εκτίθεται ενώ οι φωτογραφίες των ηθοποιών με πόζες από τις σκηνές του έργου - όσες σώθηκαν - πωλούνται ακριβά στο Μοναστηράκι.

Βγάζαμε τα εισιτήρια και παίρναμε από την ταξιθέτρια το πρόγραμμα, δίνοντάς της ένα πενταράκι, το πολύ μία δραχμή, αν δεν μπορούσαμε φυσικά να την αποφύγουμε. Το γαρμπίλι, το χοντρό χαλίκι, ήταν ανακατεμένο με τα «τσιγκάκια» (μεταλλικά καπάκια) των αναψυκτικών, τα τσόφλια των πασατέμπων και ηλιόσπορων, τα αποτσίγαρα. Χαζολογώντας πέρναγε η ώρα μέχρι τις οκτώμισι που είχε πια σκοτεινιάσει.

Μετά τον βαρύ ήχο που θύμιζε καμπάνα έσβηναν τα φώτα, γίνονταν ησυχία και φωτίζονταν η μεγάλη οθόνη με την δέσμη που έβγαινε από το παραθυράκι του θαλάμου προβολής.

Πρώτα από όλα τα επίκαιρα. Επί επταετίας, αλίμονο στον μηχανικό που ξέχναγε ή απέφευγε να τα βάλει. Αστυνομικοί με πολιτικά παραφύλαγαν για την πιστή εφαρμογή του δικτατορικού νόμου, για να βλέπει ο κόσμος τα κατορθώματα, τις επισκέψεις, τις θεμελιώσεις και τα εγκαίνια κτηρίων και σύγχρονων έργων του Παπαδόπουλου, του Μακαρέζου, του Πατακού. Ήταν πάντα ασπρόμαυρα και τελείωναν με ποδοσφαιρικά κι άλλα αθλητικά νέα.

Ακολουθούσαν οι ταινίες προσεχώς (τα έργα άλλαζαν κυρίως κάθε Δευτέρα, Τετάρτη και Παρασκευή) και μετά - επιτέλους - το κανονικό φιλμ.

Όταν τα γράμματα των τίτλων δεν φαίνονταν από την θολούρα  ή μαύριζε η οθόνη φώναζαν οι νεότεροι «καμπούρη - χασάπη γράμματα!».

Στα διαλείμματα πέρναγε κι ο τύπος με το καροτσάκι του φωνάζοντας δυνατά το εμπόρευμά του: «Λεμονάδες - πορτοκαλάδες - μπιράλ - σάμαλι - κορνέδες - κοκ..».

Τρώγαμε και πατατάκια, καλαμπόκια, πίναμε ταμ-ταμ, την πρόγονο της σχεδόν άγνωστης ακόμα στην Ελλάδα κόκα-κόλα..

Μετά το ’70, με την εισβολή της τηλεόρασης στα σπίτια και την αλλαγή των δεδομένων στην διασκέδαση, την οικονομική άνεση που έστρεψε το ενδιαφέρον αλλού (νυχτερινά κέντρα - καφετέριες και μπαρ), επήλθε οριστική κάμψη εξαιτίας της οποίας έβγαιναν κακά και πρόχειρα έργα, σα να είχε στερέψει ξαφνικά η ποιότητα και η έμπνευση.

 Έτσι ο κόσμος απομακρύνθηκε από τα σινεμά, που έκλειναν ένα - ένα ιδιαίτερα στις συνοικίες, αφού κάποια απ’ αυτά μετατράπηκαν για αρκετό διάστημα σε αναψυκτήρια - βαριετέ. Άλλα κατεδαφίστηκαν για να γίνουν πολυκατοικίες, καταστήματα, πάρκα, άλλα κατάντησαν σούπερ-μάρκετ ή άλλαξαν χρήση κι άλλα, ελάχιστα, ερημώνονται μέχρι τις μέρες μας αφημένα στην εγκατάλειψη, όρθια μόνο για να σφραγίζουν λες με την παρουσία τους μια εποχή, να μνημονεύουν σιωπηλά ένα συναίσθημα που σβήνει γιατί ελάχιστοι πλέον αντιλαμβάνονται. 

Ένας πρώτος συλλογικός κατάλογος των πειραϊκών σινεμά, σ’ όλες τις εποχές λειτουργίας τους χωρισμένος κατά διαμερίσματα δεν εξαντλεί το θέμα, έχουμε όμως να θυμηθούμε τόσα πολλά διαβάζοντας τα ονόματά τους.

Τα παρακάτω στοιχεία αντλώ αποκλεστικά από το αρχείο μου, δηλαδή από αυτοψία και σημειώσεις δεκαπέντε και πλέον χρόνων. Το θέμα μένει ανοικτό για οποιαδήποτε συμπλήρωση.   

Α΄ Δημοτική Κοινότητα Πειραιά.

Άβα (Χ) – Σερφιώτου 28, μεταξύ οδών Κανάρη και Σπ. Λάμπρου. Ξυλουργείο σήμερα, μπορείς να δεις ακόμα τα απομεινάρια των τριών προβολέων πάνω από την είσοδο. Διατηρείται σαν όνομα στάσης του λεωφορείου γραμμής 906 σχεδόν απέναντι. Την Πέμπτη 16.4.1964 έπαιζε το έργο «Πειρασμός». 

Την Τετάρτη 1 Απριλίου 1970 έπαιζε το έργο «Ο φιλαράκος μου κ’ εγώ».

Αρμονία (Χ) – Φραγκιαδών προς Σκουλούδη, τώρα Δημοτικό Σχολείο στην οδό Φραγκιαδών 57 - 63. 

Την Μεγάλη Παρασκευή 27 Απριλίου 1962 έπαιζε το έργο «Μαρία η Μαγδαλινή» .

Αύρα (Θ) – Κανάρη και Σπύρου Λάμπρου. Γύρω στα 1955 -1970. Την Δευτέρα 31Αυγούστου 1970 έπαιζε το έργο «Φοβάται ο Γιάννης το θεριό».

Γαρδένια (Θ) – Σερφιώτου 87. (Τότε - το βεβαιώνει και ο Οδηγός Αθηνών-Πειραιώς Γαβριήδου 1953, σελ. 192 - εκείνο το κομμάτι της οδού λεγόταν Παναγιώτη Κολοσούκα που ξεκίναγε από την Σερφιώτου 54). 

Την Δευτέρα 31Αυγούστου 1970 έπαιζε το έργο «Τραγουδώ μόνο για σένα». 

Δελφοί (Χ) – Ηροδότου 113 και Φιλικής Εταιρείας. Τώρα Σκλαβενίτης ΑΕΕ. [ΝΕΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ. “Εντός των ημερών αρχίζει λειτουργών ο νέος κινηματογράφος «Δελφοί» εις την συνοικίαν Καλλιπόλεως. 

Ο νέος κινηματογράφος διαθέτει πολυτελή αίθουσαν με αναπαυτικά καθίσματα ως και μηχανήματα εξαερισμού και θερμάνσεως καθώς και εκσυγχρονισμένα μηχανήματα προβολής πρόκειται δε να εξασφαλίση τας καλλιτέρας ταινίας της παγκοσμίου και ελληνικής παραγωγής”. (Νέοι Σκοποί, 23.10.1959)]. Την Μεγάλη Παρασκευή 27 Απριλίου 1962 έπαιζε το έργο «Αγαπάτε αλλήλους». Μέχρι το 1985. 

Διάνα (Θ) – Στην Καλλίπολη την δεκαετία του ’50. Σερφιώτου 87. Διαμπερής με την οδό Αγ. Παρασκευής. Την Κυριακή 9.7.1961 έπαιζε το έργο «Ο κόσμος της Σούζυ Βογκ». Στις 14.6.1962 έπαιζε το έργο «Μια νύχτα στη φλογισμένη άμμο». Σύμφωνα με πληροφορίες των γειτόνων όταν έκλεισε γύρω στα 1962 πουλήθηκε και ξανάνοιξε με το όνομα ΓΑΡΔΕΝΙΑ.

Ζέα (Χ) – Χαριλάου Τρικούπη 39. Από το 1968. Την Τετάρτη 1 Απριλίου 1970 έπαιζε το έργο «Γυμνός πειρασμός». Εκμετάλλευση Γ. ΠΕΤΡΟΥ και ΣΙΑ Ο.Ε. Είχε αναστείλει την λειτουργία του. Άνοιξε πάλι από την Πέμπτη 23.10.2014 ως κινημοτοθέατρο ΖΕΑ Digital Cinema. Γίνονται παραστάσεις με παιδικό θέατρο και θέατρο σκιών.

Κινηματογράφος ΖΕΑ. Νοέμβριος 1991. Είδα την ταινία «Η σιωπή των αμνών», (Silence of the Lambs).

Καλλίπολις (Χ) – [Οδηγός του Γαβ. Γαβριηλίδη, 1939]

Πανελλήνιον (Χ) – Στην Λ. Χατζηκυριάκου γύρω στα 1926 - 1930. [Μέγας Οδηγός Πειραιώς, 1930 - 1931, σελ. 79]

Πειραϊκή (Χ) – Ακτή Θεμιστοκλέους 310 μεταξύ Φλέμινγκ και Ι. Μάνου. Την Τετάρτη 1 Απριλίου 1970 έπαιζε το έργο «Η σειρήνα του Μισσισιπή». Συνεργείο αυτοκινήτων, μετά ταβέρνα ΘΑΛΑΣΣΑΚΙ. 1963 - 1972;

Σαρωνικός (Χ) – Τζώρτζη Καζανόβα και Λ. Χατζηκυριακού. Την Κυριακή 9.7.1961 έπαιζε το έργο «Χριστίνα». Την Τετάρτη 1 Απριλίου 1970 έπαιζε το έργο «Εν ονόματι του νόμου».

