Φιλολογική Στέγη Πειραιά: Δυό σχέσεις στοργής για το Δημοτικό Θέατρο.

                                                                                           
                                                                                    Γράφει ο Δημήτρης Κρασονικολάκης.

Αφιερωμένο στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, σαν κτήριο και σαν διανοητική σύλληψη αλλά και στους Πειραιώτες 
που θα συχνάζουν στις αίθουσές του θεωρώντας το κομμάτι της καθημερινότητάς τους.

Με τα εγκαίνια του ανακαινισμένου μνημείου στις 22 Οκτωβρίου 2013 και τη μετέπειτα έναρξη λειτουργίας του ξεκινάει μια νέα εποχή που θα αφήσει κι αυτή τα σημάδια της στην πνευματική ιστορία της πόλης.

Τα αποτελέσματα θα καταγραφούν και θα αξιολογηθούν από τους μελλοντικούς ερευνητές.

Είναι πολύ δυσκολο να αρχίσω.

Θα χρειαζόταν ολόκληρο βιβλίο να περιγράψω τους στενούς δεσμούς της Φιλολογικής Στέγης Πειραιά
με το Δημοτικό Θέατρο.

Η πρώτη σχέση στοργής σε αυτό το άρθρο είναι ενδεικτική όσον αφορά στο εκάστοτε ενδιαφέρον του Διοικητικού Συμβουλίου και των μελών της Στέγης για την καλή ή όχι λειτουργία του κτηρίου.
Μέσα στην κεντρική πλατεία, στο φουαγιέ και στις παράπλευρες αίθουσες του Δημοτικού Θεάτρου, είχαν πραγματοποιήσει δεκάδες εκδηλώσεις, ώστε για χρόνια το θεωρούσαν «δικό» τους χώρο, τον υπ’ αριθμό ένα «τόπο συγκέντρωσης» των δραστηριοτήτων τους.    

Από τα αρχεία της Στέγης ανέσυρα τρία έγγραφα που αφορούσαν στην αγωνιώδη έκκληση του πνευματικού πειραϊκού κόσμου για την καθυστέρηση των επισκευών του Θεάτρου μετά το σεισμό της 24^ης Φεβρουαρίου 1981.

* Το πρώτο είναι ένα τηλεγράφημα που εστάλει στις 3 Οκτωβρίου 1984:

ΤΗΛΕΓΡΑΦΗΜΑ     

ΚΥΡΙΑ

ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ

ΥΠΟΥΡΓΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ –

ΑΘΗΝΑ

ΚΥΡΙΟ ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ

ΔΗΜΑΡΧΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΠΕΙΡΑΙΑ

ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΗ ΣΤΕΓΗ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΠΟΛΗΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΚΑΘΗΣΤΕΡΗΣΗ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΣΗΜΕΙΩΘΕΙ ΣΕ ΕΡΓΑΣΙΕΣ ΕΠΙΣΚΕΥΗΣ ΠΡΟΣ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ ΚΑΙ ΖΗΤΕΙ ΕΠΙΣΠΕΥΣΗ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΕΙ ΣΥΝΤΟΜΟΤΕΡΟΝ ΔΥΝΑΤΟΝ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΣΚΗΝΗ ΤΟΠΟΥ ΜΑΣ

ΜΕ ΤΙΜΗ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΑΤΖΗΜΑΝΩΛΑΚΗΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ

ΣΤΕΛΙΟΣ ΜΠΙΝΙΑΡΗΣ ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

ΣΩΤΗΡΟΣ ΔΙΟΣ 7 – ΠΕΙΡΑΙΑΣ

* Το δεύτερο είναι μια παρόμοια ανακοίνωση - δελτίο τύπου για τις εφημερίδες:

Η "Φιλολογική Στέγη Πειραιώς", με τηλεγράφημά της προς την Υπουργό Πολιτισμού-Επιστημών 
κ. Μελίνα Μερκούρη, που κοινοποιήθηκε και στο Δήμαρχο Πειραιά κ. Γιάννη Παπασπύρου, εκφράζει τις ανησυχίες του πνευματικού κόσμου της πόλης για την καθυστέρηση των εργασιών επισκευής προς αποκατάσταση της ασφαλείας του Δημοτικού Θεάτρου και ζητεί τη επίσπευσή τους για να λειτουργήσει 
στο συντομότερο δυνατό η μοναδική σκηνή του Πειραιά.

    

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Με την παράκληση για τη δημοσίευση

* Το τρίτο είναι η αναμενόμενη απάντηση του Υπουργείου και την παρουσιάζω αυτούσια από το έγγραφο:

Η σύνταξη της μελέτης στατικότητας του Δημοτικού Θεάτρου έδωσε την ευκαιρία να αποτυπωθεί αριχτεκτονικά και να φανούν οι αδυναμίες του. Μη ξεχνάμε ότι την επόμενη χρονιά, 1985, κηρύχθηκε επίσημα διατηρητέο.

Η δεύτερη σχέση στοργής είναι μια από τις εκδηλώσεις της Στέγης.

Γυρνάμε πίσω, στις αρχές του 1957, δηλαδή στις 4 Φεβρουαρίου.

