Νίκος Σκιαδόπουλος. Ο δημιουργός του «ΝΩΕ».

                                                                                                 

                                                                                                  Γράφει ο Δημήτρης Κρασονικολάκης.

Στον Πειραιά έφτιαξε ένα Πνευματικό Κέντρο - κιβωτό να χωρέσει κάθε φιλότεχνο νέο. Στην Αυστραλία έστησε έναν οργανισμό - κιβωτό να ξεδιψάσει θεατρικά την ελληνική παροικία. Ο Πειραιώτης Νίκος Σκιαδόπουλος, ως σύγχρονος Νώε δε φοβήθηκε τους κατακλυσμούς, ειδικά τους επαγγελματικούς. Επέπλευσε και οργάνωσε καινούργια ταξίδια, αυτή τη φορά πληροφορούμαι ότι δαμάζει τις σκουρόχρωμες θάλασσες του διαδικτύου με Online Biz Opportunities..  

Ο σκηνοθέτης, δάσκαλος θεάτρου και λογοτέχνης Νίκος Σκιαδόπουλος γεννήθηκε στη Νίκαια το 1945. 

Από τα εφηβικά του κιόλας χρόνια, όντας μαθητής στο 7τάξιο Νυχτερινό Γυμνάσιο της Ιωνιδείου εκδήλωσε τις εσωτερικές του ανησυχίες δημιουργώντας στην Παλιά Κοκκινιά τον πνευματοκαλλιτεχνικό όμιλο Ο ΦΟΙΒΟΣ (1960 - 65) με παρουσιάσεις στις γειτονιές, σπίτια και καφενεία μικρών πάντα σε ηλικία λογοτεχνών. Παρακολούθησε τη Σχολή Κινηματογράφου Θεάτρου και Τηλεόρασης του Παπαντωνίου στην οδό Σωτήρος όπου 

ο Νίκος Παπακωνσταντίνου του έδωσε για πρώτη φορά τις κατευθυντήριες γραμμές για σωστή ορθοφωνία.      Επίσης είχε επαφές με την Πνευματική Εστία Νικαίας. Εκεί γνωρίστηκε με τους νεαρούς τότε Σταύρο Αβδούλο (έγραψε πρόσφατα τους «Ψίθυρους Καρδιάς»), το Βασίλη Πλατάκη (ηθοποιό σήμερα και θεατρικό επιχειρηματία) και το Γιώργο Γαβαλά - Γαλάντη (σκηνοθέτη, συνεκδότη του περιοδικού «Διαβάζω»).                       

Με τη βοήθεια του ηθοποιού Γιάννη Κοντούλη έφτιαξαν μια θεατρική ομάδα κι έδιναν παραστάσεις στο ΑΝΝΩ, στον ΕΣΠΕΡΟ, στην Ποντιακή Στέγη.
Παράλληλα απήγγειλε ποιήματα σε διάφορες εκδηλώσεις κι έκανε μαθήματα τέχνης κινηματογράφου στην οδό Χαλκοκονδύλη. Είχε οργανωθεί στη Νεολαία Λαμπράκη (συμμετείχε στα καλλιτεχνικά). Υπηρέτησε στην Αεροπορία (Σεπ. ’65 - Ιαν. ’68) όπου ταξίδεψε στην Αμερική για επιχειρησιακούς λόγους κι απολύθηκε ως έφεδρος σμηνίας.                                                     

Στα 1968 μπήκε στη Δραματική Σχολή του Πειραϊκού Συνδέσμου (διευθυντής ήταν ο Γκίκας Μπινιάρης, δίδασκαν η Πίτσα Καπιτσινέα, Γιώργος Μετσόλης, Νίκος Φιλιππόπουλος, μουσική ο Βασίλης Αρχιτεκτονίδης και  ο Μαργαζιώτης, ορθοφωνία ο τενόρος Σπύρος Καλογεράς, ρυθμική η Ε. Ασλανίδου).
Παίζοντας μ’ επιτυχία το ρόλο του τρελού στο «Βασιλιάς Ληρ» και του Τίμωνα στο «Τίμων ο Αθηναίος» αποφοίτησε αριστούχος (πρώτος με βαθμό λίαν καλώς) το 1971. Μαθήτευσε κοντά στη Ζουζού Νικολούδη χορικά αρχαίων τραγωδιών κι εργάστηκε μαζί της σε περιοδεία στην Αμερική και στην Ευρώπη (1970 - 71).
Επέστρεψε, συνεργάστηκε με την Πειραματική Σκηνή Πειραιώς (διευθυντής ο Γκίκας Μπινιάρης) στον «Επιθεωρητή» του Γκόγκολ, στον «Παπαφλέσσα» κ.ά.
«Σε εποχή χούντας, δεν ήθελα να κάνω θέατρο στην Ελλάδα. Κι απ’ ότι ξέρω δεν ήμουνα ο μόνος. Αν μου δινόταν η η ευκαιρία να κάνω κάτι στο εξωτερικό, θα το έκανα. Κάθε έργο άλλωστε πέρναγε από λογοκρισία». Τη συμμετοχή του στο Ηρώδειο, στο έργο «Παπαφλέσσας» με πρωταγωνιστή το Νίκο Χατζίσκο θεώρησε σα πράξη αντίστασης λόγω του περιεχομένου του.
Στα 1970 κυκλοφόρησε το βιβλίο του «Άσμα Ασμάτων. Έμμετρη δραματική μεταφορά», Πειραιάς, σ. 32.
Πραγματοποιώντας ένα παλιό του όνειρο, να κινηθεί πολιτιστικά σε πνευματικούς και καλλιτεχνικούς χώρους στους οποίους ο ίδιος θα διαχειριζόταν την οργάνωση ώστε να ικανοποιεί το αποτέλεσμα - άσχετα αν για κάθε εκδήλωση έπρεπε να παίρνει άδεια από την Ασφάλεια - ίδρυσε κι εγκαινίασε στις 21.1.1972 το «Πνευματικό Κέντρο ΝΩΕ» στο ισόγειο ενός παλιού διώροφου της Αλκιβιάδου 143.

Η είσοδος του Πνευματικού Κέντρου ΝΩΕ στην Αλκιβιάδου 143. Τυχεροί όσοι εκείνα τα δύο χρόνια πέρασαν το κατώφλι του..

Παρά τις αντιδράσεις του δημάρχου Σκυλίτση δημιούργησε ένα ζεστό περιβάλλον στο οποίο ο κάθε νέος είχε τη δυνατότητα να εκφραστεί ελεύθερα και να προβάλλει το ιδιαίτερο ψυχικό του χάρισμα. «Νέοι ζωγράφοι, νέοι ποιητές, νέοι πεζογράφοι, μουσικοί, ηθοποιοί αλλά και πολλοί φιλότεχνοι, βρήκαν στο ΝΩΕ, στο Πρώτο Πνευματικό Κέντρο Ιδιωτικής Πρωτοβουλίας στην πόλη μας, μια στέγη, μια κυψέλη, όπου μπορούσαν ν’ ανταλλάξουν απόψεις, να γνωρίσουν, να γνωριστούν, να δημιουργήσουν».
Από το ΝΩΕ παρήλασε ένας μεγάλος αριθμός νέων «συνεργατών», φοιτητών και σπουδαστών που αργότερα ο κάθ’ ένας πήρε το δρόμο του (μερικοί απ’ αυτούς, ο Γιώργος Χρονάς (οδός Πανός), Άκης Παράσογλου (σκιτσογράφος, εκδότης του βραχύβιου περιοδικού «Λίμπερτυ»), Κατερίνα Μαριανού (καλλιτέχνης φωτογράφος), Ντίνα Καλλού (χρημάτισε πρέσβειρα) κ.ά. Έτσι οργανώθηκαν δεκάδες διαλέξεις και συζητήσεις, παρουσιάσεις νέων ποιητών (πολλές με τη συνοδία κιθάρας), εκτέθηκαν έργα ζωγραφικής (Γκαλερί ΝΩΕ), κι έγιναν διαγωνισμοί παιδικής ζωγραφικής, εκθέσεις βιβλίων πειραιωτών συγγραφέων και γνωστών εκδοτικών οίκων, πειραματικά σεμινάρια τέχνης και φιλοσοφίας, μουσικές βραδιές, φιλολογικά απογεύματα, προβολές ταινιών μικρού μήκους, εκδρομές.. Ακόμα λειτούργησε αναγνωστήριο και σκακιστήριο. Ο ΝΩΕ ήταν ανοιχτός όλη τη διάρκεια της μέρας μέχρις αργά. Το κυλικείο διέθετε μόνο καφέ και αναψυκτικά, καθόλου οινοπνευματώδη.
Τα έσοδα από το εντευκτήριο και τις συνδρομές διοχέτευε ο Σκιαδόπουλος στις εκδόσεις βιβλίων και του περιοδικού του με τίτλο ΚΙΒΩΤΟΣ ΤΟΥ ΝΩΕ (κυκλοφόρησαν 14 αριθμημένα τεύχη σε διάφορα σχήματα, ακόμα και σε φωτοτυπίες).

Κιβωτός του ¨Νώε¨. Τεύχη που έχω στη συλλογή μου.
 

Το πρώτο τεύχος του περιοδικού με χρονολογία ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 1972. Υπεύθυνος τυπογραφείου Ιωάννης Ψαλτάκος, Δάφνης 85 Κορυδαλλός.

Φεβρουάριος 1972 - Τεύχος πρώτο - Πειραιάς. Περιοδική έκδοση πνευματικής συνεργασίας. Αλκιβιάδου 143. Επιμέλεια εκδόσεως: Παύλος Μπαλόγλου - Παύλος Πέζαρος - Νίκος Σκιαδόπουλος. Τιμή τεύχους δρχ. 7. Σελ. 16

Απρίλιος 1972 - Τεύχος Γ΄ - Πειραιάς. Μηνιαία έκδοση πνευματικής συνεργασίας {του Πνευματικού Κέντρου «ΝΩΕ»}. Επιμέλεια εκδόσεως: Παύλος Μπαλόγλου - Νίκος Σκιαδόπουλος. Τιμή τεύχους δρχ. 7. Σελ. 16

Μάϊος 1972 - Τεύχος Δ΄- Πειραιάς. Επιμέλεια εκδόσεως: Παύλος Πέζαρος - Νίκος Σκιαδόπουλος. Τιμή τεύχους δρχ. 7.  Σελ. 16
 

Το τετραπλό τεύχος 5 - 8. Η φωτογραφία δείχνει στιγμιότυπο της παρουσίασης του ποιητή Παύλου Πέζαρου από τον καθηγητή Γιώργο Βελουδάκη στις 28.8.1972. Υπεύθυνος Τυπογραφείου Αθ. Αδαμόπουλος, Νοταρά 45, Πειραιεύς.

Τεύχος 5 - 8. Πειραιάς. [Φθινόπωρο 1972]. Επιμέλεια εκδόσεως: Παύλος Πέζαρος - Νίκος Σκιαδόπουλος. Τιμή τεύχους δρχ. 20. Σελ. 48

Τεύχος 9 - Πειραιάς. [Οκτώβρης 1972;]. Επιμέλεια εκδόσεως: Γιάννης Τραχανάς - Νίκος Σκιαδόπουλος. Τιμή τεύχους δρχ. 7.  Σελ. 16 + 4 τα εξώφυλλα.

Τεύχος 10 - 12. [Τέλη 1972]. Πειραιάς. Περιοδική έκδοση πνευματικής συνεργασίας. Διευθυντής - Υπεύθυνος Νίκος Σκιαδόπουλος. Τιμή δρχ. 15. Σελ. 40 χειρόγραφο σε φωτοτυπίες.

Τεύχος 13. Έτος Β΄. [Αρχές 1973]. Πειραϊκή περιοδική έκδοση πνευματικής συνεργασίας. Σελίδες 1 - 24, νέο μεγάλο σχήμα. Τιμή τεύχους δρχ. 10

Το τεύχος 14 τυπώθηκε στην ΤΥΠΟΤΕΧΝΙΚΗ ΠΕΙΡΑΙΩΣ, Τσαμαδού και Αλκιβιάδου 117.

Τεύχος 14. [1973]. Εκδότης υπεύθυνος: Νίκος Σκιαδόπουλος. Σελίδες 25 - 48. Τιμή τεύχους δρχ. 10.

Από τις εκδόσεις ΝΩΕ δημιουργήθηκαν (αυτά έχω καταγράψει) δώδεκα βιβλία με πρώτο την ποιητική συλλογή της Κατερίνας Μαριανού ΑΙΩΡΗΣΗ ΣΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ, 300 αντίτυπα, Σεπτέμβριος 1972. Τον ίδιο χρόνο άνοιξε και το βιβλιοπωλείο του στην Αφεντούλη 4 απέναντι από το 1^ο Γυμνάσιο - 6^ο Λύκειο.
Τα υπόλοιπα ένδεκα βιβλία είναι τα εξής:
ΑΙΣΧΥΛΟΣ, σεμινάρια 1, βιογραφικά και έργα, του Νίκου Σκιαδόπουλου.
ΦΩΤΑΓΩΓΟΣ, ποιήματα, του Νίκου Αθανασίου.
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΠΡΑΞΗ, φιλοσοφικό δοκίμιο, του Δημήτρη Γρηγορόπουλου σε δύο εκδόσεις.
ΠΑΛΙΟΙ ΠΕΙΡΑΙΩΤΕΣ ΖΩΓΡΑΦΟΙ, λεύκωμα 14 πειραιωτών ζωγράφων, του Κώστα Θεοφάνους.
ΑΝΤΙΣΩΜΑΤΑ, ποιήματα του Αλέξη Καραμπέτσου.
20 ΚΑΙ 5 ΧΕΙΡΟΦΙΛΗΜΑΤΑ ΣΤΟΝ ΙΟΥΛΙΑΝΟ ΤΟΝ ΠΑΡΑΒΑΤΗ, ποιήματα του Μιχάλη Πετρίδη.
ΑΝΑΣΤΑΣΗ, ποιήματα του Γιώργου Μιχαλόπουλου.
Ο ΔΙΑΔΡΟΜΟΣ, φανταστική νουβέλα του Ντίνου Ταξιάρχη.
Ο ΓΕΡΟΣ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ, ποιήματα του Ντίνου Ταξιάρχη.
ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ, σεμινάρια 2, του Ηρακλή Παπαλέξη.
ΔΕΚΑΤΗ ΕΒΔΟΜΗ ΩΡΑ, ποιήματα του Γιάννη Μπαμπούνη, τον Αύγουστο του 1973.

Αγανακτισμένος από τη χούντα, την επόμενη μέρα από τα γεγονότα του Πολυτεχνείου αποφάσισε να φύγει από την Ελλάδα. Σ’ εκείνη την προσπάθειά του συνέβαλλαν φίλοι που πέτυχαν να του εγκριθεί υποτροφία από το κολέγιο της Μασαχουσέτης για περαιτέρω θεατρικές σπουδές σε οποιαδήποτε αγγλόφωνη χώρα. Φίλος του πάλι, ο πειραιώτης ζωγράφος Γιώργος Μιχελακάκης [Ο Γιώργος Μιχελακάκης έχει σπουδάσει Καλές Τέχνες στην Αθήνα και μεσούσης της δικτατορίας το 1971 μετανάστευσε στην Αυστραλία. Έζησε δέκα χρόνια στη Μελβούρνη μέχρι το 1982, και από τότε άλλα δέκα χρόνια στο Σίδνεϋ.
Έχει δραστηριοποιηθεί κυρίως στο χώρο των τεχνών, ως ζωγράφος αλλά γενικά και των γραμμάτων] του εξασφάλισε ειδική πρόσκληση ότι θα εργαζόταν στην ελληνική εφημερίδα της Αυστραλίας ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ του Τάκη Γκόγκου. Στις 4/3/1974 αναχώρησε με τη σύζυγό του Αλεξάνδρα Αρβανίτη (παντρεύτηκαν το ’73) για τη Μελβούρνη.
«Είμαι πολύ συγκινημένος, που βρίσκομαι στην ανάγκη ν’ αφήσω, ότι με αγάπη δημιουργήσαμε, εγώ και η Αλεξάνδρα Αρβανίτου – Σκιαδοπούλου  και ν’ απομακρυνθώ, αφήνοντας το «Πνευματικό Κέντρο – Γκαλερί «ΝΩΕ» σε άλλα χέρια. Αισθάνομαι την ανάγκη να ευχαριστήσω τους Πνευματικούς Ανθρώπους και Φιλότεχνους του Πειραιά, για το ενδιαφέρον τους και την μικρή ή μεγάλη, ηθική ή υλική συμπαράσταση. Ιδιαίτερα ευχαριστώ τους νέους, που, παρακινημένοι από συγγενικά με τα δικά μας συναισθήματα βοήθησαν στην πρόοδο του «ΝΩΕ» και του τόπου.
Πιστεύω ότι με την εκλογή του Γιώργου Κονδύλη σαν συνεχιστή της προσπάθειάς μας, αποφεύγουμε την επώδυνη λύση της παύσεως των εργασιών του «ΝΩΕ».
Θα ήθελα να παρακαλέσω τους φίλους του «ΝΩΕ» και φίλους μου, να συνεχίσουν την δραστηριότητά τους, στους προσφιλείς χώρους του Πνευματικού Κέντρου, με την ίδια αγάπη και συνεργατικότητα, δίχως μίση και μικροφιλοδοξίες, πάθη που δεν ταιριάζουν σε νέους ανθρώπους, με υγιείς πνευματικές βάσεις.
Στους φίλους των γραμμάτων και των τεχνών και στην προσωπική δραστηριότητα του Γιώργου Κονδύλη, εναπόκειται στο εξής η γόνιμη προσφορά και η μακροζωΐα του «ΝΩΕ».
Εύχομαι στον «ΝΩΕ» και στους φίλους του καλή τύχη, και πρόοδο.
Πειραιώτες Νέοι, έχετε τώρα το Πνευματικό Σας Κέντρο, τη δική Σας Στέγη. Διατηρήστε την» είπε στην αποχαιρετιστήρια επιστολή του.

Ο χαιρετισμός του Γιώργου Κονδύλη όταν ανέλαβε τα καθήκοντά του.

Τρία χρόνια μετά, σ’ ένα σύντομο πέρασμά του από τον Πειραιά, ο Σκιαδόπουλος βρίσκει στη θέση του ΝΩΕ ένα σουβλατζίδικο..
Είχε ήδη πουλήσει το βιβλιοπωλείο στον Αλέκο Μυλωνά. [Αργότερα βιβλιοχαρτοπωλείο Ευαγγελίας Βενιέρη].
Στη Μελβούρνη ο Σκιαδόπουλος συνάντησε μια πολιτιστική άπνοια παρ’ όλο τους διάσπαρτους εθνικοτοπικούς συλλόγους της παροικίας και τις δραστηριότητες της Ένωσης Ελλήνων Αιγύπτου - Μέσης Ανατολής (ΕΕΑΜΑ, ιδρύθηκε στη Μελβούρνη το 1950).
Αφού δεν υπήρχαν ηθοποιοί, σκέφτηκε να «φτιάξει» ηθοποιούς, να κάνει θέατρο από το μηδέν. Ίδρυσε λοιπόν και διηύθυνε για πάνω από μια εικοσαετία (Ιούνιος 1974 -1996) το θεατρικό οργανισμό και τη δραματική σχολή ΓΕΦΥΡΑ κι έδωσε σημαντικές παραστάσεις στα μεγάλα επαγγελματικά θέατρα της Μελβούρνης, της Καμπέρα, του Σίδνεϋ. 

1976.  Ώρα δουλειάς στο θεατράκι της «Γέφυρας», ένα πρώην συνεργείο αυτοκινήτων στην περιοχή Bennett’s Lane στη Μελβούρνη. Ο καθιστός επισκέπτης δίπλα στο Σκιαδόπουλο είναι ο ηθοποιός Νίκος Ξανθόπουλος.

«Οι Βάκχες που παίχτηκαν το ’92 είναι ό,τι καλύτερο και πολυέξοδο έχω κάνει στη ζωή μου αφού μπήκε ο ελληνικός λόγος στο Sydney Opera House - Concert Hall.
Έφτιαξε δε και μικρό θέατρο με 100 καθίσματα για μοντέρνα έργα (θέατρο τέχνης). Σκηνοθέτησε συνολικά 58 έργα καλύπτοντας όλες τις μορφές θεάτρου.
Από το ’74 μέχρι το ’81 διετέλεσε συντάκτης στο ΝΕΟ ΚΟΣΜΟ.
Από το ’75 που έκανε την πρώτη εκπομπή μέχρι τον Ιανουάριο του ’82 ήταν στέλεχος, παραγωγός κι εκφωνητής ελληνικών προγραμμάτων στον πολυεθνικό ραδιοσταθμό 3EA του οργανισμού Special Broadcasting Service (SBS).
Χρημάτισε σκηνοθέτης στην πολυγλωσσική τηλεόραση SBS.
Για να συμπληρώσει τα προς το ζην «αφού τα έξοδα ήταν πάντα πολλαπλάσια των εσόδων», επιδόθηκε στην πώληση με τη μέθοδο door to door ειδών οικακού εξοπλισμού, ιματισμού και δίσκων - κασετών ελληνικής μουσικής, βιβλίων αλλά και στη βιοτεχνία (μεταξοτυπίες, κορνίζες, έπιπλα κ.ά.). 
Υπήρξε (1989 - 93) καθηγητής κλασικού δράματος και μόνιμος σκηνοθέτης του θεατρικού τμήματος στο κολέγιο της Μονής του Αγίου Ιωάννου (ανέβασε πολλά έργα με τα παιδιά: Άλκηστη, Ιφιγένεια στην Ταυρίδα, Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας, Βασιλιάς Ληρ). Δίδαξε ορθοφωνία στο Πανεπιστήμιο της Μελβούρνης (Τμήμα Νεοελληνικών Σπουδών). Ίδρυσε Σχολή Ελληνικών Λαϊκών Χορών.
Στο θέατρο ΓΕΦΥΡΑ διοργάνωσε εκθέσεις ζωγραφικής και λογοτεχνικές βραδιές. Συμμετείχε σε ταινίες αυστραλιανής παραγωγής (μεταξύ των οποίων «Ο Κώστας»). Εξ αιτίας της επιτυχίας του ανεβάσματος της «Μήδειας» το ’83 σε ξύλινο θέατρο, φτιάχτηκε από τον τοπικό δήμο πέτρινο ανοιχτό θέατρο στον ποταμό Γιάρρα με την ονομασία ΕΠΙΔΑΥΡΟΣ. Ο Νίκος Σκιαδόπουλος διακρίθηκε στα 1989 και 1992 για τη σκηνοθεσία του στην «Ιφιγένεια εν Ταύροις» και στις «Βάκχες» αντίστοιχα.
Στα 1990 ανέβασε σε δικά του κείμενα, παραγωγή, σκηνοθεσία το έργο «Αλέξανδρος ο Μέγας» και στα 1991 με τους Κρήτες της Μελβούρνης και Βικτώριας σε διασκευή του και σκηνοθεσία το έργο «Ερωτόκρητος».

Από το πρόγραμμα της παράστασης «Αλέξανδρος ο Μέγας» που δόθηκε στις 1 και 2 Δεκεμβρίου 1990 στο Her Majesty’s Theatre της Melbourne. Διαφήμιση της Σχολής «Η ΓΕΦΥΡΑ» για τα 16 χρόνια λειτουργίας της.

  

Τα χνάρια του πατέρα της ακολούθησε η κόρη του Ευθυμία - Αλεξάνδρα (γεν. 1975). Έκανε κλασικές σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Μελβούρνης, έλαβε μέρος σε θεατρικές παραστάσεις της ΓΕΦΥΡΑΣ (έπαιξε την Κορδέλια στο «Βασιλίας Ληρ» και την κορυφαία στην «Εν Ταύροις Ιφιγένεια» πριν τα 18 της χρόνια), επιμελήθηκε σκηνικά και ενδυματολογικά τις «Βάκχες», ενώ από μικρή έδινε ρεσιτάλ πιάνου και τώρα το διδάσκει...

Ο Νίκος Σκιαδόπουλος στα 1992, όταν πρωταγωνιστούσε στις ΒΑΚΧΕΣ, ανεβασμένες στη Μελβούρνη και στο Σίδνεϋ στο πλαίσιο των εκδηλώσεων «Αντίποδες Φεστιβάλ ’92» με την ευκαιρία του πρώτου διεθνούς σεμιναρίου «Έλληνες σε Αγγλόφωνες Χώρες» που διοργάνωσε η Εταιρεία Ελληνικών Μελετών (έπαιξε το ρόλο του Κάδμου). Δίπλα του η Σαντάλ Κουντούρη (είχε το ρόλο της Αγαύης, κόρης του Κάδμου).

Το άρθρο μου του Ιουνίου 1998 τελείωνε ως εξής:
«Την έκαναν οι γονείς της, τόσο Ελληνίδα που τελικά τους ανάγκασε να επιστρέψουν φέτος στην Ελλάδα, 

μόνιμα πιά.
Είναι ακόμα νωρίς να ξετυλίξει τα μελλοντικά του σχέδια. Μέχρι να δει πού βρίσκεται πολιτιστικά ο Πειραιάς, προσπαθεί να έλθει σ’ επαφή με πνευματικούς ανθρώπους, να σταθμίσει τις δυνατότητες ώστε να βρεί με ποιό τρόπο θα μπορέσει να εργαστεί μαζί τους για να δώσουν μιά νέα - τέτοια που να ταιρίαζει στην πόλη μας - προώθηση στα καλλιτεχνικά δρώμενα».
Από τότε πέρασαν χρόνια και δεν είχα νεότερες ειδήσεις για την οικογένεια Σκιαδόπουλου. Περισσότερα για εκείνον, μπορείτε να βρείτε στο διαδίκτυο.

Πρώτη δημοσίευση: Εφημερίδα Πειραϊκή Πολιτεία, Πέμπτη 25 Ιουνίου 1998, σ. 15 με τίτλο:  

Νίκος Σκιαδόπουλος. Η επιστροφή του «ΝΩΕ». Μεταφορά εδώ με εκτενείς συμπληρώσεις, 12.12.2011.

ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑ:
Ο Σκιαδόπουλος στην Αυστραλία είναι γνωστός ως Nick Sky. Οι πολυδάπανες θεατρικές παραστάσεις, του επέφεραν ακόμη μια οικονομική στενότητα οπότε ασχολήθηκε με το Network Marketing - Multi Level Marketing (MLM). Στην Ελλάδα τον είδα να αφήνει πλέον τα πολιτιστικά και να συνεχίζει τις διαδικτυακές πωλήσεις (προϊόντα υγιεινής διατροφής, παροχή υπηρεσιών - τηλεπικοινωνίες). Έγραψε και πουλούσε ένα σχετικό με το θέμα βιβλίο. Στα 2006 ανέλαβε τη διεύθυνση της δραματικής σχολής στο πανεπιστήμιο La Trobe (με τους μαθητές του ανέβασε «Το νησί της Αφροδίτης» και το «Ζητείται ψεύτης»).