Φαντάζιο (Θ) – Γωνία Αφεντούλη 7 και Καραΐσκου 219. Προπολεμικός, δεκαετία του ’20 έως το 1972. 

Το οικόπεδο ανήκει στον ναό του Αγίου Σπυρίδωνα και στα 2005 είχε τεθεί ζήτημα αλλαγής χρήσης του. 

Αν και διατηρητέο κτήριο μετά από αποφάσεις του 1995 και 1997 έχει σημαντικές φθορές από την εγκατάλειψη. Γράφτηκαν πολλά κείμενα γι’ αυτόν.

Σινέ ΦΑΝΤΑΖΙΟ. Η εξωτερική όψη του κτηρίου χρόνια πριν, αφημένη στην τύχη του ώστε να διαλυθεί, να αποχαρακτηρισθεί και να κατεδαφισθεί...

Σινέ ΦΑΝΤΑΖΙΟ. Το χορταριασμένο εσωτερικό του με τους γκρεμισμένους τοίχους όπως ήταν γύρω στα 2000. Η οθόνη, κατάλευκη, μάταια περίμενε να προβληθεί πάνω της κάποια ταινία...              

Β΄ Δημοτική Κοινότητα Πειραιά.

Αελλώ (Θ) – Πρώην θέατρο Τσόχα. Πρώτη προβολή κινηματογράφου τον Ιούνιο του 1899. Πατινάζ μετά τον πόλεμο. Κινηματοθέατρο στα 1950 - 1970. Πριν κινηματοθέατρο με άλλη ονομασία: Πειραϊκόν. Τώρα το 11^ο Γυμνάσιο στην Καρατζά και Κλεμανσό.

Σάββατο 18 Οκτωβρίου 1952. ΑΕΛΛΩ. Δύο έργα, «Επίορκος εκδικητής» με τον George Randolph Scott  και «Στη ζούγκλα του Κογκό» (Fury of the Congo) του 1951 με τον Johnny Weissmuller και την Sherry Moreland.

Άνεσις (Θ) – Διστόμου και Ανδρούτσου 21 προς την Γρ. Λαμπράκη. Σε βραχώδες ύψωμα. Την Κυριακή 9 Ιουλίου 1961 έπαιζε την ταινία «Ζητείται ψεύτης». Δημοτικός κινηματογράφος από το 1991 με είσοδο 500 δραχμές. Στα 2004 η τιμή ήταν 1000 δραχμές. Αλλαγή προγράμματος κανονικά Δευτέρα - Τετάρτη - Παρασκευή. Κατεδαφίστηκε το 2006. Το οικόπεδο, ό,τι απέμεινε από την φυσική πλαγιά λόφου, πουλιέται. Έχω φωτογραφία της εξωτερικής όψης της εισόδου του.

Αττικόν (ΧΘ) – Από το 1916 στην πλατεία Μουνυχίας (Πλατεία Κανάρη, Πασαλιμάνι). Δίπλα στο καφενείο του, ο Α. Κωνσταντινίδης άνοιξε τον κινηματογράφο του που έκλεισε στα 1919 για να ξαναανοίξει στα 1925. Τα καλοκαίρια έγιναν παραστάσεις και στην ταράτσα.

Αττικόν (Χ) – Αγίου Κωνσταντίνου 9. Υπόγειος. Η πολυκατοικία χτίστηκε στα 1962 με πρόβλεψη κινηματογράφου στο υπόγειό της. Έναρξη Δημοτικού Κινηματογράφου, 11.12.1992. Μετά από διαστήματα που παρέμενε ανενεργός (γίνονταν θεατρικές παραστάσεις και εκδηλώσεις συλλόγων, φορέων και του Δήμου) έκλεισε οριστικά.

Υπεράνω πάσης υποψίας, (Indagine su un Cittadino al di Sopra di Ogni Sospetto),  ταινία του 1970 με τους Gian Maria Volonté, Florinda Bolkan, Gianni Santuccio, Salvo Rantone κ.ά.

   

Απόλλων (ΧΘ) – Ακτή Τρύφωνος Μουτσοπούλου 4. Εκεί βρίσκονταν το παλιό καφενείο του Παναγιώτη Κωστάλα που αργότερα μεταφέρθηκε στην γωνία Μπουμπουλίνας και Γρηγόρη Λαμπράκη. Θερινός στο παλιό κτήριο και μετά χειμερινός στο νέο. Μετεξέλιξη σε Apollo Assos Odeon. Έκλεισε στις αρχές του 1998. Τον επόμενο Δεκέμβριο μετατράπηκε σε Dunkin’ donuts με 24ωρη λειτουργία. Έκλεισε κι αυτό το 2009. 

Το ισόγειο ενοικιάζεται ενώ στους ορόφους λειτουργούν το γυμναστήριο ARENA FITNESS GYM και η εταιρεία VENETSANOU Real Estate ΚΤΗΜΑΤΙΚΗ - ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΙΚΗ.

  

Κινηματογράφος ΑΠΟΛΛΩΝ. «Οι θρύλοι του Καντέρμπουρυ» («I racconti di Canterbury» ή «The Canterbury Tales») του σκηνοθέτη Pier Paolo Pasolini, έργο του 1972.

Βοτσαλάκια (Θ) – Επίσημη διεύθυνση, Βασιλέως Παύλου 4, στην ομώνυμη παραλία, από τις 24 Ιουλίου 2014. Η ταινία ΘΕΕ ΜΟΥ ΤΙ ΚΑΝΑΜΕ; 7 και 5 ευρώ. 

Δημοτικό Θέατρο – Η εφημερίδα ΣΦΑΙΡΑ της 10.3.1901 προαναγγέλει την έναρξη κινηματογραφικών προβολών.

Εθνικόν. Στην πλατεία Κοραή, το ζαχαροπλαστείο ΕΘΝΙΚΟΝ τα καλοκαίρια είχε κινηματογράφο από το 1922 και τα αμέσως επόμενα χρόνια.

Ερμής – Ακτή Τρύφωνος Μουτσοπούλου. Προπολεμικός. Ίσως εκεί όπου η μονάδα αυξημένης φροντίδας ΓΑΛΗΝΟΣ στον αριθμό 32.

ΖΗΝΩΝ – Κινηματογραφική Λέσχη. Προβολές ταινιών κάθε δεύτερη Πέμπτη έχουμε στα 2015 στο χώρο του Φυσιολατρικού και Πολιτιστικού Συνδέσμου Πειραιά στην Κολοκοτρώνη 80, 7^ος όροφος. 

Ηλύσια (Χ) – Στην Φίλωνος 51 ή 57 ή 67 ανάλογα τα διάφορα έντυπα, μετά την αλλαγή αρίθμησης Φίλωνος 70β, τηλ. 42958. Από τον Σεπτέμβριο του 1914, στον χώρο ενός πρώην μακαρονοποιείου. Διευθυντής ο Εξηνταβελώνης. Στα 1917 αγοράστηκε από τον Δ. Βουλγαρίδη. Την Μεγάλη Παρασκευή 27 Απριλίου 1962 έπαιζε το έργο «Επιδρομή 6 συμμοριών». Την Τετάρτη 1 Απριλίου 1970 η ταινία «Ο επαναστάτης του Μεξικό». Λαϊκός κινηματογράφος, έκλεισε στα χρόνια της επταετίας. [«Τα ΗΛΥΣΙΑ αρχίζανε τη προβολή από το πρωί. Προτού ξεκινήσουμε μας γέμισαν μια κατσαρόλα μακαρόνια, ψωμί ελιές κλπ. για να φάμε όταν πεινάσουμε μια και η παραμονή μας εκεί θα ήταν με τις ώρες. Κόψαμε εισιτήριο φθηνό για γαλαρία.. Έμεινε στην ιστορία εκείνη η ταμπέλα που έγραφε “Παρακαλούνται οι κ.κ. πελάτες τα κασελάκια τους να τα αφήνουν έξω”» Σίμος Μιχαηλίδης, Η γέννηση της Κοκκινιάς, 1993, σελ. 77]. [«Δεν νομίζω να υπάρχει νέος της εποχής τότε που να μην πέρασε από την αίθουσα του κινηματογράφου Ηλύσια που βρισκόταν στη μέση της οδού Φίλωνος μεταξύ των οδών 2ας Μεραρχίας και Σκουζέ, και να μη διαβάσει την κλασική επιγραφή στην είσοδο «Παρακαλούνται οι κ.κ. πελάται όπως αφήνουν τα κασελάκια τους εις την έξοδο του κινηματογράφου». Καταλαβαίνει κανείς τι θα γινόταν μέσα στην αίθουσα αν τα λουστράκια κουβάλαγαν μαζί τους τα κασελάκια τους. Πάντα δυο ταινίες - βουβές βέβαια - δυο κωμωδίες, έμπαινες το μεσημέρι κι έβγαινες το βράδυ». Στέλιος Μπινιάρης, Ο Πειραιάς του μεσοπολέμου και της κατοχής, 1994, σελ. 44] 

Κάπιτολ ή Καπιτόλ (Χ) – Στην Λ. Βασιλίσσης Σοφίας 156, τηλ. 48073. Το πρώην ΟΛΥΜΠΙΑ, σύστημα ομιλούντος κινηματογράφου από το 1930. Πρώτα βουβός, του Γλυτσού. Στην Γρηγόρη Λαμπράκη 156. 

