Γράφει ο Δημήτρης Κρασονικολάκης.
Θα πρέπει να λυπάται κανείς για το σύντομο πέρασμα του
ανθρώπου από την ζωή. Καρδιοχτύπια, ανάσες, χρόνια δημιουργικά, αγωνίες,
απορρίψεις, επιβραβεύσεις, στιγμές προσωπικές, κοινωνικές, επαγγελματικές,
ξένοιαστες ή έντονες καταστάσεις κι εμπειρίες που σφυρηλατούν, χαλιναγωγούν,
πλάθουν και αναδεικνύουν χαρακτήρες, κινήσεις που συνθέτουν πράξεις και έργα,
πέφτουν στο αβυσσαλέο κενό της ανυπαρξίας.
Να είμαστε αγχωμένοι, φοβισμένοι, ταπεινοί στην ιδέα του
χαμού ή ψυχροί, συγκαταβατικοί και εξοικειωμένοι; Το θέμα είναι προσωπικό,
συναισθηματικό και δεν υπόκειται σε κανόνες.
Δεκαπέντε χρόνια πριν.
25 Οκτωβρίου 2000.
Ανέβηκα στον επάνω όροφο της πολυκατοικίας κοντά στην
πλατείας Φρεαττύδας που έμενα και
συνομίλησα για ακόμα μια φορά με την γηραιά κυρία Μαρία Κουτζούκη. Γνώριζε την
αγάπη μου για τον Πειραιά και την «μανία» μου να συγκεντρώνω κάθε τι που θα
χρησίμευε στην έρευνα και στην συγγραφή των κειμένων μου. Τότε, μεταξύ των
άλλων περιοδικών, έγραφα στην εφημερίδα ΠΕΙΡΑΪΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ του Σωτήρη Σουκαρά.
Σοβαρή, συγκρατημένη, επικοινωνιακή, συζητούσαμε για τα
παλιά και ειδικά για τα χρόνια του πολέμου και τους βομβαρδισμούς. Όπως είχα
γράψει και στο άρθρο μου «Βομβαρδισμός Πειραιά», βλέπε παρόν blog, ανάρτηση της 21 Αυγούστου 2013,
εκείνη μου μίλησε για την Καλλιόπη Αντζουλάκου που ήταν μαθήτρια της
Επαγγελματικής και Οικοκυρικής Σχολής Θηλέων του Δήμου Πειραιώς. Στον
βομβαρδισμό της 11ης Ιανουαρίου 1944 μπήκε στο καταφύγιο της
Ηλεκτρικής και γλύτωσε τον θάνατο από ασφυξία επειδή ένιωσε με μια φίλη της
δυσφορία και βγήκαν τραβώντας προς την Αγία Σοφία.
Μου είπε ότι αρκετά χρόνια πριν, στα 1988 είχε χάσει τον
αδελφό της Γεώργιο Αντζουλάκο. Η χήρα πλέον γυναίκα του, έβαλε σε έναν φάκελο
μερικά ατομικά του χαρτιά και της τα παρέδωσε, έτσι για να μην τα πετάξει η
ίδια, και με τον λόγο ότι ίσως να τα ήθελε για να τον θυμάται. Επειδή δεν ήταν
απαραίτητα και εκείνης, αποφάσισε να μου τα δώσει με χαρά, ξέροντας ότι σε
εμένα θα ήταν περισσότερο χρήσιμα.
Πέρασαν δεκαπέντε χρόνια αναμονής.
Με συγκίνηση, με ευερέθιστα, τεντωμένα από την ένταση νεύρα
για αναμνήσεις γεγονότων που αναμοχλεύτηκαν, ξανακοίταξα το περιεχόμενο του
διάφανου φακέλου και το αναλύω προς τέρψιν του εαυτού μου και των διαδικτυακών
φίλων μου.
Στον ίδιο φάκελο είχα τοποθετήσει τον Κανονισμό της
Επαγγελματικής και Οικοκυρικής Σχολής Θηλέων του εκπαιδευτικού οργανισμού
«ΑΡΧΙΜΗΔΗΣ». Το έντυπο, μου έκανε δωρεά η Μαρία Σουκαρά στις 23 Οκτωβρίου 2000.
Δεν αναφέρεται χρονολογία έκδοσης. Δυστυχώς για τον «Αρχιμήδη», ενώ υπήρξε
σημαντικό πειραϊκό εκπαιδευτήριο διατίθενται μόνο αποσπασματικές πληροφορίες.
Κάθε λοιπόν λιθαράκι που θα προστίθεται στο διαδίκτυο, θα βοηθάει στην
καλλίτερη και αποτελεσματικότερη γνώση της δράσης του και θα αποφεύγονται τυχόν
λάθη. Η Σχολή Θηλέων ιδρύθηκε στα 1945. Αργότερα λειτούργησε στην νέα πτέρυγα
του ιδιόκτητου κτηρίου, δεξιά του παλαιού, στην γωνία ΙΙ Μεραρχίας 23 και
Κουντουριώτου. Επί της Κουντουριώτου 182 άνοιξε από τον Φεβρουάριο του 1964 το
θέατρο ΑΥΛΑΙΑ με επιχειρηματία τον Μπάμπη Αθ. Κράλιοβιτς. Όπως αναφέρει ο Κράλιοβιτς σε ένα θεατρικό πρόγραμμα, δημιουργός
του θεάτρου ήταν ο διευθυντής του «ΑΡΧΙΜΗΔΗ» Γεώργιος Βουλόδημος, γιατρός και
λογοτέχνης (γνωστός για τα βιβλία του «Ταξίδι στ’ άστρα» και «Ατλαντίδα»).
Ας ρίξουμε μια ματιά στις οκτώ σελίδες του:
ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ
1) ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΣΧΟΛΗΣ
Σκοπός της Οικοκυρικής και Επαγγελματικής Σχολής
«Αρχιμήδους» είναι να δώση εις τας νεαράς Ελληνίδας μαζύ με την γενική μόρφωσι,
την γνώσι της οικοκυρικής και μιάς γυναικείας τέχνης χρησίμου για τον
βιοπορισμό.
2) ΕΓΓΡΑΦΗ ΜΑΘΗΤΡΙΩΝ
Εις την Σχολήν εγγράφονται όσες μαθήτριες έχουν απολυτήριον
της ΣΤ΄ τάξεως του Δημοτικού Σχολείου (δημοσίου ή ιδιωτικού) άνευ εξετάσεων. Η
φοίτησις είναι πενταετής.
3) ΜΑΘΗΜΑΤΑ.
Διδάσκονται: Θρησκευτικά, Ελληνικά, Αριθμητική, Γεωμετρία,
Χημεία, Φυσική Ιστορία, Γαλλικά, Ελεύθερον και Διακοσμητικόν Σχέδιον, Ιστορία
Τέχνης, Αισθητική Αγωγή, Κοπτική-Ραπτική (εξωτερικής και εσωτερικής αμφιέσεως),
Κέντημα (χειρός και μηχανής), Χειροτεχνία, Πλεκτική (χειρός και μηχανής),
Μαγειρική, Οικ. Οικονομία, Βρεφοκομία, Υγιεινή, Γυμναστική.
4) ΔΙΔΑΚΤΙΚΟΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΝ
Η εκπαίδευσις γίνεται από διδακτικό προσωπικό τελείως
ειδικευμένο, με πείραν και μόρφωσιν αρτίαν.
5) ΜΕΘΟΔΟΣ
Η διδασκαλία γίνεται με όλους τους κανόνας της εφηβικής
ψυχολογίας και της νέας παιδαγωγικής.
6) ΔΙΔΑΚΤΗΡΙΟΝ
Το διδακτήριον πληροί πάντας τους απαιτουμένους όρους από
απόψεως αρχιτεκτονικής, υγιεινής και παιδαγωγικής.
7) ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟΝ ΤΗΣ ΣΧΟΛΗΣ
Η Σχολή διαθέτει ειδικά εργαστήρια εξωπλισμένα με όλα τα
μέσα για την τελεία εκμάθησι των μαθημάτων που διδάσκονται σύμφωνα με το
εγκεκριμένο πρόγραμμα του Υπουργείου Παιδείας π.χ. Εργαστήρια Κοπτικής,
Κεντήματος, Σχεδίου, μαγειρικής (με όλα τα ηλεκτρικά είδη), Πλεκτικής. Έχει
ηχητικόν κινηματογράφον, επιδιασκόπιον, βιβλιοθήκην κ.λ.π. [Επιδιασκόπιον:
μηχάνημα προβολής διαφανειών]
8) ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ-ΕΚΔΡΟΜΑΙ
Οι εκπαιδευτικές επισκέψεις γίνονται συστηματικά ώστε ο
σχολικός εκδρομισμός να έχει πλήρη απόδοσι και οι μαθήτριες να αποκτούν γνώσεις
για την ιστορία της Ελλάδος, την μυθολογία της, την λαογραφία της, τα αρχαία
και νεώτερα μνημεία της κ.λ.π.
Επεξηγήσεις δια τους γονείς και κηδεμόνας. Η αρτία μόρφωσις
που δίδεται στις μαθήτριές μας τις καθιστά κατάλληλες για τη ζωή.
Επομένως εφιστώμεν την προσοχήν σας και σας συνιστώμεν και
πάλιν να σπεύσετε να εγράψετε τα κορίτσια σας στην Επαγγελματική και
Οικοκυρική Σχολή «Αρχιμήδους», διότι ο
αριθμός των μαθητριών είναι περιωρισμένος.
Πληροφορίαι λεπτομερείς καθημερινώς στα Γραφεία της Σχολής –
Μεραρχίας 23, Πειραιεύς – Τηλέφ. 475-367 και 472-004.
ΣΗΜΕΙΩΣΙΣ
α) Αι απορριφθείσαι εις τας εισαγωγικάς εξετάσεις των
Γυμνασίων ή άλλων Σχολών γίνονται δεκταί άνευ εξετάσεων.
β) Αι άποραι μαθήτριαι απαλλάσσονται ολικώς μερικώς των
διδάκτρων.
γ) Αι αριστεύουσαι μαθήτριαι εις επιμέλειαν, λαμβάνουν
χρηματικά βραβεία.
Το σήμα των σχολών «ΑΡΧΙΜΗΔΗΣ». |
Από πληροφορίες μου, σας μεταδίδω ότι μαθήτριες της σχολής
συμμετείχαν στις παρελάσεις των εθνικών επετείων. Μια αίθουσα η οποία χρησίμευε
για τις εκθέσεις των έργων των κοριτσιών, είχε την ονομασία «αίθουσα ΙΩΑΝΝΟΥ
ΒΟΥΛΟΔΗΜΟΥ»,από τον Ιωάννη Κ. Βουλόδημο (1866 ή 1870-1928), πατέρα των αδελφών
Τάσου και Γεωργίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου