Ερευνά
και γράφει ο Δημήτρης Κρασονικολάκης.
Κυκλοφόρησε πρόσφατα με χορηγία του Δήμου Πειραιά και τις εκδόσεις ΜΙΛΗΤΟΣ μια πολύ προσεγμένη έκδοση με τίτλο: «Το εμβληματικό Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά». Ένα αντίτυπο μού έστειλε στις 11.9.2018 η φίλη Ειρήνη Νταϊφά, εντεταλμένη Δημοτική Σύμβουλος Πολιτισμού Δήμου Πειραιά, την οποία και ευχαριστώ. Είχα τον τιμή να συγκαταλέγομαι ανάμεσα στους συγγραφείς των επί μέρους κειμένων που το απαρτίζουν. Μεταξύ των συμμετασχόντων, ο Μίκης Θεοδωράκης έγραψε αναμνήσεις από την παραμονή του στο Δημοτικό στα 1948 για να συνθέσει μουσική σε θεατρικό έργο. Περισσότερο όμως αναφέρθηκε στις τότε εμπειρίες του μέσα από το κλίμα των εμφύλιων αντιπαραθέσεων. Γνώμη μου, ότι καλλίτερο θα ήταν να μας περιέγραφε (με τον τόσο γλαφυρό τρόπο που μας έχει μάθει να τον διαβάζουμε) τις εντυπώσεις του για την περίοδο που είχε αναλάβει την διεύθυνση ενός σημαντικού για τον Πειραιά πολιτιστικού εγχειρήματος.
Την ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΚΗ ΠΕΙΡΑΙΩΣ (Δ.Σ.Π.). Ήταν απόφαση της δημοτικής αρχής του Γεωργίου Κυριακάκου «εις την συνεχιζόμενην προσπάθειαν όπως συμβάλη εις την ανάπτυξιν αληθούς ζωής - και όχι απλώς πνευματικής κινήσεως - δια μιαν συστηματικήν παραγωγήν του πολιτιστικού επιπέδου του Πειραιώς ως πόλεως». Αντιδήμαρχος ήταν ο Γεώργιος Αράπης και πρόεδρος δημοτικού συμβουλίου ο Παντελής Μερτίκας. Είχε προηγηθεί η λειτουργία με πολλές εκδηλώσεις της Δημοτικής Φιλαρμονικής Πειραιώς και της Δημοτικής Ορχήστρας Πνευστών.
Κυκλοφόρησε πρόσφατα με χορηγία του Δήμου Πειραιά και τις εκδόσεις ΜΙΛΗΤΟΣ μια πολύ προσεγμένη έκδοση με τίτλο: «Το εμβληματικό Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά». Ένα αντίτυπο μού έστειλε στις 11.9.2018 η φίλη Ειρήνη Νταϊφά, εντεταλμένη Δημοτική Σύμβουλος Πολιτισμού Δήμου Πειραιά, την οποία και ευχαριστώ. Είχα τον τιμή να συγκαταλέγομαι ανάμεσα στους συγγραφείς των επί μέρους κειμένων που το απαρτίζουν. Μεταξύ των συμμετασχόντων, ο Μίκης Θεοδωράκης έγραψε αναμνήσεις από την παραμονή του στο Δημοτικό στα 1948 για να συνθέσει μουσική σε θεατρικό έργο. Περισσότερο όμως αναφέρθηκε στις τότε εμπειρίες του μέσα από το κλίμα των εμφύλιων αντιπαραθέσεων. Γνώμη μου, ότι καλλίτερο θα ήταν να μας περιέγραφε (με τον τόσο γλαφυρό τρόπο που μας έχει μάθει να τον διαβάζουμε) τις εντυπώσεις του για την περίοδο που είχε αναλάβει την διεύθυνση ενός σημαντικού για τον Πειραιά πολιτιστικού εγχειρήματος.
Την ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΚΗ ΠΕΙΡΑΙΩΣ (Δ.Σ.Π.). Ήταν απόφαση της δημοτικής αρχής του Γεωργίου Κυριακάκου «εις την συνεχιζόμενην προσπάθειαν όπως συμβάλη εις την ανάπτυξιν αληθούς ζωής - και όχι απλώς πνευματικής κινήσεως - δια μιαν συστηματικήν παραγωγήν του πολιτιστικού επιπέδου του Πειραιώς ως πόλεως». Αντιδήμαρχος ήταν ο Γεώργιος Αράπης και πρόεδρος δημοτικού συμβουλίου ο Παντελής Μερτίκας. Είχε προηγηθεί η λειτουργία με πολλές εκδηλώσεις της Δημοτικής Φιλαρμονικής Πειραιώς και της Δημοτικής Ορχήστρας Πνευστών.
Η Δ.Σ.Π. εντάχθηκε στον ΜΟΥΣΙΚΟ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ (Μ.Ο.Π.) ο οποίος, σύμφωνα με το πρόγραμμα που κυκλοφόρησε, θα περιελάμβανε την Δημοτική Συμφωνική (μόνιμοι αρχιμουσικοί οι Μίκης Θεοδωράκης και Στέλιος Καφαντάρης, ήδη από το φθινόπωρο του 1962 συνεργάζονταν στην ΜΙΚΡΗ ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΑΘΗΝΩΝ.
Η Μ.Ο.Α., με καλές
επιδόσεις, είχε καταχειροκροτηθεί στις 13.12.1964 στο Δημοτικό, ώσπου «στο τέλος δεν άντεξε, λύγισε κάτω από το
φορτίο των θυσιών», έτσι διαλύθηκε και επανασυστάθηκε στον Πειραιά με πολλά
από τα μέλη της), την Χορωδία Δήμου Πειραιώς (αρχική σκέψη με την Τερψιχόρη
Παπαστεφάνου), την Ελληνική Μουσική Σχολή Δήμου Πειραιώς, το Ινστιτούτο Ελληνικής
Μουσικής, το Καλλιτεχνικό Γραφείο Πειραιώς. Χαρακτηριστική είναι η τελευταία
πρόταση: «Ο ΜΟΠ απευθύνεται στο σύνολο
του Λαού γιατί πιστεύει ότι η Τέχνη ανήκει στο σύνολο του Λαού».
Η εναρκτήρια συναυλία έγινε στις 23 και 25 Μαΐου 1966 στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιώς.
Ακολούθησε βραδινή συναυλία στο κινηματοθέατρο ΑΕΛΛΩ στις 4 Αυγούστου 1966.
Για την συνέχεια των δράσεων του Μουσικού Οργανισμού «μιλάνε» οι προσκλήσεις που τύπωσε εκείνη την εποχή ο Δήμος και τα επαινετικά δημοσιεύματα στις εφημερίδες. Μια σειρά αυτών των εντύπων βρίσκεται στην συλλογή μου, προερχόμενη από το αρχείο του τότε δικηγόρου και δημοτικού σύμβουλου Θεοφάνη Κωνσταντινίδη (1917 - 2002) που μου παραχώρησε ο γιος του Νίκος. Έτσι η καταγραφή τους είναι μια πολύτιμη συμβολή στην συγκεκριμένη πολιτιστική διαδρομή του Δημοτικού μας Θεάτρου:
Δευτέρα 17 Οκτωβρίου 1966, ώρα 7 μ. μ. Συναυλία της Δ.Σ.Π. υπό την διεύθυνση του Στέλιου Καφαντάρη «επί τη ενάρξει του Σχολικού έτους, δια τους Μαθητάς και Σπουδαστάς».
Κυριακή 30 Οκτωβρίου, ώρα 11 π. μ. Πανηγυρική συναυλία της Δ.Σ.Π. και Δ.Χ.Π. υπό την διεύθυνση του Στέλιου Καφαντάρη με έργα των Ελλήνων συνθετών Ξένου, Ευαγγελάτου, Θεοδωράκη, Καλομοίρη, Παλλάντιου «δια τον εορτασμόν της Εθνικής Επετείου».
Φθινόπωρο του 1966. Τον Μ.Ο.Π. διηύθυνε ο Θεοδωράκης. Καλλιτεχνικός διευθυντής στην Δ.Σ.Π., ο Στέλιος Καφαντάρης. Διοικητικός διευθυντής ο Δημ. Τσιάρας, κορυφαίος εξάρχων ο ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΪΔΑΣ. Καλλιτεχνικός διευθυντής στην Δημοτική Χορωδία Πειραιώς, ο Πέτρος Τζαφέρης. Καλλιτεχνικός διευθυντής στις συναυλίες μουσικής δωματίου ο Νίκος Δεληγιαννάκης.
Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 1966, ώρα 8.30 μ. μ. Εναρκτήρια συναυλία της Δ.Σ.Π. υπό την διεύθυνση του Μίκη Θεοδωράκη με έργα Μπετόβεν και Μπραμς. Σολίστ ο Τάτσης Αποστολίδης.
Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 1966, ώρα 8.30 μ. μ. Η δεύτερη συναυλία της Δ.Σ.Π. υπό την διεύθυνση του Στέλιου Καφαντάρη με έργα Μπετόβεν, Σούμπερτ και Γκλουκ με σολίστ την Αλίκη Βατικιώτη (πιάνο).
Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 1966, ώρα 8.30 μ. μ. Η τρίτη συναυλία της Δ.Σ.Π. υπό την διεύθυνση του Μίκη Θεοδωράκη με έργα Σούμπερτ, Μπετόβεν, Μότσαρτ, με σολίστ τον Νικόλαο Γκίνο (κλαρίνο).
Η εναρκτήρια συναυλία έγινε στις 23 και 25 Μαΐου 1966 στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιώς.
Ακολούθησε βραδινή συναυλία στο κινηματοθέατρο ΑΕΛΛΩ στις 4 Αυγούστου 1966.
Για την συνέχεια των δράσεων του Μουσικού Οργανισμού «μιλάνε» οι προσκλήσεις που τύπωσε εκείνη την εποχή ο Δήμος και τα επαινετικά δημοσιεύματα στις εφημερίδες. Μια σειρά αυτών των εντύπων βρίσκεται στην συλλογή μου, προερχόμενη από το αρχείο του τότε δικηγόρου και δημοτικού σύμβουλου Θεοφάνη Κωνσταντινίδη (1917 - 2002) που μου παραχώρησε ο γιος του Νίκος. Έτσι η καταγραφή τους είναι μια πολύτιμη συμβολή στην συγκεκριμένη πολιτιστική διαδρομή του Δημοτικού μας Θεάτρου:
Δευτέρα 17 Οκτωβρίου 1966, ώρα 7 μ. μ. Συναυλία της Δ.Σ.Π. υπό την διεύθυνση του Στέλιου Καφαντάρη «επί τη ενάρξει του Σχολικού έτους, δια τους Μαθητάς και Σπουδαστάς».
Κυριακή 30 Οκτωβρίου, ώρα 11 π. μ. Πανηγυρική συναυλία της Δ.Σ.Π. και Δ.Χ.Π. υπό την διεύθυνση του Στέλιου Καφαντάρη με έργα των Ελλήνων συνθετών Ξένου, Ευαγγελάτου, Θεοδωράκη, Καλομοίρη, Παλλάντιου «δια τον εορτασμόν της Εθνικής Επετείου».
Φθινόπωρο του 1966. Τον Μ.Ο.Π. διηύθυνε ο Θεοδωράκης. Καλλιτεχνικός διευθυντής στην Δ.Σ.Π., ο Στέλιος Καφαντάρης. Διοικητικός διευθυντής ο Δημ. Τσιάρας, κορυφαίος εξάρχων ο ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΪΔΑΣ. Καλλιτεχνικός διευθυντής στην Δημοτική Χορωδία Πειραιώς, ο Πέτρος Τζαφέρης. Καλλιτεχνικός διευθυντής στις συναυλίες μουσικής δωματίου ο Νίκος Δεληγιαννάκης.
Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 1966, ώρα 8.30 μ. μ. Εναρκτήρια συναυλία της Δ.Σ.Π. υπό την διεύθυνση του Μίκη Θεοδωράκη με έργα Μπετόβεν και Μπραμς. Σολίστ ο Τάτσης Αποστολίδης.
Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 1966, ώρα 8.30 μ. μ. Η δεύτερη συναυλία της Δ.Σ.Π. υπό την διεύθυνση του Στέλιου Καφαντάρη με έργα Μπετόβεν, Σούμπερτ και Γκλουκ με σολίστ την Αλίκη Βατικιώτη (πιάνο).
Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 1966, ώρα 8.30 μ. μ. Η τρίτη συναυλία της Δ.Σ.Π. υπό την διεύθυνση του Μίκη Θεοδωράκη με έργα Σούμπερτ, Μπετόβεν, Μότσαρτ, με σολίστ τον Νικόλαο Γκίνο (κλαρίνο).
Η
ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ, Σάββατον 26 Νοεμβρίου 1966.
Η ΣΥΜΦΩΝΙΚΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ. ΥΠΟ ΤΗΝ ΔΙΕΥΘΥΝΣΙΝ ΤΟΥ Μ. ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ.
ΤΟΥ ΣΥΝΕΡΓΑΤΟΥ ΜΑΣ κ. ΙΩΑΝ. ΓΙΑΝΝΟΥΛΗ.
Αληθινό μουσικό γεγονός, αποτελεί, κάθε φορά, η εμφάνισι του ωραίου ορχηστρικού συνόλου του Δήμου μας, από τη σκηνή του δημοτικού μας.
Ενδιαφέροντα προγράμματα, καλομελετημένα από οδηγό και μουσικούς, συναρπάζουν τον ακροατή οι φανταχτερές και συναρπαστικές σε ρυθμό, σε τόνο, σε ύφος και λάμψι ηχοχρωμάτων ερμηνείες.
Το χθεσινό πρόγραμμα που διηύθυνε ο κ. Θεοδωράκης, περιελάμβανε την «Ημιτελή» του φτωχού τραγουδιστή του Λίχτενταλ, του Φραντς Σούμπερτ, το «Κοντσέρτο για κλαρινέττο και ορχήστρα» του Μότσαρτ και τη «Συμφωνία αρ. 1» του Μπετόβεν.
Ο κ. Θεοδωράκης περισσότερο απλός και λιτός, αλλά σοφώτερος από άλλες φορές, στάθηκε στο «πόντιουμ» του μαέστρου. Ο τρόπος με τον οποίο διέπλασε την ορχήστρα του, στην «Ημιτελή» του Σούμπερτ, ήτανε ενδεικτικός της συνειδητής προεργασίας του, του καλλιτεχνισμού του και την ικανότητός του να συλλαμβάνη το ποσοστό των τεχνικών κι’ αισθητικών στοιχείων που δημιουργούν τη σειρά των προϋποθέσεων, για μια ψυχική ερμηνεία.
Με ξεχωριστή ευχαρίστησι ακούσαμε την απίθανης ωραιότητος εκτέλεσι του «Κοντσέρτου για κλαρινέττο» του Μότσαρτ, από έναν περίφημο τραγουδιστή του περιπαθούς «ξύλινου οργάνου», τον Νίκο Γκίνο.
Ο καλλιτέχνης αυτός, που δεν «φυσά» και δεν «παίζει» το όργανό του, αλλά μιλεί και τραγουδεί μ’ αυτό – άδουσα ομιλία μας πρόσφερε ο Γκίνος – είναι περίεργο, είναι απίστευτο, ότι δεν είναι το πρώτο όργανο της οικογενείας, σε μια από τις μεγάλες κρατικές ορχήστρες της πρωτευούσης. Ο διαπρεπέστατος αυτός καλλιτέχνης που συνδυάζει τεχνική, ευαισθησία, ποσότητα και ποιότητα ήχου, καλλιεργημένο αισθητήριο και αντίληψι ύφους, εδημιούργησε ατμόσφαιρα λεπτότητος, ρομαντισμού με την ευγενική και διαυγή μουσικοφραστική, ιδίως στο δεύτερο αργό μέρος, που απέδωσε με ουράνια χάρι. Η ορχήστρα πλαισίωσε τον κλαρινεττίστα με μουσικότητα και συντονιστική έκφρασι.
Στο δεύτερο μέρος ο κ. Θεοδωράκης μας έδωσε μια ζεστή ερμηνεία της «Πρώτης» του Μπετόβεν που πεντοβολούσε από σαφήνεια, καθαρότητα και ευγένεια στην εκδήλωσι με πνοή.
Η ΣΥΜΦΩΝΙΚΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ. ΥΠΟ ΤΗΝ ΔΙΕΥΘΥΝΣΙΝ ΤΟΥ Μ. ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ.
ΤΟΥ ΣΥΝΕΡΓΑΤΟΥ ΜΑΣ κ. ΙΩΑΝ. ΓΙΑΝΝΟΥΛΗ.