Την Μεγάλη Παρασκευή 27 Απριλίου 1962 έπαιζε το έργο «Ο χιτών». Κλειστός από το 1990, μετατράπηκε σε καφέ εστιατόριο ΝΕΟΝ. Τώρα πολυκαταστήματα Marks and Spencer.

8 Αυγούστου 1951. Κινηματογράφος ΚΑΠΙΤΟΛ. «Αμερικανοί αντάρται στις Φιλιππίνες» (American Guerrilla in the Philippines), του Fritz Lang, 1950, με τους Tyrone Power και Micheline Presle.

  

Καστέλλα (Θ) – Λεωνίδου και Βασιλέως Παύλου 109, στο ξενοδοχείο Αρίων γύρω στα 1960, λειτουργούσε στα 1982. Την Δευτέρα 31Αυγούστου 1970 έπαιζε το έργο «Παιγνίδι έρωτα και πόθου».   

Καστέλλα (Χ) – Βασιλέως Παύλου (Παπαναστασίου 44). Ανακαινίστηκε και λειτούργησε από τον Ιανουάριο του 1999 έως το 2006. Του Παναγιώτη Μαριόλη. Το πρώην «Ολυμπιάς».

Κινηματογράφος ΚΑΣΤΕΛΛΑ στην στάση «Μικρολίμανο». Με 7 ευρώ είχα δει με την παρέα μου το έργο του 2002 «Ο άρχοντας των δαχτυλιδιών: Οι δύο πύργοι».

Κέντρο Νεότητας «Εντευκτήριο». Κάθε δεύτερο Σάββατο του μήνα, στις 6:30 το απόγευμα, στο Κέντρο Νεότητας «Εντευκτήριο» της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς (Τσαμαδού και Κουντουριώτου 128 - 4ος όροφος) λειτουργεί Κινηματογραφική Λέσχη. Στις 28 Φεβρουαρίου 2015 θα προβληθεί η ταινία "Η ζωή είναι ωραία".

Κεντρικόν (Χ) – Αγγέλου Μεταξά στο Πασαλιμάνι. Το πρώην θερινό θέατρο ΑΠΟΛΛΩΝ του Παπαδόπουλου που αγόρασε στα 1922 ο Στέφανος Χρυσοστομίδης, καφεπώλης από το 1914, μετατράπηκε σε κινηματοθέατρο από τον Νοέμβριο του 1925. Το θέατρο έκλεισε στα 1932 όταν ο Χρυσοστομίδης μετέφερε τις δραστηριότητές του στο Κερατσίνι. Λεγόταν του «Καράμαλη ή Χρυσοστομίδου».  

Ολύμπια (Χ) – Ο Γεώργιος Συνοδινός ξεκίνησε προβολές γύρω στα 1902 πάνω στην πλατεία Μουνυχίας. Ύστερα εγκατέστησε κινηματογράφο μέσα στο καφενείο ΑΡΚΑΔΙΑ (μετά ΒΕΡΣΑΛΛΙΑΙ, Γρηγ. Λαμπράκη και Μπουμπουλίνας όπου η Alpha Bank). Στα 1913 χτίστηκε από τον Συνοδινό το κινηματοθέατρον ΟΛΥΜΠΙΑ δίπλα στο καφενείο ΑΡΚΑΔΙΑ. Από το 1924 λειτούργησε με συνδιευθυντή τον Χατζηδήμο. Μετονομάστηκε σε ΚΑΠΙΤΟΛ τον Μάρτιο του 1930. [«Οι κινηματογράφοι παίζανε για τους πελάτες των ζαχαροπλαστείων Βερσαλλία, Μάντη με αυξημένο τίμημα του γλυκού, μα πάντα για τους τσαμπατζήδες υπήρχε θέση από τα πλάγια καθισμένοι χάμω σταυροπόδι μέχρι που οι ιδιοκτήτες έκλεισαν τα πλάγια με «παραπέτια» κι έτσι χάθηκε το «τσάμπα». Οι οθόνες ήταν δεμένες σε δύο οριζόντια δοκάρια που ανεβοκατέβαιναν με τροχαλία σε δύο κάθετους στύλους». Στέλιος Μπινιάρης, Ο Πειραιάς του μεσοπολέμου και της κατοχής, 1994, σελ. 15]  

Ολύμπια (Θ) – Γρηγόρη Λαμπράκη, όπου αργότερα το Πειραϊκό Λυρικό, σήμερα πάρκο με τον ανδριάντα του Π. Π. Γερμανού.

Ολυμπιάς (Χ) – Άδεια από το 1961. Την Κυριακή 9.7.1961 έπαιζε το έργο «Ο Γολιάθ και οι βάρβαροι». 

Την Τετάρτη 1 Απριλίου 1970 έπαιζε το έργο «Οι γενναίοι του Βορρά». Στα 1973 λειτουργούσε ως Σινέ Τέχνης σε συνεργασία με τον Καλλιτεχνικό Οργανισμό ΣΤΟΑ. Απέναντι από το ξενοδοχείο Καστέλλα. 

Μετά έγινε το κέντρο Λεβεντογέννα, πάλι σινεμά με την ονομασία ΚΑΣΤΕΛΛΑ.

Κινηματογράφος ΟΛΥΜΠΙΑΣ. Σήμερον «ΣΙΔΗΡΟΥΝ ΠΡΟΣΩΠΕΙΟΝ». Την Πέμπτη «ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ» και την Δευτέραν «ΔΥΟ ΓΙΓΑΝΤΕΣ ΣΥΓΚΡΟΥΟΝΤΑΙ».  

Ολύμπικ (Χ) – Αρχές Β΄ Μεραρχίας το προπολεμικό σινεμά. Την Μεγάλη Παρασκευή 27 Απριλίου 1962 έπαιζε το έργο «Λευκές σάρκες για πούλημα».

Ολύμπιον (Χ) – Σωτήρος Διός 39 και Ανδρούτσου 159. Από το 1958. Την Μεγάλη Παρασκευή 27 Απριλίου 1962 έπαιζε το έργο «Ο βίος και τα πάθη του Χριστού». Γκρεμίστηκε στα τέλη 1994 αφού είχε ήδη διακόψει. Τώρα εμπορικό κέντρο με το ίδιο όνομα.

18 Μαρτίου 1962. Κινηματογράφος ΟΛΥΜΠΙΟΝ. «Μάκβεθ ο Ματωμένος βασιλιάς». Προσεχώς οι ταινίες «Εσκότωσα για το παιδί μου», «Μια φωνή από το παρελθόν», «Κινγκ-Κονγκ».

Μετροπόλιταν. Στο χώρο του Υπουργείου Ναυτιλίας. Θέατρο Μισσούρι. 

Παράδεισος. (Θ). Στην οδό Τζαβέλλα της δεκαετίας του ’20. Σε ταράτσα.

Παλλάς ή Πάλλας (ΧΘ) – Γρηγόρη Λαμπράκη 152 - 154. [Βασιλίσσης Σοφίας 152, τηλ. 42344]. Κτιζόταν στα 1935. Προβλεπόταν 1274 θέσεις για τον χειμερινό και 2500 για τον θερινό. Την εκμετάλλευσή του είχε αναλάβει ο Αντώνης Ζερβός.

«Ι5 Ιουνίου 1937. Εγκαίνια νέου θερινού κινηματογράφου στο κτήριο του Ταμείου Προνοίας Αξιωματικών Εμπορικού Ναυτικού (Τ.Π.Α.Ε.Ν). Μελέτη του πολιτικού μηχανικού Αδριανού Λαζαρίμου. Εκτέλεση έργου από την Τεχνική Εταιρία Αντ. Ζερβός – Γ. Τιγκαράκης». Πρώτη ταινία, «Η Μπαλάντα». Κάτω από το θερινό ΠΑΛΛΑΣ ήταν το μεγάλο ζαχαροπλαστείο του Θεοδόση Καλλονά. Θυμάμαι στα τελευταία του χρόνια ότι έτρωγα λουκουμάδες μαζί με τον καφέ μου στο καφενείο - ζαχαροπλαστείο με τα παλιά έπιπλα, τραπέζια και καθρέπτες. Έκλεισε το 1989. Μετά έγινε Disco pub Crystal Pallas. Το ισόγειο μετατράπηκε σε Goody’s. Τώρα τα καταστήματα Public.

1953. Κινηματογράφος ΠΑΛΛΑΣ. Χωρίς ένδειξη σε ποιο σινεμά αναφέρεται. «Ο κεραυνός κτυπάει δυο φορές» ή «Lightning Strikes Twice» του 1951 με τους Richard Todd - Ruth Roman. Στο οπισθόφυλλο διαφημίζει την πρώτη εφετινή [1953] επιτυχία των στούντιο ΑΝΖΕΡΒΟΣ «Ο μπαμπάς εκπαιδεύεται», που γυρίστηκε στον Πειραιά, στην Αθήνα και στην Θεσσαλονίκη. 

Πάνθεον (Χ) – Κινηματοθέατρον. Απέναντι από το καφενείο ΑΡΚΑΔΙΑ (μετά ΒΕΡΣΑΛΛΙΑΙ). Από το 1910. 

Το έφτιαξαν οι Καράμαλης - Διονυσιάδης. Στα 1922 περιήλθε στον Μαγγανιώτη ο οποίος αργότερα συνεταιρίστηκε με τον Γιαμαλίδη. Γύρω στα 1925 μετονομάστηκε σε ΣΠΛΕΝΤΙΤ.