Στο φουαγιέ του Δημοτικού η Στέγη οργάνωσε εορταστική εκδήλωση προς τιμήν της μάνας - σύμβολου. Ομιλητής ήταν ο Βελισσάριος Μουστάκας (1929 - 1985) με θέμα «η Μάνα στο Δημοτικό τραγούδι» όπου
«Οι ίδιοι οι δημιουργοί ερμήνευσαν σχετικά ποιήματά των».

Για την περίπτωση είχαν κατεβεί και πολλοί λογοτέχνες από την Αθήνα.

Μετά, αρκετοί στάθηκαν για λίγο όρθιοι και τραβήχτηκε μια ωραία φωτογραφία..  η οποία βρέθηκε
στα χέρια μου και τη δημοσιεύω.

  

Διακρίνονται συνολικά 23 άτομα. Θα ήταν εξαιρετικά δύσκολη η προσπάθεια αναγνώρησης των εικονιζομένων μετά από τόσα χρόνια αν δεν είχαμε και ένα σημείωμα του ίδιου του Βελισσάριου να τη συνοδεύει και να μας αναφέρει μερικούς... Το είχε συντάξει στα 1980 για τα 50 χρόνια της Στέγης.

«Στη φωτογραφία μεταξύ άλλων, διακρίνονται οι Πέτρος Μαρκάκης, Στέλα Επιφανίου - Πετράκη, 
Στέλιος Σπεράντζας καθηγητής Πανεπιστημίου, Δώρα Μοάτσου Βάρναλη, Νίκη Πέρδικα, Κώστας Θεοφάνους, 
Λάμπης Βολανάκης, Βελισσάριος Μουστάκας, ο Πρόεδρος Φιλ. Στέγης Δημαρχών τότε κ. Γρηγόρης Θεοχάρης οι καλλιτέχνιδες Αθηνά Κασαβέτη, Μποτέλη, Δέσπω Κανέ[λ]λου, ο Εθναρχικός σύμβουλος Μακρίδης, ο Πέτρος Κυριακός, ο Πωλ Μενε[σ]τρέλ, ο κ. Λάσκος κ.λ. Και στην άκρη όπως πάντα, 
ο Δ/ντής του "Πρακτορίου Πνευματικής Συνεργασίας" αείμνηστος Μάριος Βαϊάνος».

Όλοι ίσως σήμερα αναπαύονται εν τόπω χλοερώ, το θαύμα όμως της φωτογραφικής τέχνης, τους ξαναφέρνει μπροστά μας έστω και ασπρόμαυρους, ξένοιαστους και χαρωπούς μετά από μια γερή δόση πνευματικής τροφής και συναναστροφής που άντλησαν από τη διάλεξη της Φιλολογικής Στέγης Πειραιά
στο φουαγιέ του Δημοτικού μας Θεάτρου..          

Συντάχτηκε στις 12 Οκτωβρίου 2013 για να δημοσιευτεί στο blog την ημέρα των επανεγκαινίων του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά.

ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑ:

Στις 11.30 το πρωί της Τρίτης 15 Οκτωβρίου 2013, μας κάλεσε ο Δήμαρχος για συνέντευξη τύπου μέσα
στο Δημοτικό Θέατρο. Είπαμε τα ονόματα και τις ιδιότητές μας στους υπαλλήλους του γραφείου τύπου
(πάντα εξυπηρετικός ο φίλος Κώστας Μανωλάκης), λάβαμε το φάκελο ενημέρωσης και μπήκαμε στην αριστερή αίθουσα της εισόδου του μεγάρου. Καθισμένοι στο πάνελ ήταν με τη σειρά ο Δημήτρης Παπαδημητρίου, ο συντονιστής, ο Βασίλης Μιχαλολιάκος, ο Τάκης Τζαμαργιάς και ο Γιώργος Σιγάλας.
Οι τοποθετήσεις των ομιλητών και οι ελάχιστες ερωτήσεις - απαντήσεις (κυρίως για τον προγραμματισμό
των εκδηλώσεων και τα οικονομικά) δεν μετέδωσαν τον αναμενόμενο πανηγυρικό χαρακτήρα. 

Στο τέλος, όσοι απομείναμε, ήμασταν ελεύθεροι να επισκεφτούμε τους χώρους του. Πήγαμε στην πλατεία, μας άνοιξαν τη σκηνή. Ακούστηκαν ψίθυροι θαυμασμού σαν να μπήκαμε σε ναό, σε ναό πολιτισμού..

Εγώ όμως βιαζόμουν να πάω στην εργασία μου, έτσι ανέβηκα τις σκάλες προς το φουαγιέ.
Με ακολούθησαν (στην ίδια διαδρομή που έκανα και τότε πριν το κλείσιμό του, από τη δεξιά πλευρά του κεφαλόσκαλου) ο Κώστας Παναγιωτάκης της ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ και ο Δημοσθένης Μπούκης του Γιάννη.
Ειλικρινά ανατριχιάσαμε από εκείνο το συναίσθημα της οπτικής τελειότητας της αρχιτεκτονικής
του χώρου.. 

Πρέπει κι εσείς να πάτε να το δείτε!