Βιβλιογραφία και σπαράγματα της αλληλογραφίας
του.
Είναι άκοπο αντίτυπο, με το κείμενο σε δύο στήλες σε κάθε σελίδα. Στο εξώφυλλο, φωτογραφία της προτομής του Σωκράτη.
-Αχρονολόγητη επιστολή (γραμμένη στην όψη μονόφυλλου) του Λαμπρολέσβιου που διαμαρτύρεται για την απόλυσή του και παρακαλεί για την διερεύνηση της υπόθεσής του.
Εν Πειραιεί
Κύριε Ν. Προεστόπουλε,
Επειδή δεν γνωρίζω, ούτε καν υποπτεύομαι τους ολίγους ανθρώπους που πέτυχαν την απόλυσή μου απ’ τη θέση μου, όπως δεν έμαθα ποτέ εκείνους που έκαναν συστηματικά τον καιρό της Κατοχής την προώθησή μου προς το εκτελεστικό των Κατακτητών και μετέπειτα των πατριωτών του «γλυκού νερού». Σας παρακαλώ θερμά, να ερευνήσετε με αδελφικό ενδιαφέρον την υπόθεσή μου και, αν εξακριβώσετε ότι ο κατατρεγμός μου αυτός ο άδικος ωφείλεται και πάλι στο σιωπηρό αλληλοφάγωμα των πολιτικών κομμάτων, τη βοηθεία παρδαλών εξτρεμιστών και πατριδοκαπήλων - τι ντροπή! - , ίσως τότε, η αντίδρασή Σας στην αδικία να είνε αποτελεσματική.
Δεν πιστεύω να τολμήσουν και σε Σας δικαιολογίες της δεκάρας, ισχυρισμούς και προσχήματα γελοία.
Σας ευχαριστώ και Σας χαιρετώ
[Υπογραφή]
-Επισκεπτήριο με φάκελο χωρίς χρονολογία της Ελένης Μιλτ. Νεγρεπόντη (Άλκης Θρύλος) προς τον Βασίλη Λαμπρολέσβιο, οδός Φίλωνος 97 Πειραιεύς:
Αξιότιμε Κύριε
Εγκάρδια σας ευχαριστώ για την ευγενική σας σκέψη να μου στείλετε τα ποιήματά σας που τα διάβασα με μεγάλο ενδιαφέρον.
Με πολλούς χαιρετισμούς για σας και τον κ. Πετρίδη
Άλκης Θρύλος
[Αναφέρεται στον λογοτέχνη Μιχάλη Γ. Πετρίδη, 1886 - 1973]
-23/12/69. Χειρόγραφη επιστολή του λογοτέχνη - συγγραφέα Γεράσιμου Κορολή (1909-;) προς τον Λαμπρολέσβιο. Του ζητάει χρήματα για να καταχωρήσει ποιήματά του σε περιοδικό και ανθολογία.
ΚΕΙΜΕΝΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΕΝΑ Ή ΑΛΛΑ ΑΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΤΑ.
-Δισέλιδο δακτυλογραφημένο κείμενο του Λαμπρολέσβιου, διορθωμένο από τον ίδιο σε κάποια σημεία του, αφιερωμένο «Στη Κα Ελένη Ουράνη (Άλκη Θρύλο)». Ο ίδιος γράφει δια χειρός σε τρίτο πρόσωπο: «*Το λογοτεχνικό αυτό κομμάτι που είνε μια λυρική πρόζα πρόχειρα γραμμένη, αλλά γεμάτο αίσθημα κι αγάπη, γράφτικε εδώ και δυο χρόνια όταν γύρισε στη Λέσβο έπειτα από πολύχρονη απουσία, για να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία κ.τ.λ.».
Η ΝΥΦΗ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ
Ανέπνευσα! Ξαναβρέθηκα στον τόπο που αντίκρυσα τη ζωή, που ανατράφηκα και μεγάλωσα, που έζησα κι άφισα κάτι από τον εαυτό μου. Τόση είναι η χαρά μου που ύστερα από δεκάχρονη περιπλάνηση ξαναγύρισα στον αγαπημένο μου αυτό τόπο, που μου έρχονται στα χείλη τόσα πολλά και τόσα μεθυσμένα λόγια αγάπης γι’ αυτόν, που φοβούμαι μην παρεξηγηθή ένας τόσο στενός πατριωτισμός.
Δέκα ολόκληρα χρόνια η καρδιά μου ήταν σφιγμένη και η ψυχή μου περίλυπη γιατί βρισκόμουν μακρυά απ’ τον ασύγκριτον αυτό τόπο, μακρυά από την ποιητογενήτρα Λέσβο. Η Λέσβος! Η περήφανη γόησα, η λαγνεμένη Σειρήνα, που πλανεύει με το ερωτικό της τραγούδι και δέχεται στην φλογισμένη ολόχαρη αγκαλιά της για πάντα όσους την αισθάνθηκαν και την αγάπησαν. Είναι ο ακριβώτερος τόπος, το ξεχωριστό νησί με τα βαθυπράσινα βελούδινα ασημόπλεχτα τούλια και τις μεθυστικές ευωδιαστές άνθινες γιρλάντες. Έχει χαμόγελα που μεθούν και βλέμματα που πέρνουν το νου και σαϊτεύουν τις ευαίσθητες καρδιές που ο παλμός τους αναβράζει μέσα από τα μύχια που λιμνάζει το γαλάζιο ευγενικό αίμα μαζύ με το τριανταφυλλένιο το ηδονόπαθο.
Κάτω απ’ όλους τους φιλόξενους ουρανούς που έζησα υπήρχαν και σ’ αυτούς στις εποχές τους τα μυριόχρωμα πολύμορφα λούλουδα απ’ την ολόπυρη παπαρούνα ως το αναιμικό χαμολούλουδο το χαμομήλι κι’ απ’ το ολοπόρφυρο τριαντάφυλλο ως το θλιμμένο μενεξέ και την ερεθιστική βιολέττα. Μα τι τα θέλετε; Εμένα μονάχα η άνθηνη μοσχοβόλια της Λεσβιακής οργιαστικής φύσης με ξαναμέθυσε όπως στα πρώτα μου χρόνια και μου πλημύρησε το κορμί από έντονα ηδονικά ρίγη. Το Μαγιάπριλο, το αγιόκλιμα, ο σκαρφαλωμένος κισσός που αγκαλιάζει τα σιδερένια κάγκελα των παλκονιών και γίνεται αμίμητη κορνίζα γύρω απ’ τα παράθυρα τις πόρτες και τις βεράντες, όλα αυτά για μένα έχουν ένα ξεχωριστό μαγνήτη, μια ανείπωτη χαρά που πουθενά αλλού δεν κατόρθωσα να την ανακαλύψω γιατί πουθενά αλλού δεν υπάρχουν. Νόμιζα κάποτε κι’ ίσως να το πίστευα αυτό πως μόνο σε μένα είναι πλατιά σαν ουρανός η αγάπη μου για το φωτολουσμένο αυτό νησί, κι’ ότι για τους άλλους όλους που τώκαναν θετή πατρίδα τους ήταν μια δροσοσταλίδα που δεν μπορούσε να τους συγκινήση σε κανέναν αξιόλογο βαθμό. Πόσο όμως είχα γελαστεί! Από τα βάθη των αιώνων ακούγεται εξακολουθητικά το ερωτικό το φλογερό και μελωδικό τραγούδι μιας λαγνεμένης νεράϊδας που η ομορφιά της καθρεφτίστηκε στα γάργαρα κρύσταλλα νερά των λεσβιακών πηγών, που με το νάμα τους αυτό σβύνουμε τη δίψα μας και αισθανόμαστε το αίμα μας να κοχλάζη στις βλέβες μας και στις αρτηρίες μας ακράτητο σαν το ποτάμι που τρέχει προς την κοίτη του.
Κι’ έτσι πλησιάζομε κοντά στην ομορφιά κι’ αγναντεύουμε από μακρυά την τελειότητα και συμπληρώνουμε την αρμονία ενώ το αιώνιο άσμα των ασμάτων ακούγεται από τα βάθη των αιώνων από τα χείλη μιας άνομης Σαπφώς [διόρθωσε σε «θρυλικής Ψάπφας»], που δεν ένοιωσε τον κόρο της ηδονής και της αγάπης ποτές και δεν έπαψε να λειτουργεί στον ιερό ναό της Αφροδίτης με [πρόσθεσε «θριαμβική»] μεγαλοπρέπεια και λάμψη στο φως της οποίας θαμπώνει ο νους και μεθούν όλες οι αισθήσεις. Ο έρωτας το τρελόπαιδο αυτό με τις ολόξανθες μπούκλες των μαλλιών του με τις χρυσωμένες σαΐτες στα χέρια του και τα τόξα αλητεύει μέσα στην απάλινη χλόη αναπνέει το άρωμα των λουλουδιών, λούζεται στην ασημένια άχνα του φεγγαριού και ματώνει με τις σαΐτες του τα παρθενικά κρίνα κι’ ανοίγει το λήκυθο της αγνότης για να εξατμισθή το άρωμα που έκλεινε μέσα της και να την γεμίση με τα δικά του μύρα που έχουν το αληθινώτερο νόημα.
Με τα μάτια στηλά προς τις φλογοθάλασσες του δειλινού που οι μαβιές και ρόδινες αποχρώσεις στη φαντασμαγορική ομορφιά που έχει ηλιακό γέρμα [διόρθωση σε «λεσβιακό ηλιόγερμα»] ονειρεύεται [διόρθωση σε «αισθάνεται»] κανείς το εαυτό του απολυτρωμένο απ’ την πεζότητα της ζωής και δοκιμάζει να πετάξη κι’ αυτός ψηλά να φτάση τη[ν] μελανή λόγχη των γερανών που ταξιδεύουν με ολόχαρους κρωγμούς και να φτάση τόσο ψηλά που ν’ απλώση το χέρι στις λευκές φτερούγες των Αγγέλων και να τους πη: [«]Σας έφτασα! Σας βρήκα![»]
Ο ρεμβασμός, η ονειροπόληση, η έμφυτη αισιοδοξία και ο ηδονισμός, είναι δυνατό να ξεριζωθούν από τα μύχια της ψυχής των κατοίκων [διόρθωση σε «ανθρώπων»] του Νησιού αυτού. Η Λεσβιακή φύση είναι μια υπερκόσμια αρμονία του ωραίου πλημμυρισμένη από νόημα και φως. Το μυστικό της έλξεως που έχει η Λεσβιακή ομορφιά είναι απροσδιόριστο και ασύλληπτο, γιατί δεν είναι ομορφιά που την έπλασε ο πολιτισμός, ο πολυμήχανος ανθρώπινος νους. Η Λέσβος είναι [διόρθωση σε «ήταν»] το πολυτιμώτερο πετράδι που λαμποκοπούσε πάνω στα μούτρα [διόρθωση «στη μήτρα»] του Δημιουργού, ο οποίος σκύβοντας από ψηλά να δη τα δημιουργήματά του είδε και το στόλισμα αυτό της μήτρας του να πέφτη και να γίνεται η τελειότερη φυσική ομορφιά που ονομάστηκε ΛΕΣΒΟΣ.-
[Ιδιοχείρως:] Μάρτης του 1930
[Σφραγίδα:] ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ Δ. ΛΑΜΠΡΟΛΕΣΒΙΟΣ
Ερευνά
και γράφει ο Δημήτρης Κρασονικολάκης.
Για
τον Λαμπρολέσβιο έχω ελάχιστες βιωματικές αναμνήσεις, τον γνώρισα περισσότερο
μέσω ποιημάτων του και των γραμμένων για εκείνον άρθρων στις σελίδες του
περιοδικού ″Φιλολογική Στέγη″, αργότερα
στα αυτοτελή βιβλία του και στις ξεχωριστές μελέτες του Δημήτρη Γιατράκου και
του Αντώνη Ζαρίφη. Εκεί μπορείτε κι εσείς να ανατρέξετε και να μάθετε
περισσότερα:
-Δημ. Στ. Γιατράκου. Ο ποιητής Λαμπρολέσβιος. Μελέτη. Πειραιάς 1945, σελ. 16.
-Παράρτημα Πρωτότυπης Φιλολογικής Επιθεωρήσεως. Έκδοσις - διεύθυνσις: Σόνιας Ολλανδέζου. Αφιέρωμα στον ποιητή Βασίλη Λαμπρολέσβιο. Μάιος 1969. Τιμή τεύχους δρχ. 10. Σελ. 20 με το εξώφυλλο.
-Αντώνη Ζαρίφη. Ο Πειραιάς και η θάλασσα στην ποίηση του Β. Λαμπρολέσβιου. Εισήγηση, Κριτική αναφορά, Φυσική προέκταση στο «Τραγούδι του Πειραιώτη Ναυτικού» και παρουσίαση ανεκδότων ποιημάτων. Φιλολογική Στέγη Πειραιώς. 1973, σ. 48.
-Φιλολογική Στέγη. Νο 47, Α΄ τρίμηνο 1989, ποιήματά του στις σελίδες 3-4 και στις σελίδες 5-8 κείμενα με γενικό τίτλο: Βασίλης Λαμπρολέσβιος (ο ποιητής του πειραϊκού χώρου).
-Κώστα Μίσσιου. Τα βιβλία των Μυτιληνιών συγγραφέων, 1989, λήμμα 168, σελ. 97-98. [Με τυπογραφικά λάθη]
-Φιλολογική Στέγη, καλοκαίρι 1991, τεύχη 53-57, σελίδες 251-255. Βασίλης Λαμπρολέσβιος (ο ποιητής της οδύνης και της μοναξιάς), κείμενο του Κώστα Μίσσιου αναδημοσιευμένο από την εφημερίδα ″ΛΕΣΒΙΑΚΟΣ ΚΗΡΥΞ″.
-Κώστας Γ. Μίσσιος. Μυτιληνιοί λόγιοι και λογοτέχνες. Συμβολή στην ιστορία της λεσβιακής γραμματείας. Τόμος πρώτος. Έκδοση Δήμου Μυτιλήνης. Εκδόσεις «Αστερίας». Μυτιλήνη 1994. Σελ. 325 - 329. Βασίλης Λαμπρολέσβιος (1908 - 1989). Το κείμενο του δελτίου της Φιλολογικής Στέγης με λίγες διαφοροποιήσεις.
Επίσης ποιήματα - κριτικές βρίσκονται διάσπαρτα και σε άλλα έντυπα, περιοδικά κι εφημερίδες που δεν χρειάζεται να αναφέρω.
Γεννήθηκε στις 10 Απριλίου 1908 στην Μυτιλήνη (ενορία του Αγίου Συμεών, οι γονείς από τις απέναντι Κυδωνίες, το Αϊβαλί) και πέθανε το μεσημέρι της 24 Μαρτίου 1989 στην κλινική ″Άγιος Νικόλαος″ του Πειραιά. Η κηδεία έγινε την Δευτέρα 27 Μαρτίου 1989 στην εκκλησία του νεκροταφείου της Ανάστασης.
Το αληθινό όνομά του ήταν Βασίλειος Λαμπρέλλης του Δημητρίου.
Εργάστηκε σε εφημερίδες και στον Δήμο Πειραιά ως ημερομίσθιος στην Υπηρεσία Κήπων και Δενδροστοιχιών. Στερούταν της ακοής του.
Εκτός από το περιοδικό ″Γλαύκα (Μηνιαίο περιοδικό των Φίλων της Ειρήνης)″ του 1928 (πρώτη περίοδος) και του 1934 (δεύτερη περίοδος) που κι αυτό σπανίζει είναι πολύ δύσκολο να ταξινομηθούν χρονολογικά τα βιβλία του και να βρεθούν όλα μαζί συγκεντρωμένα. Οι καταγραφείς του έργου του έχουν μπερδευτεί επειδή ο Λαμπρολέσβιος δεν έβαζε έτος έκδοσης στις πρώτες του δουλειές (κυρίως 16σελιδες πλακέτες). Ο Κώστας Μίσσιος που είχε μαζί του αλληλογραφία, έγραψε ότι χειρόγραφά του και άλλα τυπωμένα προσωπικά του ή διαφόρων χάθηκαν είτε με τις διώξεις που του έκαναν στον εμφύλιο, είτε από ένα αθέμιτο γκρέμισμα τοίχου του σπιτιού του λόγω διπλανής κατεδάφισης με αποτέλεσμα να διαλυθούν μέσα στα μπάζα και να πεταχτούν πολλά πράγματα. Επίσης με τα χρόνια έδινε σε γνωστούς και εξαντλούσε το αρχείο του οπότε στα γηρατειά του έμειναν λίγα πνευματικά αντικείμενα.
-Δημ. Στ. Γιατράκου. Ο ποιητής Λαμπρολέσβιος. Μελέτη. Πειραιάς 1945, σελ. 16.
-Παράρτημα Πρωτότυπης Φιλολογικής Επιθεωρήσεως. Έκδοσις - διεύθυνσις: Σόνιας Ολλανδέζου. Αφιέρωμα στον ποιητή Βασίλη Λαμπρολέσβιο. Μάιος 1969. Τιμή τεύχους δρχ. 10. Σελ. 20 με το εξώφυλλο.
-Αντώνη Ζαρίφη. Ο Πειραιάς και η θάλασσα στην ποίηση του Β. Λαμπρολέσβιου. Εισήγηση, Κριτική αναφορά, Φυσική προέκταση στο «Τραγούδι του Πειραιώτη Ναυτικού» και παρουσίαση ανεκδότων ποιημάτων. Φιλολογική Στέγη Πειραιώς. 1973, σ. 48.
-Φιλολογική Στέγη. Νο 47, Α΄ τρίμηνο 1989, ποιήματά του στις σελίδες 3-4 και στις σελίδες 5-8 κείμενα με γενικό τίτλο: Βασίλης Λαμπρολέσβιος (ο ποιητής του πειραϊκού χώρου).
-Κώστα Μίσσιου. Τα βιβλία των Μυτιληνιών συγγραφέων, 1989, λήμμα 168, σελ. 97-98. [Με τυπογραφικά λάθη]
-Φιλολογική Στέγη, καλοκαίρι 1991, τεύχη 53-57, σελίδες 251-255. Βασίλης Λαμπρολέσβιος (ο ποιητής της οδύνης και της μοναξιάς), κείμενο του Κώστα Μίσσιου αναδημοσιευμένο από την εφημερίδα ″ΛΕΣΒΙΑΚΟΣ ΚΗΡΥΞ″.
-Κώστας Γ. Μίσσιος. Μυτιληνιοί λόγιοι και λογοτέχνες. Συμβολή στην ιστορία της λεσβιακής γραμματείας. Τόμος πρώτος. Έκδοση Δήμου Μυτιλήνης. Εκδόσεις «Αστερίας». Μυτιλήνη 1994. Σελ. 325 - 329. Βασίλης Λαμπρολέσβιος (1908 - 1989). Το κείμενο του δελτίου της Φιλολογικής Στέγης με λίγες διαφοροποιήσεις.
Επίσης ποιήματα - κριτικές βρίσκονται διάσπαρτα και σε άλλα έντυπα, περιοδικά κι εφημερίδες που δεν χρειάζεται να αναφέρω.
Γεννήθηκε στις 10 Απριλίου 1908 στην Μυτιλήνη (ενορία του Αγίου Συμεών, οι γονείς από τις απέναντι Κυδωνίες, το Αϊβαλί) και πέθανε το μεσημέρι της 24 Μαρτίου 1989 στην κλινική ″Άγιος Νικόλαος″ του Πειραιά. Η κηδεία έγινε την Δευτέρα 27 Μαρτίου 1989 στην εκκλησία του νεκροταφείου της Ανάστασης.
Το αληθινό όνομά του ήταν Βασίλειος Λαμπρέλλης του Δημητρίου.
Εργάστηκε σε εφημερίδες και στον Δήμο Πειραιά ως ημερομίσθιος στην Υπηρεσία Κήπων και Δενδροστοιχιών. Στερούταν της ακοής του.
Εκτός από το περιοδικό ″Γλαύκα (Μηνιαίο περιοδικό των Φίλων της Ειρήνης)″ του 1928 (πρώτη περίοδος) και του 1934 (δεύτερη περίοδος) που κι αυτό σπανίζει είναι πολύ δύσκολο να ταξινομηθούν χρονολογικά τα βιβλία του και να βρεθούν όλα μαζί συγκεντρωμένα. Οι καταγραφείς του έργου του έχουν μπερδευτεί επειδή ο Λαμπρολέσβιος δεν έβαζε έτος έκδοσης στις πρώτες του δουλειές (κυρίως 16σελιδες πλακέτες). Ο Κώστας Μίσσιος που είχε μαζί του αλληλογραφία, έγραψε ότι χειρόγραφά του και άλλα τυπωμένα προσωπικά του ή διαφόρων χάθηκαν είτε με τις διώξεις που του έκαναν στον εμφύλιο, είτε από ένα αθέμιτο γκρέμισμα τοίχου του σπιτιού του λόγω διπλανής κατεδάφισης με αποτέλεσμα να διαλυθούν μέσα στα μπάζα και να πεταχτούν πολλά πράγματα. Επίσης με τα χρόνια έδινε σε γνωστούς και εξαντλούσε το αρχείο του οπότε στα γηρατειά του έμειναν λίγα πνευματικά αντικείμενα.
Έτσι
τα μέχρι στιγμής καταγραμμένα έργα του ήταν:
1926: Εαρινά Άνθη. [Αναφέρεται ότι εκδόθηκε στα ΕΠΙΝΕΙΑ, σελ. 2]
1926: Εαρινά Άνθη. [Αναφέρεται ότι εκδόθηκε στα ΕΠΙΝΕΙΑ, σελ. 2]
1927:
Γύρω από το Νέκταρ [Έμμετρο. Λογοκρίθηκε. Σύμφωνα με τον Βαλέτα, Αιολική
βιβλιογραφία, 1939, λήμμα 874, απαγορεύτηκε]
Χ.Χ.
Βασιλ. Λαμπρολέσβιου. Νέκταρ ΙΙ. # Τυπογραφείον Δημ. Σ. Τσουρουνάκη. Πειραιεύς.
[Η δεύτερη έκδοση; Λογοκριμένο; Ιδιόχειρη αφιέρωση «Στον εκλεκτό διανοούμενο, μεταφραστή και συγγραφέα κ. Επ. Κ. Μπούφαλι
με ιδιαιτέραν εκτίμησιν»]. 20,3Χ14,4 σ. 16. ΑΝΤΙΤΥΠΟ ΣΤΗΝ ΣΥΛΛΟΓΗ ΜΟΥ.
1928:
Παιδιά στον πόλεμο [Πεζό. Αναφέρεται ότι εκδόθηκε στα ΕΠΙΝΕΙΑ, σελ. 2. Όμως στα
1933 καταγράφηκε ως «υπό έκδοσιν»]
1930: Το τελευταίο καλοκαίρι [Πεζό. Αναφέρεται ότι εκδόθηκε στα ΕΠΙΝΕΙΑ, σελ. 2. Όμως στα 1933 καταγράφηκε ως «υπό έκδοσιν»]
1930: Το τελευταίο καλοκαίρι [Πεζό. Αναφέρεται ότι εκδόθηκε στα ΕΠΙΝΕΙΑ, σελ. 2. Όμως στα 1933 καταγράφηκε ως «υπό έκδοσιν»]
1930:
Εαρινά άνθη. [Έμμετρο. Στα 1933 το αναφέρει ήδη ως «Έκδ. Β΄. εξαντλημένο».
Αναφέρεται ως ΕΑΡΙΝΑ στα «Επίνεια», σελ. 2]
1932:
Γύρω από το Νέκταρ [Στα 1933 το αναφέρει ήδη ως «Έκδ. Γ΄, λογοκριμένη
εξαντλημένο». Αναφέρεται ως ΝΕΚΤΑΡ στα «Επίνεια», σελ. 2.]
1936:
Το γαλάζιο ημερολόγιο [Πεζό. Ταξιδιωτικές εντυπώσεις: Νάπολη - Μαρσίλλια -
Παρίσι κ.λ.π. Αναφέρεται ότι εκδόθηκε στα ΕΠΙΝΕΙΑ, σελ. 2]
Χ.Χ.
[1940;]: Βασίλη Λαμπρολέσβιου. Αιολικά. # Εκδόσεις Δ. Τσουρουνάκη. Πειραιάς.
{Βιβλίο Α΄. 1925 - 1926 [Με αφιέρωση του ποιητή «Στον κον Επ. Κ. Μπούφαλι μύστην και ζηλωτήν των Ελληνικών Γραμμάτων»]}.
23,3Χ15,3 σ. 16. ΑΝΤΙΤΥΠΟ ΣΤΗΝ ΣΥΛΛΟΓΗ ΜΟΥ. Στα «Επίνεια» αναφέρει ότι τα
ΑΙΟΛΙΚΑ είναι τρία βιβλία.
1939:
Βασίλη Λαμπρολέσβιου. Επίνεια (Πειραιάς). # Εκδόσεις Γκοβόστη. 23,5Χ15,5 οι
σελίδες, 24,9Χ16,5 το εξώφυλλο, σ. 16. [Δίχως χρονολογία. Με 38 ποιήματα].
ΑΝΤΙΤΥΠΟ ΣΤΗΝ ΣΥΛΛΟΓΗ ΜΟΥ.
1940:
Β. Λαμπρολέσβιου. Ευαγγελία. # Πειραιάς.{Σημ. – Τα ποιήματα που περιέχει η μικρή αυτή συλλογή, τυπωμένη σε ολίγα
αντίτυπα εκτός εμπορίου και άλλα που μένουν αδημοσίευτα, έχουν όλα για γενικό
τίτλο τους τόνομα της αδελφής μου ΕΥΑΓΓΕΛΙΑΣ. Β. Λ. Ιδιόχειρη υπογραφή: «Στον αγαπητό μου Χρήστο τεκμήριο πικρών
ημερών»}. 21Χ14 σ. 16 σε μεγαλύτερου μεγέθους εξώφυλλο. [Γράφτηκε για την
νεκρή αδελφή του]. ΑΝΤΙΤΥΠΟ ΣΤΗΝ ΣΥΛΛΟΓΗ ΜΟΥ.
