Απαντητική επιστολή του Γιώργου Κουσουρή προς τον Κώστα Παπαμιχαηλίδη.

[Σειρά ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ]

Ερευνά και γράφει ο Δημήτρης Κρασονικολάκης. Δημοσιογράφος - Συλλέκτης. Ανεξάρτητος ερευνητής πειραϊκής ιστορίας και λογοτεχνίας.

Στο Αρχείο μου βρίσκεται άφθονο υλικό, χαρτιά κι αντικείμενα που αποτελούν τεκμήρια της καθημερινότητας, της προσωπικής ζωής ανθρώπων που πέρασαν, του δημοτικού δημόσιου κρατικού ιδιωτικού και συλλογικού βίου, της πολιτικής, του εμπορίου, της εκπαίδευσης, της δημοσιογραφίας, του πνευματικού κόπου κ.ά.
Αποφάσισα έτσι να δημοσιεύω και κείμενα μικρότερης έκτασης, τα περισσότερα κάτω από 500 λέξεων, όταν ενώ εκείνα σημαίνουν κάποιο ενδιαφέρον για έρευνα καταγραφή κι ανάγνωση, δεν έχουν χώρο να ενταχθούν σε μεγαλύτερα άρθρα μου.

Ο Γιώργος Κουσουρής είναι γνωστός από τα βιβλία του Έλληνες Αρχιτραγουδιστές του Μελοδράματος, ΠΕΙΡΑΪΚΑΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ (του μακαρίτη φίλου μου Σπύρου Κουσουρή που είχε βιβλιοπωλείο στην Ελευθερίου Βενιζέλου 42), Franfurt/ Μ. März 1978, σελ. 128 [έχω δύο αντίτυπα] και Πενήντα χρόνια ελληνικής μουσικής παρουσίας στο Μόναχο 1942-1992, σελ. 146+εικόνες.
Στο Αρχείο μου διαθέτω μια δίφυλλη επιστολή του Γιώργου Κουσουρή προς τον Κώστα Παπαμιχαηλίδη (1916-24.4.1999), τον εξαίρετο πειραιώτη φιλότεχνο, συλλέκτη και φιλολογούντα, μέλος παλαιό του Πειραϊκού Συνδέσμου. Φαίνεται πως ο Παπαμιχαηλίδης είχε στείλει στα τέλη του 1980 μια εικόνα (ζωγραφιά;) με σκηνικό από τον Καραγκιόζη μαζί με σύντομη επιστολή-κριτική προς τον Κουσουρή για τους Έλληνες Αρχιτραγουδιστές κι εκείνος ανταπόδωσε με την παρακάτω:

[1] Μόναχο 3. 1. 81
Αγαπητέ μου κ. Παπαμιχαηλίδη!
Ο πειραιώτικος παραδοσιακός τρόπος, με τον οποίον μού είπατε χρόνια πολλά, με συν-εκίνησε και γέμισε χαρά.
Το γράμμα είναι μικρό αλλά το περιεχόμενό του είναι μεγάλο.
Είχα χρόνια να δω το περίφημο σκηνικό «Δεξιά το Σεράι και αριστερά την καλύβα του Καραγκιόζη».
Μάλιστα με την ευκαιρία αυτή γνώρισαν τα παιδιά μου το περιβόητο, κατά Μόλλαν, ξυπόλυτο τάγμα.
Το ότι βρήκατε καιρό να ασχοληθείτε με το βιβλίο μου, είναι για μένα ένα λίαν τιμητικό ενδεικτικό. Η δε ταπεινή σας γνώμη, χρήσιμη – σοβαρή και ευθεία.
Έχετε απόλυτο δίκηο όταν γράφετε ότι έγιναν παραλείψεις. Στάθηκε όμως τελείως αδύνατο να βρω χρήσιμο υλικό για να τους αναφέρω δεόντως.
Σκοπός και προσωπική μου κατεύθυνση ήταν να γράψω μια δουλιά σοβαρή και απόλυτα ντοκουμενταρισμένη. και θέλω να με πιστέψετε πως ό,τι γράφω είναι μετά προσοχής ελεγμένο και εξακριβωμένο.
Αοριστίες και κούφια λόγια των λεγομένων ειδικών με έκαναν να κουνάω το κεφάλι μου απελπισμένα.
Πολλοί καλλιτέχνες, στους [2] οποίους απευθύνθηκα για να με βοηθήσουν, ούτε καν μού απάντησαν. Στο τέλος του βιβλίου μου αναφέρονται όλοι, όσοι μου παραστάθηκαν. Δίχως αυτούς δεν θα μπορούσα να κάνω απολύτως τίποτα.
Το βιβλίο αγνοήθηκε από την ΕΛΣ, γιατί υπάρχουν καλλιτέχνες που δεν αναφέρονται.
Νομίζω όμως ότι για να αποκληθεί ένας μελοδραματικός καλλιτέχνης –Αρχιτραγουδιστής, χρειάζεται μεγάλο ανάστημα.
Η μικρή μου αυτή προσφορά προς τους μεγάλους μας τραγουδιστές της Όπερας βρήκε σε 1.000 αντίτυπα εκ των οποίων 80 αγόρασε το σοβιετικό υπουργείο πολιτισμού για τις μουσικές του βιβλιοθήκες.
Φιλότεχνοι και συλλέκτες το περίμεναν από χρόνια. Πολλές ευρωπαϊκές βιβλιοθήκες το αγόρασαν και ήδη παίρνουν βιογραφικά στοιχεία εγκυκλοπαιδικοί εκδοτικοί οίκοι.
Στην Γερμανία γίνονται ραδιοφωνικές εκπομπές για έλληνες καλλιτέχνες του παλιού Μελοδράματος. Δηλαδή η δουλιά μου καρποφόρησε στο εξωτερικό.
Την ευγενική σας πρόσκληση, να γνωριστούμε προσωπικά, δέχομαι μετά χαράς και για τον κανούργιο χρόνο σάς στέλνω τις πιο καλές ευχές.
Με άπειρη εκτίμηση
Γιώργος Κουσουρής

ΣΧΟΛΙΟ. Η επιστολή ήταν σε πολύ καλή κατάσταση, όμως μετά την μεταφορά των αρχείων μου σε χαρτόκουτα από τον Πειραιά στην Κρήτη και την αποθήκευσή τους σε ακατάλληλο – λόγω αβλεψίας όπως αποδείχτηκε – χώρο, κάποιες κούτες τράβηξαν υγρασία και κατέστρεψαν ελάχιστο ευτυχώς υλικό το οποίο και πέταξα ως άχρηστο. Κράτησα ό,τι μπορούσε να σωθεί.