Αληθινό μουσικό γεγονός, αποτελεί, κάθε φορά, η εμφάνισι του ωραίου ορχηστρικού συνόλου του Δήμου μας, από τη σκηνή του δημοτικού μας.
Ενδιαφέροντα προγράμματα, καλομελετημένα από οδηγό και μουσικούς, συναρπάζουν τον ακροατή οι φανταχτερές και συναρπαστικές σε ρυθμό, σε τόνο, σε ύφος και λάμψι ηχοχρωμάτων ερμηνείες.
Το χθεσινό πρόγραμμα που διηύθυνε ο κ. Θεοδωράκης, περιελάμβανε την «Ημιτελή» του φτωχού τραγουδιστή του Λίχτενταλ, του Φραντς Σούμπερτ, το «Κοντσέρτο για κλαρινέττο και ορχήστρα» του Μότσαρτ και τη «Συμφωνία αρ. 1» του Μπετόβεν.
Ο κ. Θεοδωράκης περισσότερο απλός και λιτός, αλλά σοφώτερος από άλλες φορές, στάθηκε στο «πόντιουμ» του μαέστρου. Ο τρόπος με τον οποίο διέπλασε την ορχήστρα του, στην «Ημιτελή» του Σούμπερτ, ήτανε ενδεικτικός της συνειδητής προεργασίας του, του καλλιτεχνισμού του και την ικανότητός του να συλλαμβάνη το ποσοστό των τεχνικών κι’ αισθητικών στοιχείων που δημιουργούν τη σειρά των προϋποθέσεων, για μια ψυχική ερμηνεία.
Με ξεχωριστή ευχαρίστησι ακούσαμε την απίθανης ωραιότητος εκτέλεσι του «Κοντσέρτου για κλαρινέττο» του Μότσαρτ, από έναν περίφημο τραγουδιστή του περιπαθούς «ξύλινου οργάνου», τον Νίκο Γκίνο.
Ο καλλιτέχνης αυτός, που δεν «φυσά» και δεν «παίζει» το όργανό του, αλλά μιλεί και τραγουδεί μ’ αυτό – άδουσα ομιλία μας πρόσφερε ο Γκίνος – είναι περίεργο, είναι απίστευτο, ότι δεν είναι το πρώτο όργανο της οικογενείας, σε μια από τις μεγάλες κρατικές ορχήστρες της πρωτευούσης. Ο διαπρεπέστατος αυτός καλλιτέχνης που συνδυάζει τεχνική, ευαισθησία, ποσότητα και ποιότητα ήχου, καλλιεργημένο αισθητήριο και αντίληψι ύφους, εδημιούργησε ατμόσφαιρα λεπτότητος, ρομαντισμού με την ευγενική και διαυγή μουσικοφραστική, ιδίως στο δεύτερο αργό μέρος, που απέδωσε με ουράνια χάρι. Η ορχήστρα πλαισίωσε τον κλαρινεττίστα με μουσικότητα και συντονιστική έκφρασι.
Στο δεύτερο μέρος ο κ. Θεοδωράκης μας έδωσε μια ζεστή ερμηνεία της «Πρώτης» του Μπετόβεν που πεντοβολούσε από σαφήνεια, καθαρότητα και ευγένεια στην εκδήλωσι με πνοή.
Τετάρτη
30 Νοεμβρίου 1966, ώρα 8.30 μ. μ. Η τέταρτη συναυλία της Δ.Σ.Π. υπό την
διεύθυνση του Βύρωνος Κολάση με την Συμφωνία
αρ. 35 σε ρε μείζονα του Μότσαρτ. Η ομποΐστα Βάσω Τσιριγώτη έπαιξε το κονσέρτο
για όμποε και ορχήστρα του Τσιμαρόζα. Η πιανίστα Μαρία Χαιρογιώργου - Σιγάρα
έπαιξε το κονσέρτο για πιάνο αρ. 2 του Ραχμάνινωφ.
Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ, Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου 1966.
Χθες το βράδυ, ο Πειραιάς, η πόλι της δουλειάς και της προκοπής, έζησε και χάρηκε μια αξέχαστη βραδυά έντονου καλλιτεχνισμού. Μια βραδυά άφθαστη σε γοητεία, μια βραδυά απίθανη σε μουσική σύλληψι, σε ποίησι, σε συναρπαστικότητα.
Πρόκειται για την εμφάνισι της συμφωνικής του Δήμου μας υπό την διεύθυνσι του νέου λαμπρού αρχιμουσικού κ. Βύρωνος Κολάση, ο οποίος επαρουσίασε μια ομοιογενή ορχήστρα που έλαμπε από συντονιστική έκφρασι, από χρώμα, από γραφικότητα, από αρχιτεκτονική και μορφολογική ενότητα και χάρι που βρισκόταν στο ζενίθ της τελειότητος.
Όμως, για την προσφορά της μουσικής αυτής χαράς που πήραμε το ευλογημένο χθεσινό δειλινό, δούλεψαν για να την σφυρηλατήσουν η μεγάλη μας πιανίστα κ. Μαρία Χαιρογιώργου-Σιγάρα και η λαμπρά νέα ομποΐστα κ. Βάσω Τσιριγώτη.
Και πρώτα η κ. Χαιρογιώργου στο κονσέρτο για πιάνο αρ. 2, του Ραχμάνινωφ, με τη σίγουρη τεχνική της, με την άνεσι στο παίξιμό της και την αυστηρή γραμμή με την οποία έδωσε το κονσέρτο, ανεδείχθη άξια του αριστουργήματος που ερμήνευσε, βοηθουμένη και από μια απέραντη μουσικότητα, βαθειά έκφρασι, φαντασία και ερμηνευτική ποίησι, που στάθηκαν πολύτιμοι συμπαραστάτες και την βοήθησαν στο να πραγματοποιήση ευχερώς τους ηχητικούς της αιφνιδιασμούς με τα πυροτεχνήματα των κλιμάκων, αρπέζ και τόσων άλλων πιανιστικών πυγολαμπίδων.
Ο κ. Κολάσης και η ορχήστρα συνώδευσαν την κ. Χαιρογιώργου κατά τον πιο ικανοποιητικό τρόπο και δίκαια συμμερίστηκαν τα αποθεωτικά χειροκροτήματα του εκλεκτού ακροατηρίου το οποίον αξίωσε και πέτυχε δυο «μπιςς» από την διαπρεπή καλλιτέχνιδα.
Ύστερα η κ. Β. Τσιριγώτη στο κονσέρτο για όμποε και ορχήστρα του Τσιμαρόζα, θα μπορούσε να ισχυρισθή κανείς, άφοβα, πως το τ ρ α γ ο ύ δ η σ ε! Ο ήχος γλυκύτατος, ωραίος, η μουσική φράσι γοητευτική και η τέχνη φανταστική. Κάτοχος άψογης τεχνικής, η κ. Τσιριγώτη, κινήθηκε στα πλαίσια της ακριβείας όπως τα μορφολογικά, τεχνικά κι’ αισθητικά δόγματα του Τσιμαρόζιου ύφους ορίζουν.
Αν στα προσόντα αυτά προστεθή ο δεξιοτεχνισμός, η μουσικότης και η αυτοκυριαρχία της νέας καλλιτέχνιδος, δεν επιτρέπουν καμμία αμφιβολία για την αναμφισβήτητη αξία της.
Ο κ. Κολάσης περιέβαλε την καλλιτέχνιδα με το θέλγητρο μιας φωτεινής ορχηστρικής συνοδείας.
Στην αρχή της συναυλίας, ο κ. Κολάσης, μας έδωσε τη «Συμφωνία αρ. 35» σε Ρε μείζ., του Μότσαρτ, μέσα σε πλαίσια διαισθητικής πνευματικής αντιλήψεως, χαρίζοντάς μας, μέσα σε μια θαυμάσια ηχητικότητα, την νταντέλλα της μελωδίας των ωραίων σελίδων.
Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 1966, ώρα 8.30 μ. μ. Η πέμπτη συναυλία της Δ.Σ.Π. υπό την διεύθυνση του Βύρωνος Κολάση σε έργα Μότσαρτ, Ραχμάνινωφ με σολίστ την Μαρία Χαιρογιώργου και Βάσω Τσιριγώτη.
Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου 1966, ώρα 8.30 μ. μ. Η έκτη συναυλία της Δ.Σ.Π. υπό την διεύθυνση του Σάμο Χούμπαντ με σολίστ την Μαρία Γκόϊα (τραγούδι). Έργα του Lutoslawski, Haydn, άριες από όπερες και εισαγωγή από τον Έγκμοντ του Μπετόβεν.