Πάνθεον (Θ) – Στην ταράτσα του καφενείου του Μάντη, Αγγέλου Μεταξά και Λουκά Ράλλη. [Οι καταγραφές σε παλιά έντυπα δεν μας διευκρινίζουν τις ακριβείς τοποθεσίες των καταστημάτων, επειδή απευθύνονταν σε σύγχρονους αναγνώστες που εννοείται ότι τις γνώριζαν..]. Δεκαετία του 1930.       

Πειραιεύς (Χ) – 34^ου Συντάγματος και Ελένης Ζαννή. 1969. Κινηματογράφος αρχικά, θέατρο στην επταετία με το όνομα ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ ’70. Την Τετάρτη 1 Απριλίου 1970 ο κινηματογράφος ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ (Πασαλιμάνι) έπαιζε το έργο «Εσένα μόνο αγαπώ». Πατινάζ, ρόλεξ, κέντρο διασκέδασης.

Πατέ. Ύπαρξη κινηματογράφου ΠΑΤΕ αναφέρεται στα 1920.

Πειραϊκόν (Θ) – Θέατρο που λειτούργησε και κινηματογράφος στον χώρο του θεάτρου Τσόχα, ύστερα το ΑΕΛΛΩ. Διευθυντής στα 1930 ο Ζερβόπουλος. Στον «Εγκόλπιο Οδηγό Αστυφύλακος» του 1932-33 αναφέρεται «Τσόχα ή Πειραϊκόν» στην οδό Ουίλσωνος.

Πνευματικό Κέντρο Αγίου Κωνσταντίνου Πειραιά. Είχαμε λειτουργία κινηματογραφικής λέσχης στις 11 με 18.1.2014. [Δευτέρα 12.5.2014. Κινηματογραφική Λέσχη. Θα προβληθεί η ταινία «Αφιέρωμα στην Τιμία Ζώνη της Παναγίας». Η προβολή θα γίνει στο Πνευματικό Κέντρο, Ευριπίδου 93, στον 4ο όροφο]. 

Ροζικλαίρ – Στην Φίλωνος προπολεμικά.

Σαρλώ (Χ) – Γύρω στα 1920, επιτάχθηκε για να κατοικήσουν πρόσφυγες και κάηκε. Στην θέση του μετά το ζαχαροπλαστείο ΑΣΤΗΡ.

Σινεάκ (Χ) – Από το 1969. Υπόγειος. Οδός Καραΐσκου στο κτήριο του Δημαρχείου. Δημοτικός κινηματογράφος και χώρος εκδηλώσεων. Παιδικό θέατρο και θέατρο σκιών.

Σινέ - Νιούς (Χ) – Ελευθερίου Βενιζέλου 82, όπου το κτήριο της Αδελφότητας Κρητών «Η Ομόνοια». 

Την Παρασκευή 3.2.1961 έπαιζε το έργο «Τυφλός άγγελος».

ΣΙΝΕ ΝΙΟΥΣ. Πρόγραμμα για την δραματική ταινία «Αντίο ζωή» του 1960 της Φίνος φιλμ με τους Γιώργο Φούντα, Ελένη Χατζηαργύρη, Μπεάτα Ασημακοπούλου κ.ά.

Σινέ - Ολυμπίκ, Ολύμπικ (Χ) – Φίλωνος 88. Του Σίμου Επιφάνη. Το καλοκαίρι του 1987 έπαιζε «δυο έργα περιπέτεια - σεξ». Τώρα μόνο ακατάλληλες ταινίες.

Σινέ - Τερψιθέα (Θ) – Κήποι της Τερψιθέας. Υπαίθριος. Καλοκαιρινές κινηματογραφικές προβολές με πρωτοβουλία του Συλλόγου Φίλοι Κήπων Τερψιθέας και Περιβάλλοντος Πειραιά. Ο Δικηγόρος Βασίλης Ριζάκος ήταν ο υπεύθυνος της κίνησης. Πρεμιέρα Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου 2012, ώρα 20.30 με την ταινία «Σινεμά ο Παράδεισος», του Τζουζέπε Τορνατόρε. Την Παρασκευή 28.9.2012: Ελληνική κωμωδία «ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΠΛΑΤΩΝΟΣ». [Σας περιμένουμε όλους για μια δροσερή και διασκεδαστική βραδιά στον Κήπο της Τερψιθέας, τον μικρό παράδεισο στην καρδιά του Πειραιά - που οι δημοτικοί μας άρχοντες εντελώς αψυχολόγητα αποφάσισαν να μετατρέψουν σε ...τσιμεντένια πίστα αγώνων σκέιτμπορντ και ποδηλάτου !! Σύλλογος  ΦΙΛΟΙ ΚΗΠΩΝ ΤΕΡΨΙΘΕΑΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΠΕΙΡΑΙΑ]

Σινέ-Φως (Χ) – Β΄ Μεραρχίας, το παλιό Φως. 

Σαρλώ (Χ) – Στο Πασαλιμάνι. Λειτούργησε λίγα χρόνια.

Σπλέντιτ (ΧΘ) – [Βασιλίσσης Σοφίας 160, τηλ. 42064]. Πρώτα βουβός με την ονομασία ΠΑΝΘΕΟΝ. Αναφερόμενοι στα παλαιά κτήρια, το θέατρο Διονυσιάδη τοποθετείται μεταξύ του ΑΠΟΛΛΩΝ και του ΣΠΛΕΝΤΙΤ. Την Παρασκευή 13.12.1957 έπαιζε το έργο «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται». Την Κυριακή 9 Ιουλίου 1961 είχε το έργο «Χίλιες μελωδίες». Έχω σημειώσει και μία τιμή 8 δραχμές, Κυριακές - αργίες 10 δραχμές.  Έκλεισε το 1988. Τώρα Μαρινόπουλος (ΝΙΚΗ ΑΕ) και Carrefour στην Γρηγόρη Λαμπράκη 160, Μπουμπουλίνας 53. [«Ο κινηματογράφος Σπλέντιτ άλλαξε πολλές φορές πριν πάρει το σημερινό του σχήμα. Πρώτα ήταν στη θέση που ήταν το καφενείο Σπλέντιτ στη συμβολή των οδών Μπουμπουλίνας - Βασ. Σοφίας (τώρα Γρηγ. Λαμπράκη) ένα παλιό κτίριο μετά τον χαλάσανε, έγινε η σάλα χωρίς την ταράτσα στη συνέχεια χτίσανε το χώρο προ της εισόδου και τέλος θα γίνει η ταράτσα, που προϋπήρχε όμως στο παλιό σαν μακρυνάρι κατά μήκος της οδού Μπουμπουλίνας, και για λίγα άτομα, κι απέναντι ακριβώς το καφενείο Βερσαλλίες». Λίγο ανακατεμένα φαίνεται να τα είχε γράψει ο παλιός μου φίλος Στέλιος Μπινιάρης στο 

«Ο Πειραιάς του μεσοπολέμου και της κατοχής», 1994, σελ. 19]

Κινηματογράφος ΣΠΛΕΝΤΙΤ. Φυλλάδιο για την βρετανική ταινία «Ερρίκος ο Πέμπτος» ή «Henry V» του 1944 με τον Laurence Olivier.

Στέκι του Λιμανιού της Αγωνίας. Πραξιτέλους 78 και Ελ. Βενιζέλου. Κινηματογραφικές προβολές παίζονται κατά καιρούς και στο στέκι του Λιμανιού της Αγωνίας. Α΄ κύκλος Οκτώβρης 2013 - Γενάρης 2014.      

Τερψιθέα (Χ) – Κωνσταντίνου Παλαιολόγου και Ηρώων Πολυτεχνείου. Γύρω στα 1959 - 1983. Την Τετάρτη 1 Απριλίου 1970 έπαιζε το έργο «Εσένα μόνο αγαπώ».   Τα τελευταία χρόνια τις Κυριακές ήταν και αναψυκτήριο με πολλές μουσικές παρουσίες. Κατέβαινα συχνά και τις παρακολουθούσα κάποιες Κυριακές πρωί, αρκετοί τότε μάζευαν αυτόγραφα και αφίσες των τραγουδιστών. Εμπορικό Κέντρο ΤΕΡΨΙΘΕΑ του ομίλου Χαραγκιώνη, Ηρώων Πολυτεχνείου 55 - 57.

Κινηματογράφος ΤΕΡΨΙΘΕΑ. Η ταινιά «Ατλαντίς» ή στα γαλλικά  «L’ Atlantide» (ιταλικά «Antinea, l'amante della città sepolta», αγγλικά « Journey Beneath the Desert»)  παραγωγής 1961 με τον Jean-Louis Trintignant και την Haya Harareet.

Φως (Χ) – Αιγέως 6, Β΄ Μεραρχίας 10. Προπολεμικός. Ιδιοκτήτης ο Μουσελάς. Από τον Οκτώβρη του 1928 έως περίπου το 2000. Την Τρίτη 28.3.1961 έπαιζε το έργο «Ανίκητος ιππότης». Με 2 ακατάλληλα έργα τα πρόσφατα χρόνια. Κατεδαφίστηκε.

Χάϊ-Λάϊφ (Χ) – Καραΐσκου 114 παλαιότερα, σήμερα 119. Άνοιξε στις 3 Δεκεμβρίου 1925. 400 καθίσματα Α΄ θέσεως, 25 της Β΄, 120 στα θεωρεία. Του Κ. Παπακώστα. Σύστημα ομιλούντος κινηματογράφου από το 1930. Από πάνω και η Σχολή αδελφών Σοφίας, Φρόσως και Ευανθίας Παπακώστα. Προπολεμικά με τηλ. 43223. Το κτήριο αγόρασε το Κ.Κ.Ε. Δύο αίθουσες, Χάι Λάιφ και Χάι Λάιφ Στούντιο με τηλ. 210 4120524. Έκλεισε στα 2005. Από τον Οκτώβριο του 2010 στη θέση του το Passport.