1942:
Βασιλείου Λαμπρολέσβιου. Όσοι πιστοί. # {[Πρόλογος, Σάββας Παπαδόπουλος. Στην
σελίδα 5, ένα γράμμα του Σωτήρη Σκίπη. Περιέχει τα ποιήματα ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ και
ΜΟΝΟΛΟΓΟΙ]}. 20,2Χ13,8 σ. 16. ΑΝΤΙΤΥΠΟ ΣΤΗΝ ΣΥΛΛΟΓΗ ΜΟΥ.
1943:
Βασίλη Λαμπρολέσβιου. Πειραϊκοί παλμοί. (Άγνωστα ποιήματα ανακοινωμένα από τον
Δημήτρη Γιατράκο με βιογραφικό σημείωμα του ποιητή). # Πειραιάς 1943.
{Τυπογραφείον Δημ. Σ. Τσουρουνάκη. Ναυάρχου Μπήττυ 37. Πειραιεύς. Τιμάται Δρχ. 500}. 19,7Χ14,4 σ. 16. ΑΝΤΙΤΥΠΟ ΣΤΗΝ ΣΥΛΛΟΓΗ ΜΟΥ.
1944: Βασ. Λαμπρολέσβιου. Η φωνή του Φαύνου. (1928-1929). #.
19Χ15 σ. 16, η 3-4 σε ανοιχτό μπλε. ΑΝΤΙΤΥΠΟ ΣΤΗΝ ΣΥΛΛΟΓΗ ΜΟΥ.
{Τυπογραφείον Δημ. Σ. Τσουρουνάκη. Ναυάρχου Μπήττυ 37. Πειραιεύς. Τιμάται Δρχ. 500}. 19,7Χ14,4 σ. 16. ΑΝΤΙΤΥΠΟ ΣΤΗΝ ΣΥΛΛΟΓΗ ΜΟΥ.
1944: Βασ. Λαμπρολέσβιου. Η φωνή του Φαύνου. (1928-1929). #.
19Χ15 σ. 16, η 3-4 σε ανοιχτό μπλε. ΑΝΤΙΤΥΠΟ ΣΤΗΝ ΣΥΛΛΟΓΗ ΜΟΥ.
1945:
Βασίλη Λαμπρολέσβιου. Τραγούδια του λιμανιού. {[Μότο:] «Να πονείς και να σωπαίνεις…»
Β. Λ. “Επίνεια„}. Τυπογραφείον Ιωάννου Π. Βοντά. Πειραιεύς. [Πρόλογος -
επιμέλεια Δ. Σ. Γιατράκος]. Σελίδες 16. 17,8Χ12,3 σε κανονικό χαρτί και
18,1Χ12,1 σε ανοιχτό μπλε χαρτί. ΤΡΙΑ ΑΝΤΙΤΥΠΑ ΣΤΗΝ ΣΥΛΛΟΓΗ ΜΟΥ.
1946:
Β. Λαμπρολέσβιου. Λυρικές στιγμές. # {Τύποις: Δημητρίου Βενιέρη οδός
Μαυρομιχάλη 14 ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ. Οι δώδεκα ποιητικές συλλογές/ του Β. Λαμπρολέσβιου/
δρχ. 10.000 - Τελευταία αντίτυπα/ Ζητήσατέτα απ’ ευθείας απ’ τον ποιητήν}.
22Χ14,5 σ. 16. ΑΝΤΙΤΥΠΟ ΣΤΗΝ ΣΥΛΛΟΓΗ ΜΟΥ.
1946:
Β. Λαμπρολέσβιου. Τριαντάφυλλο. # 17,2Χ12,7 σ. 16 με το εξώφυλλο. ΑΝΤΙΤΥΠΟ ΣΤΗΝ
ΣΥΛΛΟΓΗ ΜΟΥ.
1949:
Β. Λαμπρολέσβιου. Θάλασσα. (Αιολικό ειδύλλιο). # Πειραιεύς. Εκ του τυπογραφείου
Ιωάννου Π. Βοντά. Μπουμπουλίνας 14 - Πειραιεύς. 16,8Χ12,1 σ. 16. ΑΝΤΙΤΥΠΟ ΣΤΗΝ
ΣΥΛΛΟΓΗ ΜΟΥ.
1955:
Β. Λαμπρολέσβιου. Μουσική, ενώ χιονίζει... # Πειραιάς. {Τίτλος ενός εκάστου
ποιήματος μπορεί να χρισιμοποιηθή, εν μέρει ή εν όλω, ο πρώτος στίχος του, που
η πρώτη λέξις του έχει στοιχεία κεφαλαία. Β. Λ.}
20,4Χ14,2 σ. 2 + 22. ΑΝΤΙΤΥΠΟ ΣΤΗΝ ΣΥΛΛΟΓΗ ΜΟΥ.
1960: Αντίδωρα. Σελ. 16.
20,4Χ14,2 σ. 2 + 22. ΑΝΤΙΤΥΠΟ ΣΤΗΝ ΣΥΛΛΟΓΗ ΜΟΥ.
1960: Αντίδωρα. Σελ. 16.
1972:
Βασίλη Λαμπρολέσβιου. Το Τραγούδι του Πειραιώτη Ναυτικού. # 1972. {Αφιερώνεται
στον «Αφανή Ναύτη». [Ποίηση. Με σφραγίδα, «Πνευματικό Κέντρο ΝΩΕ». Γραμμένο με
το χέρι, «Δρ. 25»]}. 20,7Χ14,1 σ. 48. ΑΝΤΙΤΥΠΟ ΣΤΗΝ ΣΥΛΛΟΓΗ ΜΟΥ.
1972: Βασίλη Λαμπρολέσβιου. Ασκήσεις καθόδου. # (1942 - 1948). Πειραιάς 1972. 21Χ14,1 σ. 40. ΑΝΤΙΤΥΠΟ ΣΤΗΝ ΣΥΛΛΟΓΗ ΜΟΥ.
1972: Βασίλη Λαμπρολέσβιου. Ασκήσεις καθόδου. # (1942 - 1948). Πειραιάς 1972. 21Χ14,1 σ. 40. ΑΝΤΙΤΥΠΟ ΣΤΗΝ ΣΥΛΛΟΓΗ ΜΟΥ.
1973:
Βασίλη Λαμπρολέσβιου. Ναυτοπειραιώτικα τραγούδια. # Πειραιάς. 20,3Χ13,7 σ. 16.
ΑΝΤΙΤΥΠΟ ΣΤΗΝ ΣΥΛΛΟΓΗ ΜΟΥ.
1979: Βασίλη Λαμπρολέσβιου. Ο Αγαθόδωρος και ο Χρήστος. Ελληνικό βιβλίο. {Εκδότης «Το Ελληνικό Βιβλίο» Γερανίου 7, Αθήνα. Δεκέμβρης 1979. [Με πρόλογο του Βασ. Ι. Λαζανά και έξι διηγήματα με αναφορές στον Πειραιά. Στην πρώτη σελίδα φωτογραφία του ιστορικού ρολογιού του Πειραιά}. 20,5Χ13,8 σ. 128. ΑΝΤΙΤΥΠΟ ΣΤΗΝ ΣΥΛΛΟΓΗ ΜΟΥ.
[Μετά από αυτό το βιβλίο του, ο Λαμπρολέσβιος πήρε την πολυπόθητη λογοτεχνική σύνταξη (πράξη 323/1981 του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους από 1.3.1980, επί υπουργίας Ανδρέα Ανδριανόπουλου, ύστερα από εισήγηση ειδικής επιτροπής του Υπουργείου Πολιτισμού]
1982: Βασίλη Λαμπρολέσβιου. Μοιρίντζο. Πειραϊκά αφηγήματα. Σειρά πρώτη. 1937 - 1940. Περγαμηνή. {12 πειραϊκά αφηγήματα. ©1982 Εκδόσεις Περγαμηνή – Αγγ. Σικελιανού 11, Νέο Ψυχικό. Τυπογραφία Κ. ΜΙΧΑΛΑΣ Α.Ε. Βλαχάκη 44 - Ν. Ψυχικό. [Αντίτυπο με ιδιόχειρο «Αφιέρωμα στον αγαπητό μου Ποιητή και Στοχαστή κ. Στέλιο Μπινιάρη, τον φιλόκαλο συνάδελφο»]}. 20,4Χ13,9 σ. 208. ΑΝΤΙΤΥΠΟ ΣΤΗΝ ΣΥΛΛΟΓΗ ΜΟΥ.
1985: Βασίλη Λαμπρολέσβιου. Μεγάλοι καημοί. Πειραϊκά αφηγήματα. Αθήνα 1985 {Κεντρική διάθεση έμμετρων και πεζών βιβλίων του Β. Λ. στην κατοικία του: Χρυσουπόλεως 35, 18541, Πειραιάς. “Μαυρίδης,, Εκδοτικαί και τυπογραφικαί εργασίαι. Γιατράκου 19 - Αθήναι}. 20,4Χ14 σ. 128. ΑΝΤΙΤΥΠΟ ΣΤΗΝ ΣΥΛΛΟΓΗ ΜΟΥ.
1979: Βασίλη Λαμπρολέσβιου. Ο Αγαθόδωρος και ο Χρήστος. Ελληνικό βιβλίο. {Εκδότης «Το Ελληνικό Βιβλίο» Γερανίου 7, Αθήνα. Δεκέμβρης 1979. [Με πρόλογο του Βασ. Ι. Λαζανά και έξι διηγήματα με αναφορές στον Πειραιά. Στην πρώτη σελίδα φωτογραφία του ιστορικού ρολογιού του Πειραιά}. 20,5Χ13,8 σ. 128. ΑΝΤΙΤΥΠΟ ΣΤΗΝ ΣΥΛΛΟΓΗ ΜΟΥ.
[Μετά από αυτό το βιβλίο του, ο Λαμπρολέσβιος πήρε την πολυπόθητη λογοτεχνική σύνταξη (πράξη 323/1981 του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους από 1.3.1980, επί υπουργίας Ανδρέα Ανδριανόπουλου, ύστερα από εισήγηση ειδικής επιτροπής του Υπουργείου Πολιτισμού]
1982: Βασίλη Λαμπρολέσβιου. Μοιρίντζο. Πειραϊκά αφηγήματα. Σειρά πρώτη. 1937 - 1940. Περγαμηνή. {12 πειραϊκά αφηγήματα. ©1982 Εκδόσεις Περγαμηνή – Αγγ. Σικελιανού 11, Νέο Ψυχικό. Τυπογραφία Κ. ΜΙΧΑΛΑΣ Α.Ε. Βλαχάκη 44 - Ν. Ψυχικό. [Αντίτυπο με ιδιόχειρο «Αφιέρωμα στον αγαπητό μου Ποιητή και Στοχαστή κ. Στέλιο Μπινιάρη, τον φιλόκαλο συνάδελφο»]}. 20,4Χ13,9 σ. 208. ΑΝΤΙΤΥΠΟ ΣΤΗΝ ΣΥΛΛΟΓΗ ΜΟΥ.
1985: Βασίλη Λαμπρολέσβιου. Μεγάλοι καημοί. Πειραϊκά αφηγήματα. Αθήνα 1985 {Κεντρική διάθεση έμμετρων και πεζών βιβλίων του Β. Λ. στην κατοικία του: Χρυσουπόλεως 35, 18541, Πειραιάς. “Μαυρίδης,, Εκδοτικαί και τυπογραφικαί εργασίαι. Γιατράκου 19 - Αθήναι}. 20,4Χ14 σ. 128. ΑΝΤΙΤΥΠΟ ΣΤΗΝ ΣΥΛΛΟΓΗ ΜΟΥ.
Η
ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ήταν αποδέκτης των αμέτρητων δημοσιευμάτων του (αναμνήσεις,
χρονογραφήματα, κριτικές). Οι Πειραιώτες τον διάβαζαν στην στήλη ΕΠΙΝΕΙΑ που
αργότερα ονομάστηκε ΣΥΖΗΤΗΣΙΜΑ ΘΕΜΑΤΑ, ΠΤΕΡΟΕΝΤΑ.
Στις 27 Σεπτεμβρίου 1978 η Φιλολογική Στέγη με την συνεργασία του Ροταριανού Ομίλου Πειραιώς τίμησαν τον Βασίλη Λαμπρολέσβιο στην αίθουσα της Ναυτιλιακής Λέσχης. Ομιλητής ο Γεώργιος Δρόσος.
Στις 27 Σεπτεμβρίου 1978 η Φιλολογική Στέγη με την συνεργασία του Ροταριανού Ομίλου Πειραιώς τίμησαν τον Βασίλη Λαμπρολέσβιο στην αίθουσα της Ναυτιλιακής Λέσχης. Ομιλητής ο Γεώργιος Δρόσος.
Στις
7 Αυγούστου 2012 επισκέφτηκα γνωστό μου βιβλιοπώλη στο Μοναστηράκι. Συζητώντας,
μου έδειξε μια δέσμη τσαλακωμένων - κιτρινισμένων γραμμάτων και κειμένων του
Λαμπρολέσβιου, υπολείμματα του αρχείου του, άγνωστο από πού προήλθαν και ποιος
ξέρει από πότε είχαν βρεθεί στα χέρια του. Σχεδόν «αναγκάστηκα» να τα αγοράσω
στην τιμή που μου πρότεινε, ως φόρο τιμής σε εκείνον, τον Πειραιώτη, το παλιό
μέλος και φίλο της Φιλολογικής Στέγης (μέλος από το 1962, επίτιμο από το 1980).
Τα φύλαξα με ευλάβεια και τώρα ήλθε καιρός να τα αναδείξω.