Η Δημοτική Χορωδία Πειραιώς υπό την διεύθυνση του Πέτρου Τζαφέρη, με σολίστ την Βάσω Κουλουμπή και την Μαρία Φαραντούρη έδωσαν συναυλία την Δευτέρα 19.12.1966 στο Δημοτικό Θέατρο αφιερωμένη «εις την Ανωτάτην Βιομηχανικήν Σχολήν επ’ ευκαιρία της Δημοσιοποιήσεώς της». Συμμετέχει εκτάκτως η Λαϊκή Ορχήστρα ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ υπό την διεύθυνση του συνθέτη. Η Μαρία Φαραντούρη και ο Αντώνης Καλογιάννης θα τραγουδήσουν «Μαουτχάουζεν» και «Ρωμιοσύνη».
Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 1966, ώρα 8.30 μ μ. Η έβδομη συναυλία της Δ.Σ.Π. υπό την διεύθυνση του Γιουγκοσλαύου αρχιμουσικού Βάντσο Τσαβντάρσκυ με σολίστ το πιανίστα Κώστα Γαϊτάνο με έργα Χάϋντ και Μπετόβεν.
Τετάρτη 11 Ιανουαρίου 1967, ώρα 8.30 μ. μ. Η όγδοη συναυλία της Δ.Σ.Π. υπό την διεύθυνση του Στέλιου Καφαντάρη. Τα πρώτο μέρος περιελάμβανε έργα των Βέμπερ, Μπαχ και Αλέκου Ξένου. Είχε προγραμματισθεί να συμμετέχει ο Ούγγρος σολίστ Γκέλλερτ Μόντος [χρημάτισε και καθηγητής πιάνου, η ζωγράφος Κατερίνα Σταματέλου είχε σπουδάσει πιάνο στο Ωδείο του Πειραϊκού Συνδέσμου (τάξη Gellert Modos) με υποτροφία] όμως λόγω ασθενείας του αντί του κονσέρτου για πιάνο του Τσαϊκόφσκυ δόθηκαν έργα των Βιβάλντι και Μπιζέ. Πρόεδρος δημοτικού συμβουλίου, ο Θεοφάνης Κωνσταντινίδης.
Τα «Μουσικά σεμινάρια της Πέμπτης» ξεκίνησαν στο φουαγιέ του Δημοτικού Θεάτρου στις 26 Ιανουαρίου 1967. Τον κύκλο άνοιξε ο γενικός διευθυντής του Μ.Ο.Π. Μίκης Θεοδωράκης με θέμα: «Η έντεχνη λαϊκή μουσική, τα προβλήματα και οι προοπτικές της».
Η 9η (25.1.1967), 10η (6.2) και 11η (8.2) τακτική συναυλία της Δ.Σ.Π. μάλλον ήταν το ορατόριο «Το Άξιον Εστί» του Θεοδωράκη πάνω σε στίχους του Ελύτη. Αναγνώστης ο Τζαβαλάς Καρούσος. Ψάλτης Θ. Δημήτριεφ - Γ. Ζωγράφος. Τραγουδιστής, Γρηγόρης Μπιθικώτσης - Αντώνης Καλογιάννης. Διευθύνει ο Μίκης Θεοδωράκης. Συμμετείχε η Δημοτική Χορωδία. Κάθε Τρίτη στο φουαγιέ γίνονταν κινηματογραφικά σεμινάρια.
Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ, Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου 1966.
Χθες το βράδυ, ο Πειραιάς, η πόλι της δουλειάς και της προκοπής, έζησε και χάρηκε μια αξέχαστη βραδυά έντονου καλλιτεχνισμού. Μια βραδυά άφθαστη σε γοητεία, μια βραδυά απίθανη σε μουσική σύλληψι, σε ποίησι, σε συναρπαστικότητα.
Πρόκειται για την εμφάνισι της συμφωνικής του Δήμου μας υπό την διεύθυνσι του νέου λαμπρού αρχιμουσικού κ. Βύρωνος Κολάση, ο οποίος επαρουσίασε μια ομοιογενή ορχήστρα που έλαμπε από συντονιστική έκφρασι, από χρώμα, από γραφικότητα, από αρχιτεκτονική και μορφολογική ενότητα και χάρι που βρισκόταν στο ζενίθ της τελειότητος.
Όμως, για την προσφορά της μουσικής αυτής χαράς που πήραμε το ευλογημένο χθεσινό δειλινό, δούλεψαν για να την σφυρηλατήσουν η μεγάλη μας πιανίστα κ. Μαρία Χαιρογιώργου-Σιγάρα και η λαμπρά νέα ομποΐστα κ. Βάσω Τσιριγώτη.
Και πρώτα η κ. Χαιρογιώργου στο κονσέρτο για πιάνο αρ. 2, του Ραχμάνινωφ, με τη σίγουρη τεχνική της, με την άνεσι στο παίξιμό της και την αυστηρή γραμμή με την οποία έδωσε το κονσέρτο, ανεδείχθη άξια του αριστουργήματος που ερμήνευσε, βοηθουμένη και από μια απέραντη μουσικότητα, βαθειά έκφρασι, φαντασία και ερμηνευτική ποίησι, που στάθηκαν πολύτιμοι συμπαραστάτες και την βοήθησαν στο να πραγματοποιήση ευχερώς τους ηχητικούς της αιφνιδιασμούς με τα πυροτεχνήματα των κλιμάκων, αρπέζ και τόσων άλλων πιανιστικών πυγολαμπίδων.
Ο κ. Κολάσης και η ορχήστρα συνώδευσαν την κ. Χαιρογιώργου κατά τον πιο ικανοποιητικό τρόπο και δίκαια συμμερίστηκαν τα αποθεωτικά χειροκροτήματα του εκλεκτού ακροατηρίου το οποίον αξίωσε και πέτυχε δυο «μπιςς» από την διαπρεπή καλλιτέχνιδα.
Ύστερα η κ. Β. Τσιριγώτη στο κονσέρτο για όμποε και ορχήστρα του Τσιμαρόζα, θα μπορούσε να ισχυρισθή κανείς, άφοβα, πως το τ ρ α γ ο ύ δ η σ ε! Ο ήχος γλυκύτατος, ωραίος, η μουσική φράσι γοητευτική και η τέχνη φανταστική. Κάτοχος άψογης τεχνικής, η κ. Τσιριγώτη, κινήθηκε στα πλαίσια της ακριβείας όπως τα μορφολογικά, τεχνικά κι’ αισθητικά δόγματα του Τσιμαρόζιου ύφους ορίζουν.
Αν στα προσόντα αυτά προστεθή ο δεξιοτεχνισμός, η μουσικότης και η αυτοκυριαρχία της νέας καλλιτέχνιδος, δεν επιτρέπουν καμμία αμφιβολία για την αναμφισβήτητη αξία της.
Ο κ. Κολάσης περιέβαλε την καλλιτέχνιδα με το θέλγητρο μιας φωτεινής ορχηστρικής συνοδείας.
Στην αρχή της συναυλίας, ο κ. Κολάσης, μας έδωσε τη «Συμφωνία αρ. 35» σε Ρε μείζ., του Μότσαρτ, μέσα σε πλαίσια διαισθητικής πνευματικής αντιλήψεως, χαρίζοντάς μας, μέσα σε μια θαυμάσια ηχητικότητα, την νταντέλλα της μελωδίας των ωραίων σελίδων.
Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 1966, ώρα 8.30 μ. μ. Η πέμπτη συναυλία της Δ.Σ.Π. υπό την διεύθυνση του Βύρωνος Κολάση σε έργα Μότσαρτ, Ραχμάνινωφ με σολίστ την Μαρία Χαιρογιώργου και Βάσω Τσιριγώτη.
Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου 1966, ώρα 8.30 μ. μ. Η έκτη συναυλία της Δ.Σ.Π. υπό την διεύθυνση του Σάμο Χούμπαντ με σολίστ την Μαρία Γκόϊα (τραγούδι). Έργα του Lutoslawski, Haydn, άριες από όπερες και εισαγωγή από τον Έγκμοντ του Μπετόβεν.