Κινηματογράφος ΧΑΙ ΛΑΙΦ. Η ταινία του 1959 «Θαλασσόλυκος σαν τον Τζέρυ Λιούης» ή « Don't Give Up the Ship» με τον Jerry Lewis.

Village Cool (Θ) – Στην ταράτσα του Mc Donald όπου πριν το θερινό Παλλάς. Λειτούργησε από την Κυριακή 4.8.2002. 850 τ.μ., 328 θέσεις. Για λίγα μόνο καλοκαίρια. Τώρα καταστήματα Ρublic.

[«Η πλατεία του Πασσαλιμανιού χωμάτινη τότε είχε τρεις υπαίθριους θερινούς κινηματογράφους, κι ένα υπαίθριο πρόχειρο θεατράκι. Ο ένας ήταν εκεί που είναι σήμερα το «αβγό» ο άλλος στη μέση της πλατείας, και ο τρίτος στο χώρο που είναι τα «νερά που χορεύουν». Στέλιος Μπινιάρης, Ο Πειραιάς του μεσοπολέμου και της κατοχής, 1994, σελ. 15]

  

Γ΄ Δημοτική Κοινότητα Πειραιά.

Γκρέκα (Θ) – Λεωφόρος Ποσειδώνος προς Ελευθερίου Βενιζέλου. Στο οικοδομικό τετράγωνο δεξιά του ξενοδοχείου Ακταίον, τώρα Metropolitan Hospital στην Εθνάρχου Μακαρίου, πρώην Ποσειδώνος μεταξύ Ειρήνης και Ελ. Βενιζέλου. Το ξενοδοχείο εγκαινιάστηκε το 1903 κι ο κινηματογράφος δημιουργήθηκε στα δεξιά του στην παραλιακή οδό στα 1923. Το ξενοδοχείο μέχρι την δεκαετία του ’30 ήταν στις δόξες του όπως και το Νέο Φάληρο. Από το ’30 - ’40 ήταν φημισμένο για τις χοροεσπερίδες και τις κοινωνικές εκδηλώσεις. Ξέπεσε με τα χρόνια. Έως το 1958 έμεναν πρόσφυγες. Σε μεγάλη σάλα του υπήρχε για χρόνια το σινεμά του Άγγελου Γκρέκα. Μετά κατεδαφίστηκε κι έμεινε η πρόσοψη όπου λειτούργησε η ντίσκο Studio 254. Το σινεμά μεταφέρθηκε στο πλάι. [Μπροστά στην είσοδο υπήρχε περίπτερο. Ένας διάδρομος σε έβγαζε στο ταμείο. Ο στραγαλάς με δεξιότητα έβαζε τους ξηρούς καρπούς σε χάρτινα χωνάκια. 

Το κυλικείο, που σέρβιρε εύγευστη γρανίτα, είχε το ζαχαροπλαστείο ΜΠΟΜΠΟΝΙΕΡΑ. Τα δένδρα και τα γιασεμιά μάζευαν πολλά κουνούπια... Η οθόνη του σινεμά ήταν πλάγια σε τοίχο στην Βενιζέλου]. 

Την Πέμπτη 9.7.1981 έπαιζε το έργο «Στη φωλιά του κούκου». Το σινεμά έκλεισε στα 1990.

[«Κοντά στο ξενοδοχείο αυτό λειτούργησε το κινηματοθέατρο «Γκρέκα». Η μακροβιότητά του αποτέλεσε μια εξαίρεση στη φθορά του χρόνου. Στην αρχή εργάστηκε σαν θέατρο θερινό και μετά σαν θερινός κινηματογράφος που τελικά στεγάστηκε. Σε όλες του τις μορφές πρόσφερε ό,τι καλύτερο μπορούσε παρουσιάζοντας αξιόλογα έργα κάτω από την επίβλεψη του δικηγόρου, κτηματία και επιχειρηματία Άγγελου Γκρέκα». Γιώργος Σκαρδιάκος, Το Νέο Φάληρο (μνήμες), 1990, σελ. 49]

Γκρέκα (Χ) – Είχε ανοίξει και χειμερινός πολύ κοντά, πίσω στο μεσόν περίπου της  λεωφόρου Ειρήνης (τότε Βασιλίσσης Φρειδερίκης, πρώην Πεσματζόγλου) ανάμεσα στην Γιαννοπούλου και στην παραλιακή, που λειτούργησε στα 1933 έως τα μέσα της δεκαετίας του 1970.      

Μον Μπεγκαίν – Τα βαριετέ της εποχής του μεσοπολέμου διέθεταν και κινηματογράφο. Βρισκόταν στην περιοχή της Λεωφόρου Ποσειδώνος και Σπύρου Ζερβού. Τώρα άδειο οικόπεδο. 

Ούφα (Θ) – Σύμφωνα με μαρτυρία φίλου άνοιξε στην παραλία στα χρόνια της δικτατορίας Μεταξά.

Ρεξ (Θ) – Γιαννοπούλου μεταξύ Ζαΐμη και Ζερβού. Επίσης Θέατρον ΡΕΞ. Περίπου μετά τον πόλεμο έως το 1969.

Σταθμού Νέου Φαλήρου – Σύμφωνα  με μαρτυρία στο θέατρο Νέου Φαλήρου λειτούργησε σινεμά περίπου στα 1938 - 1947.

Φολί-Μπερζέρ – Σινέ-Βαριετέ. Τα βαριετέ της εποχής του μεσοπολέμου διέθεταν και κινηματογράφο.

Cine Καραϊσκάκη - Γερμανός. «Από Τετάρτη 15 Ιουνίου 2005 με 2 καθημερινές προβολές στις 21:00 και 23:00, με τα τελειότερα συστήματα ψηφιακού ήχου και εικόνας Dolby Digital DTS 60.000 watt, ο ναός του ποδοσφαίρου γίνεται και ναός της έβδομης τέχνης». Οθόνη 20Χ10 μέτρα. Πρώτη ταινία το «Batman Begins».

Δ΄ Δημοτική Κοινότητα Πειραιά.

Ακροπόλ (ΧΘ) – Κομοτηνής και Δωδεκανήσου. Ήταν ανοικτό στην επταετία. Τώρα βλέπουμε το Γυμνάσιο Καμινίων στην γωνία Κομοτηνής, Δωδεκανήσου 28 - 30 και Ερμουπόλεως. 

Απόλλων (ΧΘ) – Πάρου 51 - 55 προς Γρανικού. Την Παρασκευή 7.8.1959 έπαιζε το έργο «Οι ερασταί». 

Δύο είσοδοι, αριστερά το χειμωνάτικο, που έγινε μετά video club, κι αυτό κλειστό. Δεξιά το καλοκαιρινό, 

με κατεβασμένα ρολά που φαίνονται οι σκάλες. Τώρα σε εγκατάλειψη.

 

Ο Κινηματογράφος ΑΠΟΛΛΩΝ όπως τον φωτογράφησε τον Μάρτιο του 2015 ο φίλος μου Νίκος Κουτσοθανάσης που μένει στην περιοχή των Καμινίων.

Βαρβάρα (ΧΘ) – Δωδεκανήσου 11 προς Μαραθώνος. Την Τετάρτη 1 Απριλίου 1970 έπαιζε το έργο «Δράκουλας, ο βρυκόλακας των Καρπαθίων». Συνέχισε με προβολή ακατάλληλων έργων. Το κτήριο ανακαινισμένο ενοικιάζεται.

Βίκυ (Χ) – Αγίου Ελευθερίου 10; Την Τετάρτη 1 Απριλίου 1970 έπαιζε το έργο «Κακοποιοί του Τέξας» [Εφημερίδα ΕΘΝΟΣ, θεάματα, κινηματογράφοι και θέατρα]

Γκλόρια (Θ) – Δ. Μουτσοπούλου 88 και Παπαγεωργακοπούλου.

Ελληνίς (ΧΘ) – Στα τελευταία χρόνια της επταετίας, το πρώην ΝΙΚΑΙΑ.   

Λουξ (ΧΘ)  – Αγίου Ελευθερίου δεξιά μεταξύ Πάρνηθος και Κιθερώνος. Προπολεμικό. Την Τρίτη 28.3.1961 έπαιζε το έργο «Ο αγών μου». Ο ιδιοκτήτης του άνοιξε μετά το «Βαρβάρα»;

Μαριάννα (Θ) – Ι. Κατσούλη 54, μεταξύ Θήρας και Αμοργού. Και ζωντανές επιθεωρήσεις. Τώρα κενός χώρος ανάμεσα σε νεόκτιστες πολυκατοικίες, κλειστός από δίφυλλη σιδερένια πόρτα με αυτοκίνητα μέσα του.

Κινηματογράφος ΜΑΡΙΑΝΝΑ. Παρασκευή 19 Ιουνίου 1964. Μουσικό λαϊκό υπερθέαμα που τώρα πια, για να δει κανείς κάτι ανάλογο, το πληρώνει ακριβά σε πολυτελείς αίθουσες...  

Μαριλένα (ΧΘ) – Αγίου Ελευθερίου 113 αριστερά μεταξύ Θήρας και Αμοργού. Γύρω στα 1960 έως το 1975. Την Τετάρτη 1 Απριλίου 1970 έπαιζε το έργο «Ο καταζητούμενος». Στην θέση του το CAFE CLUB Cavalieri. 

Νίκαια (ΧΘ) – Θηβών δεξιά προς την οδό Λιβαδειάς. Δεκαετία του 1960.

Φρύνη (ΧΘ) – Αγίου Ελευθερίου 28 δεξιά, προς Δωδεκανήσου. Άνοιξε αμέσως μετά τον πόλεμο κι έκλεισε στα μέσα της δεκαετίας του 1980. Την Τετάρτη 18.2.1970 έπαιζε το έργο «10 καταζητούμενοι». Θεατρικές παραστάσεις. Λέσχη με μπιλιάρδα, ηλεκτρονικά και video games BLUE PLANET.

 

Ε΄ Δημοτική Κοινότητα Πειραιά.

Στην Αρτεμησίου 33. Αναφέρεται λειτουργία κινηματογράφου. Του Σ. Δενδράκη. Γύρω στο 1920; Επιτάχθηκε για τους πρόσφυγες και δεν ξαναλειτούργησε.

Αθήναιον. Δεν το έχω εντοπίσει αλλά αναφέρεται σε παλιούς οδηγούς στα Ταμπούρια.

Αρκαδία (Θ) – Αγχιάλου μεταξύ Ψαρών και Δογάνη. Την Δευτέρα 31 Αυγούστου 1970 έπαιζε το έργο 

«Η πιο μεγάλη μέρα του πολέμου». Λειτούργησε για λίγα καλοκαίρια  ως αναψυκτήριο (ηθοποιοί και τραγουδιστές), μετατράπηκε σε βενζινάδικο, απαλλοτριώθηκε από τον ΟΣΚ όλη η πλευρά προς την οδό Δογάνη για να κτιστεί το 27^ο Δημοτικό Σχολείο (Αγχιάλου 175). Πρώτο σχολικό έτος, 1989 - 1990.

Βάνα (Θ) – Κουμουνδούρου 47. Με γκρέμισμα και άλλων ακινήτων κτίστηκε το 5^ο Δημοτικό Σχολείο (Βλαχάκου 99).  

Ιντεάλ (Χ) – Παλαμηδίου [Εγκόλπιος Οδηγός Αστυφύλακος, περ. 1932-33,  σελ. 17]

Καλλιφόρνια (ΧΘ) – Παλαμηδίου, Αρτεμισίου και Ροδόπης. Διατηρείται ακόμα, κυκλική όψη στην διασταύρωση των παραπάνω οδών. Κτίστηκε το 1931. Του Μιχάλη Κόμη. Τον έχε πάρει πριν τον πόλεμο, πέθανε το 1956 και συνέχισαν τα παιδιά του. Όμως αναφέρονται και άλλοι επιχειρηματίες, οι Νίκος Μάμμας (1936) και Παναγιώτης Πετράκος (το 1950). Για αυτόν μιλάει η Τζένη Κόλλια, η κόρη του Κόμη, στο περιοδικό ΛΙΜΑΝΙ, τεύχος 60. Είχε καεί στις 19 Μαρτίου 1950 κι αναφέρονται θύματα (8 νεκροί, 26 τραυματίες σε 450 περίπου θεατές). Λειτούργησε και ως κινηματοθέατρο. Επίσης είδαμε τον ΚΑΛΙΦΟΡΝΙΑ και ως Δημοτικό κινηματογράφο γύρω στα 1994. Στα 1998-99 άνοιξε πάλι σαν θέατρο αλλά χωρίς επιτυχία. Είναι πάλι κλειστός.

Το Καλλιφόρνια. (Από το βιβλίο "Τα παιδιά, 1946 -1961" Ηνωμένοι Φωτορεπόρτερ -Συλλογή Ν. Ε. Τόλη). Η φωτογραφία τραβήχτηκε στις 9 Μαρτίου 1955, μόλις 10 μέρες πριν την πυρκαγιά που πανικόβαλε τους θεατές και σκότωσε πολλούς.

Κινηματογράφος - θέατρο Καλλιφόρνια με δύο λάμδα παλαιότερα, μετά γραφόταν με ένα. Έχω βγάλει πολλές φωτογραφίες του επειδή τον γνώρισα από την παιδική μου ηλικία.

 

Κινηματογράφος ΚΑΛΛΙΦΟΡΝΙΑ. «Ο Ταχυδακτυλουργός»  

(The Geisha Boy), κωμωδία του 1958 με τον Τζέρι Λούις.

Κρανάη (ΧΘ) – Μελά 5. Σούπερ Μάρκετ Μετρό. Την Παρασκευή 27 Απριλίου 1962 είχε την ταινία 

«Το παλληκάρι με την μαύρη μάσκα».

Κινηματογράφος ΚΡΑΝΑΗ. Έπαιζε κι αυτός ταινίες πολεμικές, περιπέτειες, ερωτικές, κωμωδίες σαν και την ιταλική «Due mafiosi contro Goldginger» του 1965 με τους Franco Franchi και Ciccio Ingrassia.

Κρόνιο (Θ) – Κ. Μαυρομιχάλη και Παλαμηδίου.  Στην ταράτσα του κτηρίου όπου ανοίγεται η ΣΤΟΑ 

ΓΕΩΡΓΙΟΥ 1954.

 

Κινηματογράφος ΚΡΟΝΙΟΝ.

Όασις (Θ) – Αγίου Δημητρίου 47 τότε μεταξύ Αναπαύσεως και Παπαστράτου στο ύψος της οδού Φωκίδος το οποίο σε εκείνο το σημείο δεν διανύχθηκε. Κατεδαφίστηκε και κτίστηκε πολυκατοικία, τώρα στην Αγίου Δημητρίου 5 - 9 και Παπαστράτου. Δίπλα του ήταν κι ένα καφενείο.

Πόλα (Θ) – Υπαπαντής 124 και Δημητρακοπούλου. Αγώνες πυγμαχίας. Αναψυκτήριο τις Κυριακές.

Σόφη (Χ) – Ολύνθου, Θερμοπυλών, Αγίου Όρους. Την Τετάρτη 1 Απριλίου 1970 έπαιζε το έργο «Ορατότης μηδέν». Τώρα μικρό πάρκο του Δήμου Πειραιά.

Χαρά (Θ) – Λεωφόρος Σαλαμίνος 7 μεταξύ Σπάρτης και Υπαπαντής. Στην περιοχή ΡΟΜΑΝΤΖΟ. Την Κυριακή 9.7.1961 έπαιζε το έργο «Τόνκα». Ήταν κλειστός ήδη στα 1978. Η αίθουσα προβολής με μπαλκόνι που στηριζόταν σε κόκκινες κολώνες. Η οθόνη ήταν στην Σπάρτης. Ιδιοκτήτης ο Μπάσουλας. Τηλ. 4814100. 

Το έχτισε ο Δημήτρης Γεωργιάδης, εργολάβος οικοδομών που έκανε κι άλλα σινεμά, όπως το ΠΟΛΑ. 

Στην γωνία δυο μεγάλες πινακίδες: ταπετσαρίες αυτοκινήτων - καλύμματα Ν. ΚΑΝΑΡΗ. (Κλειστό όταν το κατέγραψα). Κατεδαφισμένο. Στην θέση του άλλο κτήριο.  

Σινέ ΧΑΡΑ. Η φωτογραφία από το αρχείο μου δεν θέλει άλλο σχολιασμό. Στην θέση του υψώθηκε ένα ακαλαίσθητο κτήριο.  

 

Δραπετσώνα.

Αλίκη (Θ) – Εθνικής Αντιστάσεως (πρώην Κανελλοπούλου) μεταξύ Βενιζέλου και Αναλήψεως.

Αστήρ (Χ) – [Εγκόλπιος Οδηγός Αστυφύλακος, χ. χ, σελ. 17]

Βαλκάνια (Χ) – Αναπαύσεως 4, πίσω από το τότε 3^ο Δημοτικό Σχολείο. Τηλ. 43227. Προπολεμικός. 

Την Μεγάλη Παρασκευή 27 Απριλίου 1962 έπαιζε το έργο «Ταξιαρχία κόκκινων διαβόλων». Είχε καεί κι άνοιξε με το όνομα Μπιμπελό, το οποίο την Τετάρτη 1 Απριλίου 1970 έπαιζε το έργο «Ο χορός των βρυκολάκων». Μετά το είδα οικόπεδο.

Δώρα – μετά Σινέ-Μελίνα-Dash (Θ) – Σωκράτους 65. Υπήρχε στα 1957. Την Κυριακή 9 Ιουλίου 1961 έπαιζε το έργο «Γυναίκα του ποταμού». 

Ολύμπια (ΧΘ) – Αναπαύσεως αριστερά μεταξύ Δογάνη - Σπάρτης. Παιδί ακόμα θυμάμαι την άφιξη του ηθοποιού Νίκου Ξανθόπουλου στον κινηματογράφο για την διαφήμιση ταινίας του. Την Τετάρτη 1 Απριλίου 1970 έπαιζε το έργο «Μονομαχία στο σκοτάδι». 

Ρεξ - REX – Αγίου Δημητρίου 5. Προπολεμικός. Την Τετάρτη 1 Απριλίου 1970 έπαιζε το έργο «Βία κάτω απ’ τον ήλιο». Θεάτρο και κινηματογράφος Δήμου Δραπετσώνας. Από το 2008 Rex Videorama. Μετά ΡΕΞ ΟΞΥ.