Πρώτα όμως θα αναφερθώ σε κάποιο βιβλίο του που έχω στην συλλογή μου και
δεν είναι βιβλιογραφημένο. Πρόκειται για ένα ιστορικό - βιογραφικό πόνημά του
με τίτλο: Η εις θάνατον καταδίκη του
Σωκράτη. # Αθήναι. 1933. {Τύποις Δημ. Σ. Τσουρουνάκη & Σιας. Εν
Πειραιεί}. Διαστάσεις 21,4Χ14,5 σελίδες 32.Είναι άκοπο αντίτυπο, με το κείμενο σε δύο στήλες σε κάθε σελίδα. Στο εξώφυλλο, φωτογραφία της προτομής του Σωκράτη.
Βασίλη Λαμπρολέσβιου. Η
εις θάνατον καταδίκη του Σωκράτη. Ένα μη βιβλιογραφημένο βιβλίο του συγγραφέα -
ποιητή που έχω στην συλλογή μου. Τυπώθηκε
στον Πειραιά στα 1933. Απορώ γιατί ο ίδιος δεν το ανέφερε σε επόμενες
καταχωρήσεις με τα εκδοθέντα βιβλία του. Είχε απαγορευθεί, το αποκήρυξε, το
θεωρούσε πρωτόλειο ή δεν είχε πλέον κανένα αντίτυπό του ώστε θεώρησε περιττό να
το αναφέρει;
Στο
βιβλίο αυτό ο συγγραφέας ανέφερε ότι είχε ήδη βγάλει τα ΕΑΡΙΝΑ ΑΝΘΗ, ΓΥΡΩ ΑΠΟ
ΤΟ ΝΕΚΤΑΡ ενώ ετοίμαζε προς έκδοση δύο ποιητικές συλλογές και τέσσερα πεζά: Τα
κόκκινα άστρα, Ψυχοσταλάγματα (ποιήματα), Παιδιά στον πόλεμο, Κάτω απ’ το χώμα,
Το τελευταίο καλοκαίρι (ρομάντζα), Η Ελλάδα κι άλλα διηγήματα λογοτεχνικής συνθέσεως,
Ο Αλκιβιάδης (βιογραφία), Η Φιλοσοφική ζωή και ο θάνατος του Σωκράτη (300
σελίδες). Άγνωστο σε μας ποια εκδόθηκαν, παρέμειναν ημιτελή, ακυρώθηκαν ή
χάθηκαν στην πορεία.
ΣΠΑΡΑΓΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ
Η αλληλογραφία ήταν ο μόνος τρόπος επικοινωνίας μεταξύ των μελών οικογενειών/ φίλων ή γνωστών που ζούσαν ή εργάζονταν ξεχωριστά. Εκτός από τις ιδιαίτερες, στενές συγγενικές ειδήσεις, διαβάζουμε προσωπικές σκέψεις επί παντός επιστητού και νέα βγαλμένα από την αντίληψη του καθενός για τα πολιτικά και κοινωνικά δρώμενα. Οι άνθρωποι είχαν ατέλειωτο χρόνο να συγκεντρώσουν τις σκέψεις τους και να εκφραστούν, αφού το μόνο μέσο ευρείας ψυχαγωγίας που μπορούσε να τους απορροφήσει ήταν το ραδιόφωνο. Συγκεκριμένα ο ναυτικός και ο εκτός Ελλάδος πολίτης ένιωθε πιο έντονη την ανάγκη εκτόνωσης στο να διαβάζει και να γράφει, να στέλνει επιστολές και να περιμένει σύντομη ανταπόκριση. Από τα κατάλοιπα του Λαμπρολέσβιου στο αρχείο μου κάνω μια επιλογή και δημοσιεύω τα παρακάτω:
-Δακτυλογραφημένη επιστολή σε λεπτό χαρτί από το Παρίσι με χρονολογία 31.1.1936 προς τον Βασίλη Λαμπρέλλη (Λαμπρολέσβιο).
Εν Παρισίοις, τη 31η Ιανουαρίου 1936
Κύριον Βασίλειον ΛΑΜΠΡΕΛΛΗΝ
51, Οδός Δράμας, 51
ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ [Διορθωμένο σε ΠΕΙΡΑΙΑ]
Αγαπητέ μοι φίλε,
Την 15 φθίνοντος σ’ έγραψα εις απάντησιν της από 31ης παρελθόντος Δεκεμβρίου φιλικής σου και διερωτώμαι πολύ πού ν’ αποδώσω το αίτιον της τοιαύτης σιωπής σου. Διότι και ο κ. Κουΐτης μου γράφει ότι, παρ’ ότι τω υπεσχέθης να τον επανίδης, δεν το έπραξες.
Περιττόν να σοι επαναλάβω και πάλιν τα όσα σχετικώς σοι έγραφα. Αρκούμαι να σοι εσωκλείσω αντίγραφον της προς τον κ. Κουΐτην σημερινής επιστολής μου δια να κατανοήσης το μέγεθος της αγωνίας μου.
Ήλπιζα, σοι το ομολογώ, άμεσον επέμβασίν σου παρά τω κ. Κουΐτη ώστε να έχω χρήματα πριν παρέλθουν όπως αδικαιολογήτως παρήλθον εβδομάδες και επιδεινωθή η θέσις μου.
Σε θερμοπαρακαλώ λοιπόν και πάλιν να συναντήσης αυθημερόν τον κ. Κουΐτην και δαιχειρισθής με την χαρακτηρίζουσάν σε δεξιότητα το ζήτημα ώστε να μετρήση ανυπερθέτως χρήματα εις το Γραφείον του Κυρίου Ιωακείμ ΔΙΑΜΑΝΤΟΓΛΟΥ Οδός Σοφοκλέους 8 εν Αθήναις και ειδοποιηθή αεροπορικώς το Τραπεζητικόν ενταύθα Γραφείον του κ. Βασιλειάδου όπως μοι τα μετρήση.
Έχω απόλυτην ανάγκην. Πιστεύω να μην έχασαν αι λέξεις την σημασίαν των και δη αι: απόλυτος ανάγκη χρημάτων.
Αναμένω επίσης τ’ αποτελέσματα των ενεργειών σου δια το ζήτημα Λουβερδή.
Ξεύρεις ότι πάσα παρεχομένη ημέρα είναι και μια ανυπολόγιστος δι’ εμέ ζημία! Βασίζομαι επάνω σου και σε φιλώ με αδελφικήν αγάπην.
Υ.Γ. Ο Κος Κομνηνός σοι στέλλει δι’ εμού τους καλυτέρους χαιρετισμούς του. Τι εθύμωσε και πάλιν ο Κονδύλης και ώχετο απιών. [χάθηκε, έγινε άφαντος]. Υπάρχει Θεός προστάτης της Ελλάδος.
-Επιστολή ενός στρατιώτη, μάλλον λογοτέχνη, πάντως θα ανήκε στον φιλικό κύκλο, λίγο μετά την κήρυξη του πολέμου (16.11.1940) προς τον Λαμπρολέσβιο.
Η δυσανάγνωστη υπογραφή του τον κατατάσσει στους ανώνυμους για μας γνωστούς του ποιητή, εκπέμπει όμως μια πραγματικότητα σκέψεων και δράσεων που παρήλθαν μαζί με την πορεία της ζωή τους.
Αγαπητέ μου Βασίλη,
Πριν μια βδομάδα ήρθα αυτού με άδεια διήμερη και δε στάθηκε δυνατό να σε δω.
Τόσον καιρό δεν σου έγραψα, γιατί δεν υπάρχει τίποτα το ενδιαφέρον εδώ.
Η Μυτιλήνη είναι μια πολιτεία αξιοθρήνητη.
Που την κατοικούν χαμένα κορμιά.
Σήμερα φυσικά παντού συμβαίνει το ίδιο λίγο-πολύ. Εδώ όμως η κατάσταση είναι απελπιστική.
Το χειρότερο όμως είναι πως είμαστε και στρατιώτες εμείς. Δηλαδή «κτηνωδία εν κτηνωδία» κατά ένα σχήμα. (Με συγχωρείς που κακομεταχειρίζομαι αθώες λέξεις).
Αλήθεια δεν βρίσκω τις κατάλληλες λέξεις. Θα χρειαστεί ίσως ν’ ανακαλύψουμε καινούργιες, για να εκφράσουμε το είδος τούτο της ζωής, που λέγεται στρατιωτική θητεία.
Όποιες σκέψεις να κάνει κανείς για το στρατό, είναι καθαρή φιλολογία, αν δεν έλθει να φορέσει γυλιούς και παλάσκες. 47 μέρες μάς είχαν κλειστούς. 40 μέρες ήμουν στο λόχο ειδικοτήτων και στο λόχο βαθμοφόρων μαζί, και είναι θαύμα πώς δεν έκανα κανένα «απονενοημένο διάβημα». Ύστερα με μετάθεσαν στον 6ο Λόχο Τυφεκιοφόρων όπου εξακολουθεί η προσπάθεια να με βγάλουν απ’ τον εαυτό μου. Ευτυχώς εδώ μου κάνουν αρκετές ευκολίες, άλλωστε απ’ τα πρόσωπα δεν μπορώ να έχω παράπονα ίσαμε τώρα.
Η ατμόσφαιρα μόνο τούτη που ανασαίνουμε έχει ένα ξεχωριστό χρώμα βαρβαρότητας και ηλίθιας ρουτίνας.
Βέβαια όταν ερχόμουν να παρουσιαστώ ήμουν προειδοποιημένος για όσα με περίμεναν εδώ. Αυτό που αντιμετώπισα όμως ήταν όξω από κάθε προϋπόθεση. Φανταζόμουν πως μια αλλαγή έστω και προς το χειρότερο είναι πάντα κάτι. Η διάψευση όμως ήταν τρομερά απογοητευτική. Σκέψου για μια χτηνωδία που δεν είναι καθόλου χαριτωμένη.
Ευτυχώς (τρόπος του λέγειν) που, όπως σου γράφω και παραπάνω, μου κάνουν κάποιες ευκολίες εδώ, που δεν τις είχα στον προηγούμενο λόχο.
Αυτές τις μέρες μάλιστα πρόκειται να φύγω απ’ το λόχο να κοιμάμαι έξω, γιατί ο λοχαγός μου, είχε την καλωσύνη - άλλωστε είναι και καλός άνθρωπος, εξαιρετικά καλός - να μου δώσει αυτή την άδεια.
Κι’ αυτό ξέρεις είναι αρκετά σημαντικό για μένα που θάχω 4-5 ώρες κάθε μέρα ελεύθερος για μελέτη.
Αυτές τις μέρες είδα τον Βαλέτα και μου είπε πως τύπωσες μια σειρά τραγούδια σου, θάναι κείνα που μου είχες διαβάσει τελευταία. Μου είπε λοιπόν να σου γράψω να του τα στείλεις, καθώς και ένα αντίτυπο της άλλης σου συλλογής «Εαρινά Άνθη».
Θα περιμένω όμως σύντομα να στείλεις και σε μένα ένα αντίτυπο για να σε απολαύσω τέλος πάντων. Δε νομίζεις ότι εδώ έχω και λίγη ανάγκη από ποίηση;
Στείλτα μου λοιπόν για να γράψω και τίποτα εδώ στις εφημερίδες. Δε ξαίρω αν έστειλες σε κανένα και αν έγραψαν τίποτα.
Χαιρετίσματα στο σπίτι σου
και σ’ όλους τους φίλους
Μ’ αγάπη
[Δυσανάγνωστη υπογραφή]
Μυτιλήνη 16-11-40.
6ος Λόχος
22ον Σύνταγμα Πεζικού
Μυτιλήνη
[Γεώργιος Βαλέτας (1907-1989), φιλόλογος, επιμελητής απάντων Ελλήνων λογοτεχνών]
-Χειρόγραφο του Λαμπρολέσβιου σε επιστολόχαρτο τεσσάρων σελίδων.
Πειραιάς 24/6/47
Φίλτατέ μου Ευθύμη,
Οι γονείς σου με γνώρισαν μικρό παιδάκι και θυμάμαι τον πατέρα σου και περισσότερο την μητέρα σου, στην ακμή και την ομορφιά της.
Ας πούμε, λοιπόν, ότι γνωρισθήκαμε και ’μεις από παιδιά κι’ ας παρατρέξουμε τους τύπους.
Σ’ ευχαριστώ παραπολύ για την ευκαιρία που μου έδωσες να γνωρισθώ και να μιλήσω με τον γαμβρόν σου κ. Ν. Ευαγγελινίτην. Σύμφωνα με την υπόδειξή Σου τα είπαμε ελεύθερα και «έξω από τα δόντια». Αν, οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους, όπως λένε οι Γάλλοι, πρέπει να είναι εξ’ ίσου σωστό πως η ειλικρίνεια στερεώνει τους όποιους δήποτε δεσμούς και μόνον αυτή.
Συχαίνουμαι την υποκρισία και τους φανφαρονισμούς. Είμαι αυτός που είμαι και τίποτε περισσότερο ή λιγώτερο.
Όλου του κόσμου οι γονείς είναι φυσικό να ενδιαφέρονται για το καλό των παιδιών τους και σε παρόμοιες περιπτώσεις να τα εξιδανικεύουν και να τα επαινούν υπερβολικά. Η στοργή αυτή της μητέρας μου και του πατέρα μου πρέπει να συγκινεί εμένα και Σε να σε αφήνει ολότελα ψυχρό, ανεπηρέαστον.
Έτσι; … Κανένας άνθρωπος δεν είναι τέλειος. Η λαχτάρα να πλησιάσεις όσο πιο κοντά την τελειότητα σε απογοητεύει περισσότερο γιατί βλέπουν πιο καθαρά τα μάτια την απόσταση που μας χωρίζει, το πόσο βρίσκεται μακρυά…
Όλ’ αυτά θα τα πούμε καλύτερα όταν έλθω στην Μυτιλήνη και γνωρισθούμε προσωπικώς.
Με εγκάρδια αισθήματα.
Βασίλης Λαμπρολέσβιος
-Επισκεπτήριο σε φακελάκι με γραμματόσημο του 1947, έκδοση Ενσωμάτωσης Δωδεκανήσου (100 δρχ. Μονή Πάτμου), του Δημάρχου Πειραιώς Γεωργίου Χαραλαμπόπουλου προς τον Κύριον Βασίλειον Λαμπρολέσβιον Χρυσιπούλεως [Το σωστό είναι Χρυσουπόλεως, οδός στα Καμίνα] 33, ενταύθα, με ευχές «Χρόνια πολλά». Σφραγίδα ″ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ ΑΠΟΣΤΟΛΗ 1.1.48″.
-Επιστολή του Νίκου Λαμπρέλλη με χρονολογία 1952 από το San Francisco των ΗΠΑ προς τον αδελφό του Βασίλη Λαμπρολέσβιο.
Εν Αγίω Φραγκίσκω Καλιφορνίας
10 Δεκεμβρίου 52
Έλαβα σήμερα το γράμμα σου και χάρηκα που έμαθα νέα σου και που είσθε όλοι καλά. Να μην με παρεξηγείς που δεν σου γράφω τακτικά διότι έχω υπ’ όψιν μου όταν γράφω στους άλλους ότι λαμβάνεις και εσύ γνώσιν των γραπτών μου.
Άλλωστε δεν έχω τίποτα σπουδαία να σου γράψω. Ως γνωρίζεις παραμένω άγαμος ακόμα και είμαι πολύ ευχαριστημένος έτσι.
Εργάζομαι τώρα την χειμερινήν εποχήν σε εγκαταστάσεις και επισκευές μηχανημάτων φωνοληψίας και τηλεοράσεως. Έχει πολλούς πονοκεφάλους αυτή η εργασία αλλά είναι καθαρή και ενδιαφέρουσα.
Όποιος δεν γνωρίζει την ζωήν των Ηνωμένων Πολ. της Βορείου Αμερικής νομίζει ότι οι δρόμοι είναι στρωμένοι με δολλάρια. Αλλά εάν ο κόσμος εδούλευε τόσον σκληρά όσον δουλεύουν εδώ τότε η Αμερική θα έχανε τους τίτλους της ως πλουσία χώρα.
Τους γέρους τους έγραψα χθες και δεν βλέπω τον λόγον να φοβούνται ότι θα πεθάνουν από γεράματα, είναι και οι δυο τους καλοδιατηρημένοι και σχετικώς αδούλευτοι πρέπει να περάσουν και οι δυο τους τα 90 ή σχεδόν.
Οι άνθρωποι γερνούν γιατί περιμένουν να γεράσουν και πεθαίνουν πρόωρα γιατί προσδοκούν θάνατο.
Αλλά όταν μου λες ότι εγέρασες και εσύ είναι για γέλοια του ανθρώπου η ζωή πραγματικά αρχίζει έπειτα από τα 40, τώρα αρχίζεις να ζεις και να νιώθεις την πραγματικότητα πρώτα ονειροπολούσες.
Αυτά προς το παρόν και σου εύχομαι εκ βάθους καρδίας όπως διέλθης εν υγεία τα άγια Χριστούγεννα και ο θεός να σου χαρίση κάθε επιθυμίαν και ευτυχίαν διαρκούντος του καινούργιου χρόνου
«Χρόνια Πολλά»
Μ’ αγάπη
Νίκος
-Επιστολή του Νίκου Λαμπρέλλη προς τον Βασίλη Λαμπρολέσβιο «Από το Bremerhaven Δυτικής Γερμανίας 8 Απριλίου 56». «...Στις 31 Μαρτίου εμπαρκάρισα με επιβατικό κυβερνητικό που πηγαινοέρχεται Νέα Υόρκη Γερμανία εξυπηρετώντας τον στρατό και τις οικογένειές των. Τούτη, τη φορά είδα κι έπαθα να βρω δουλειά στη θάλασσα και δεν είναι της αρεσκείας μου από οικονομικής απόψεως. Τούτα τα πλοία έχουν πολλούς πλήρωμα και δεν έχω καμμία ευκαιρία για υπερωρίες εξ άλλου δεν μεταφέρουν φορτίο για να έχει δουλειά στην κουβέρτα. Αλλά με εξυπηρετεί καλύτερα από την έξω δουλειά προς το παρόν γιατί αποφεύγω τα ενοίκια εστιατόρια κ.λ.π. απαραίτητα έξοδα της ξηράς…
Προτού μπαρκάρω διάβαζα 2-3 εφημερίδες την ημέρα για τα νέα της Κύπρου, τώρα μαθαίνω ελάχιστα από την εφημερίδα του πλοίου που βγάζουν οι φαντάροι.
Οι Άγγλοι ξεφτιλιστήκανε τελείως με αυτά που κάμουν και θα αποβή εις βάρος τους οπωσδήποτε αλλά τι το όφελος την Κύπρο δεν θα την πάρη η Ελλάς. Θα βρουν οποιαδήποτε άλλη λύση μόνον και μόνον να υπερισχύση ο πληγωμένος εγωϊσμός των. Η κοινή γνώμη της Αμερικής είνε υπέρ των Κυπρίων 100% αλλά η Κυβέρνησις είνε πολύ διστακτική για τα συμφέροντα που έχει για τα χάδια της Αραβίας, την φιλία της Αγγλίας και την συμμαχία της βρωμοτουρκίας. Εάν έβγαινε όμως η δημοκρατική παράταξη τα πράγματα θα ήσαν διαφορετικά γιατί εάν δεν είχαν εξασφαλίσει προ αμερικανο αγγλική κυβέρνησι στην Ελλάδα αυτά δεν θα συνέβαιναν, θα ελάμβαναν πολύ σοβαρά υπ’ όψιν των οι ενδιαφερόμενοι την Γεωγραφική θέσι της Ελλάδος και την δραστική αλλαγή της εξωτερικής πολιτικής της…
Το ταξείδι μας ήτο σχετικώς καλό αλλά πολυκοσμία και πληθώρα από σκάλες να ανεβοκατεβαίνει κανείς. Το πλήρωμα είνε καλύτερο από τα εμπορικά γιατί είνε κοσκινισμένοι από την Κυβέρνησι πρωτού προσληφθούν. Στη Γερμανία μένει το πλοίο συνήθως 2 ημέρας και στην Ν. Υόρκη 4-5, εάν έχει επισκευές περισσότερον…».
-«Εν πλω προς Tel Aviv Israel». Επιστολή του Νίκου Λαμπρέλλη προς τον αδελφό του Βασίλη Λαμπρολέσβιο τον Νοέμβριο του 1960. Τρεις σελίδες, λείπει η τέταρτη. «Αύριο Κυριακή 20 τρέχ. φθάνουμε στη Γιάφα, και αυθημερόν αναχωρούμεν δια Χαιάφαν. Στην Τεργέστην ελάβαμε διαταγή να ξεφορτώσουμε σε ένα μικρό νησάκι πλησίον της Σικελίας, κατά την επιστροφήν μας, ώστε προς το παρόν αποκλείεται η προσέγγισίς μας στην Ελλάδα όπως ήλπιζα. Ίσως επειδή έχουμε καθυστέρησι μιάς εβδομάδος θέλουν να μας στείλουν γρήγορα πίσω, στην Αμερική.
Όλα τα πλοία που εκτελούν την ίδια γραμμή την δική μας έπιασαν στην Καβάλλα και Θεσσαλονίκη εκτός από ημάς. Ατυχίας, τι να γίνει!
Έγραψα και στον Παναγιώτην μας εκ Τεργέστης για να σε ειδοποιήση εγκαίρως να γνωρίζεις ότι δεν έχουμε διαταγή για Ελλάδα.
Στην Ισπανία μείναμε μια ημέρα (Κυριακή) και βγήκα έξω, πολύ μεγάλη φθήνεια τα πράγματα ιδίως τα τρόφιμα, αλλά φτώχεια ο κόσμος μην τα ρωτάς χειρότερα και από την Ελλάδα. Τα ημεροκάματα είνε λιγώτερα της Ελλάδος διότι δεν υπάρχουν σωματεία απαγορεύονται αι εργατικαί οργανώσεις. Καθώς και στην Γιουκοσλαυΐαν μεγαλύτερη φτώχεια της Ελλάδος, έλλειψη νωπών καρπών και ρουχισμού ημεροκάματα φορτοεκφορτωτών $ 1.35 την ημέραν ίσα ίσα ένα φαγητό σε ένα καλό εστιατόριο. Στην Ιταλία πέρνουν τα διπλάσια και περνούν καλύτερα.
Στην Παλαιστήνη δε ο εργάτης περνάει θαυμάσια κερδίζει 3 - 4 δολλάρια την ημέρα και όλα τα είδη τα αγοράζει με μεγάλη έκπτωση, ειδικές τιμές για τον εργάτη.
Αλλά από 80 οικογένειες που έμεναν στην Χαιάφαν έχουν μείνει τώρα μόνον 20, διότι ήσαν όλοι επιχειρηματίαι και δεν έκαμαν κέρδη μετά από την φυγή των Άγγλων που παρέλαβον οι Εβραίοι. Είναι όμως κράτος πειθαρχημένο και πολύ προοδευτικό και σύντομα θα αναπτύξη μεγάλη βιομηχανία.
Στην Κύπρο είναι αμφίβολον εάν θα πάμε γιατί δεν έχουμε φορτίον για εκφόρτωσι, εάν περάσουμε θα είνε για λίγες μόνον ώρες να πάρουμε το ταχυδρομείον για την Αμερική, αλλά αυτό είναι αρκετό να βγω έξω να πάρω μερικές Αθηναϊκές και ντόπιες εφημερίδες.
Στην Μεσόγειο είχαμε καλούς καιρούς εκτός από την Τεργέστην και Γιουκοσλαυΐαν που έκαμε κρύο ή βροχές.
Καθώς διαβάζω στις εφημερίδες η Μυτιλήνη θα έχει φτώχειες εφέτος ένεκα της αρρώστειας που έπιασε τα ελαιόδενδρα. Από την ημέρα που φύγαμε από την Ν. Υόρκη στερούμαι παντελώς νέων της πολιτικής καταστάσεως της Ελλάδος. Ο Αμερικανικός τύπος εκράτησεν πονηράν σιωπήν για τα γεγονότα μεταξύ Ελλάδος Τουρκίας Κύπρου. Όλα κι όλα για τα συμφέροντα. Είναι πλέον αξίωμα της ζωής…»
-Επισκεπτήριο του Εμμανουήλ Γ. Πρωτοψάλτη, Καρπάθιου, τότε υφηγητή της ιστορίας και διευθυντή των Γενικών Αρχείων του Κράτους.
27 - ΙΙ - 61.
Ευχαριστώ πολύ καλέ μου Βασίλη για τα «Αντίδωρα». Πάντοτε αγαπούσα την ποίησή σου με το δικό τους χρώμα και το περίσσιο αίσθημα. Θα το διαβάσω με όλη την αγάπη και θα το χαρώ. Ευχαριστώ και πάλι [Υπογραφή].
ΣΠΑΡΑΓΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ
Η αλληλογραφία ήταν ο μόνος τρόπος επικοινωνίας μεταξύ των μελών οικογενειών/ φίλων ή γνωστών που ζούσαν ή εργάζονταν ξεχωριστά. Εκτός από τις ιδιαίτερες, στενές συγγενικές ειδήσεις, διαβάζουμε προσωπικές σκέψεις επί παντός επιστητού και νέα βγαλμένα από την αντίληψη του καθενός για τα πολιτικά και κοινωνικά δρώμενα. Οι άνθρωποι είχαν ατέλειωτο χρόνο να συγκεντρώσουν τις σκέψεις τους και να εκφραστούν, αφού το μόνο μέσο ευρείας ψυχαγωγίας που μπορούσε να τους απορροφήσει ήταν το ραδιόφωνο. Συγκεκριμένα ο ναυτικός και ο εκτός Ελλάδος πολίτης ένιωθε πιο έντονη την ανάγκη εκτόνωσης στο να διαβάζει και να γράφει, να στέλνει επιστολές και να περιμένει σύντομη ανταπόκριση. Από τα κατάλοιπα του Λαμπρολέσβιου στο αρχείο μου κάνω μια επιλογή και δημοσιεύω τα παρακάτω:
-Δακτυλογραφημένη επιστολή σε λεπτό χαρτί από το Παρίσι με χρονολογία 31.1.1936 προς τον Βασίλη Λαμπρέλλη (Λαμπρολέσβιο).
Εν Παρισίοις, τη 31η Ιανουαρίου 1936
Κύριον Βασίλειον ΛΑΜΠΡΕΛΛΗΝ
51, Οδός Δράμας, 51
ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ [Διορθωμένο σε ΠΕΙΡΑΙΑ]
Αγαπητέ μοι φίλε,
Την 15 φθίνοντος σ’ έγραψα εις απάντησιν της από 31ης παρελθόντος Δεκεμβρίου φιλικής σου και διερωτώμαι πολύ πού ν’ αποδώσω το αίτιον της τοιαύτης σιωπής σου. Διότι και ο κ. Κουΐτης μου γράφει ότι, παρ’ ότι τω υπεσχέθης να τον επανίδης, δεν το έπραξες.
Περιττόν να σοι επαναλάβω και πάλιν τα όσα σχετικώς σοι έγραφα. Αρκούμαι να σοι εσωκλείσω αντίγραφον της προς τον κ. Κουΐτην σημερινής επιστολής μου δια να κατανοήσης το μέγεθος της αγωνίας μου.
Ήλπιζα, σοι το ομολογώ, άμεσον επέμβασίν σου παρά τω κ. Κουΐτη ώστε να έχω χρήματα πριν παρέλθουν όπως αδικαιολογήτως παρήλθον εβδομάδες και επιδεινωθή η θέσις μου.
Σε θερμοπαρακαλώ λοιπόν και πάλιν να συναντήσης αυθημερόν τον κ. Κουΐτην και δαιχειρισθής με την χαρακτηρίζουσάν σε δεξιότητα το ζήτημα ώστε να μετρήση ανυπερθέτως χρήματα εις το Γραφείον του Κυρίου Ιωακείμ ΔΙΑΜΑΝΤΟΓΛΟΥ Οδός Σοφοκλέους 8 εν Αθήναις και ειδοποιηθή αεροπορικώς το Τραπεζητικόν ενταύθα Γραφείον του κ. Βασιλειάδου όπως μοι τα μετρήση.
Έχω απόλυτην ανάγκην. Πιστεύω να μην έχασαν αι λέξεις την σημασίαν των και δη αι: απόλυτος ανάγκη χρημάτων.
Αναμένω επίσης τ’ αποτελέσματα των ενεργειών σου δια το ζήτημα Λουβερδή.
Ξεύρεις ότι πάσα παρεχομένη ημέρα είναι και μια ανυπολόγιστος δι’ εμέ ζημία! Βασίζομαι επάνω σου και σε φιλώ με αδελφικήν αγάπην.
Υ.Γ. Ο Κος Κομνηνός σοι στέλλει δι’ εμού τους καλυτέρους χαιρετισμούς του. Τι εθύμωσε και πάλιν ο Κονδύλης και ώχετο απιών. [χάθηκε, έγινε άφαντος]. Υπάρχει Θεός προστάτης της Ελλάδος.
-Επιστολή ενός στρατιώτη, μάλλον λογοτέχνη, πάντως θα ανήκε στον φιλικό κύκλο, λίγο μετά την κήρυξη του πολέμου (16.11.1940) προς τον Λαμπρολέσβιο.
Η δυσανάγνωστη υπογραφή του τον κατατάσσει στους ανώνυμους για μας γνωστούς του ποιητή, εκπέμπει όμως μια πραγματικότητα σκέψεων και δράσεων που παρήλθαν μαζί με την πορεία της ζωή τους.
Αγαπητέ μου Βασίλη,
Πριν μια βδομάδα ήρθα αυτού με άδεια διήμερη και δε στάθηκε δυνατό να σε δω.
Τόσον καιρό δεν σου έγραψα, γιατί δεν υπάρχει τίποτα το ενδιαφέρον εδώ.
Η Μυτιλήνη είναι μια πολιτεία αξιοθρήνητη.
Που την κατοικούν χαμένα κορμιά.
Σήμερα φυσικά παντού συμβαίνει το ίδιο λίγο-πολύ. Εδώ όμως η κατάσταση είναι απελπιστική.
Το χειρότερο όμως είναι πως είμαστε και στρατιώτες εμείς. Δηλαδή «κτηνωδία εν κτηνωδία» κατά ένα σχήμα. (Με συγχωρείς που κακομεταχειρίζομαι αθώες λέξεις).
Αλήθεια δεν βρίσκω τις κατάλληλες λέξεις. Θα χρειαστεί ίσως ν’ ανακαλύψουμε καινούργιες, για να εκφράσουμε το είδος τούτο της ζωής, που λέγεται στρατιωτική θητεία.
Όποιες σκέψεις να κάνει κανείς για το στρατό, είναι καθαρή φιλολογία, αν δεν έλθει να φορέσει γυλιούς και παλάσκες. 47 μέρες μάς είχαν κλειστούς. 40 μέρες ήμουν στο λόχο ειδικοτήτων και στο λόχο βαθμοφόρων μαζί, και είναι θαύμα πώς δεν έκανα κανένα «απονενοημένο διάβημα». Ύστερα με μετάθεσαν στον 6ο Λόχο Τυφεκιοφόρων όπου εξακολουθεί η προσπάθεια να με βγάλουν απ’ τον εαυτό μου. Ευτυχώς εδώ μου κάνουν αρκετές ευκολίες, άλλωστε απ’ τα πρόσωπα δεν μπορώ να έχω παράπονα ίσαμε τώρα.
Η ατμόσφαιρα μόνο τούτη που ανασαίνουμε έχει ένα ξεχωριστό χρώμα βαρβαρότητας και ηλίθιας ρουτίνας.
Βέβαια όταν ερχόμουν να παρουσιαστώ ήμουν προειδοποιημένος για όσα με περίμεναν εδώ. Αυτό που αντιμετώπισα όμως ήταν όξω από κάθε προϋπόθεση. Φανταζόμουν πως μια αλλαγή έστω και προς το χειρότερο είναι πάντα κάτι. Η διάψευση όμως ήταν τρομερά απογοητευτική. Σκέψου για μια χτηνωδία που δεν είναι καθόλου χαριτωμένη.
Ευτυχώς (τρόπος του λέγειν) που, όπως σου γράφω και παραπάνω, μου κάνουν κάποιες ευκολίες εδώ, που δεν τις είχα στον προηγούμενο λόχο.
Αυτές τις μέρες μάλιστα πρόκειται να φύγω απ’ το λόχο να κοιμάμαι έξω, γιατί ο λοχαγός μου, είχε την καλωσύνη - άλλωστε είναι και καλός άνθρωπος, εξαιρετικά καλός - να μου δώσει αυτή την άδεια.
Κι’ αυτό ξέρεις είναι αρκετά σημαντικό για μένα που θάχω 4-5 ώρες κάθε μέρα ελεύθερος για μελέτη.
Αυτές τις μέρες είδα τον Βαλέτα και μου είπε πως τύπωσες μια σειρά τραγούδια σου, θάναι κείνα που μου είχες διαβάσει τελευταία. Μου είπε λοιπόν να σου γράψω να του τα στείλεις, καθώς και ένα αντίτυπο της άλλης σου συλλογής «Εαρινά Άνθη».
Θα περιμένω όμως σύντομα να στείλεις και σε μένα ένα αντίτυπο για να σε απολαύσω τέλος πάντων. Δε νομίζεις ότι εδώ έχω και λίγη ανάγκη από ποίηση;
Στείλτα μου λοιπόν για να γράψω και τίποτα εδώ στις εφημερίδες. Δε ξαίρω αν έστειλες σε κανένα και αν έγραψαν τίποτα.
Χαιρετίσματα στο σπίτι σου
και σ’ όλους τους φίλους
Μ’ αγάπη
[Δυσανάγνωστη υπογραφή]
Μυτιλήνη 16-11-40.
6ος Λόχος
22ον Σύνταγμα Πεζικού
Μυτιλήνη
[Γεώργιος Βαλέτας (1907-1989), φιλόλογος, επιμελητής απάντων Ελλήνων λογοτεχνών]
-Χειρόγραφο του Λαμπρολέσβιου σε επιστολόχαρτο τεσσάρων σελίδων.
Πειραιάς 24/6/47
Φίλτατέ μου Ευθύμη,
Οι γονείς σου με γνώρισαν μικρό παιδάκι και θυμάμαι τον πατέρα σου και περισσότερο την μητέρα σου, στην ακμή και την ομορφιά της.
Ας πούμε, λοιπόν, ότι γνωρισθήκαμε και ’μεις από παιδιά κι’ ας παρατρέξουμε τους τύπους.
Σ’ ευχαριστώ παραπολύ για την ευκαιρία που μου έδωσες να γνωρισθώ και να μιλήσω με τον γαμβρόν σου κ. Ν. Ευαγγελινίτην. Σύμφωνα με την υπόδειξή Σου τα είπαμε ελεύθερα και «έξω από τα δόντια». Αν, οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους, όπως λένε οι Γάλλοι, πρέπει να είναι εξ’ ίσου σωστό πως η ειλικρίνεια στερεώνει τους όποιους δήποτε δεσμούς και μόνον αυτή.
Συχαίνουμαι την υποκρισία και τους φανφαρονισμούς. Είμαι αυτός που είμαι και τίποτε περισσότερο ή λιγώτερο.
Όλου του κόσμου οι γονείς είναι φυσικό να ενδιαφέρονται για το καλό των παιδιών τους και σε παρόμοιες περιπτώσεις να τα εξιδανικεύουν και να τα επαινούν υπερβολικά. Η στοργή αυτή της μητέρας μου και του πατέρα μου πρέπει να συγκινεί εμένα και Σε να σε αφήνει ολότελα ψυχρό, ανεπηρέαστον.
Έτσι; … Κανένας άνθρωπος δεν είναι τέλειος. Η λαχτάρα να πλησιάσεις όσο πιο κοντά την τελειότητα σε απογοητεύει περισσότερο γιατί βλέπουν πιο καθαρά τα μάτια την απόσταση που μας χωρίζει, το πόσο βρίσκεται μακρυά…
Όλ’ αυτά θα τα πούμε καλύτερα όταν έλθω στην Μυτιλήνη και γνωρισθούμε προσωπικώς.
Με εγκάρδια αισθήματα.
Βασίλης Λαμπρολέσβιος
-Επισκεπτήριο σε φακελάκι με γραμματόσημο του 1947, έκδοση Ενσωμάτωσης Δωδεκανήσου (100 δρχ. Μονή Πάτμου), του Δημάρχου Πειραιώς Γεωργίου Χαραλαμπόπουλου προς τον Κύριον Βασίλειον Λαμπρολέσβιον Χρυσιπούλεως [Το σωστό είναι Χρυσουπόλεως, οδός στα Καμίνα] 33, ενταύθα, με ευχές «Χρόνια πολλά». Σφραγίδα ″ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ ΑΠΟΣΤΟΛΗ 1.1.48″.
-Επιστολή του Νίκου Λαμπρέλλη με χρονολογία 1952 από το San Francisco των ΗΠΑ προς τον αδελφό του Βασίλη Λαμπρολέσβιο.
Εν Αγίω Φραγκίσκω Καλιφορνίας
10 Δεκεμβρίου 52
Έλαβα σήμερα το γράμμα σου και χάρηκα που έμαθα νέα σου και που είσθε όλοι καλά. Να μην με παρεξηγείς που δεν σου γράφω τακτικά διότι έχω υπ’ όψιν μου όταν γράφω στους άλλους ότι λαμβάνεις και εσύ γνώσιν των γραπτών μου.
Άλλωστε δεν έχω τίποτα σπουδαία να σου γράψω. Ως γνωρίζεις παραμένω άγαμος ακόμα και είμαι πολύ ευχαριστημένος έτσι.
Εργάζομαι τώρα την χειμερινήν εποχήν σε εγκαταστάσεις και επισκευές μηχανημάτων φωνοληψίας και τηλεοράσεως. Έχει πολλούς πονοκεφάλους αυτή η εργασία αλλά είναι καθαρή και ενδιαφέρουσα.
Όποιος δεν γνωρίζει την ζωήν των Ηνωμένων Πολ. της Βορείου Αμερικής νομίζει ότι οι δρόμοι είναι στρωμένοι με δολλάρια. Αλλά εάν ο κόσμος εδούλευε τόσον σκληρά όσον δουλεύουν εδώ τότε η Αμερική θα έχανε τους τίτλους της ως πλουσία χώρα.
Τους γέρους τους έγραψα χθες και δεν βλέπω τον λόγον να φοβούνται ότι θα πεθάνουν από γεράματα, είναι και οι δυο τους καλοδιατηρημένοι και σχετικώς αδούλευτοι πρέπει να περάσουν και οι δυο τους τα 90 ή σχεδόν.
Οι άνθρωποι γερνούν γιατί περιμένουν να γεράσουν και πεθαίνουν πρόωρα γιατί προσδοκούν θάνατο.
Αλλά όταν μου λες ότι εγέρασες και εσύ είναι για γέλοια του ανθρώπου η ζωή πραγματικά αρχίζει έπειτα από τα 40, τώρα αρχίζεις να ζεις και να νιώθεις την πραγματικότητα πρώτα ονειροπολούσες.
Αυτά προς το παρόν και σου εύχομαι εκ βάθους καρδίας όπως διέλθης εν υγεία τα άγια Χριστούγεννα και ο θεός να σου χαρίση κάθε επιθυμίαν και ευτυχίαν διαρκούντος του καινούργιου χρόνου
«Χρόνια Πολλά»
Μ’ αγάπη
Νίκος
-Επιστολή του Νίκου Λαμπρέλλη προς τον Βασίλη Λαμπρολέσβιο «Από το Bremerhaven Δυτικής Γερμανίας 8 Απριλίου 56». «...Στις 31 Μαρτίου εμπαρκάρισα με επιβατικό κυβερνητικό που πηγαινοέρχεται Νέα Υόρκη Γερμανία εξυπηρετώντας τον στρατό και τις οικογένειές των. Τούτη, τη φορά είδα κι έπαθα να βρω δουλειά στη θάλασσα και δεν είναι της αρεσκείας μου από οικονομικής απόψεως. Τούτα τα πλοία έχουν πολλούς πλήρωμα και δεν έχω καμμία ευκαιρία για υπερωρίες εξ άλλου δεν μεταφέρουν φορτίο για να έχει δουλειά στην κουβέρτα. Αλλά με εξυπηρετεί καλύτερα από την έξω δουλειά προς το παρόν γιατί αποφεύγω τα ενοίκια εστιατόρια κ.λ.π. απαραίτητα έξοδα της ξηράς…
Προτού μπαρκάρω διάβαζα 2-3 εφημερίδες την ημέρα για τα νέα της Κύπρου, τώρα μαθαίνω ελάχιστα από την εφημερίδα του πλοίου που βγάζουν οι φαντάροι.
Οι Άγγλοι ξεφτιλιστήκανε τελείως με αυτά που κάμουν και θα αποβή εις βάρος τους οπωσδήποτε αλλά τι το όφελος την Κύπρο δεν θα την πάρη η Ελλάς. Θα βρουν οποιαδήποτε άλλη λύση μόνον και μόνον να υπερισχύση ο πληγωμένος εγωϊσμός των. Η κοινή γνώμη της Αμερικής είνε υπέρ των Κυπρίων 100% αλλά η Κυβέρνησις είνε πολύ διστακτική για τα συμφέροντα που έχει για τα χάδια της Αραβίας, την φιλία της Αγγλίας και την συμμαχία της βρωμοτουρκίας. Εάν έβγαινε όμως η δημοκρατική παράταξη τα πράγματα θα ήσαν διαφορετικά γιατί εάν δεν είχαν εξασφαλίσει προ αμερικανο αγγλική κυβέρνησι στην Ελλάδα αυτά δεν θα συνέβαιναν, θα ελάμβαναν πολύ σοβαρά υπ’ όψιν των οι ενδιαφερόμενοι την Γεωγραφική θέσι της Ελλάδος και την δραστική αλλαγή της εξωτερικής πολιτικής της…
Το ταξείδι μας ήτο σχετικώς καλό αλλά πολυκοσμία και πληθώρα από σκάλες να ανεβοκατεβαίνει κανείς. Το πλήρωμα είνε καλύτερο από τα εμπορικά γιατί είνε κοσκινισμένοι από την Κυβέρνησι πρωτού προσληφθούν. Στη Γερμανία μένει το πλοίο συνήθως 2 ημέρας και στην Ν. Υόρκη 4-5, εάν έχει επισκευές περισσότερον…».
-«Εν πλω προς Tel Aviv Israel». Επιστολή του Νίκου Λαμπρέλλη προς τον αδελφό του Βασίλη Λαμπρολέσβιο τον Νοέμβριο του 1960. Τρεις σελίδες, λείπει η τέταρτη. «Αύριο Κυριακή 20 τρέχ. φθάνουμε στη Γιάφα, και αυθημερόν αναχωρούμεν δια Χαιάφαν. Στην Τεργέστην ελάβαμε διαταγή να ξεφορτώσουμε σε ένα μικρό νησάκι πλησίον της Σικελίας, κατά την επιστροφήν μας, ώστε προς το παρόν αποκλείεται η προσέγγισίς μας στην Ελλάδα όπως ήλπιζα. Ίσως επειδή έχουμε καθυστέρησι μιάς εβδομάδος θέλουν να μας στείλουν γρήγορα πίσω, στην Αμερική.
Όλα τα πλοία που εκτελούν την ίδια γραμμή την δική μας έπιασαν στην Καβάλλα και Θεσσαλονίκη εκτός από ημάς. Ατυχίας, τι να γίνει!
Έγραψα και στον Παναγιώτην μας εκ Τεργέστης για να σε ειδοποιήση εγκαίρως να γνωρίζεις ότι δεν έχουμε διαταγή για Ελλάδα.
Στην Ισπανία μείναμε μια ημέρα (Κυριακή) και βγήκα έξω, πολύ μεγάλη φθήνεια τα πράγματα ιδίως τα τρόφιμα, αλλά φτώχεια ο κόσμος μην τα ρωτάς χειρότερα και από την Ελλάδα. Τα ημεροκάματα είνε λιγώτερα της Ελλάδος διότι δεν υπάρχουν σωματεία απαγορεύονται αι εργατικαί οργανώσεις. Καθώς και στην Γιουκοσλαυΐαν μεγαλύτερη φτώχεια της Ελλάδος, έλλειψη νωπών καρπών και ρουχισμού ημεροκάματα φορτοεκφορτωτών $ 1.35 την ημέραν ίσα ίσα ένα φαγητό σε ένα καλό εστιατόριο. Στην Ιταλία πέρνουν τα διπλάσια και περνούν καλύτερα.
Στην Παλαιστήνη δε ο εργάτης περνάει θαυμάσια κερδίζει 3 - 4 δολλάρια την ημέρα και όλα τα είδη τα αγοράζει με μεγάλη έκπτωση, ειδικές τιμές για τον εργάτη.
Αλλά από 80 οικογένειες που έμεναν στην Χαιάφαν έχουν μείνει τώρα μόνον 20, διότι ήσαν όλοι επιχειρηματίαι και δεν έκαμαν κέρδη μετά από την φυγή των Άγγλων που παρέλαβον οι Εβραίοι. Είναι όμως κράτος πειθαρχημένο και πολύ προοδευτικό και σύντομα θα αναπτύξη μεγάλη βιομηχανία.
Στην Κύπρο είναι αμφίβολον εάν θα πάμε γιατί δεν έχουμε φορτίον για εκφόρτωσι, εάν περάσουμε θα είνε για λίγες μόνον ώρες να πάρουμε το ταχυδρομείον για την Αμερική, αλλά αυτό είναι αρκετό να βγω έξω να πάρω μερικές Αθηναϊκές και ντόπιες εφημερίδες.
Στην Μεσόγειο είχαμε καλούς καιρούς εκτός από την Τεργέστην και Γιουκοσλαυΐαν που έκαμε κρύο ή βροχές.
Καθώς διαβάζω στις εφημερίδες η Μυτιλήνη θα έχει φτώχειες εφέτος ένεκα της αρρώστειας που έπιασε τα ελαιόδενδρα. Από την ημέρα που φύγαμε από την Ν. Υόρκη στερούμαι παντελώς νέων της πολιτικής καταστάσεως της Ελλάδος. Ο Αμερικανικός τύπος εκράτησεν πονηράν σιωπήν για τα γεγονότα μεταξύ Ελλάδος Τουρκίας Κύπρου. Όλα κι όλα για τα συμφέροντα. Είναι πλέον αξίωμα της ζωής…»
-Επισκεπτήριο του Εμμανουήλ Γ. Πρωτοψάλτη, Καρπάθιου, τότε υφηγητή της ιστορίας και διευθυντή των Γενικών Αρχείων του Κράτους.
27 - ΙΙ - 61.
Ευχαριστώ πολύ καλέ μου Βασίλη για τα «Αντίδωρα». Πάντοτε αγαπούσα την ποίησή σου με το δικό τους χρώμα και το περίσσιο αίσθημα. Θα το διαβάσω με όλη την αγάπη και θα το χαρώ. Ευχαριστώ και πάλι [Υπογραφή].
-Αχρονολόγητη επιστολή (γραμμένη στην όψη μονόφυλλου) του Λαμπρολέσβιου που διαμαρτύρεται για την απόλυσή του και παρακαλεί για την διερεύνηση της υπόθεσής του.
Εν Πειραιεί
Κύριε Ν. Προεστόπουλε,
Επειδή δεν γνωρίζω, ούτε καν υποπτεύομαι τους ολίγους ανθρώπους που πέτυχαν την απόλυσή μου απ’ τη θέση μου, όπως δεν έμαθα ποτέ εκείνους που έκαναν συστηματικά τον καιρό της Κατοχής την προώθησή μου προς το εκτελεστικό των Κατακτητών και μετέπειτα των πατριωτών του «γλυκού νερού». Σας παρακαλώ θερμά, να ερευνήσετε με αδελφικό ενδιαφέρον την υπόθεσή μου και, αν εξακριβώσετε ότι ο κατατρεγμός μου αυτός ο άδικος ωφείλεται και πάλι στο σιωπηρό αλληλοφάγωμα των πολιτικών κομμάτων, τη βοηθεία παρδαλών εξτρεμιστών και πατριδοκαπήλων - τι ντροπή! - , ίσως τότε, η αντίδρασή Σας στην αδικία να είνε αποτελεσματική.
Δεν πιστεύω να τολμήσουν και σε Σας δικαιολογίες της δεκάρας, ισχυρισμούς και προσχήματα γελοία.
Σας ευχαριστώ και Σας χαιρετώ
[Υπογραφή]
-Επισκεπτήριο με φάκελο χωρίς χρονολογία της Ελένης Μιλτ. Νεγρεπόντη (Άλκης Θρύλος) προς τον Βασίλη Λαμπρολέσβιο, οδός Φίλωνος 97 Πειραιεύς:
Αξιότιμε Κύριε
Εγκάρδια σας ευχαριστώ για την ευγενική σας σκέψη να μου στείλετε τα ποιήματά σας που τα διάβασα με μεγάλο ενδιαφέρον.
Με πολλούς χαιρετισμούς για σας και τον κ. Πετρίδη
Άλκης Θρύλος
[Αναφέρεται στον λογοτέχνη Μιχάλη Γ. Πετρίδη, 1886 - 1973]
-23/12/69. Χειρόγραφη επιστολή του λογοτέχνη - συγγραφέα Γεράσιμου Κορολή (1909-;) προς τον Λαμπρολέσβιο. Του ζητάει χρήματα για να καταχωρήσει ποιήματά του σε περιοδικό και ανθολογία.
ΚΕΙΜΕΝΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΕΝΑ Ή ΑΛΛΑ ΑΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΤΑ.
-Δισέλιδο δακτυλογραφημένο κείμενο του Λαμπρολέσβιου, διορθωμένο από τον ίδιο σε κάποια σημεία του, αφιερωμένο «Στη Κα Ελένη Ουράνη (Άλκη Θρύλο)». Ο ίδιος γράφει δια χειρός σε τρίτο πρόσωπο: «*Το λογοτεχνικό αυτό κομμάτι που είνε μια λυρική πρόζα πρόχειρα γραμμένη, αλλά γεμάτο αίσθημα κι αγάπη, γράφτικε εδώ και δυο χρόνια όταν γύρισε στη Λέσβο έπειτα από πολύχρονη απουσία, για να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία κ.τ.λ.».
Η ΝΥΦΗ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ
Ανέπνευσα! Ξαναβρέθηκα στον τόπο που αντίκρυσα τη ζωή, που ανατράφηκα και μεγάλωσα, που έζησα κι άφισα κάτι από τον εαυτό μου. Τόση είναι η χαρά μου που ύστερα από δεκάχρονη περιπλάνηση ξαναγύρισα στον αγαπημένο μου αυτό τόπο, που μου έρχονται στα χείλη τόσα πολλά και τόσα μεθυσμένα λόγια αγάπης γι’ αυτόν, που φοβούμαι μην παρεξηγηθή ένας τόσο στενός πατριωτισμός.
Δέκα ολόκληρα χρόνια η καρδιά μου ήταν σφιγμένη και η ψυχή μου περίλυπη γιατί βρισκόμουν μακρυά απ’ τον ασύγκριτον αυτό τόπο, μακρυά από την ποιητογενήτρα Λέσβο. Η Λέσβος! Η περήφανη γόησα, η λαγνεμένη Σειρήνα, που πλανεύει με το ερωτικό της τραγούδι και δέχεται στην φλογισμένη ολόχαρη αγκαλιά της για πάντα όσους την αισθάνθηκαν και την αγάπησαν. Είναι ο ακριβώτερος τόπος, το ξεχωριστό νησί με τα βαθυπράσινα βελούδινα ασημόπλεχτα τούλια και τις μεθυστικές ευωδιαστές άνθινες γιρλάντες. Έχει χαμόγελα που μεθούν και βλέμματα που πέρνουν το νου και σαϊτεύουν τις ευαίσθητες καρδιές που ο παλμός τους αναβράζει μέσα από τα μύχια που λιμνάζει το γαλάζιο ευγενικό αίμα μαζύ με το τριανταφυλλένιο το ηδονόπαθο.
Κάτω απ’ όλους τους φιλόξενους ουρανούς που έζησα υπήρχαν και σ’ αυτούς στις εποχές τους τα μυριόχρωμα πολύμορφα λούλουδα απ’ την ολόπυρη παπαρούνα ως το αναιμικό χαμολούλουδο το χαμομήλι κι’ απ’ το ολοπόρφυρο τριαντάφυλλο ως το θλιμμένο μενεξέ και την ερεθιστική βιολέττα. Μα τι τα θέλετε; Εμένα μονάχα η άνθηνη μοσχοβόλια της Λεσβιακής οργιαστικής φύσης με ξαναμέθυσε όπως στα πρώτα μου χρόνια και μου πλημύρησε το κορμί από έντονα ηδονικά ρίγη. Το Μαγιάπριλο, το αγιόκλιμα, ο σκαρφαλωμένος κισσός που αγκαλιάζει τα σιδερένια κάγκελα των παλκονιών και γίνεται αμίμητη κορνίζα γύρω απ’ τα παράθυρα τις πόρτες και τις βεράντες, όλα αυτά για μένα έχουν ένα ξεχωριστό μαγνήτη, μια ανείπωτη χαρά που πουθενά αλλού δεν κατόρθωσα να την ανακαλύψω γιατί πουθενά αλλού δεν υπάρχουν. Νόμιζα κάποτε κι’ ίσως να το πίστευα αυτό πως μόνο σε μένα είναι πλατιά σαν ουρανός η αγάπη μου για το φωτολουσμένο αυτό νησί, κι’ ότι για τους άλλους όλους που τώκαναν θετή πατρίδα τους ήταν μια δροσοσταλίδα που δεν μπορούσε να τους συγκινήση σε κανέναν αξιόλογο βαθμό. Πόσο όμως είχα γελαστεί! Από τα βάθη των αιώνων ακούγεται εξακολουθητικά το ερωτικό το φλογερό και μελωδικό τραγούδι μιας λαγνεμένης νεράϊδας που η ομορφιά της καθρεφτίστηκε στα γάργαρα κρύσταλλα νερά των λεσβιακών πηγών, που με το νάμα τους αυτό σβύνουμε τη δίψα μας και αισθανόμαστε το αίμα μας να κοχλάζη στις βλέβες μας και στις αρτηρίες μας ακράτητο σαν το ποτάμι που τρέχει προς την κοίτη του.
Κι’ έτσι πλησιάζομε κοντά στην ομορφιά κι’ αγναντεύουμε από μακρυά την τελειότητα και συμπληρώνουμε την αρμονία ενώ το αιώνιο άσμα των ασμάτων ακούγεται από τα βάθη των αιώνων από τα χείλη μιας άνομης Σαπφώς [διόρθωσε σε «θρυλικής Ψάπφας»], που δεν ένοιωσε τον κόρο της ηδονής και της αγάπης ποτές και δεν έπαψε να λειτουργεί στον ιερό ναό της Αφροδίτης με [πρόσθεσε «θριαμβική»] μεγαλοπρέπεια και λάμψη στο φως της οποίας θαμπώνει ο νους και μεθούν όλες οι αισθήσεις. Ο έρωτας το τρελόπαιδο αυτό με τις ολόξανθες μπούκλες των μαλλιών του με τις χρυσωμένες σαΐτες στα χέρια του και τα τόξα αλητεύει μέσα στην απάλινη χλόη αναπνέει το άρωμα των λουλουδιών, λούζεται στην ασημένια άχνα του φεγγαριού και ματώνει με τις σαΐτες του τα παρθενικά κρίνα κι’ ανοίγει το λήκυθο της αγνότης για να εξατμισθή το άρωμα που έκλεινε μέσα της και να την γεμίση με τα δικά του μύρα που έχουν το αληθινώτερο νόημα.
Με τα μάτια στηλά προς τις φλογοθάλασσες του δειλινού που οι μαβιές και ρόδινες αποχρώσεις στη φαντασμαγορική ομορφιά που έχει ηλιακό γέρμα [διόρθωση σε «λεσβιακό ηλιόγερμα»] ονειρεύεται [διόρθωση σε «αισθάνεται»] κανείς το εαυτό του απολυτρωμένο απ’ την πεζότητα της ζωής και δοκιμάζει να πετάξη κι’ αυτός ψηλά να φτάση τη[ν] μελανή λόγχη των γερανών που ταξιδεύουν με ολόχαρους κρωγμούς και να φτάση τόσο ψηλά που ν’ απλώση το χέρι στις λευκές φτερούγες των Αγγέλων και να τους πη: [«]Σας έφτασα! Σας βρήκα![»]
Ο ρεμβασμός, η ονειροπόληση, η έμφυτη αισιοδοξία και ο ηδονισμός, είναι δυνατό να ξεριζωθούν από τα μύχια της ψυχής των κατοίκων [διόρθωση σε «ανθρώπων»] του Νησιού αυτού. Η Λεσβιακή φύση είναι μια υπερκόσμια αρμονία του ωραίου πλημμυρισμένη από νόημα και φως. Το μυστικό της έλξεως που έχει η Λεσβιακή ομορφιά είναι απροσδιόριστο και ασύλληπτο, γιατί δεν είναι ομορφιά που την έπλασε ο πολιτισμός, ο πολυμήχανος ανθρώπινος νους. Η Λέσβος είναι [διόρθωση σε «ήταν»] το πολυτιμώτερο πετράδι που λαμποκοπούσε πάνω στα μούτρα [διόρθωση «στη μήτρα»] του Δημιουργού, ο οποίος σκύβοντας από ψηλά να δη τα δημιουργήματά του είδε και το στόλισμα αυτό της μήτρας του να πέφτη και να γίνεται η τελειότερη φυσική ομορφιά που ονομάστηκε ΛΕΣΒΟΣ.-
[Ιδιοχείρως:] Μάρτης του 1930
[Σφραγίδα:] ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ Δ. ΛΑΜΠΡΟΛΕΣΒΙΟΣ
-Ένα χειρόγραφο (πέντε φύλλα γραμμένα στην όψη τους) αφήγημα με τίτλο «Ο
ΛΑΛΑΚΗΣ».
-Ένα χειρόγραφο (έξι φύλλα γραμμένα στην όψη τους) αφήγημα με τίτλο «ΤΟ ΣΑΡΑΚΙ».
-Ένα χειρόγραφο (έξι φύλλα γραμμένα στην όψη τους) αφήγημα με τίτλο «ΤΟ ΣΑΡΑΚΙ».
-Έξι χειρόγραφες σελίδες με φιλοσοφικό περιεχόμενο που δεν κατόρθωσα να εννοήσω
τον συντάκτη και την σημασία του. «Αγαπητέ…
Οι εύπιστοι, οι απατεώνες οι προδόται εκάγχασαν, εγέλασαν, σε εκοροΐδευσαν. Οι
επιστήμονες σε εκάλεσαν άφρονα. Ο δε κόσμος των ευσυνειδήτων, των αθώων ψυχών,
εκείνου εις τας οποίας ο φθονερός Σατανάς δεν κατώρθωσε να χύση το δηλητίριον
του δόλου δι’ ου πάντα κατώρθωσεν, έστησαν διλώς την κεφαλήν των και το αίμα
των συνέρρευσεν εις την καρδίαν των...».
ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΤΗΛΗ «ΕΠΙΝΕΙΑ»
Κομμάτια διαφόρων ειδών και διαστάσεων χαρτιού γραμμένα με το χέρι του Βασίλη Λαμπρολέσβιου για την στήλη «Επίνεια» της εφημερίδας Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ των Παναγιώτη Γ. Τζουνάκου - Γεωργίου Π. Πασαμήτρου, κατόπιν Παύλου Πέτσα.
-ΤΟ VETO ΤΗΣ ΔΑΝΙΑΣ
-ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΕΟΣ ΝΟΜΟΣ
-ΜΗΔΕΝΙΣΤΙΚΗ ΘΗΛΥΚΟΤΗΣ
-ΓΑΛΑΖΙΑ ΜΑΤΙΑ
-ΤΕΧΝΙΤΗ ΓΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΗ
-ΡΕΚΟΡ ΑΠΛΥΣΙΑΣ
-ΘΡΗΣΚΟΚΑΠΗΛΕΙΑ
-ΣΑΝ ΕΚΚΛΗΣΗ
-ΤΑΔΕ ΕΦΗ…
-ΤΟ ΑΩΤΟΝ ΣΧΟΛΑΣΤΙΚΟΤΗΤΑΣ σε δυο αντίγραφα.
-ΜΟΝΟΝ ΧΗΡΕΣ
-ΠΡΟΣ ΑΝΑΣΧΕΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗΣ
-ΗΘΙΚΟΛΟΓΙΕΣ ΤΟΥ ΣΚΟΙΝΙΟΥ
-ΚΑΤΑΝΟΗΜΕΝΟΣ ΚΑΡΝΑΒΑΛΟΣ
-ΠΡΟΣ Δ΄ ΡΑΪΧ
-Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΦΡΕΔΕΡΙΚΗΣ
-Η ΚΥΡΙΑ ΣΕΚ
-ΜΑΝΝΑ ΚΑΙ ΚΟΡΗ
-Ο ΗΛΙΟΣ … ΘΕΟΣ!...
-ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ
-Η ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ
-ΤΟ ΚΟΝΔΥΛΑΚΙ. ΤΑ ΝΕΑ
-ΤΟ ΚΟΝΔΥΛΑΚΙ. ΚΑΛΑ ΤΟΥΚΑΜΕ
ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΤΗΛΗ «ΕΠΙΝΕΙΑ»
Κομμάτια διαφόρων ειδών και διαστάσεων χαρτιού γραμμένα με το χέρι του Βασίλη Λαμπρολέσβιου για την στήλη «Επίνεια» της εφημερίδας Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ των Παναγιώτη Γ. Τζουνάκου - Γεωργίου Π. Πασαμήτρου, κατόπιν Παύλου Πέτσα.
-ΤΟ VETO ΤΗΣ ΔΑΝΙΑΣ
-ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΕΟΣ ΝΟΜΟΣ
-ΜΗΔΕΝΙΣΤΙΚΗ ΘΗΛΥΚΟΤΗΣ
-ΓΑΛΑΖΙΑ ΜΑΤΙΑ
-ΤΕΧΝΙΤΗ ΓΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΗ
-ΡΕΚΟΡ ΑΠΛΥΣΙΑΣ
-ΘΡΗΣΚΟΚΑΠΗΛΕΙΑ
-ΣΑΝ ΕΚΚΛΗΣΗ
-ΤΑΔΕ ΕΦΗ…
-ΤΟ ΑΩΤΟΝ ΣΧΟΛΑΣΤΙΚΟΤΗΤΑΣ σε δυο αντίγραφα.
-ΜΟΝΟΝ ΧΗΡΕΣ
-ΠΡΟΣ ΑΝΑΣΧΕΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗΣ
-ΗΘΙΚΟΛΟΓΙΕΣ ΤΟΥ ΣΚΟΙΝΙΟΥ
-ΚΑΤΑΝΟΗΜΕΝΟΣ ΚΑΡΝΑΒΑΛΟΣ
-ΠΡΟΣ Δ΄ ΡΑΪΧ
-Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΦΡΕΔΕΡΙΚΗΣ
-Η ΚΥΡΙΑ ΣΕΚ
-ΜΑΝΝΑ ΚΑΙ ΚΟΡΗ
-Ο ΗΛΙΟΣ … ΘΕΟΣ!...
-ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ
-Η ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ
-ΤΟ ΚΟΝΔΥΛΑΚΙ. ΤΑ ΝΕΑ
-ΤΟ ΚΟΝΔΥΛΑΚΙ. ΚΑΛΑ ΤΟΥΚΑΜΕ
Καταχώρηση για την επικείμενη κυκλοφορία της δεύτερης περιόδου
του περιοδικού Η ΓΛΑΥΚΑ στο οπισθόφυλλο του περιοδικού ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ, Απρίλης -
Μάης 1934, έκδοση φροντισμένη από τη μαθητική κοινότητα της Ε΄ τάξης του Γ΄
Γυμνασίου Πειραιώς.
Πολυγραφημένο έγγραφο του Δήμου Πειραιώς με χρονολογία 22.5.1941
και υπογραφή του δημάρχου Μιχαήλ Μανούσκου. Όλοι οι υπάλληλοι που κατέχουν κι
άλλη έμμισθη θέση εκτός από την οργανική στον Δήμο, όφειλαν να υποβάλλουν
υπεύθυνη δήλωση.
2 Φεβρουαρίου 1944. Δελτίο ταυτότητας του Βασίλη Λαμπρολέσβιου
όταν ήταν επόπτης στην ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΕΩΣ ΒΟΜΒΟΠΛΗΚΤΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ. Η φωτογραφία
του έχει αφαιρεθεί.
Το πρώτο τεύχος της δευτέρας περιόδου (Οκτώβριος 1934) της επιθεώρησης των Φίλων της Ειρήνης ΓΛΑΥΚΑ. Ιδρυτής - διευθυντής Βασ. Λαμπρολέσβιος. Διευθυντής σύνταξης Αρ. Αγγελίδης. Τυπογραφικά καταστήματα Π. Βαρβαρέσου. Σωκράτους 35 Πειραιεύς. Βρίσκεται στην συλλογή μου.
Το αφιέρωμα στον ποιητή Βασίλη Λαμπρολέσβιο κυκλοφόρησε τον Μάϊο του 1969 ως παράρτημα της Πρωτότυπης Φιλολογικής Επιθεωρήσεως που εξέδιδε η Σόνια Ολλανδέζου αρχικά στον Πειραιά και αργότερα στην Αθήνα (Αχαρνών 211).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου