Υπόμνημα Σωματείου Καταστηματαρχών Ξενοδοχείων Ύπνου Πειραιώς ο «ΖΕΥΣ».

                                                                             Γράφει ο Δημήτρης Κρασονικολάκης.

Αναρωτιέμαι αν έχει διατηρηθεί μέχρι τις μέρες μας κάποιο άλλο αντίγραφο - φαίνεται να βγήκαν καμιά δεκαπενταριά - αυτού του υπομνήματος που βρίσκεται στην συλλογή μου από τις 12 Φεβρουαρίου 2003. Είχε δεκατρείς αποδέκτες και παρουσίαζε, λίγο μετά τον δεύτερο μεγάλο πόλεμο του 20ού αιώνα, πέντε βασικά αιτήματα (προς άμεση επίλυση) του σωματείου των ξενοδόχων ύπνου Πειραιώς. Πολλές παράγραφοι εικονίζουν την γενική κατάσταση μετά τον βομβαρδισμό της πόλης, καταγράφουν στιγμιότυπα από την ζωή και τα προβλήματα των τότε ξενοδόχων, επισημαίνουν την ελλειμματική λειτουργία των ξενοδοχείων και μια φορολογική πραγματικότητα που με παραλλαγές ισχύει διαχρονικά..

  

2 Σεπτεμβρίου 1946.

Π Ρ Ο Σ

Τον Εξοχώτατον κ. Πρόεδρον της Κυβερνήσε-

ως Κωνστ. Τσαλδάρην

Εξοχωτάτους κ.κ.

2) Υπουργόν του Οικονομικού Συντονισμού,

3) Υπουργόν των Οικονομικών,

4) Υπουργόν της Εμπορικής Ναυτιλίας και

Βουλευτήν Πειραιώς κ. Νικ. Αβραάμ

5) Υπουργόν της Δικαιοσύνης,

6) Πρόεδρον της Δ! Αναθεωρητικής Βουλής

των Ελλήνων,

7) Πρόεδρον της Κοινοβουλευτικής Επιτρο-

πής Νομοθετικής Εξουσιοδοτήσεως της Βουλής,

8) Γενικήν Γραμματείαν Τουρισμού,

9) Υφυπουργόν Πολιτικού Γραφείου και Συμπα-

τριώτην μας κ. Γεώργ. Παραβάντην,

10) Πρόεδρον Εμπορικού και Βιομηχανικού

Επιμελητηρίου Πειραιώς και Βουλευτήν

Πειραιώς κ. Π. Κάντζιαν,

11) Πρόεδρον Επαγγελματικού και Βιοτεχνι-

κού Επιμελητηρίου Πειραιώς και Βουλευτήν

Πειραιώς κ. Δημ. Πετροπουλάκον,

12) Πρόεδρον Τουριστικού Επιμελητηρίου Αθηνών,

13) κ.κ. Βουλευτάς Πειραιώς

-------

Λαμβάνομεν την τιμήν όπως ευσεβάστως

υποβάλωμεν Υμίν προς επίλυσιν και ικανοποίησιν τα κάτωθι δίκαια

βάσιμα και ζωτικά ζητήματα της ξενοδοχειακής Τάξεως Πειραιώς, απεκ-

δεχόμενοι παρ’ υμών την εξέτασιν και εμπρέπουσαν ρύθμισιν αυτών,

κατά τρόπον υποβοηθούντα την ανασυγκρότησιν και ανάρρωσιν των

κατεστραμμένων εκ του πολέμου ξενοδοχειακών επιχειρήσεων του Πει-

ραιώς. Τα αιτήματα ταύτα, άτινα αναμένουν παρ’ Υμών την λύσιν των

είναι τα εξής:

Ι. Αίτημα πρώτον.

Περί της φορολογίας των Ξενοδοχείων της επιβληθείσης δια του Ν. Δ.

της 6/7 Μαΐου 1946.-

Δια του Νομοθετικού τούτου διατάγματος επεβλήθη επί των πάσης

φύσεως ξενοδοχειακών επιχειρήσεων ειδικός φόρος επί των υπό 1ης

Απριλίου 1946 και εφεξής κτωμένων εσόδων των προερχομένων εκ του

αναλογούντος εκ της παροχής κλίνης ανταλλάγματος. Ο φόρος ούτος

ορίζεται α) εις δύο επί τοις εκατόν δια τα ξενοδοχεία Τουριστικών

και αρχαιολογικών τόπων, Λουτροπόλεων και Κέντρων θερινής και χει-

μερινής διαμονής β) τρία επί τοις εκατόν (3%) δια τα ξενοδοχεία

οικισμού κάτω των είκοσι χιλιάδων (20.000) κατοίκων και γ) τέσσα-

ρα επί τοις εκατόν (4%) δια τα ξενοδοχεία Αθηνών-Πειραιώς-Θεσσαλο-

νίκης και λοιπών πόλεων. Καίτοι ως δικαιολογία προς επιβολήν του

ειδικού τούτου φόρου φέρεται εν τω νόμω «προς τον σκοπόν όπως χρη-

σιμοποιηθή δια την άσκησιν της ξενοδοχειακής πίστεως» (παράγρ. 2

εδάφ.1 άρθρ.1), επακολουθεί ευθύς αμέσως διάταξις (εδάφ.3 παράγρ.

2 άρθρ.1) καθ΄ην «ο φόρος της προηγουμένης παραγράφου 1 επί των

από 1ης Απριλίου 1951 και εφεξής κτωμένων εσόδων κατά το ήμισυ

κατατίθενται εις τον Ειδικόν Λογαριασμόν της ασκήσεως της ξενοδο-

χειακής Πίστεως, κατά δε το έτερον ήμισυ περιέρχεται εις το Δημό-

σιον».-

Κατά την επιβολήν του φόρου τούτου ως και κατά τον καθορισμόν

του ποσοστού του εξωμοιώθη, ως μη ώφειλεν, η πόλις του Πειραιώς

προς την πόλην των Αθηνών της Θεσσαλονίκης και δια τας λοιπάς

πόλεις, αίτινες δεν εδοκίμασαν εις ην έκτασιν ο Πειραιεύς την

θύελλαν του πολέμου, κατά τρόπον μαρτυρούντα ότι δεν είναι η

πρώτη φορά καθ’ ην υπό των νομοθετούντων εν Αθήναις και επι-

βαλόντων εκάστοτε φορολογίας αγνοείται ή λησμονείται ότι ο

Πειραιεύς υπέστη τεραστίας εκ του πολέμου καταστροφάς και κατά-

κειται εις ερείπια ώστε να δικαιολογήται και να επιβάλλεται

όλως ιδιαιτέρα φορολογική μεταχείρισις αυτού. Αντί τούτου όμως

παρατηρείται εκάστοτε το απαράδεκτον και αποκαρδιωτικόν φαι-

νόμενον να τίθεται φορολογικώς ο Πειραιεύς εις την ιδίαν μοί-

ραν  προς τας Αθήνας και λοιπάς πόλεις, μη ερημωθείσας ως αυ-

τός. Η εξήγησις της αδίκου και αψυχολογήτου ταύτης κρατικής

μεταχειρήσεως του Πειραιώς δέον να αποδοθή είτε εις άγνοιαν

των αρμοδίων περί των καταστροφών του Πειραιώς, είτε εις υπάρ-

χουσαν τυχόν προκατάληψιν ότι ο Πειραιεύς κατοικείται υπό

πλουσίων και δεν υπέστη από οικονομικής πλευράς μεγάλας εκ του

πολέμου και της κατοχής ζημίας, δικαιολογούσας ιδιαιτέραν φορο-

λογικήν και κρατικήν γενικώς αντίληψιν και πολιτικήν έναντι

αυτού, αναλόγως των οικονομικών αυτού δυνατοτήτων, της φορολο-

γικής αντοχής και της ανάγκης προς ανασυγκρότησίν του. Δι’ όσους

αγνοούν ή λησμονούν τας πολεμικάς δοκιμασίας του Πειραιώς, υ-

πενθυμίζομεν ότι το ευτυχές και σύμφωνον προς τας προσδοκίας

και τους αγώνας του έθνους τέλος της πολεμικής εν Ελλάδι δρά-

σεως εύρε την πόλιν του Πειραιώς από απόψεως εμπορικής, οικο-

νομικής και κοινωνικής εις κατάστασιν πλήρους παραλύσεως. Ο

λιμήν του κατεστραμμένος, το εμπορικόν του κέντρον και ολόκλη-

ρα άλλα οικοδομικά τετράγωνα ερειπωμένα, οι δρόμοι του κατά το

πλείστον ανεσκαμμένοι και ένας μεγάλος αριθμός οικημάτων η-

μικατεστραμμένων και μη δυναμένων να στεγάσουν τον επανερχό-

μενος εκ της διασποράς του πληθυσμόν. Από οικονομικής πλευράς

η ναυτιλιακή εμπορική και βιομηχανική του κίνησις εκμηδενισμέ-

νη, η κοινωνική και κοσμική του ζωή ανύπαρκτος. Επηκολούθησαν και

τα θλιβερά και τραγικά γεγονότα του Δεκεμβριανού Κινήματος και

ούτως ολοκληρώθη η καταστροφή του Πειραιώς. Το Κράτος δεν ηδυνήθη

να προέλθη μέχρι τούδε αρωγός και ούτω καθυστερεί η ανασυγκρότη-

σις του Πειραιώς, ήτις δεν δύναται να νοηθή και να υπάρξη άνευ

ανασυγκροτήσεως του λιμένος η οποία όμως δεν ήρχισεν εισέτι. Ως

εκ τούτου ο Πειραιεύς ο οποίος αποτελεί την καρδίαν και το κέν-

τρον της Ελληνικής εμπορικής και βιομηχανικής κινήσεως και δρα-

στηριότητος, κατάκειται εις ερείπια και έχει καταδικασθή εις οι-

κονομικόν μαρασμόν.-

Η εξαπολυθείσα από της πρώτης ημέρας της κηρύξεως του πολέ-

μου κατά της πόλεως του Πειραιώς πολεμική θύελλα, ουδαμώς εφείσθη

και των Ξενοδοχείων ύπνου, άτινα κείμενα εν τη βομβοπλήκτω παρα-

λιακή περιοχή, της πόλεως επλήγησαν βαρύτερον και καταστρεπτικώ-

τερον παντός άλλου. Όσα εξ αυτών δεν κατερειπώθησαν ολοσχερώς

 εκ των βομβών και εκ των εναερίων ναρκών, υπέστησαν μεγάλας κατα-

στροφάς και ζημίας και διαρπαγάς εις τε τα κτίρια και εις τον ξε-

νοδοχειακόν των εξοπλισμόν. Συνεπεία των καταστροφών τούτων αφ’

ενός και της εκκενώσεως του Πειραιώς υπό του πληθυσμού της και

της διακοπής πάσης ναυτιλιακής, εμπορικής και βιομηχανικής κινή-

σεως αφ’ ετέρου, τα εναπομείναντα ημικατεστραμμένα ξενοδοχεία του Πει-

ραιώς παρέμειναν κλειστά άνευ πελατείας καθ’ όλην την διάρκειαν

του πολέμου και της κατοχής ως και μετέπειτα, οι δε ξενοδόχοι Πει-

ραιώς άλλοι απέθανον εκ της πείνης άλλοι κατήντησαν ρακοσυλλέκται

και άλλοι πρόσφυγες και περιπλανώμενοι, κατήντησαν πλανόδιοι πωλη-

ταί σιγαρέττων και άλλοι επεδόθησαν εις τας πλέον απιθάνους εργα-

σίας προς επιβίωσίν των. Το δράμα και το μαρτύριον των ξενοδόχων

ύπνου Πειραιώς είναι ανεκδιήγητο. Όσοι εξ αυτών ηδυνήθησαν να

επιζήσουν εκ της πολεμικής ταύτης θυέλλης η οποία εσάρωσε κυριο-

λεκτικώς την πόλιν του Πειραιώς και τας ξενοδοχειακάς επιχειρή-

σεις των προσεπάθησαν με μυρίας δυσκολίας, με σύναψιν χρεών και

με εκποίησιν των τιμαλφών και άλλων εναπομεινάντων αυτοίς πραγμά-

των, επεδόθησαν εις επανόρθωσιν κατά το εφικτόν των εκ του πο-

λέμου καταστροφών και εις την επαναλειτουργίαν των ξενοδοχείων.

Ήτοι επεδόθησαν εις έργον τραχύ άχαρι και ηράκλειον. Δια μεγά-

λων θυσιών και στερήσεων και δια μόνης της ιδιωτικής των πρωτο-

βουλίας άνευ ουδεμιάς κρατικής επικουρίας, τα διασωθέντα εκ της

ολοσχερούς καταστροφής ξενοδοχεία ύπνου επεσκευάσθησαν εκ των

ενόντων με μυρίας δυσκολίας, ήνοιξαν τας πύλας των και ήρχισαν

και πάλιν να εξυπηρετούν την επιβατικήν κίνησιν του Πειραιώς.

Ταύτης όμως ούσης λίαν περιωρισμένης, λόγω μη ανασυγκροτήσεως του

λιμένος, τα ξενοδοχεία ύπνου του Πειραιώς φυτοζωούν και χαροπα-

λεύουν, μη δυνάμενα να ανταποκριθούν μήτε εις τας στοιχειώδεις

δαπάνας συντηρήσεώς των. Εις τοιαύτην θλιβεράν και κρίσιμον από

οικονομικής απόψεως και από απόψεως πελατείας κατάστασιν ευρίσκει

τα ξενοδοχεία ύπνου του Πειραιώς το ως άνω Ν. Δ. της 6/7 Μαΐου

1946, το οποίον καταφέρει κατ’ αυτών την χαριστικήν βολήν. Αντί

της ευλόγως αναμενομένης Κρατικής ενισχύσεως προς ανασυγκρότη-

σιν των κατεστραμμένων ξενοδοχειακών επιχειρήσεών μας, λαμβάνο-

μεν ως απροσδόκητον δώρον παρά του Κράτους βαρυτάτην και εξον-

τωτικήν ειδικήν φορολογίαν 4%, κατά τρόπον αποτελούντα τραγικήν

ειρωνίαν δια την κρίσιμον κατάστασιν, εις ην ευρισκόμεθα. Εάν

δικαιολογήται η επιβολή τοιαύτης φορολογίας δια τους Αθηναίους

ή Θεσσαλονίκης ή άλλων πόλεων ξενοδόχους, αίτινες και καθ’ όλην την

διάρκειαν του πολέμου και της Κατοχής ειργάσθησαν και υπέστησαν

καταστροφάς, ως υπέστημεν ημείς, δι’ ημάς τους κατεστραμμένους και

πονεμένους ξενοδόχους του Πειραιώς τυγχάνει απαράδεκτος, άδικος,

ανεπιεικής και καταστρεπτική τοιαύτη φορολογία εκτός εάν το

Κράτος απεφάσισε δι’ αυτής να μας εξοντώση και να μας εκριζώση.

Άλλως δεν εξηγείται η επιβολή της φορολογίας ταύτης και επί

των κατεστραμμένων και ερειπωμένων ξενοδοχειακών επιχειρήσεων

του Πειραιώς και μάλιστα η επιβολή του αυτού ποσοστού φορολο-

γίας προς το των Αθηνών, Θεσσαλονίκης κλπ. ενώ τα ξενοδοχεία του

Πειραιώς έχουν αντιθέτως ανάγκην κρατικής ενισχύσεως προς

ανασυγκρότησίν των.-

Ενώ γίνεται διάκρισις εν τω Νόμω δια τα ξενοδοχεία των

Λουτροπόλεων κλπ. και περιορίζεται επ’ αυτών το ποσοστόν του

φόρου εις 2% καίτοι είναι γνωστόν ότι τα ξενοδοχεία των Λου-

τροπόλεων και θερινών διακοπών (Κηφισσιά κλπ.) δεν υπέστησαν

καταστροφάς εκ του πολέμου, επί πλέον δε θησαυρίζουν λόγω της

 αυξηθείσης λουτρικής και Τουριστικής κινήσεως, αντιθέτως δια

τον βομβόπληκτον και πολυπαθή Πειραιά ουδεμία διάκρισις γίνε-

ται και ουδέν ενδιαφέρον επιδεικνύεται, διότι αι καταστροφαί

του ελησμονήθησαν καίτοι αι πληγαί του είναι όλαι ανοικταί

και τα ερείπιά του αναμένουν την μετατροπήν των εις κτίρια

και εις κέντρα εργασίας. Έχει αφεθή εις την τύχην του άνευ

ουδεμιάς βοηθείας, άνευ ουδεμιάς Κρατικής μερίμνης και αντιλήψε-

ως και μόνον όταν πρόκειται να του αφαιρέσουν και απομυζή-

σουν και την τελευταίαν απομείνουσαν σταγόνα αίματος τον ενθυ-

μούνται.-

Μας αντιτάσσεται υπό των αρμοδίων ότι η επιβολή της ως

άνω ειδικής φορολογίας αποβλέπει εις την εξυπηρέτησιν της ξε-

νοδοχειακής πίστεως και δι’ αυτής εις την εξυπηρέτησιν και ανα-

συγκρότησιν των ξενοδοχείων. Αυτό όμως αποτελεί φενάκην.-

Πρώτον διότι μόνον το ήμισυ εκ του προϊόντος της φορολο-

γίας ταύτης θα κατατίθεται από 1ης Απριλίου 1951 και εφεξής

εις τον ειδικόν λογαριασμόν της ασκήσεως της ξενοδοχειακής

πίστεως, ενώ το άλλο ήμισυ του φόρου περιέρχεται εις το Δημό-

σιον.-

Δεύτερον, διότι είναι κοινόν μυστικόν ότι η άσκησις της

τοιαύτης ξενοδοχειακής πίστεως στρέφεται προς την δημιουργίαν

τουριστικών ξενοδοχείων και τοιούτων εν ταις Λουτροπόλεσι, ως

αποδεικνύει και η διάθεσις πιστώσεως εκ δραχ. δύο δισεκατομμυ-

ρίων (2.000.000.000) δια την προσθήκην 2500 κλινών εις τας υπαρ-

χούσας τοιαύτας εις Αιδηψόν, Λουτράκι, Ξυλόκαστρον, Θεσσαλονίκην

κλπ. χωρίς να εκδηλούται ουδεμία πρόνοια και ουδεμία πρόβλεψις

δια τον κατεστραμμένον και βομβόπληκτον Πειραιά και δια τας

εις την αυτήν οικτράν κατάστασιν διατελούσας ξενοδοχειακάς του

επιχειρήσεις. Είναι βεβαίως αξιέπαινος η υπό του Κράτους εφαρ-

μογή Τουριστικής πολιτικής δια της αναπτύξεως των Λουτροπόλεων

και των λοιπών τουριστικών κέντρων προς προσέλκυσιν ξένων επι-

σκεπτών, επ’ αγαθώ της Εθνικής Οικονομίας, αλλά προ ταύτης δέον

να δοθή προτίμησις και το προβάδισμα εις την ανοικοδόμησιν

του [εννοεί «των»] εκ του πολέμου ερειπίων.-

Διότι, θα ήτο απαράδεκτον και αυτόχρημα εγκληματικόν να μα-

ταιωθή η ανοικοδόμησις και ανασυγκρότησις των κατεστραμμένων

ξενοδοχείων του Πειραιώς ήτις ήρχισε και συνεχίζεται με την

ιδιωτικήν και μόνον πρωτοβουλίαν, χάριν της αναπτύξεως του

Τουρισμού. Αφού ανοικοδομηθούν τα ερείπια, έπειτα θα εφαρμοσθούν

μεγαλεπήβολα σχέδια. Η επιβολή τοιαύτης βαρείας φορολογίας επί

των φυτοζωουσών ξενοδοχειακών επιχειρήσεων του Πειραιώς καταδι-

κάζει αυτάς εις πλήρη αφανισμόν και καταβαράθρωσιν.-

Τρίτον, διότι το επεμβατικόν σύστημα του Κράτους απέτυχε

παρ’ ημίν παταγωδώς ως ετόνισεν και ο Υπουργός των Οικονο-

μικών Χέλμης εν τη εισηγήσει του προς την Βουλήν επί του Προ-

ϋπολογισμού της χρήσεως 1946 - 1947. Η έλλειψις της δεούσης

προπαρασκευής, η έλλειψις καταλλήλων και αδιαφόρων οργάνων ε-

φαρμογής και η φυσική ανικανότης του Κράτους να κάμη τον επι-

χειρηματίαν, προοιωνίζουν την αποτυχίαν της εγκαινιαζομένης ξενο-

δοχειακής πολιτικής του Κράτους. Ενδείκνυται όθεν η απαλλαγή

των ξενοδοχείων Πειραιώς εκ της ως άνω ως και εκ πάσης άλλης

φορολογίας η επί διετίαν αναστολή της εφαρμογής ταύτης δι’ ημάς

εν εσχάτη δε ανάγκη ο περιορισμός του ποσοστού του φόρου εις 2%

όσον είναι και δια τας Λουτροπόλεις. Διότι εις ην κρίσιμον κατά-

στασιν σήμερον ευρίσκονται τα ξενοδοχεία του Πειραιώς, αποβαίνει

βαρυτάτη η φορολογία αύτη και ανέφικτος η πληρωμή αυτής, κατά

τρόπον απειλούντα το κλείσιμον των ξενοδοχείων. Εφ’ όσον δεν

περιέχεται κρατική ενίσχυσις προς επούλωσιν των εκ του πολέμου

πληγών και ανασυγκρότησιν των ξενοδοχείων μας, ας απαλλαγούν του-

λάχιστον ταύτα της ως άνω βαρείας φορολογίας και πάσης άλλης ίνα

δια της ιδιωτικής πρωτοβουλίας δυνηθούν ως μέχρι τούδε να ορ-

θοποδήσουν και να αναπτυχθούν. Αυτό είναι το πρώτον αίτημα της

πολυπαθούς τάξεως των ξενοδόχων ύπνου Πειραιώς, το οποίον ελπί-

ζομεν ότι θα εξετασθή  παρ’ Υμών εν πνεύματι δικαιοσύνης και

κατανοήσεως και θα ικανοποιηθή εις εκδήλωσιν του ενδεδειγμένου

ενδιαφέροντος και της Κρατικής στοργής έναντι της κατεστραμμέ-

νης ταύτης εκ του πολέμου επαγγελματικής τάξεως του Πειραιώς.-

ΙΙ. Αίτημα Δεύτερον

Περί καθορισμού του μισθώματος και της εκ του ενοικοστασίου

προστασίας εν περιπτώσει ανοικοδομήσεως.

Και υπό του ενοικοστασίου ουδεμία διάκρισις γίνεται ως

προς τον καθορισμόν του μισθώματος δια τα μίσθια ξενοδοχεία

του Πειραιώς. Τούτο συμβαίνει διότι και υπό του ενοικιοστασίου

αγνοούνται και λησμονούνται αι προξενηθείσαι εκ του πολέμου κα-

ταστροφαί του Πειραιώς και η ιδιάζουσα οικονομική και κοινωνι-

κή θέσις αυτού ως εξετέθη εν τη προηγουμένη παραγράφω. Αποτέ-

λεσμα της αμελετήτου και αδίκου ταύτης νομοθετικής πολιτικής

και αντιλήψεως είναι ότι το αυτό ενοίκιον πληρώνει και ο ξενοδό-

χος των Αθηνών όστις ουδεμίαν ζημίαν υπέστη και όστις ειργάσθη

επικερδώς καθ’ όλην την διάρκειαν του πολέμου και της κατοχής

και το ίδιον ενοίκιον πληρώνει και ο βομβόπληκτος και κατεστραμμέ-

νος ξενοδόχος του Πειραιώς. Έκδηλος αδικία και ανισότης. Προς άρ-

σιν αυτής ενδείκνυται όπως δια του μέλλοντος να εκδοθή νέου ενοι-

κιοστασίου περιορισθή το υπό των ξενοδόχων Πειραιώς καταβλητέον

μίσθωμα εις το ήμισυ του υπό των μισθωτών Αθηνών ή άλλων μη πλη-

γεισών εκ του πολέμου πόλεων καταβλητέου τοιούτου. Επίσης δίκαι-

ον είναι όπως εν τω νέω ενοικιοστασίω απαλλαγώμεν και της κατά το

άρθρον 21 παρ. 4 του Α. Ν. 255/45 προσαυξήσεως του μισθώματος μέχρι

του επταπλασίου. Οι ξενοδόχοι Πειραιώς έχουν διαθέσει και την τε-

λευταίαν των δραχμήν προς επισκευήν των κατεστραμμένων ξενοδοχεί-

ων των και ως εκ τούτου στερούνται της οικονομικής δυνατότητος

προς πληρωμήν προσαυξήσεως επί του μισθώματος ή και ολοκλήρου

του βασικού μισθώματος, τοσούτον μάλλον καθόσον τα ξενοδοχεία ερ-

γάζονται υπό καθεστώς διατιμήσεων και επί πλέον έχει επιβληθή

εις βάρος αυτών και έκπτωσις κατά 50% υπέρ των δημοσίων υπαλλήλων

και των στρατιωτικών. Επί των κατεστραμμένων εκ των πολεμικών

γεγονότων και εκ του Κινήματος ξενοδοχείων ύπνου Πειραιώς δίκαιον

είναι όπως ληφθή πρόνοια εν τω νέω ενοικιοστασίω, επί τω τέλει

όπως εν περιπτώσει ανοικοδομήσεως αυτών να προστατεύεται και να

προτιμάται ο παλαιός μισθωτής ξενοδόχος, και εν περιπτώσει αδυνα-

μίας προς τούτο να καταβάλλεται αυτώ ανάλογος και δικαία αποζημί-

ωσις. Η προστασία αύτη είναι ενδεδειγμένη και επιβεβλημμένη έναν-

τι κατεστραμμένων και πονομένων επαγγελματιών.-

ΙΙΙ. Αίτημα τρίτον

Περί καταργήσεως του Ταμείου Προνοίας Ξενοδόχων.

Καίτοι επί δεκαετίαν εισέπραττε το ταμείον τούτο εισφοράς

φορολογίαν επί του ενοικίου κλπ. εν τούτοις όταν μετά την έκρηξιν

και τον σφοδρόν και καταστρεπτικόν βομβαρδισμόν του Πειραιώς της

11.1.1944 εζητήθη παρ’ αυτού οικονομική ενίσχυσις υπέρ δέκα πέντε

(15) πληγέντων εκ της εκρήξεως και του βομβαρδισμού συναδέλφων Πει-

ραιώς, οίτινες έμειναν εις τον δρόμον και επένοντο, ουδέν βοήθημα

εχορήγησεν και ουδόλως ήλθεν αρωγόν επί τη δικαιολογία ότι εστε-

ρείτο χρημάτων. Εν τοιαύτη περιπτώσει ποίος ο προορισμός του; Μήπως

ιδρύθη ίνα εισπράττη μόνον χρήματα και να επαυξάνη τα βάρη των

χαροπαλαιόντων ξενοδόχων Πειραιώς και όταν πρόκειται να εκπληρώση

τον σκοπόν του, να δηλώνη αδυναμίαν προς τούτο; Εις δύο εκτάκτους

περιπτώσεις παρέστη ανάγκη ίνα φανή τούτο αρωγόν και δεν εφάνη.

Εδοκιμάσθη ούτω και απεδείχθη άχρηστον. Επιβάλλεται όθεν η κατάρ-

γησίς του ως προς την συμμετοχήν των Ξενοδόχων Πειραιώς οίτινες

διατελούμεν εις όλως ιδιάζουσαν θέσιν κατά τα άνω και δεν αντέχο-

μεν εις τοιαύτας προσθέτους επιβαρύνσεις.-

IV. Αίτημα τέταρτον

Περί της εκ του άρθρου 834 Αστικού Κώδικος ευθύνης των ξενοδόχων.

Δια του Νόμου 5205/1931 «περί ευθύνης και προστασίας των ξε-

νοδόχων» ο ξενοδόχος ευθύνεται δια πάσαν βλάβην καταστροφήν ή αφαί-

ρεσιν των παρά των πελατών εισκομισθέντων εις το ξενοδοχείον πραγ-

μάτων ή χρημάτων εις δύο περιπτώσεις α) δια τα χρηματικά ποσά πι-

στωτικούς τίτλους και πάσης φύσεως πολύτιμα ή σημαντικής αξίας αν-

τικείμενα, τα παραδοθέντα αυτώ επί απλή αποδείξει προς φύλαξιν,

ή αν αρνηθή την τοιαύτην φύλαξιν και β) εάν η ζημία προήλθεν εκ

βαρείας αμελείας του ξενοδόχου ή των μελών της οικογενείας αυτού

ή το απ’ αυτού εξαρτωμένου προσωπικού.-

Δια του νέου όμως Αστικού Κώδικος (άρθρ. 834 και επόμ.) η ευ-

θύνη του ξενοδόχου καθιερούται απεριορίστως, και ανεξαρτήτως αν η

ζημία προήλθεν ή μη εκ πταίσματος του ξενοδόχου ή των μελών της

οικογενείας του ή του απ’ αυτού εξαρτωμένου προσωπικού. Και όσον

μεν αφορά την ευθύνην του ξενοδόχου δια την εκ πταίσματος αυτού

ή του προσωπικού του ζημίαν ή αφαίρεσιν πραγμάτων των πελατών,

αύτη δικαιολογείται εκ του λόγου ότι δεν είναι αμέτοχος πταίσματος

προσλαβών φαύλους εν τη υπηρεσία αυτού. Όσον αφορά όμως την

καθιερουμένην το πρώτον ήδη απεριορίστως ευθύνην του ξενοδόχου

και δια πταίσματα τρίτων (ξένων) προσώπων μη εξαρτωμένων απ’ αυ-

τού και όλως ασχέτων προς αυτόν αύτη ουδόλως δικαιολογείται, ως

άδικος και ως αντικειμένη εις τας αρχάς του δικαίου, και ως ο άν-

θρωπος δεν ευθύνεται απεριορίστως δια πάσαν παράνομον ζημίαν

τρίτων και αν τυχόν δεν δύναται να αποδοθή αυτώ πταίσμα τι. Η

καθιέρωσις εις βάρος των ξενοδόχων τοιαύτης βαρείας ευθύνης δια

πταίσματα ξένων προσώπων, μη ανηκόντων εις τον κύκλον του οικογε-

νειακού ή του υπηρετικού προσωπικού είναι άδικος και αναχρονιστι-

κή, αποτελούσα δαμόκλειον σπάθην κατά των ξενοδοχείων και καθιστώ-

σα προβληματικήν την λειτουργίαν αυτών. Διότι θα είναι εφεξής

οι ξενοδόχοι εκτεθειμένοι εις τους εκβιασμούς και εις την συμ-

παιγνίαν των παντός είδους κακοποιών και απατεώνων, οίτινες θα

σκηνοθετούν παρομοίας «αφαιρέσεις» πραγμάτων και θα εκβιάζουν

τους ξενοδόχους. Παρόμοια μάλιστα κρούσματα εκβιάσεων ήρχισαν

ήδη σημειούμενα.-

Ενδείκνυται όθεν η επαναφορά των προηγουμένων διατάξεων

του Νόμου 5205 περί ευθύνης ξενοδόχων, δι’ ων και η προστασία των

πελατών πλήρως εξασφαλίζεται αλλά και αι εκβιάσεις κατά των ξε-

νοδόχων παρεμποδίζονται.-

V. Αίτημα πέμπτον.

Περί καταργήσεως ως προς τα ξενοδοχεία του άρθρου Ι του Α. Ν.

1024/1946.

Δια του νόμου τούτου (άρθρ. Ι) προσετέθη μετά το άρθρον

279 Δ! του Ποινικού Νόμου άρθρον 279 Ε! δι’ ου θεσπίζεται αδίκημα

εις βάρος εκείνου, όστις εκ κερδοσκοπίας ή κατά συνήθειαν διευκο-

λύνει καθ’ οιονδήποτε τρόπον την μεταξύ άλλων ασέλγειαν και επιβάλ-

λεται κατ’ αυτό φυλάκισις τριών μηνών μέχρι δύο ετών και χρηματική

ποινή, αποκλειομένης συνάμα και της μετατροπής της ποινής φυλακίσεως

εις χρηματικήν. Η διάταξις όμως αύτη αποτελεί προφανή κίνδυνον

δια τα ξενοδοχεία ύπνου, και ιδία δια τα του Πειραιώς, άτινα ευρι-

σκόμενα εις την παραλιακήν ζώνην εξυπηρετούν πελάτας προερχομένους

εκ της επιβατικής κινήσεως του λιμένος. Οι κατερχόμενοι εξ Αθηνών

και μέλλοντες να ταξειδεύσουν δια πλοίων πελάται προ[σ]έρχονται εις

τα ξενοδοχεία και ζητούν δωμάτιον να αναπαυθούν ολίγας ώρας μέχρι

ότου αναχωρήση το πλοίον. Δεν δύναται συνεπώς να γνωρίζη ούτε να

εξακριβώση ο ξενοδόχος εάν η συνοδευομένη υπό των πελατών τούτων

γυναίκα είναι σύζυγος ή αδελφή ή φίλη του πελάτου, δοθέντος ότι αι

γυναίκες εξ επαρχιών στερούνται ταυτότητος. Το αυτό συμβαίνει και

με τους εκ των πλοίων αποβιβαζομένους, πελάτας οίτινες καταλύουν

διά τινας ώρας εις τα ξενοδοχεία του Πειραιώς μέχρι της παραλαβής

των αποσκευών των κλπ. και είτα ανέρχονται εις Αθήνας. Ενδέχεται

επίσης να καταλύση εις το ξενοδοχείον ανδρόγυνον και να παραμείνη

επί ημέρας, έπειτα δε να αποκαλυφθή ότι δεν ήτο νόμιμον ανδρόγυ-

νον. Εις όλας τας περιπτώσεις αυτάς κινδυνεύει ο ξενοδόχος να οδη-

γηθή εις το Πλημμελειοδικείον, ως παρέχων τόπον προς ασέλγειαν, καί-

τοι τω είναι αδύνατον να εξακριβώνη τας ιδιαιτέρας νομικάς σχέ-

σεις των καταλυόντων εις το ξενοδοχείον ανδρογύνων. Μεταξύ των επι-

βατών των ξενοδοχείων είναι δυνατόν να παρεισφρύση εν αγνοία των

ξενοδόχων και έν ποσοστόν 5% ανδρογύνων μη νομίμων, δια το οποίον

κινδυνεύουν οι ξενοδόχοι να σύρωνται εις το Πλημμελειοδικείον και

εις το Αστυνομικόν κρατητήριον. Δίκαιον συνεπώς είναι όπως τροπο-

ποιουμένου του ως άνω νόμου ορισθή όπως η εφαρμογή αυτού μη περι-

λαμβάνη τα ξενοδοχεία ύπνου, λόγω της αδυναμίας προς εξακρίβωσιν

των μη μονίμων ανδρογύνων.-

Ευελπιστούντες ότι τα ως άνω νόμιμα και δίκαια αιτήματα του

ξενοδοχειακού Κόσμου Πειραιώς θέλουν εξετασθή ευμενώς και θέλουν

ικανοποιηθή.-

Διατελούμεν μετά της προσηκούσης τιμής

Ο Πρόεδρος [α.α.]  Ο Γεν. Γραμματεύς [υπογραφές χωρίς ονόματα]

Αναλύοντας το δωδεκασέλιδο υπόμνημα, ο προσεκτικός αναγνώστης μπορεί να πάρει πολλές χρήσιμες πληροφορίες. Αντιλαμβανόμαστε  - για αυτό ακριβώς το παραπάνω έγγραφο αποτελεί ένα σημαντικό ντοκουμέντο - την κατάσταση  που σχηματίστηκε από τον πόλεμο, τον βομβαρδισμό, τα μετέπειτα γεγονότα όπως τα βίωσε και υπέφερε μιά συγκεκριμένη επαγγελματική τάξη στην πόλη του Πειραιά, αυτή των ξενοδόχων.     

Ο τυχόν σχολιασμός παραγράφων του είναι προβλέψιμος, έτσι αποφεύγω την προσπάθεια λόγω έκτασης του κειμένου.

Επτά χρόνια μετά, στα 1953, κατέγραψα ότι είχαμε στον Πειραιά τα παρακάτω ξενοδοχεία ύπνου. 

[Από διευρυμένο άρθρο μου με τίτλο «Τα ξενοδοχεία του Πειραιά», που έγραψα αρχικά στην εφημερίδα ΠΕΙΡΑΪΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ, Πέμπτη 20 Νοεμβρίου 1997, σελ. 22. Προσθήκες, 5 Φεβρουαρίου 2011]. 

Αθήναι. Αίγυπτος. Αίνος. Αλεξάνδρεια. Απόλλων. Αττική.

Βαλκάνια. Βυζάντιον. Βύρων.

Γαλλία.

Ερμείον.

 Ίκαρος.

Κεντρικόν. Κεφαλληνία. Κρήτη. Κυκλάδες.

Λακωνία-Λεωνίδιον. Λυρικόν.

Μακεδονία. Μεγάλη Ελλάς. Μητρόπολις. Μινέρβα.

Νέα Ανατολή. Νέα Υόρκη.

Ξένων.

 Όασις. Οινούσσαι-Χίος. Ολύμπια (Νέα).

Παλλάδιον. Πανάγος. Παράδεισος. Πατρίς. Πειραιεύς. Πεντελικόν. Πίνδος. Πρωτεύουσα. Πύλαρος.

Σικάγον. Σμύρνη. Σπάρτη. Σπλέντιτ.

Ύδρα.

Φλοίσβος.

Χάι-Λάιφ. Χίος-Βροντάδες. Χίος-Γαλαξείδιον. Χίος-Λήμνος. 

Για τα διαδικαστικά στο εσωτερικό των ξενοδοχείων ίσχυαν οι Αστυνομικές διατάξεις με αριθμό 49 της 22.8.1925 «Περί μέτρων καθαριότητος και υγιεινής ξενοδοχείων ύπνου» και της 31.8.1925 «Περί ειδικών υποχρεώσεων διευθυντών ξενοδοχείων ύπνου». Αυτές καταργήθηκαν με την Α. Δ. 38 της 12.4.1955. 

Γνωρίζω ότι ήδη στα 1928 υπήρχε Σύνδεσμος Ξενοδόχων με πρόεδρο τον Αθ. Γκίνη και γενικό γραμματέα τον Αρ. Παπαδόπουλο. Έχει πλέον αντικατασταθεί με την Ένωση Ξενοδόχων Αθηνών - Αττικής και Αργοσαρωνικού.