Κινηματογράφος REX. 2 Ιανουαρίου 1998. «Ο γκαφατζής της ζούγκλας» ή «George of the jungle», ταινία του 1997. 

Κερατσίνι.

Άβα (Θ) – Αϊνστάιν προς Νίκης.

Αγγέλικα (Θ) – Λεωφόρος Αθηνών, μεταξύ Ανατολής και Σηστού.  

Αθήναιον (Χ)

Αίγλη – Χ και Θ σινεμά. Παπαναστασίου 2. Την Παρασκευή 7.8.1959 έπαιζε το έργο «Τελευταία γέφυρα». Σούπερ μάρκετ Βερόπουλος.

Αλόμα (Θ) – Παπανικολή και Παπαναστασίου. Έπειτα παμπ Τροπικάνα. Τώρα ένα είδος εμπορικού κέντρου.

Αμφιάλη (Θ) – Υψηλάντου και Περιάνδρου.

Ανεμώνη (Χ) – Αναπαύσεως 40 και Αδριανού στην Ανάσταση. Του Δημήτρη Χιώτη. [Πήγαιναν όλο γύφτοι..]. Την Τετάρτη 1 Απριλίου 1970 έπαιζε το έργο «Οι 4 άσσοι».

Άνθος (ΧΘ) – Μαρίας Κιουρί 20 και Έβρου. Έπαιζε πολλές τουρκικές ταινίες. Την Κυριακή 9.7.1961 έπαιζε το έργο «Η τσιγκάνα του πόθου». Χωρίστηκε σε οικόπεδα, καφετέρια Εl Creco.

Αρμονία (Θ) – Λεωφόρος Δημοκρατίας 93. «Αναψυκτήριον - Βαριετέ» αργότερα. Διατηρείται η μεγάλη είσοδος με βάθος του οικοπέδου. Αφοί Βαζαίου. 1200 άτομα. Από το 1963 - 1987. Έκλεισε από τα παράπονα των γειτόνων, μάζεψαν υπογραφές. Αριστερά του το καφέ ουζερί ΑΡΜΟΝΙΑ, δεξιά του στον αριθμό 95 το συνεργείο - ηλεκτρολογείο του Αλτουβά.

Ιούνιος 1998. Λεωφόρος Δημοκρατίας 93, πρώην Βασιλέως Γεωργίου Β΄ στο Κερατσίνι. Κινηματογράφος και μετά «Αναψυκτήριον - Βαριετέ» ΑΡΜΟΝΙΑ.

Αστέρια (Θ) – Λ. Δημοκρατίας 84 μεταξύ Κουντουριώτου και Βυζαντίου. Το είχε ο Θωμάς Κανελλόπουλος που το έκλεισε λόγω γήρατος. Σούπερ μάρκετ ΜΕΤΡΟ, τώρα My Market. [Παλιό κτήμα Μελετόπουλου, στο ισόγειο του μεγάρου Αβραμίδη. Από 1950 - 52 έως 1970;]. Απέναντι από το ΑΡΜΟΝΙΑ.

Την Τρίτη 28.6.1960 παίχτηκε σε δύο παραστάσεις η θεατρική επιθεώρηση ΜΠΟΥΖΟΥΚΙΑ ΚΑΙ ΤΣΑΡΛΕΣΤΟΝ με την Γεωργία Βασιλειάδου. Διαβάζουμε στο πρόγραμμα: «Στην σημερινή μας Παράστασι/ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ:/ Η Βασίλισσα της χαράς/ ΓΕΩΡΓΙΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΟΥ/ Η καταπληκτική τουρκική Αττραξιόν/ SEHRAZAT ΧΑΝΟΥΜ - SABIT ΕΦΕΝΤΗ/ SEMA ΙΤΣΛΙ/ Οι ακροβάτες του θανάτου/ TRIO BAMBINO/ Ο μάγος των ηλεκτρικών μπουζουκιών/ ΛΟΥΚΑΣ ΝΤΑΡΑΛΑΣ/     Οι Πρωταγωνίστριες/ Ρ. ΤΣΑΚΩΝΑ - Μ. ΔΟΞΑ/ Το καλύτερο ταλέντο ΒΙΒΗ/ ΓΙΩΤΑ ΣΙΔΕΡΗ - ΣΑΡΡΗΣ - Μ. ΛΕΛΑ/ και ο ΑΛΕΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΙΔΗΣ/ ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΤΖΑΖ/ Το Πρόγραμμα παρουσιάζει ο Κομφερασιέ/ Ν.ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ».    

Άστρον (ΧΘ) – Λ. Σαλαμίνος μεταξύ Ξενοφώντος και Σικελιανού. Την Πέμπτη 16.4.1964 έπαιζε την ταινία «Κληρονόμοι». Την Τετάρτη 1 Απριλίου 1970 έπαιζε το έργο «Ισιδώρα». 

Γιούλα (ΧΘ) - Θυμάτων Κατοχής και Επισκόπου Ησαΐα. Την Τετάρτη 1 Απριλίου 1970 έπαιζε το έργο «Μυστικός φάκελλος Φούλλερ».

Δημοτικός Κινηματογράφος Κερατσινίου. Μικράς Ασίας και Παπαναστασίου.  Την Πέμπτη 18.3.1993 έπαιζε το έργο «Πράσινες τηγανητές ντομάτες». 

Ελληνίς (Θ) – Κοντά στην Παπαναστασίου και Χορμοβίτου. Σε έντυπο του 1956 και το καλοκαίρο του 1957. [Το μετέπειτα Αλόμα;]

Καμέλια (ΧΘ) – Παναγή Τσαλδάρη μεταξύ Β. Ουγκώ και Ξάνθου. 1986 σούπερ μάρκετ Ατλάντικ. Την Τετάρτη 1 Απριλίου 1970 έπαιζε το έργο «Μάρθα, η γυναίκα του πόνου».

Κατερίνα (Θ) – Βύρωνος και Χιλής στον Άγιο Ευθύμιο. Την Κυριακή 9.7.1961 έπαιζε το έργο «Τα κίτρινα γάντια». Από Δευτέρα 20 Ιουλίου 1992 καθημερινές παραστάσεις 9.30 μ.μ. Μετονομάστηκε σε Σινέ Μάρθα Καραγιάννη. Πρεμιέρα Παρασκευή 22.6.2012 με την ταινία «7 μέρες με τη Μέρυλιν». Το ένα άτομο 4, τα 2, 6 ευρώ.

Λουξ (ΧΘ) – Ελ. Βενιζέλου 175 και Παπανικολή. Λειτούργησε και ως θερινό θέατρο. Αργότερα όταν έκλεισε, αθλητικά είδη ΑΛΦΑ ΣΠΟΡ με τον ίδιο ιδιοκτήτη. Τώρα ακριβώς στην παλιά γωνιακή του είσοδο, το Everest. [Στην ταινία Ο ΕΜΙΡΗΣ ΚΑΙ Ο ΚΑΚΟΜΟΙΡΗΣ, 1964, ο Φίφης (Παράβας) είναι βοηθός σκηνοθέτη σε έργο που γυρίζεται στο ΜΟΝΤ ΠΑΡΝΕΣ. Διαφημίζει το «Του ναύτη τα κανόνια». – Και ξέρετε που θα προβληθεί; 

Ε λοιπόν ακούστε. ΑΦΡΟΔΙΤΗ Αιγάλεω. ΑΣΤΗΡ Μπραχάμι και ΛΟΥΞ Ταμπούρια. – Σ’ όλους αυτούς; ρωτάει 

ο Στολίγκας. Τι λες ρε παιδί μου. Μπράβο!].   

Ορφεύς (Θ) – Στην Ελευθερίου Βενιζέλου, τον θυμάμαι αχνά στην δεκαετία του 1960.

Παλλάς (ΧΘ) – Από 1.2.1926. Του Κυρ. Κορολή. Καραολή και Δημητρίου 22. Έκλεισε γύρω στα 1982. Σούπερ μάρκετ Χιώνης, μετά Market In.   

Τιτάνια (Θ) – Σπάρτης 21 μεταξύ των οδών Αναπαύσεως και Αναλήψεως. Την Κυριακή 9.7.1961 έπαιζε το έργο «Σαλαμπώ».

Χαραυγή (Θ) – Επί της οδού Διγενή Ακρίτα μεταξύ Μάκρης και Ροδοπόλεως. Την Κυριακή 9.7.1961 έπαιζε το έργο «Κορίτσια της Αθήνας».

Νίκαια.

Άβα (Θ) – Ρήγα Φεραίου και Μουρούζη.

Αλάμπρα (Χ) – Σε μια μάντρα κοντά στο ΕΚΛΑΙΡ στα χρόνια γύρω στα 1930.

Αλκαζάρ (Χ) – Γ. Κονδύλη προς Υψηλάντου. Υπήρχε στα 1957 με κανονικές ταινίες. Μετά έπαιζε τσόντες.

Άλφα (ΧΘ) – Γ. Κονδύλη μεταξύ Δαρδανελίων και Σινασσού. 

Αννώ (ΧΘ) – Καισαρείας προς Κιλικίας. (Και εκδηλώσεις θεατρικές). Υπήρχε στα 1957. Την Κυριακή 9.7.1961 έπαιζε το έργο «Το ρόδον της Βαγδάτης».

Απόλλων (ΧΘ) – Π. Τσαλδάρη προς Αλατσάτων. Λειτούργησε και ως θέατρο.

Άρης (Θ) - Την Κυριακή 9.7.1961 έπαιζε το έργο «Το γεφύρι του πεπρωμένου».

Άστυ (Χ) – Στην δεκαετία του 1960. Την Παρασκευή 27 Απριλίου 1962 έπαιζε το έργο «Αγνή και ατιμασμενη».

Άστυ (Θ) – Θ. Αμυραδάκη και Δελμησού. Την Κυριακή 9.7.1961 έπαιζε το έργο «Κάρμεν».  
Αττικόν (Χ) – Επί της Πέτρου Ράλλη 480, εκεί που είναι τώρα το super market "Μαρινόπουλος", στην στάση "Τζανή". [Πληροφορία από τον κ. Μιχάλη Γεωργοπαπαδάκο στις 10/4/2015]

Βικτώρια (Θ) – Βεροίας και Κύπρου.

Γρανάδα (Θ) – Πέτρου Ράλλη προς Ανακρέοντος. Την Παρασκευή 7.8.1959 έπαιζε το έργο «Άνδρα θέλω με πυγμή».

Εκλαίρ (Χ) – Τσαλδάρη 1. 1926. Των αδελφών Ηλία και Κυριάκου Σολωμονίδη. Ο δεύτερος κινηματογράφος στην Νίκαια. Μέχρι το 1950. Αργότερα ονομάστηκε ΡΕΑ.

Έσπερος (ΧΘ) – Γ. Κονδύλη και Ηλιουπόλεως. Λειτούργησε και ως θέατρο και ως Κινηματογραφική Λέσχη Δήμου Νικαίας στην δεκαετία του 1990.

Ευγενία (ΧΘ) – Φλέμινγκ προς Αλκαμένους.

Ζάνα (ΧΘ) – Αιτωλικού και Ταϋγέτου στα σύνορα με τον Πειραά. Την Τετάρτη 1 Απριλίου 1970 έπαιζε το έργο «Δυό λησταί». Σούπερ μάρκετ.

Κινηματογράφος ΖΑΝΑ. «Ο Γύρος του κόσμου υπό την θάλασσαν». Οι περισσότερες ταινίες είχαν λάβει ελληνικούς αυθαίρετους τίτλους και έτσι δεν μπορούμε σήμερα να ταυτίσουμε με ποιες αντιστοιχούν.   

Ήλιος (Χ) – Ο πρώτος κινηματογράφος. Από τον Απρίλιο του 1923. Γ. Μποζατζίδης με μηχανικό τον Τάσο Δεβένακα.   

Κάτια (ΧΘ) – Προκοπίου και Καλλιπόλεως. Την Τετάρτη 1 Απριλίου 1970 έπαιζε το έργο «Ο αλήτης της Ισταμπούλ».

Κεντρικόν (ΧΘ) – Οδός Γεωργίου Κονδύλη μεταξύ Κινικίου και Αβύδου.

Κρήνη. Την Τετάρτη 1 Απριλίου 1970 έπαιζε το έργο «Ένας μάγκας στα σαλόνια». 

Κρυστάλ (Χ) – Προπολεμικός. 

Κύπρος (Θ) – Λεωφόρος Θηβών και Κρήνης. Για λίγα χρόνια γύρω στα μέσα δεκαετίας του 1960.

Λία (Θ) – Κρόνου και Σοφοκλέους στην Νεάπολη Νικαίας.

Κινηματογράφος ΛΙΑ. Ταινία «Η Σμυρνιά» του 1969 με την Άννα Καλουτά και την Γεωργία Βασιλειάδου (στον ρόλο της Ευθαλίας).

Λιάνα (ΧΘ) – Αρχιμήδους 13. Άνοιγε από πάνω. Έκλεισε πριν το ’80. Ιδιοκτήτης και του οικοπέδου ο Ιγγλέσης Ιωάννης. Μετά σούπερ μάρκετ Ασημάκης Νο2 (Αφοί Λαζόγλου). Έπαιζε ακατάλληλες ταινίες.

Λίλη. Ευριπίδου και Δοϊράνης στην Νεάπολη. Την Τετάρτη 1 Απριλίου 1970 έπαιζε το έργο «Ο τραγουδιστής του Βοσπόρου».    

Λίλια (ΧΘ) – Σμύρνης - Αγησιλάου. Την Πέμπτη 16.4.1964 έπαιζε την ταινία «Θύελλα στην Περσία»

Λούξ (Χ) – Προπολεμικό.

Μαίρη (Χ) – Τραπεζούντος, μεταξύ επισκόπου Γρεβενών Γερβασίου και Παναγή Τσαλδάρη.

Ντιάνα (Θ) – Παρνασσού και Αδάνων.

Νέα Σμύρνη (Χ) – Προπολεμικό.

Ορφεύς (Χ) – Γεωργίου Κονδύλη και Αβύδου.

Πάλλας ή Παλλάς (Χ) – Γεωργίου Κονδύλη προς Υψηλάντου κοντά στο Αλκαζάρ. Προπολεμικό.

Πάνθεον (Θ) – Στην πλατεία Αγίου Νικολάου στις δεκαετίες του 1940 και 1950.

Ρέα (Χ) – Την Τετάρτη 1 Απριλίου 1970 έπαιζε το έργο «Επαναστάτης της Ιάβας».

Ροζ Μαρί (Θ) – Πέτρου Ράλλη μεταξύ Ηφαίστου και Ναυαρίνου.

Σινέ-Νίκαια (Θ) – Θηβών 245

Σταρ (ΧΘ) – Λακωνίας. Την Κυριακή 9.7.1961 έπαιζε το έργο «Το χαμίνι».

Φοίνιξ (Χ) – Προπολεμικός.

Φροσύνη ή Ευφροσύνη; (Θ) – Τραπεζούντος, μεταξύ Καραολή - Δημητρίου και Ικονίου. Την Κυριακή 9.7.1961 έπαιζε το έργο «Η Αλίκη στο Ναυτικό».

[Για τα σινεμά της Νίκαιας αντλώ τις περισσότερες πληροφορίες μου από τις παιδικές αναμνήσεις μου, από τον οδηγό Αθηνών - Πειραιώς του Δαραβίγκα αλλά και από συζητήσεις μου με τον Σίμο Μιχαηλίδη. 

Η Γεωργίου Κονδύλη ονομάστηκε σε 7^ης Μαρτίου 1944]

Πέραμα.

Αλόμα (Θ) – Λεωφόρος Δημοκρατίας (τότε Λεωφόρος Βασιλέως Γεωργίου Β΄) και Μιλτιάδου.

Αστεράκι (Θ) – Λεωφόρος Δημοκρατίας 70 (τότε Λεωφόρος Βασιλέως Γεωργίου Β΄). Ιδιοκτησία Τσαγγαρινού. Στο ίδιο κτήριο: Ναυπηγείον Ι. Τσιγγαρινός. Μεταξύ Νηρέως και Σοφοκλή Βενιζέλου. Μπροστά του η στάση.

Αύρα (Θ) – Λεωφόρος Ειρήνης (τότε Λεωφόρος Βασιλέως Παύλου) και Κώστα Βάρναλη (Βασιλίσσης Φρειδερίκης). Ο πρώτος κινηματογράφος του Περάματος. Την Τρίτη 28.3.1961 έπαιζε το έργο «Σπίτι της ηδονής». Μετά η υπεραγορά Atlantic.

Κύμα. Ο δεύτερος κινηματογράφος του Περάματος.

Λένα (Θ) – Σκουφά και Κυκλάδων.

Σινέ ΠΕΡΑΜΑ (Θ) – Λεωφόρος Δημοκρατίας 158, κοντά στην Μιλτιάδου.  

Φυσικά ίσως υπήρχαν κι άλλα μερικών των οποίων έχω τα ονόματα, δεν μπόρεσα όμως να τα ταξινομήσω κατά περιοχή. Κινηματογράφο ή θέατρο Παλλάς Πειραιώς έχω βρει (στα 1914;) με το έργο «Ο Καμπούρης». Επίσης σε μονόφυλλο γύρω στα 1920 στο ΟΛΥΜΠΙΑ πλατείας Μουνυχίας είδα να παίζεται το έργο «Το μαρτύριον της καλλιτέχνιδος».   

Υπάρχουν και πολλά λάθη καταγραφής στα έντυπα ή ασαφείς προφορικές μαρτυρίες, η μνήμη πολλών έχει ανακατέψει ονόματα, τόπους και εποχές, όπως «Αίγλη»: κάποιο στην Β΄ Μεραρχίας 11; Αλκαζάρ στην Δραπετσώνα που έπαιζε τσόντες; Πολύ μπέρδεμα.

Πρώτη δημοσίευση: Περιοδικό Πολιτιστικό Magazino. Τεύχος 4. Φεβρουάριος 1996, σελ. 16 - 17, με τίτλο: «Πειραϊκά σινεμά: εις μνήμην».

Δεύτερη δημοσίευση: Εφημερίδα «Πειραϊκή Πολιτεία» με τίτλο «Πειραϊκά σινεμά: τέλος εποχής». 

24 Ιουλίου1997, σ. 18.

Εδώ το κείμενο επαυξημένο για το blog από παλιές σημειώσεις μου και προσαρμοσμένο στην σημερινή πραγματικότητα (για παράδειγμα το τότε Δημοτικό Διαμέρισμα μεταγράφω ως Δημοτική Κοινότητα και προσθέτω τα νέα σινεμά).

 Όλες οι φωτογραφίες εκτός από εκείνη την ασπρόμαυρη του ΚΑΛΛΙΦΟΡΝΙΑ ανήκουν στην προσωπική μου συλλογή. Τα προγράμματα επίσης είναι από το αρχείο μου και αναρτώνται για πρώτη φορά.