Η Δημοτική Χορωδία Πειραιώς υπό την διεύθυνση του Πέτρου Τζαφέρη, με σολίστ την Βάσω Κουλουμπή και την Μαρία Φαραντούρη έδωσαν συναυλία την Δευτέρα 19.12.1966 στο Δημοτικό Θέατρο αφιερωμένη «εις την Ανωτάτην Βιομηχανικήν Σχολήν επ’ ευκαιρία της Δημοσιοποιήσεώς της». Συμμετέχει εκτάκτως η Λαϊκή Ορχήστρα ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ υπό την διεύθυνση του συνθέτη. Η Μαρία Φαραντούρη και ο Αντώνης Καλογιάννης θα τραγουδήσουν «Μαουτχάουζεν» και «Ρωμιοσύνη».
Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 1966, ώρα 8.30 μ μ. Η έβδομη συναυλία της Δ.Σ.Π. υπό την διεύθυνση του Γιουγκοσλαύου αρχιμουσικού Βάντσο Τσαβντάρσκυ με σολίστ το πιανίστα Κώστα Γαϊτάνο με έργα Χάϋντ και Μπετόβεν.
Τετάρτη 11 Ιανουαρίου 1967, ώρα 8.30 μ. μ. Η όγδοη συναυλία της Δ.Σ.Π. υπό την διεύθυνση του Στέλιου Καφαντάρη. Τα πρώτο μέρος περιελάμβανε έργα των Βέμπερ, Μπαχ και Αλέκου Ξένου. Είχε προγραμματισθεί να συμμετέχει ο Ούγγρος σολίστ Γκέλλερτ Μόντος [χρημάτισε και καθηγητής πιάνου, η ζωγράφος Κατερίνα Σταματέλου είχε σπουδάσει πιάνο στο Ωδείο του Πειραϊκού Συνδέσμου (τάξη Gellert Modos) με υποτροφία] όμως λόγω ασθενείας του αντί του κονσέρτου για πιάνο του Τσαϊκόφσκυ δόθηκαν έργα των Βιβάλντι και Μπιζέ. Πρόεδρος δημοτικού συμβουλίου, ο Θεοφάνης Κωνσταντινίδης.
Τα «Μουσικά σεμινάρια της Πέμπτης» ξεκίνησαν στο φουαγιέ του Δημοτικού Θεάτρου στις 26 Ιανουαρίου 1967. Τον κύκλο άνοιξε ο γενικός διευθυντής του Μ.Ο.Π. Μίκης Θεοδωράκης με θέμα: «Η έντεχνη λαϊκή μουσική, τα προβλήματα και οι προοπτικές της».
Η 9η (25.1.1967), 10η (6.2) και 11η (8.2) τακτική συναυλία της Δ.Σ.Π. μάλλον ήταν το ορατόριο «Το Άξιον Εστί» του Θεοδωράκη πάνω σε στίχους του Ελύτη. Αναγνώστης ο Τζαβαλάς Καρούσος. Ψάλτης Θ. Δημήτριεφ - Γ. Ζωγράφος. Τραγουδιστής, Γρηγόρης Μπιθικώτσης - Αντώνης Καλογιάννης. Διευθύνει ο Μίκης Θεοδωράκης. Συμμετείχε η Δημοτική Χορωδία. Κάθε Τρίτη στο φουαγιέ γίνονταν κινηματογραφικά σεμινάρια.
Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ,
Σάββατον 11 Φεβρουαρίου 1967.
«Άξιον εστί» Λαϊκό ορατόριο. Κείμενο Ελύτη-Μουσική Θεοδωράκη.
Του συνεργάτου μας κ. Ιωάν. Γιαννούλη.
Όταν τον Οκτώβριο του 1964 πρωτονέβασε το Καλλιτεχνικό Γραφείο της κ. Πία στο «Ρεξ» το Λαϊκό Ορατόριο του Μίκη Θεοδωράκη, «Άξιον εστί», που είναι γραμμένο απάνω σε αποσπάσματα από το ομώνυμο έργο του Οδυσσέα Ελύτη, σημείωσα τις ταπεινές μου απόψεις σ’ ένα ολόκληρο δίστηλο, στον «Εθνικό Κήρυκα» της 28.10.1964. Και σήμερα αν επανέρχομαι, το κάνω γιατί το ωραίο έργο παρουσιάζεται σαν ένα μέρος των εκδηλώσεων του χειμερινού φεστιβάλ που, από του περασμένου χρόνου, έχει εγκαινιάσει η Δημοτική Αρχή της πόλεως και, εν πάση περιπτώσει, επειδή είναι ένα έργο ενός σύγχρονου συνθέτη που κάνει την τιμή να το παρουσιάζη στο μουσικώς προηγμένο θεατροακροατήριο του πρώτου ναυτικού Δήμου της Χώρας, του εθνικού επινείου.
Το έργο του κ. Ελύτη δεν είναι ούτε άσεμνο, ούτε αντιπατριωτικό. Απλώς αναφέρεται στο έπος της Αλβανίας που όλοι το ζήσαμε. Ο χαρακτηρισμός του που έχει σαν «Ορατόριο» είναι ακριβής και μάλιστα υπό την αρχικήν έννοιαν και μορφήν του είδους όπως το εδημιούργησε η Καθολική Εκκλησία. Και αν κάποτε κάποτε απομακρύνεται από το αυστηρώς ορατόριο, αυτό γίνεται γιατί στο μεγαλύτερο μέρος εκφράζεται με την λαϊκή γλώσσα και το λαϊκό στοιχείο υπογραμμιζόμενο ενοχλητικώς συνεχώς από τα λαϊκά όργανα, κερδίζει ολοκληρωτική, σχεδόν, επικράτηση. Μα ο Μίκης Θεοδωράκης έχει πλούσια αποθέματα εμπνεύσεως που τα χρησιμοποιεί με λογικήν. Έτσι επεξεργάζεται βυζαντινά μέλη, ρεμπέτικα κλαυθμηρικά τραγούδια, ρυθμικώς όμως μονότονα, γραμμένα δε, σε μιαν και μόνη τονικότητα την Μι, δημιουργούν κουραστικήν μονοτονίαν.
Η μουσική εκτέλεση υπήρξε άψογος. Πρώτα η Δημοτική Συμφωνική και ύστερα η Χορωδία που είναι δημιούργημα του φίλτατου εξαίρετου μουσικού και ειδικού προπονητή του είδους, Πέτρου Τζαφέρη, απέδωσαν θαυμάσια τις μελωδίες και τους ωραίους συνδυασμούς των ηχοχρωμάτων. Ήτανε, πράγματι, ένα σύνολο ομοιογενές, ακριβές και εκφραστικό.
Το ίδιο και η λαϊκή ορχήστρα – 2 μπουζούκια, 1 κιθάρα, 2 μανδολίνα και 1 σαντούρι. Στην ορχήστρα παίρνουν μέρος, ακόμη, οι καθηγητές της κιθάρας στο Εθνικόν Ωδείο Λίζα Ζώη και Ευάγ. Ασημακόπουλος και ο διευθυντής ορχήστρας Γιάννης Διδηλής στο πιάνο. Ο λαϊκός τραγουδιστής Γρηγόρης Μπιθικώτσης ήτανε χαρά αφτιών στο είδος του. Τραγούδησε με άνεση, με ακρίβεια τονική και απλότητα.
Ο Τζ. Καρούσος, αναγνώστης, απήγγειλε με θαυμαστήν άρθρωση και προσωδία το κείμενο του κ. Ελύτη. Πολύ καλός και ο κ. Γ. Ζωγράφος, ψάλτης.
Ο κ. Θεοδωράκης διηύθυνε το ωραίο ελληνικό έργο με οίστρο, με ευγένεια ύφους και μουσικότητα.
Απασχολημένος δεν πρόλαβα το πρώτο μέρος του προγράμματος.
Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 1967, ώρα 8.30 μ. μ. Συναυλία της Δ.Σ.Π. υπό την διεύθυνση του Στέλιου Καφαντάρη με έργα Τσαϋκόφσκυ, Μότσαρτ, Χάϋντ, Βιβάλντι. Σολίστ η Χρυσούλα Γρανίτσα (βιολί) η Λίζα Ζώη και ο Ευάγγελος Ασημακόπουλος (κιθάρα).
Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 1967, ώρα 8.30 μ. μ. Η 13η συναυλία της Δ.Σ.Π. υπό την διεύθυνση του Αντίοχου Ευαγγελάτου με έργα Μέντελσον, Μπετόβεν, Σόλωνος Μιχαηλίδη, Σούμπερτ, Μπερλιόζ. Σολίστ η Λένα Κουτούβαλη - Αναγνωσταρά (πιάνο). Επαναλήφθηκε στις 1 Μαρτίου με τον αριθμό 14.
Τετάρτη 8 Μαρτίου και Τετάρτη 15 Μαρτίου 1967, ώρα 8.15 μ. μ. Η 15η και 16η συναυλία της Δ.Σ.Π. Διευθύνει ο Μενέλαος Παλλάντιος. Συμμετέχει η Χορωδία Αθηνών. Παίχτηκε ο Ορφέας του Gluck. Σολίστ Κική Μορφονιού (Ορφεύς), Μαρία Κερεστεντζή (Ευριδίκη), Άντζη Αλεξανδροπούλου (Έρως).
Δεν βρήκα στοιχεία για την 17η συναυλία.
Τετάρτη 5 Απριλίου 1967, ώρα 8.30 μ. μ. Η 18η συναυλία της Δ.Σ.Π. Διευθύνει ο Μίκης Θεοδωράκης. Έργα των Χάϊντελ (από την «Μουσική των νερών»), διάφορες άριες (Σκαρλάττι, Περγκολέζι, Ντουράντε, Μοντεβέρντι). Σολίστ Πόπη Φωτοπούλου - Πετριόλι. Κοντσέρτο για πιάνο του Μίκη Θεοδωράκη σε πρώτη εκτέλεση. Σολίστ Αλίκη Βατικιώτη.
Παρασκευή 14 Απριλίου 1967, ώρα 8.30 μ. μ. Η 19η συναυλία της Δ.Σ.Π. Διευθύνει ο Ρομπέρ Μαρτινιόνι. Σολίστ Ρένα Παπαλάμπρου - Ανδρέου. Έργα των Ραμώ, Γκρηγκ, Ραβέλ, Μπιζέ. Κάθε Δευτέρα στο φουαγιέ είχαμε σεμινάρια νεοελληνικής ποιήσεως.
Γύρω στον Μάρτη του 1967, «επί τη ευκαιρία της ψηφίσεως του προϋπολογισμού του Δήμου και της επιχορηγήσεως προς την Δημοτικήν Φιλαρμονικήν Πειραιώς», ο δήμαρχος Γεώργιος Κυριακάκος ως πρόεδρος της Δ.Φ.Π. παρέθεσε στους σύμβουλους τα στοιχεία δραστηριότητάς της «κατά το δεκάμηνον διάστημα από 10 Απριλίου 1966» σε δακτυλογραφημένο μονόφυλλο.
Με χρονολογία 1 Απριλίου 1967 ο Δήμος Πειραιώς / Μουσικός Οργανισμός Πειραιώς τύπωσε ένα δίπτυχο με το πρόγραμμα εκδηλώσεων ΑΠΡΙΛΙΟΣ - ΜΑΪΟΣ 1967. «Ο Μουσικός Οργανισμός Πειραιώς από την ίδρυσί του μέχρι σήμερον επραγματοποίησε τις εξής εκδηλώσεις:
Συμφωνικές συναυλίες: 41
Συναυλίες της Δημοτ. Χορωδίας και συμμετοχή σε συναυλίες: 11
Λαϊκές συναυλίες: 6
Παραστάσεις ελληνικών λαϊκών χορών: 1
Μουσικά σεμινάρια: 9
Κινηματογραφικά σεμινάρια: 5».
«Άξιον εστί» Λαϊκό ορατόριο. Κείμενο Ελύτη-Μουσική Θεοδωράκη.
Του συνεργάτου μας κ. Ιωάν. Γιαννούλη.
Όταν τον Οκτώβριο του 1964 πρωτονέβασε το Καλλιτεχνικό Γραφείο της κ. Πία στο «Ρεξ» το Λαϊκό Ορατόριο του Μίκη Θεοδωράκη, «Άξιον εστί», που είναι γραμμένο απάνω σε αποσπάσματα από το ομώνυμο έργο του Οδυσσέα Ελύτη, σημείωσα τις ταπεινές μου απόψεις σ’ ένα ολόκληρο δίστηλο, στον «Εθνικό Κήρυκα» της 28.10.1964. Και σήμερα αν επανέρχομαι, το κάνω γιατί το ωραίο έργο παρουσιάζεται σαν ένα μέρος των εκδηλώσεων του χειμερινού φεστιβάλ που, από του περασμένου χρόνου, έχει εγκαινιάσει η Δημοτική Αρχή της πόλεως και, εν πάση περιπτώσει, επειδή είναι ένα έργο ενός σύγχρονου συνθέτη που κάνει την τιμή να το παρουσιάζη στο μουσικώς προηγμένο θεατροακροατήριο του πρώτου ναυτικού Δήμου της Χώρας, του εθνικού επινείου.
Το έργο του κ. Ελύτη δεν είναι ούτε άσεμνο, ούτε αντιπατριωτικό. Απλώς αναφέρεται στο έπος της Αλβανίας που όλοι το ζήσαμε. Ο χαρακτηρισμός του που έχει σαν «Ορατόριο» είναι ακριβής και μάλιστα υπό την αρχικήν έννοιαν και μορφήν του είδους όπως το εδημιούργησε η Καθολική Εκκλησία. Και αν κάποτε κάποτε απομακρύνεται από το αυστηρώς ορατόριο, αυτό γίνεται γιατί στο μεγαλύτερο μέρος εκφράζεται με την λαϊκή γλώσσα και το λαϊκό στοιχείο υπογραμμιζόμενο ενοχλητικώς συνεχώς από τα λαϊκά όργανα, κερδίζει ολοκληρωτική, σχεδόν, επικράτηση. Μα ο Μίκης Θεοδωράκης έχει πλούσια αποθέματα εμπνεύσεως που τα χρησιμοποιεί με λογικήν. Έτσι επεξεργάζεται βυζαντινά μέλη, ρεμπέτικα κλαυθμηρικά τραγούδια, ρυθμικώς όμως μονότονα, γραμμένα δε, σε μιαν και μόνη τονικότητα την Μι, δημιουργούν κουραστικήν μονοτονίαν.
Η μουσική εκτέλεση υπήρξε άψογος. Πρώτα η Δημοτική Συμφωνική και ύστερα η Χορωδία που είναι δημιούργημα του φίλτατου εξαίρετου μουσικού και ειδικού προπονητή του είδους, Πέτρου Τζαφέρη, απέδωσαν θαυμάσια τις μελωδίες και τους ωραίους συνδυασμούς των ηχοχρωμάτων. Ήτανε, πράγματι, ένα σύνολο ομοιογενές, ακριβές και εκφραστικό.
Το ίδιο και η λαϊκή ορχήστρα – 2 μπουζούκια, 1 κιθάρα, 2 μανδολίνα και 1 σαντούρι. Στην ορχήστρα παίρνουν μέρος, ακόμη, οι καθηγητές της κιθάρας στο Εθνικόν Ωδείο Λίζα Ζώη και Ευάγ. Ασημακόπουλος και ο διευθυντής ορχήστρας Γιάννης Διδηλής στο πιάνο. Ο λαϊκός τραγουδιστής Γρηγόρης Μπιθικώτσης ήτανε χαρά αφτιών στο είδος του. Τραγούδησε με άνεση, με ακρίβεια τονική και απλότητα.
Ο Τζ. Καρούσος, αναγνώστης, απήγγειλε με θαυμαστήν άρθρωση και προσωδία το κείμενο του κ. Ελύτη. Πολύ καλός και ο κ. Γ. Ζωγράφος, ψάλτης.
Ο κ. Θεοδωράκης διηύθυνε το ωραίο ελληνικό έργο με οίστρο, με ευγένεια ύφους και μουσικότητα.
Απασχολημένος δεν πρόλαβα το πρώτο μέρος του προγράμματος.
Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 1967, ώρα 8.30 μ. μ. Συναυλία της Δ.Σ.Π. υπό την διεύθυνση του Στέλιου Καφαντάρη με έργα Τσαϋκόφσκυ, Μότσαρτ, Χάϋντ, Βιβάλντι. Σολίστ η Χρυσούλα Γρανίτσα (βιολί) η Λίζα Ζώη και ο Ευάγγελος Ασημακόπουλος (κιθάρα).
Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 1967, ώρα 8.30 μ. μ. Η 13η συναυλία της Δ.Σ.Π. υπό την διεύθυνση του Αντίοχου Ευαγγελάτου με έργα Μέντελσον, Μπετόβεν, Σόλωνος Μιχαηλίδη, Σούμπερτ, Μπερλιόζ. Σολίστ η Λένα Κουτούβαλη - Αναγνωσταρά (πιάνο). Επαναλήφθηκε στις 1 Μαρτίου με τον αριθμό 14.
Τετάρτη 8 Μαρτίου και Τετάρτη 15 Μαρτίου 1967, ώρα 8.15 μ. μ. Η 15η και 16η συναυλία της Δ.Σ.Π. Διευθύνει ο Μενέλαος Παλλάντιος. Συμμετέχει η Χορωδία Αθηνών. Παίχτηκε ο Ορφέας του Gluck. Σολίστ Κική Μορφονιού (Ορφεύς), Μαρία Κερεστεντζή (Ευριδίκη), Άντζη Αλεξανδροπούλου (Έρως).
Δεν βρήκα στοιχεία για την 17η συναυλία.
Τετάρτη 5 Απριλίου 1967, ώρα 8.30 μ. μ. Η 18η συναυλία της Δ.Σ.Π. Διευθύνει ο Μίκης Θεοδωράκης. Έργα των Χάϊντελ (από την «Μουσική των νερών»), διάφορες άριες (Σκαρλάττι, Περγκολέζι, Ντουράντε, Μοντεβέρντι). Σολίστ Πόπη Φωτοπούλου - Πετριόλι. Κοντσέρτο για πιάνο του Μίκη Θεοδωράκη σε πρώτη εκτέλεση. Σολίστ Αλίκη Βατικιώτη.
Παρασκευή 14 Απριλίου 1967, ώρα 8.30 μ. μ. Η 19η συναυλία της Δ.Σ.Π. Διευθύνει ο Ρομπέρ Μαρτινιόνι. Σολίστ Ρένα Παπαλάμπρου - Ανδρέου. Έργα των Ραμώ, Γκρηγκ, Ραβέλ, Μπιζέ. Κάθε Δευτέρα στο φουαγιέ είχαμε σεμινάρια νεοελληνικής ποιήσεως.
Γύρω στον Μάρτη του 1967, «επί τη ευκαιρία της ψηφίσεως του προϋπολογισμού του Δήμου και της επιχορηγήσεως προς την Δημοτικήν Φιλαρμονικήν Πειραιώς», ο δήμαρχος Γεώργιος Κυριακάκος ως πρόεδρος της Δ.Φ.Π. παρέθεσε στους σύμβουλους τα στοιχεία δραστηριότητάς της «κατά το δεκάμηνον διάστημα από 10 Απριλίου 1966» σε δακτυλογραφημένο μονόφυλλο.
Με χρονολογία 1 Απριλίου 1967 ο Δήμος Πειραιώς / Μουσικός Οργανισμός Πειραιώς τύπωσε ένα δίπτυχο με το πρόγραμμα εκδηλώσεων ΑΠΡΙΛΙΟΣ - ΜΑΪΟΣ 1967. «Ο Μουσικός Οργανισμός Πειραιώς από την ίδρυσί του μέχρι σήμερον επραγματοποίησε τις εξής εκδηλώσεις:
Συμφωνικές συναυλίες: 41
Συναυλίες της Δημοτ. Χορωδίας και συμμετοχή σε συναυλίες: 11
Λαϊκές συναυλίες: 6
Παραστάσεις ελληνικών λαϊκών χορών: 1
Μουσικά σεμινάρια: 9
Κινηματογραφικά σεμινάρια: 5».
Στις προσεχείς εκδηλώσεις της Δ.Σ.Π. και Δ.Χ.Π. είχαν ενταχθεί επτά εκδηλώσεις στην αίθουσα του Δημοτικού Θεάτρου. Τέσσερις με ΤΟ ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ στο θέατρο «Κεντρικόν» της Αθήνας (οδός Κολοκοτρώνη). Τρία μουσικά σεμινάρια με εισηγητή και διευθυντή των συζητήσεων τον Μίκη Θεοδωράκη, τέσσερα κινηματογραφικά σεμινάρια με συνδιοργανωτή την Κινηματογραφική Λέσχη Πειραιώς, πέντε σεμινάρια νεοελληνικής ποιήσεως με ομιλητές τους Γιώργο Γάτο, Μάρκο Αυγέρη, Νικηφόρο Βρεττάκο, Τάσο Βουρνά, Αλέξανδρο Αργυρίου και επιμέλεια απαγγελίας τον Τζαβαλά Καρούσο, όλα στο φουαγιέ του Θεάτρου.
Τα γεγονότα της Παρασκευής 21 Απριλίου 1967 διέκοψαν όλες τις παραπάνω δραστηριότητες.
Πολύ αργότερα, στις 11 Μαρτίου 1996 ο Δήμος Πειραιά τίμησε πάλι τον Μίκη Θεοδωράκη για την πολιτιστική προσφορά του στην πόλη με αναφορά στα τριάντα χρόνια από την ίδρυση της Δημοτικής Συμφωνικής Πειραιώς.
Τον Σεπτέμβριο του 1962 δυο μαέστροι (ο Μίκης Θεοδωράκης και ο
Στέλιος Καφαντάρης) και πολλοί μουσικοί πήραν την απόφαση να φτιάξουν μια
συμφωνική ορχήστρα. Η Μικρή Ορχήστρα Αθηνών ιδρύθηκε στις 18 Νοεμβρίου 1962 στο
θέατρο Καλουτά με σκοπό «τη διάδοση της
συμφωνικής μουσικής, την αξιοποίηση του ταλέντου των Ελλήνων μουσικών». Τον
χειμώνα του 1963 - 1964 αποτελούταν από τους παρακάτω:
Πρώτα βιολιά: Καβάκος Κων)νος, Μαρίνος Σωτήριος, Λυμπερόπουλος Χάρης, Ζαραλής Ιωάννης, Σειράς Τάκης, Στεργίου Σπύρος, Παπαστάμου Κώστας, Κρομμύδας Αριστοτέλης, Τσούτσος Σπύρος.
Δεύτερα βιολιά: Δημητριάδου Στάσα, Μαργαρίτης Σταύρος, Ράντος Σπύρος, Βασιλείου Σοφία, Καρκάδας Ελευθέριος, Πιτσιλαδής Ευάγγελος, Δημητράς Τάκης.
Βιόλες: Χοτζέας Νίκος, Δηληγιαννάκης Νίκος, Γιαλλούρης Γιάννης, Παναγοπούλου - Δημητροπούλου Μαρίνα.
Βιολοντσέλλα: Σασαρώλης Αιμίλιος, Μπουρνόζης Χριστόφορος, Tunnel Frederik.
Κόντρα μπάσσα: Θεοδούλου Γιώργος, Χατζηασσές Σάββας.
Φλάουτο: Τσαγκαράκος Αντώνης, Φλισκούνης Θεόδωρος.
Κλαρίνο: Παρασκευόπουλος Θεόδωρος.
Φαγκόττο: Χρηστίδης Αντώνης.
Κόρνα: Παπαδόπουλος Νικόλαος, Κωνσταντίνου Γεώργιος.
Στις 13.12.1964 έδωσε συναυλία στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιώς. Το πρόγραμμα διηύθυνε ο Στέλιος Καφαντάρης. Ακούστηκαν έργα του Mozart, Britten, Bach, Volkmann, Σκαλκώτα, και τέσσερα τραγούδια. Σολίστ οι Μυρτώ Δούλη - Πορφύρη (τραγούδι), Λένα Αποστολάκι - Tazartes (Πιάνο), Αιμίλιος Σασαρώλης (βιολοντσέλο).
Πρώτα βιολιά: Καβάκος Κων)νος, Μαρίνος Σωτήριος, Λυμπερόπουλος Χάρης, Ζαραλής Ιωάννης, Σειράς Τάκης, Στεργίου Σπύρος, Παπαστάμου Κώστας, Κρομμύδας Αριστοτέλης, Τσούτσος Σπύρος.
Δεύτερα βιολιά: Δημητριάδου Στάσα, Μαργαρίτης Σταύρος, Ράντος Σπύρος, Βασιλείου Σοφία, Καρκάδας Ελευθέριος, Πιτσιλαδής Ευάγγελος, Δημητράς Τάκης.
Βιόλες: Χοτζέας Νίκος, Δηληγιαννάκης Νίκος, Γιαλλούρης Γιάννης, Παναγοπούλου - Δημητροπούλου Μαρίνα.
Βιολοντσέλλα: Σασαρώλης Αιμίλιος, Μπουρνόζης Χριστόφορος, Tunnel Frederik.
Κόντρα μπάσσα: Θεοδούλου Γιώργος, Χατζηασσές Σάββας.
Φλάουτο: Τσαγκαράκος Αντώνης, Φλισκούνης Θεόδωρος.
Κλαρίνο: Παρασκευόπουλος Θεόδωρος.
Φαγκόττο: Χρηστίδης Αντώνης.
Κόρνα: Παπαδόπουλος Νικόλαος, Κωνσταντίνου Γεώργιος.
Στις 13.12.1964 έδωσε συναυλία στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιώς. Το πρόγραμμα διηύθυνε ο Στέλιος Καφαντάρης. Ακούστηκαν έργα του Mozart, Britten, Bach, Volkmann, Σκαλκώτα, και τέσσερα τραγούδια. Σολίστ οι Μυρτώ Δούλη - Πορφύρη (τραγούδι), Λένα Αποστολάκι - Tazartes (Πιάνο), Αιμίλιος Σασαρώλης (βιολοντσέλο).
Η ορχήστρα της Δημοτικής Συμφωνικής Πειραιώς τον Μάιο του 1966.
Κάποια στελέχη βρίσκουμε να προέρχονται από την Μικρή Ορχήστρα Αθηνών.
Πρώτα βιολιά: Σωτήρης Μαρίνος, Άκης Γύρας, Νικ. Αυγέρης, Σωτήριος Κυριαζόπουλος, Σταύρος Μαργαρίτης, Γεώργιος Μαγλαράς, Σπυρίδων Στεργίου, Νικόλαος Δενατάλης.
Δεύτερα βιολιά: Έρση Καγκελάρη, Χάρης Λυμπερόπουλος, Δημήτριος Κεχαγιάς, Μιχ. Κυριαζόπουλος, Σόλων Βασιλείου, Έφη Αιλιανού, Ιωάννης Γουναρόπουλος, Αίσων Ζαφειρέλης.
Βιόλες: Νίκος Χοτζέας, Νικ. Δεληγιαννάκης, Κων)νος Βλασόπουλος, Τζένη Βλασοπούλου, Ιωάν. Γιαλούρης.
Βιολοντσέλα: Αιμίλιος Σασαρώλης, Κων)νος Κύρου, Πάνος Μαρμαρίδης, Χριστόφορος Μπουρνόζης.
Κόντρα Μπάσσα: Γεράσιμος Χωραφάς, Ευάγγελος Μαρκογιαννάκης.
Φλάουτα: Σπύρος Ρέγγιος, Σπυράγγελος Μουχλιανίτης.
Όμποε: Βασιλική Τσιριγώτη, Στέφανος Κάνταρος.
Κλαρίνα: Νίκος Γκίνος, Σπυρ. Κολιδάκης.
Φαγγότα: Αντώνης Χρηστίδης, Πέτρος Καφιράκης.
Κόρνα: Νίκος Παπαδόπουλος, Αδάμ Καραγιάννης, Νικόλ. Σπίνουλας.
Τρομπέττες: Κων)νος Καριώτης, Παναγιώτης Πασβάντης.
Τρομπόνια: Αναστ. Κλαβανίδης, Σταύρος Βάγιας, Κων)νος Θεοβάδιστος.
Τούμπα: Δημήτρ. Πομακίδης.
Κρουστά: Χαρ. Αργυρόπουλος.
Υπεύθυνος Βιβλιοθήκης: Χρήστος Λεοντής.
Πρώτα βιολιά: Σωτήρης Μαρίνος, Άκης Γύρας, Νικ. Αυγέρης, Σωτήριος Κυριαζόπουλος, Σταύρος Μαργαρίτης, Γεώργιος Μαγλαράς, Σπυρίδων Στεργίου, Νικόλαος Δενατάλης.
Δεύτερα βιολιά: Έρση Καγκελάρη, Χάρης Λυμπερόπουλος, Δημήτριος Κεχαγιάς, Μιχ. Κυριαζόπουλος, Σόλων Βασιλείου, Έφη Αιλιανού, Ιωάννης Γουναρόπουλος, Αίσων Ζαφειρέλης.
Βιόλες: Νίκος Χοτζέας, Νικ. Δεληγιαννάκης, Κων)νος Βλασόπουλος, Τζένη Βλασοπούλου, Ιωάν. Γιαλούρης.
Βιολοντσέλα: Αιμίλιος Σασαρώλης, Κων)νος Κύρου, Πάνος Μαρμαρίδης, Χριστόφορος Μπουρνόζης.
Κόντρα Μπάσσα: Γεράσιμος Χωραφάς, Ευάγγελος Μαρκογιαννάκης.
Φλάουτα: Σπύρος Ρέγγιος, Σπυράγγελος Μουχλιανίτης.
Όμποε: Βασιλική Τσιριγώτη, Στέφανος Κάνταρος.
Κλαρίνα: Νίκος Γκίνος, Σπυρ. Κολιδάκης.
Φαγγότα: Αντώνης Χρηστίδης, Πέτρος Καφιράκης.
Κόρνα: Νίκος Παπαδόπουλος, Αδάμ Καραγιάννης, Νικόλ. Σπίνουλας.
Τρομπέττες: Κων)νος Καριώτης, Παναγιώτης Πασβάντης.
Τρομπόνια: Αναστ. Κλαβανίδης, Σταύρος Βάγιας, Κων)νος Θεοβάδιστος.
Τούμπα: Δημήτρ. Πομακίδης.
Κρουστά: Χαρ. Αργυρόπουλος.
Υπεύθυνος Βιβλιοθήκης: Χρήστος Λεοντής.
Πρόσκληση για την συναυλία της Δημοτικής Συμφωνικής Πειραιώς την
Πέμπτη 4 Αυγούστου 1966 στο κινηματοθέατρο ΑΕΛΛΩ υπό την διεύθυνση των Μίκη
Θεοδωράκη - Στέλιου Καφαντάρη.
Τα προγράμματα της Δημοτικής Συμφωνικής Πειραιώς είχαν κοινό
εξώφυλλο. Διαστάσεις περίπου 17Χ19 εκ. Σελ. 8. Έβγαιναν στην ΤΥΠΟΤΕΧΝΙΚΗ
ΠΕΙΡΑΙΩΣ. Την δημιουργία τους είχε αναλάβει εταιρεία: ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟΤΗΣ ΕΚΔΟΣΕΩΣ
- ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΩΝ ΠΑΡΑΓΩΓΑΙ Κίμων Αρέτας. Στην συλλογή μου βρίσκονται τα
προγράμματα των συναυλιών 1, 2, 4, 6, 8, 9-11 (σελ.12), 13-14, 15-16, 18, 19.
Πρόσκληση για την τρίτη συναυλία της Δημοτικής Συμφωνικής
Πειραιώς υπό την διεύθυνση του Μίκη Θεοδωράκη στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιώς στις
25 Νοεμβρίου 1966.
Η όψη του τετρασέλιδου εντύπου που μοιράστηκε στις 26 Ιανουαρίου
1967 για την έναρξη των Μουσικών Σεμιναρίων της Πέμπτης στο Φουαγιέ του
Δημοτικού Θεάτρου Πειραιώς. Ομιλητής ο Μίκης Θεοδωράκης, γενικός διευθυντής του
Μουσικού Οργανισμού Πειραιώς. Θέμα: «Η έντεχνη λαϊκή μουσική, τα προβλήματα και
οι προοπτικές της». Για να διευκολυνθεί η παρακολούθηση του θέματος, ένα ένθετο
μονόφυλλο έδινε σε συντομία τις βασικές σκέψεις του ομιλητή.
Πρόσκληση για την συναυλία της Δημοτικής Συμφωνικής Πειραιώς της
Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 1967 υπό την διεύθυνση του Αντίοχου Ευαγγελάτου στο
Δημοτικό Θέατρο Πειραιώς.
Δευτέρα 11 Μαρτίου 1996. Ο Δήμος Πειραιά τίμησε τον Μίκη
Θεοδωράκη στο Δημοτικό Θέατρο για την πολιτιστική του προσφορά στην πόλη. Ήμουν
εκεί. Εκτός από την πρόσκληση έχω και τα δύο συνοδευτικά έντυπα της
εκδήλωσης.
Περίληψη του άρθρου μου για την Δημοτική Συμφωνική Πειραιώς δημοσιεύτηκε στο
περιοδικό ΠΕΙΡΑΪΚΟ ΟΡΟΣΗΜΟ, τεύχος 64, Ιούλιος - Αύγουστος - Σεπτέμβριος 2018,
σελίδες 21 - 23.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου