Ας επιστρέψουμε στα παλιά με κάθε λογιών φωτογραφικές αναμνήσεις.

Ερευνά και γράφει ο Δημήτρης Κρασονικολάκης. Δημοσιογράφος - Συλλέκτης. Ανεξάρτητος ερευνητής πειραϊκής ιστορίας και λογοτεχνίας.

 

ΑΘΗΝΑ. Καρτ ποστάλ με εορταστικές ευχές προς τον Κωνσταντίνο Αίσωπο. ″Κύριε Κωστή. Επί τη εορτή σου ευχόμεθα έτη πολλά και ευτυχή, Ελένη Δημήτριος Τάκης – Πηνελόπη Δ. Παπαλεονάρδου ″. Γραμματόσημο των 2 λεπτών της αναμνηστικής έκδοσης για τα δέκα χρόνια από τους Ολυμπιακούς αγώνες του 1896 που τυπώθηκε στο Λονδίνο.

 

 

 

″Ανάμνησις από τα μπάνια του Φαλήρου″. Η ανάγκη των ανθρώπων για θαλασσινή δροσιά και αναψυχή δεν έχει χρονικούς περιορισμούς. Την διαφορά κάνει η ποιότητα της λήψης όταν διαθέτει ιδιαίτερη αισθητική απόλαυση, μεταφέρεται σε αλλιώτικο περιβάλλον, παρουσιάζει τις εκάστοτε ενδυματολογικές προτιμήσεις.

 

 

 

ΑΘΗΝΑ. Βασιλικός κήπος, τώρα Εθνικός κήπος. 26 άτομα στημένα για φωτογράφιση, χωρίς να γνωρίζουμε περισσότερα πληροφοριακά στοιχεία. Ήταν 24 Απριλίου 1935 ημέρα Τετάρτη. Ωοειδής κόκκινη σφραγίδα: «ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΚΑΙ ΕΡΓΑΣΙΑΙ/ Φωτο EVA/ ΚΑΒΑΛΛΑ».

 

 

 

ΑΘΗΝΑ. Παναθηναϊκό Στάδιο. 3 Ιουνίου 1937, ημέρα Πέμπτη. Φωτογραφικό χαρτί LEONAR.

 

 

 

ΑΤΤΙΚΗ. Αναμνήσθητε τις πρωτομαγιάτικες εξορμήσεις του κοντινού ή μακρινού παρελθόντος. ″Από την εκδρομή μας την Πρωτομαγιά του 1940 στον Κοκκιναρά″. Ήταν ημέρα Τετάρτη. Φέρτε στο νου σας το ποίημα ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ του Διονυσίου Σολωμού που μελοποίησε ο Θεοδωράκης και τις μνήμες του Σεφέρη… Φωτογραφικό χαρτί LEONAR.

 

 

 

ΑΘΗΝΑ. 80 χρόνια πριν.. Αλήθεια, πόσο βαθιά τραγικά μηνύματα μπορεί να εκπέμψει μια φαινομενικά «αδιάφορη» φωτογραφία; Ας κοιτάξουμε πρώτα τα χαμογελαστά πρόσωπα μιας τυπικής αθηναϊκής ή πειραϊκής συντροφιάς. Τίποτα δεν παραπέμπει σε κίνδυνο, σε φόβο, σε αναμονή ανεξέλεγκτων εξελίξεων. Ύστερα να διαβάσουμε την υπενθύμιση στην πίσω λευκή όψη: ″Εις τον Κήπον μας Εν ώρα Συναγερμού, τελευταία ημέρα ελεύθεροι, παρά τον σκληρόν μας αγώνα κατά των εχθρών μας.. 27 Απριλίου″. Το 1941 είναι σβησμένο για κάποιο άγνωστο λόγο. Στις 27.4.1941, Κυριακή του Θωμά, μπήκαν οι Γερμανοί στην Αθήνα. Πρώτη ημέρα κατοχής.

 

 

ΑΤΤΙΚΗ. Πύργος Βασιλίσσης. 14 Μαΐου 1944. Κορίτσια σε εκδρομικό ραχάτι… Φωτογραφικό χαρτί Velox.

 

 

 

ΑΘΗΝΑ. Ανεβαίνοντας στην Ακρόπολη. ″Για να μη ξεχάσεις το “Dousaki” που αν και τόσκασες σ’ αγαπούσε Dousy″. 26-5-44.

 

 

 

ΑΤΤΙΚΗ. Η φωτογραφία κρατάει πεισματικά την φρεσκάδα των προσώπων που ανελέητα σβήνει ο χρόνος. Μια εξόρμηση στην Πεντέλη, εννέα άτομα, τα δυο κρατάνε κομμένα λουλούδια της άνοιξης. Δευτέρα, 22 Απριλίου 1946.

 

 

 

ΑΘΗΝΑ. 6 Ιουνίου 1946. Προπύλαια Παναθηναϊκού Σταδίου. Κατασκευή από φθαρτά υλικά (γύψος) με 10+8 κίονες και δυο πλαϊνές πτέρυγες. Διάρκεια από 1906 έως 1952.

 

 

 

ΑΤΤΙΚΗ. ″Παίζοντας μπάλα σ’ ένα ξέφωτο της Βάρκιζας. Βάρκιζα 15-5-49 Τζέλλα″. Το στιγμιότυπο κατέγραψε την κίνηση του παίχτη, δεν είναι χαλασμένο το φιλμ…

 

 

 

ΑΤΤΙΚΗ. Εκδρομή στο Ζούμπερι (ή στου Ζούμπερη;). Πόσοι και πόσοι Αθηναίοι και Πειραιώτες χάρηκαν τις εξοχές του; Κυριακή 7 Μαΐου 1950.

 

 

 

ΑΤΤΙΚΗ. Πεντέλη. 29 Ιουνίου 1952. Ήταν ημέρα Κυριακή.

 

 

 

ΑΘΗΝΑ. Άγιος Γεώργιος Λυκαβηττός. Μια ημέρα γιορτής.

 

 

 

ΑΤΤΙΚΗ. Ιούνιος του 1953. Ενθύμιο στο Πεδίο του Άρεως.

 

 

 

ΑΤΤΙΚΗ. Εκδρομή στην Βάρκιζα. Ιούνιος 1953.

 

 

 

ΑΘΗΝΑ. Η γιορτή της μητέρας είναι μια φορά το χρόνο, ο ρόλος της γυναίκας-μάνας που φέρνει στον κόσμο μια ύπαρξη είναι καθημερινός, συνεπής, μεγαλειώδης. ″10 Μαΐου 1957 Ζάππειο Αλεξ. Bella″.

 

 

 

ΑΘΗΝΑ. Ακρόπολη 1959. Μέσα στις παλιές αναμνήσεις προστίθενται οι γνωριμίες κάθε είδους και για οποιονδήποτε λόγο πάνω στα πλοία που ταξίδευε ο κόσμος… Ανιαρές, ενδιαφέρουσες, αθώες, φιλικές, τυχαίες, σκόπιμες, ερωτικές, πρόσκαιρες ή με διάρκεια αυτές οι επαφές άφηναν μια γλυκιά νοσταλγία και διηγιόταν αργότερα σαν μια ευχάριστη περιπέτεια. Η στάση στον Πειραιά του υπερωκεάνιου που έκανε το δρομολόγιο από Κύπρο προς Αμερική, έγινε αφορμή να βρεθεί το όμορφο αυτό ζευγάρι στην Ακρόπολη. κάθισε σε μια πεσμένη κολόνα και ιδού το αποτέλεσμα! ″Γνωριμία στο βαπόρι. Ταξήδι από Κύπρο - Αμερική. Αφιερώνω την φωτογραφία στην αγαπημένη μου Λιζζέτα, ως ενθύμιον παντοτινό με όλη μου την καρδιά. Αλέκος. 13/6/59 ώρα 10 πρωινή″.

 

 

 

Αθήνα, καλοκαίρι κι ένας νέος άνδρας στημένος σε ένα βράχο, μας κοιτάζει από ψηλά, με φόντο την αγαπημένη μας πόλη. Δίχως χρονολογία. Χαρτί Agfa.