Κυριακή 26 Μαρτίου 2017

Εμπορικός Σύλλογος Πειραιώς.

Δύο κείμενα κι ένα ψήφισμα με αφορμή την έκδοση βιβλίου για την ιστορία του.
  
 
                                                                               Ερευνά και γράφει ο Δημήτρης Κρασονικολάκης.


Κυκλοφόρησε πρόσφατα από τον Ε.Σ.Π. και παρουσιάστηκε στο Ε.Β.Ε.Π. στις 13.3.2017 (λειτούργησε και μια μικρή έκθεση στην είσοδό του την οποία και περιεργάστηκα το μεθεπόμενο πρωινό, μόνος στο μισοσκόταδο) το βιβλίο της ιστορίας του με τίτλο «Η ιστορία του Εμπορικού Συλλόγου Πειραιώς. Μια πρώτη ανάγνωση». 
Συγγραφείς οι Τζένη Λιαλιούτη, Κώστας Ελευθερίου, Κώστας Λοΐζος, σελ. 288.
Από ένα αντίτυπο έδωσε σε μένα και στον Δημοσθένη Μπούκη ο φίλος μας Γιώργος Σωτηρίου όταν τον επισκεφτήκαμε στο κατάστημά του.
Ενδιαφέρουσες οι φωτογραφίες του, προέρχονται από το φωτογραφικό αρχείο και το αρχείο εφημέρων του Ε.Λ.Ι.Α., το ιστορικό αρχείο της Τράπεζας της Ελλάδος, από ψηφιακές συλλογές της βιβλιοθήκης της Βουλής των Ελλήνων και της Εθνικής Βιβλιοθήκης, από ιδιωτικές συλλογές αλλά και το αρχείο του ίδιου του Εμπορικού Συλλόγου.
Θα μπορούσα να διορθώσω αρκετά, ας αρκεστώ στην λεζάντα της φωτογραφίας στην σελίδα 032, η «Άποψη του Μικρολίμανου» είναι στην πραγματικότητα «Άποψη του Πασαλιμανιού» (διακρίνεται η οδός Ζαννή και ψηλά η έπαυλη Σκουλούδη), οι φωτογραφίες των σελίδων 042 και 043 που δεν αναφέρουν τόπο άφιξης του Τούρκου Προέδρου ανήκουν επίσης στο Πασαλιμάνι, ενώ η «Άποψη του επιβατικού σταθμού στον Πειραιά» της σελίδας 058 είναι τα καταστήματα - ανθοπωλεία στην πλευρά της πλατείας επί της οδού Αγίου Κωνσταντίνου απέναντι από το Δημοτικό Θέατρο.
Η φωτογραφία είχε παρουσιαστεί και στο ημερολόγιο του Λιμανιού της Αγωνίας (Πειραιάς, μια πόλη - λιμάνι! 2009) με παρόμοιο λανθασμένο υπότιτλο, άρα θα είναι ατόπημα υπογράμμισης του ΕΛΙΑ.
Η «Άποψη του Πειραιά» στην σελίδα 153 δείχνει από την πλατεία Κανάρη την λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας  -  Γρηγορίου Λαμπράκη (κινηματογράφος ΣΠΛΕΝΤΙΤ) με την οδό Μπουμπουλίνας στο Πασαλιμάνι.
Επίσης στην σελίδα 033 το μηχανουργείο και ναυπηγείο των Μακ Λούαρ και Βάρβουρ πρέπει να διορθωθεί σε Μακ Δούαλ (ελληνικά Δούαλλ ή Ντούαλ από το αγγλικό
John Mc Dowall, που πέθανε στις 17.10.1897 σε ηλικία 68 ετών).  

Πριν συσταθεί ο Ε.Σ.Π. με την υπόδειξη αρκετών μεταξύ των οποίων και του μεγαλέμπορου Δημητρίου Ρέππα, υπήρξαν κι άλλες προσπάθειες συσπείρωσης και συνεργασίας των εμπόρων.
Επιθυμώντας κι εγώ να συνδράμω στην απόδοση λεπτομερειών για την καταγραφή της ιστορίας του Εμπορικού μας Συλλόγου παραθέτω δύο κείμενα, για τον - μη αναφερόμενο στο εν λόγω βιβλίο - Σύνδεσμο Εμποροϋπαλλήλων Πειραιώς που ιδρύθηκε και λειτούργησε τα πρώτα χρόνια παράλληλα με αυτόν, για την Εμπορική Λέσχη «ο Ερμής» κι ένα έγγραφο από το αρχείο μου που θα είχε την θέση του κάπου μέσα στις σελίδες 132 - 136.

*Από το «Φιλολογικόν ημερολόγιον» του Αγγέλου  Α. Κοσμή με την ονομασία ΚΥΨΕΛΗ του έτους 1903, [Έτος τρίτον, Εν Πειραιεί, Εκ του τυπογραφείου Αριστομένους Ζ. Διαλησμά, Οδός Αδριανού, 66, εν Αθήναις], που βρίσκεται στην συλλογή μου αντιγράφω από τα 18 αναγραφόμενα Πειραϊκά Σωματεία το πέμπτο κατά σειρά, στις σελίδες 197-198 με τίτλο: Σύνδεσμος Εμποροϋπαλλήλων Πειραιώς και το όγδοο, στις σελίδες 202-203 με τίτλο: Εμπορική Λέσχη ο «Ερμής».
4) Σύνδεσμος Εμποροϋπαλλήλων Πειραιώς
Ο οργασμός και η δράσις η οποία παρατηρείται εις την πρωτεύουσαν της ελληνικής οικονομικής εργασίας τον Πειραιά, και το μέλλον το ευρύτατον, το οποίον λαμπρόν και ένδοξον αναμένει τους μέλλοντας οικονομικούς παράγοντας του Πειραιώς, εξωτερικεύεται ιδία δια του αρίστου Σωματείου «Σύνδεσμος εμποροϋπαλλήλων Πειραιώς». Ιδρυθείς το 1899 και εργασθείς επί έν έτος υπό την προεδρείαν του κ. Α. Κολονέλλου εξακολουθεί εργαζόμενος και προχωρών εις την επίτευξιν του σκοπού του υπό την προεδρείαν του ευγενούς και φιλοπροόδου Ταμία του μηχανουργείου Βασιλειάδη κ. Ευσταθίου Γαβαλλά.
Ο Σύνδεσμος ούτος πλην του επίσης ευγενούς σκοπού της περιθάλψεως και υποστηρίξεως των απορούντων Εμποροϋπαλλήλων, βαίνει εις την εκπλήρωσιν ενός μεγαλειτέρου σκοπού της τελειοποιήσεως των νυν εμποροϋπαλλήλων και μελλόντων εμπόρων του Πειραιώς διά των νυκτερινών Εμπορικών σχολών τας οποίας επί τρία ήδη έτη συντηρεί. Εις τας σχολάς ταύτας διδάσκονται ξέναι γλώσσαι και εμπορικά μαθήματα παρ’ ανδρών διακεκριμένων διά τας γνώσεις των.
Το έργον του Συνδέσμου τούτου ο οποίος σκοπόν έχει την Παιδαγώγησιν και Επιστημονικήν τελειοποίησιν των Εμποροϋπαλλήλων της σήμερον και εμπόρων του μέλλοντος, έχει ευνοηθή υπό πολλών εξεχόντων πολιτών και έχει υποστηριχθή παρ’ αυτών, έχει όμως ανάγκην μεγαλειτέρας προστασίας και ενθαρρύνσεως την οποίαν οφείλει να παράσχη αφειδώς αυτή η επίσημος αρχή του τόπου ο Δήμος Πειραιώς. 
Το συμβούλιον σύγκειται εκ των κ. κ. Ε. Γαβαλλά προέδρου, Δ. Πρωτοππαπά και Γ. Βαλασάκη αντιπροέδρων, Ν. Δραγώνα Γ. Γραμματέως, Κ. Μπάκαλα Ειδ. Γραμματέως, Λ. Ζερβού Ταμία, Σ. Θεοτόκη κοσμήτορος και των συμβούλων κ. κ. Λ. Συμεών, Α. Κατσούλη, Δ. Σακελλαροπούλου, Κ. Μονισέλ, Κ. Οικονόμου και Π. Τρουποσκιάδη.

8) Εμπορική Λέσχη ο «Ερμής»
Από του 1894 υπό την προεδρείαν του σιτεμπόρου κ. Ι. Κούτση ιδρύθη εν Πειραιεί η περίβλεπτον κατέχουσα σήμερον θέσιν μεταξύ των Σωματείων Εμπορική Λέσχη «ο Ερμής». Η σταδιοδρομία της από του έτους της ιδρύσεώς της μέχρι του 1897 ότε κατόπιν ερίδων αίτινες ανεφύησαν ανέλαβε την προεδρείαν της Λέσχης ο και νυν πρόεδρος κ Φραγκούλης δεν υπήρξε πλουσία εις δράσιν.
Μέχρι του 1897 η Λέσχη αύτη ευρίσκετο εις ουχί ευχάριστον θέσιν∙ τα μέλη αυτής ως εκ των φιλονεικειών αίτινες είχον αναφυή είχον παραιτηθή ή δεν επροθυμοποιούντο εις την εκπλήρωσιν των υποχρεώσεών των∙ ο κ. Κούτσης ο οποίος είχε προσφέρη εξ ιδίων ως δάνειον σεβαστόν ποσόν προς εγκαθίδρυσιν του Σωματείου παρητήθη και εν γένει τα πάντα είχον εκτροχιασθή.
Κατά το από του 1897 διάστημα εξωφλήθη σοβαρόν χρέος, όπερ εβάρυνεν αυτήν, κατηρτίσθη και ίδιον κεφάλαιον εκ 5 ½ χιλιάδων δραχμών περίπου. Η δράσις της Λέσχης ταύτης υπήρξε κατά διαφόρους περιστάσεις ευεργετική διά τον Πειραιά. Εις το ζήτημα της εκχωρήσεως των εκφορτώσεων εις ξένον μηχανικόν, εις το ζήτημα του Εμπορικού Επιμελητηρίου και εις άλλα πολλά ειργάσθη λίαν επωφελώς το Σωματείον τούτο, το οποίο εργαζόμενον υπό συνετήν διοίκησιν υπόσχεται πολλά και διά το μέλλον.    


*Ψήφισμα του Εμπορικού Συλλόγου Πειραιώς στα 1946 για την προστασία των βομβοπαθών εμπόρων και επαγγελματιών Πειραιώς. Πρόκειται για την πρωτότυπη επιστολή που συνέταξε κι έστειλε μετά τον πόλεμο ο Εμπορικός Σύλλογος Πειραιώς προς Βουλευτή της πόλης ώστε να υποστηρίξει κι εκείνος τα αιτήματα του ψηφίσματος της ολομέλειας για την επαγγελματική αποκατάσταση των βομβοπαθών εμπόρων και επαγγελματιών του Πειραιά.

Το πρώτο έγγραφο:
ΕΜΠΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
1900
ΤΜΗΜΑΤΑ
ΑΠΟΙΚΙΑΚΩΝ & ΕΓΧΩΡΙΩΝ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ
ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΜΠΟΡΙΟΥ
ΔΕΡΜΑΤΕΜΠΟΡΙΑΣ
ΔΗΜΗΤΡΙΑΚΩΝ ΚΑΡΠΩΝ & ΕΙΔΩΝ ΝΟΜΗΣ
ΕΜΠΟΡΙΟΥ ΞΥΛΕΙΑΣ
ΚΙΓΚΑΛΕΡΙΑΣ & ΥΑΛΙΚΩΝ ΕΙΔΩΝ
ΣΙΔΗΡΩΝ, ΣΙΔΗΡΙΚΩΝ & ΜΕΤΑΛΛΩΝ
ΥΦΑΣΜΑΤΕΜΠΟΡΙΑΣ & ΨΙΛΙΚΩΝ
ΕΝ ΠΕΙΡΑΙΕΙ ΤΗ 29η Ιουλίου 1946
ΟΔΟΣ ΙΠΠΟΚΡΑΤΟΥΣ 2, ΤΗΛ. 40.318

ΤΜΗΜΑ: Γραφείον κ. Προέδρου
Αρ. Πρωτ. 539
Κύριον
ΔΡΑΚΟΥΛΗΝ ΜΑΝΤΟΥΒΑΛΟΝ
Βουλευτήν Πειραιώς και Νήσων
 
Ε ν τ α ύ θ α

Κύριε Βουλευτά,
Την 22αν λήγοντος συνήλθεν η ολομέλεια του ημετέρου Συλλόγου, ε-
ξήτασε και συνεζήτησε το θέμα της λήψεως μέτρων Κρατικής προστασίας υπέρ
των βομβοπαθών εμπόρων και επαγγελματιών Πειραιώς και κατέληξεν, εις την διατύπωσιν ψηφίσματος,  του οποίου σας επισυνάπτομεν αντίτυπον τω παρόντι.

Είναι γνωστή εις σάς η τραγωδία της κατηγορίας αυτής των συνα-
δέλφων μας και συμπολιτών, οι οποίοι εις τον βωμόν των δικαίων του Έ-
θνους εθυσίασαν την επαγγελματικήν των υπόστασιν και μέχρι σήμερον ουδεμιάς σοβαράς προσοχής έτυχον από μέρους του Κράτους. –

Δεν είναι μόνον λόγοι ηθικής και δικαιοσύνης οι οποίοι επιβάλ-
λουν την ενίσχυσιν και προστασίαν της κατηγορίας των ανωτέρω επαγγελμα-
τιών, αλλά εις τούτο συντρέχουν και λόγοι συμφέροντος της ανασυγκροτου-
μένης Εθνικής Οικονομίας της Χώρας . Ο Πειραιεύς, ως βιομηχανικόν, εμπο-
ρικόν και ναυτιλιακόν κέντρον, αποτελεί βασικόν θεμέλιον της Εθνικής
Οικονομίας μας και η ανασυγκρότησις αυτή σημαίνει και ανασυγκρότησιν
της Οικονομίας ταύτης, αλλ’ ακριβώς σημαντικόν τμήμα της ανοικοδομήσεως
του Πειραιώς είναι και η επαγγελματική αποκατάστασις των βομβοπαθών εμπόρων και επαγγελματιών της πόλεώς μας. –

Έχομεν την γνώμην ότι θα είσθε σύμφωνος με τας απόψεις, αι ο-
ποίαι εκτίθενται εις το συνημμένον ψήφισμα και ότι κατά συνέπειαν θα
ενισχύσητε την προσπάθειαν της προς τούτο συσταθείσης Επιτροπής διά
την ικανοποίησιν των εν τω ψηφίσματι διατυπουμένων αιτημάτων της εν
λόγω κατηγορίας εμπόρων και επαγγελματιών. –

Με την πεποίθησιν της εκ μέρους σας αποδοχής και υποστηρίξεως
των εν τω συνημμένω ψηφίσματι αιτημάτων,

                     Διατελούμεν μετά τιμής
ο Αντιπρόεδρος                                                      ο Γεν. Γραμματεύς α. α.

[Υπογραφή]                    [Σφραγίδα Ε.Σ.Π.]               [Υπογραφή]

(ΔΗΜ. ΜΠΑΣΤΟΥΝΗΣ)                                 (ΒΑΣΙΛ. ΣΤΡΑΤΗΓΑΚΗΣ)      

Το δεύτερο έγγραφο:
Αριθ. Πρωτ. 503

ΕΜΠΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
1900
Ψ Η Φ Ι Σ Μ Α
Η ολομέλεια του Εμπορικού Συλλόγου Πειραιώς, συνελθούσα εις έκτακτον
Γεν. Συνέλευσιν σήμερον 22αν Ιουλίου ε..έ. ημέραν Δευτέραν και ώραν 6.30΄
μ.μ. εν τοις Γραφείοις του Εμπορικού Συλλόγου Πειραιώς διά να εξετάση το
θέμα των μέτρων προς προστασίαν των βομβοπαθών εμπόρων Πειραιώς και ακού-σασα του Προεδρεύοντος Αντιπροέδρου του Εμπορικού Συλλόγου Πειραιώς κ.
Μιχ. Σεβαστού και του Προέδρου της Διοικήσεως της Ενώσεως Βομβοπαθών Εμ-πόρων & Επαγγελματιών Πειραιώς κ. Δημ. Παπαχριστοπούλου και μετά διεξαχθεί- σαν συζήτησιν μεταξύ των συνελθόντων αποφασίζει ομοφώνως τα ακόλουθα. –
1) Επικαλείται το γενικώτερον ενδιαφέρον της Κυβερνήσεως υπέρ των βομ-
βοπαθών εμπόρων και επαγγελματιών ιδιαιτέρως της πόλεως του Πειραιώς διό-
τι διαπιστώνει ότι ουδέν μέτρον προστασίας και βοηθείας ελήφθη υπό του Κρά-
τους μέχρι σήμερον παρά το γεγονός, ότι λόγοι συμφέροντος της ανοικοδομήσε-
ως, της Εθνικής οικονομίας και λόγοι στοιχειώδους δικαιοσύνης και ηθικής, επέβαλον την παροχήν προς τα θύματα αυτά της πολεμικής θυέλλης την εξασφά-
λισιν επαγγελματικής στέγης και την οικονομικήν ενίσχυσίν των. –
2) Επιβάλλεται η άμεσος θέσις εις εφαρμογήν του υπ’ αριθ. 261/1945 Αναγκ.
Νόμου "περί ανοικοδομήσεως και επισκευής καταστραφέντων κτηρίων", καταλλή-
λως τροποποιουμένου, προς εξασφάλισιν κατά το δυνατόν επαγγελματικής στέγης
εις τους βομβοπαθείς εμπόρους και επαγγελματίας του Πειραιώς. –
3) Είναι ανάγκη όπως κατά πάσαν περίπτωσιν είτε καταργήσεως του ισχύον-
τος περί αναγκαστικής στεγάσεως νόμου είτε τροποποιήσεως αυτού ληφθή ειδι-
κή μέριμνα διά την παραμονήν των βομβοπαθών εμπόρων και επαγγελματιών εις τους χώρους εις τους οποίους ούτοι εστεγάσθησαν και στεγάζονται δι΄αποφά-
σεων της Επιτροπής Στεγάσεως Πειραιώς επειδή απώλεσαν τα καταστήματά των, καταστραφέντα εντελώς συνεπεία των βομβαρδισμών υπό εχθρικών και συμμαχι-
κών αεροπλάνων κατά την διάρκειαν του πολέμου επί καταβολή ευλόγου μισθώματος, κανονιζομένου υπό του νόμου. –
4) Λαμβανομένων των ενδεδειγμένων μέτρων διά την ταχυτέραν ανοικοδόμη-
σιν των καταστραφέντων κτηρίων της πόλεώς μας, όπου εστεγάζοντο τα εμπορι-
κά καταστήματα των βομβοπαθών εμπόρων και επαγγελματιών Πειραιώς, πρέπει τα μέτρα ταύτα να έχουν ως βάσιν την περιφρούρησιν του δικαιώματος υπό των εμ-πόρων και επαγγελματιών τούτων της διατηρήσεως της επαγγελματικής στέγης των εις αυτά. –
5) Να παρασχεθή η αναγκαία οικονομική ενίσχυσις υπό την εγγύησιν του
Κράτους εκ μέρους Τραπεζών προς τους βομβοπαθείς εμπόρους και επαγγελμα-
τίας Πειραιώς όχι μόνον διά την υπό τούτων ανοικοδόμησιν των εκ πολεμικής
αιτίας καταστραφέντων καταστημάτων των, αλλά και διά την ανασυγκρότησιν των εμπορικών επιχειρήσεών των. Προς τον σκοπόν τούτον προτείνει όπως εκ της φο-ρολογίας περί εκτάκτου εισφοράς ή της εισαχθησομένης τοιαύτης εις αντικατά-στασιν αυτής ποσοστόν 20% περιέρχεται εις ειδικήν κατάθεσιν παρά τη Τραπέζη
της Ελλάδος διά την δημιουργίαν κεφαλαίου προς εξυπηρέτησιν της ανωτέρω
υπέρ των βομβοπαθών εμπόρων και επαγγελματιών οικονομικής ενισχύσεως. –
6) Μέτρον λογικής και δικαιοσύνης, επιβαλλόμενον από τα πράγματα τυγχά-
νει και η μερική απαλλαγή των βομβοπαθών εμπόρων και επαγγελματιών από
τους φόρους εκτάκτου εισφοράς και επιτηδεύματος και από τους μελετωμένους
και μέλλοντας να τεθώσιν εις εφαρμογήν φόρους, διότι είναι ακατανόητον να επιδιώκεται είσπραξις φορολογιών από πολίτας έχοντας την ανάγκην της
Κρατικής προστασίας και ενισχύσεως. –
7) Ζητεί όπως αντιπρόσωπος των βομβοπαθών εμπόρων και επαγγελματιών Πει-
ραιώς προερχόμενος από την Ένωσιν τούτων, μετέχη της νομοπαρασκευαστικής Επιτροπής δια το ενοικιοστάσιον, ως και εις πάσαν άλλην αρμοδίαν διά τα εν προκειμένω ζητήματα Επιτροπήν. –
8) Καλεί τους Κοινοβουλευτικούς εκπροσώπους του Πειραιώς όπως επιδείξω-
σι το κατά καθήκον ενδιαφέρον των διά τα εν τω παρόντι αιτήματα των βομβο-
παθών εμπόρων και επαγγελματιών Πειραιώς και καταβάλωσι πάσαν προσπάθειάν των διά την ικανοποίησιν τούτων. –
                                  Εν Πειραιεί τη 22α Ιουλίου 1946

      ο Αντιπρόεδρος                                                        ο Γεν. Γραμματεύς
ΜΙΧΑΗΛ ΣΕΒΑΣΤΟΣ                                           ΣΤΑΜ. ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ                 




    
 

Κυριακή 19 Μαρτίου 2017

Ομιλία στην παρουσίαση του βιβλίου «Πειραϊκές ιστορίες του Μεσοπολέμου» του Στέφανου Μίλεση.


                                                                                                            Του Δημήτρη Κρασονικολάκη.

[Το κείμενό μου ως πρώτου ομιλητή στην παρουσίαση του βιβλίου που έγινε στην Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά στις 17 Μαρτίου 2017. Ακολούθησαν οι Αρχοντία Παπαδοπούλου και Νίκος Αξαρλής]




Συνηθίζεται ο συγγραφέας ενός καινούργιου βιβλίου του οποίου γίνεται η παρουσίαση σε μια αίθουσα εκδηλώσεων όπως κι αυτή που βρισκόμαστε, να καλεί δυο - τρεις ομιλητές στο πάνελ για να το εκθειάσουν με τον δικό τους τρόπο αφού ως ειδήμονες έχουν κατ’ αρχάς μελετήσει κι εξοικειωθεί με το θέμα του περιεχομένου του.
Κανονικά θα έπρεπε να έχει ο ίδιος τον λόγο, να μας εξηγήσει τις αιτίες που τον ώθησαν να ασχοληθεί με το θέμα, τις δυσκολίες του πονήματος, την τελική κατανομή της ύλης, να μας δώσει τις απαντήσεις του σε τυχόν απορίες κι όχι να κάθεται άβολα στην πρώτη θέση, αγχωμένος για το συμβάν και ανυπόμονος να ακούει τις κρίσεις μας.
Μια τέτοια εισήγηση λαμβάνει το ύφος ενός ολιγόλεπτου μονόλογου, μιας γραπτής αναφοράς σκέψεων κι απόψεων εκφραζόμενων ως είδος ήπιας εξομολόγησης που ξεκινά από τον εσωτερικό κόσμο του ομιλητή και στοχεύει προς τον συγγραφέα, όμως απευθύνεται σε πολλά ανοιχτά «ώτα ακουόντων» προσκεκλημένων, τα δικά σας.
Υπάρχουν αναρίθμητοι τρόποι να συντάξει κανείς αυτό το λογύδριο, είναι δύσκολη υπόθεση πώς να ξεκινήσεις, πού να επικεντρωθείς και με το ξετύλιγμα των νοημάτων δεν γνωρίζεις πού θα καταλήξεις.
Έτσι εγώ προσωπικά, με την συναισθηματική φόρτιση της στιγμής αποφάσισα να αφήσω ελεύθερο τον εαυτό μου να περάσει σε εσάς κάτι από τα βιώματά μου σε σχέση τον γράφοντα, με το εν λόγω βιβλίο και με την πειραϊκή πραγματικότητα.     
Ένα παραπάνω, επειδή με τον Στέφανο Μίλεση συνδεόμαστε με πολλαπλές ιδιότητες, θα προσεγγίσω διαφορετικά την αποψινή επίσημη κυκλοφορία του έργου του με τίτλο «Πειραϊκές ιστορίες  του μεσοπολέμου».
Σε έναν κόσμο που συνεχώς μετακινείται και μεταλλάσσεται υπάρχουν κάμποσοι τρόποι να κοινοποιήσει κανείς την πειραϊκή γνώση:
Αρχικά να του αρέσει να ασχολείται, να συμμετέχει στα κοινά, να είναι εξοικειωμένος με τον γραπτό λόγο, να είναι ό, τι με την ευρύτερη έννοια λέμε δημοσιογράφος, να συντάσσει άρθρα στις εφημερίδες ώστε να καταγράφει τις επίκαιρες ειδήσεις, τις εκτελέσεις έργων, τις κατασκευές ή ανακαινίσεις, τα εγκαίνια, τις εκδηλώσεις του Δήμου, τις δράσεις των επαγγελματικών και πολιτιστικών φορέων, να σχολιάζει την απλή καθημερινότητα με τα προβλήματά της, να επισημαίνει τις εκάστοτε απαιτήσεις και να κάνει προτάσεις που κατά την γνώμη του κι αν εισακουστούν να δώσουν την πρέπουσα λύση.
Αν είναι προχωρημένος μπορεί να προσθέσει και ανάλογα ιστορικά στοιχεία που να συνδέουν τα κείμενά του με το παρελθόν.
Πολύ πιο πέρα, αν είναι οξυδερκής και ικανός, εξελίσσεται σε κανονικό χρονογράφο, πρόσωπο που γρήγορα καταξιώνεται με θετική αναγνώριση από τον κόσμο.
Επόμενο στάδιο, η γέννηση μέσα από την αποκτούμενη πείρα ενός ιστοριοδίφη, ενός ατόμου ασχολούμενου αποκλειστικά με την εξιστόρηση παλαιών, ξεχασμένων γεγονότων.  
Εκτός από αρθρογράφος μπορεί άνετα να γίνει και συγγραφέας, που είτε με τις χαλαρές μυθιστορίες του να αναδεικνύει ευχάριστες και δυσάρεστες στιγμές της περασμένης τοπικής ζωής, είτε με αυστηρά ιστορικό βλέμμα να καταπιάνεται με ένα γενικό ή ορισμένο αντικείμενο.
Τα τελευταία χρόνια έχουμε πολλούς εκπαιδευτικούς, επιστήμονες αλλά και φιλίστορες που με κριτική διάθεση μάς έδωσαν καλές εξειδικευμένες μελέτες.
Ο Στέφανος Μίλεσης αναντίρρητα ανταποκρίνεται σε όλα τα παραπάνω: με το πέρασμα του χρόνου η γραφίδα του απέκτησε την πρέπουσα ευελιξία να ερευνά επίμονα και να μεταφέρει εύστοχα σε οποιοδήποτε μέσο ενημέρωσης, κάθε πτυχή του πειραϊκού ιστορικού παρελθόντος.
Παράλληλα η σύγχρονη τεχνολογία πρόσφερε νέες δυνατότητες στα πειραϊκά δρώμενα.
Το διαδίκτυο άνοιξε απεριόριστους ορίζοντες, όσοι εντάχτηκαν προερχόμενοι από εφημερίδες και περιοδικά βρήκαν περισσότερο χώρο δραστηριοποίησης ενώ ανέδειξε καινούργια πρόσωπα που ίσως χωρίς αυτό θα παρέμεναν αδρανή και άγνωστα.
Ο ευγενής ανταγωνισμός των πολλών bloggers και η κακή προαίρεση των ευτυχώς ελαχίστων χρηστών απέδωσαν στην πειραϊκή ενημέρωση άφθονους καρπούς, γλυκούς και πικρούς.
Γλυκούς επειδή εκτός από τις ειδήσεις εμφανίστηκαν - και ολοένα συνεχίζεται να τραβούν την προσοχή - γνωστές και σπάνιες κάρτες και φωτογραφίες του Πειραιά, βγαλμένες από αρχεία, ιδιωτικές συλλογές και για πρώτη φορά μέσα από οικογενειακά λευκώματα, γλυκούς επειδή αναρτώνται εύστοχα, άρτια και εμπεριστατωμένα θέματα.
Πικρούς καρπούς λόγω της ασχετοσύνης μερικών, της διαστρέβλωσης της ιστορίας, της κακής αντιγραφής, των λαθών σε χρονολογίες και γεγονότα, πικρούς γιατί ο κακοπροαίρετος χαρακτήρας στο πλαίσιο της αποκλειστικότητας εκφράζεται με ύβρεις και καυστικά σχόλια. Αρέσκονται να επιδεικνύονται και να μαζεύουν τα πολλά «λάικ» επίδοξων θαυμαστών.
Έτσι ο χρήστης του διαδικτύου εθίζεται στο να βλέπει γνώριμες ή σπάνιες φωτογραφίες δίχως λεζάντες, με ανούσια σχόλια και χωρίς ιστορική τεκμηρίωση. Αντίθετα ο Στέφανος Μίλεσης, στο ιστολόγιο ΠΕΙΡΑΙΟΡΑΜΑ που διατηρεί και τροφοδοτεί ολοένα χρησιμοποιεί την φωτογραφία σαν αποδεικτικό στοιχείο στην προσωπική, βαθιά διείσδυσή του στα λησμονημένα κι αλησμόνητα συμβάντα του Πειραιά που έφυγε. Επικεντρώνεται στο κείμενο μέσα από επιτόπιες πληροφορίες και ανέκδοτες πηγές και καλύπτει πλήρως το κενό σε εκείνο που θα χαρακτηρίζαμε σαν αναβίωση του παλιού καλού πειραϊκό ρεπορτάζ.
Φέρνω λίγο στην μνήμη τις εμπειρίες μου και θα φτάσω σε ακριβείς διαπιστώσεις για την πνευματική κατάσταση που μας περιβάλλει. Κατ’ επέκταση θα καταλήξω στον τιμώμενο φίλο μου Στέφανο Μίλεση.      
Επιστρέφοντας από τις σπουδές μου στην Ρόδο, αφήνοντας κατά μέρος το κρητικό και αθηναϊκό πεδίο δράσης μου που δεν ενδιαφέρει την αποψινή ομιλία, ένιωσα την ανάγκη να ασχοληθώ με τον Πειραιά που ζω από τα πεντέμισί μου χρόνια.
Γράφτηκα σε συλλόγους, ειδικά στην Φιλολογική Στέγη, φρόντισα και γνωρίστηκα με όλες τις πνευματικές προσωπικότητες που με ενδιέφεραν, γίναμε φίλοι, συναντιόμασταν συχνά, ανταλλάξαμε γνώσεις κι απόψεις, συναναστράφηκα με φοιτητές καθηγητές και πανεπιστημιακούς που έγραφαν έργα και διατριβές για τον Πειραιά ενώ παράλληλα - αβίαστα ή παθιασμένα - αγόραζα και συγκέντρωνα κάθε παλιό και πρόσφατο βιβλίο και περιοδικό που αναφερόταν ή τυπωνόταν στον Πειραιά.
Έτοιμος λοιπόν μετά από εκείνη την προετοιμασία, ξεκίνησα στην δεκαετία του 1980 την δική μου αρθρογραφική δραστηριότητα και συνέχισα να συνεργάζομαι με πάνω από 25 περιοδικά κι εφημερίδες.
Τα χρόνια πέρασαν. Ανεπαίσθητα, μαζί με τα πολλά διαφοροποιήθηκαν και οι χαρακτήρες. Δεν ξέρω πώς φτάσαμε ως εδώ, ίσως μεγαλώσαμε και οι πριν από εμάς θεωρούμενοι γνωστοί πειραιώτες λογοτέχνες (πεζογράφοι και ποιητές) ιστορικοί κι εικαστικοί, αποσύρθηκαν από την ενεργό δράση - ακόμα κι από την ζωή.
Οι άνθρωποι που άξιζαν να συζητήσω με άνεση απομακρυνθήκαν, η πίεση της κρίσης και άλλες παράμετροι μάς έκλεισαν στους εαυτούς μας, γίναμε καχύποπτοι και χάθηκε η συνεργασία. Οι σημερινοί συγγραφείς του Πειραιά είναι σκορπισμένοι, εργάζονται μόνοι τους ή τουλάχιστον δεν έχουν βρει ένα κοινό σημείο επαφής επειδή κατά πλειοψηφία έχουν ειδικευθεί σε συγκεκριμένο θέμα (όπως κοινωνική οικονομική έρευνα, ναυτιλία, βιομηχανική εξέλιξη, μουσική, ζωγραφική, θέατρο, αρχαία νέα ή γενική ιστορία, λογοτεχνία) και αποφεύγουν τις μεταξύ τους σχέσεις.
Οι φορείς και οι σύλλογοι σπάνια συνεννοούνται μεταξύ τους και καταντά προβληματική η οργάνωση των εκδηλώσεών τους την ίδια ημέρα. 
Στους κύκλους της πόλης μας γνωρίζει ο ένας την παρουσία του άλλου όμως δεν υπάρχει σωστή επικοινωνία, η κοινωνική επαφή είναι επιδερμική, η διάθεση πλησιάσματος ανειλικρινής, αρκούμενη ίσως μόνο στις φιλοφρονήσεις ή εξαντλείται στην εκμαίευση πληροφοριών.
Οι παλιές φιλίες που αναπτύχθηκαν μεταξύ των πειραιωτών διανοούμενων κι απέδωσαν τόσες ωραίες συλλογικές κι εκδοτικές δημιουργίες χάθηκαν μαζί με αυτούς. Στα δάκτυλα του ενός χεριού μετρούνται πλέον τα ονόματα που με ευχαρίστηση ακούω την φωνή τους. 
Σκεφτόμουν και έλεγα σε γνωστούς μου ότι ενώ κάθε γενιά έχει τους αντιπροσώπους της, αναρωτιόμουν ποιοι θα είναι οι επόμενοι που θα μας διαδεχθούν, αν θα καταφέρουν να συνεχίσουν την τοπική πνευματική παράδοση.  
Το βάρος της μελαγχολίας, της μοναξιάς τρόπος του λέγειν, θα μπορούσε να με «συνθλίψει» αν δεν βρισκόταν στον δρόμο μου ο Στέφανος Μίλεσης.
Δικαιολογείστε με, δεν είναι υπερβολή. Εσείς δεν έχετε την ανάγκη να βρείτε έναν καλό, αντάξιο με τα ενδιαφέροντά σας φίλο συζητητή;
Δεν θέλετε να εκτονώσετε το όποιο ενδιαφέρον σας με κάποιον που να σας καταλαβαίνει;
Όλοι επιθυμούμε να μοιραστούμε τα επιστημονικά μας ενδιαφέροντα, να μιλήσουμε για ποίηση με έναν ποιητή, για πεζογραφία με έναν λογοτέχνη, για ζωγραφική με έναν ζωγράφο, για τις συλλογές μας με έναν συλλέκτη.
Εγώ, λόγω της πολύχρονης τριβής μου με τα δημοσιογραφικά και τις πολιτιστικές υποθέσεις διψούσα να μοιραστώ τις ανησυχίες μου, να βρω έναν ισότιμο συνομιλητή πάνω στα ιστορικά του Πειραιά που - με την θεληματική ορμή του ενθουσιασμένου νεοφώτιστου - να με παροτρύνει να επιταχύνω και να ξεσκουριάσω από την επικαθήμενη ραστώνη.
Τον Στέφανο μού τον γνώρισε κάποια στιγμή εκεί στην πλατεία Κοραή ο Δημοσθένης Μπούκης. Αφού έγινε η πρώτη βιαστική συνάντηση, μέρα με την μέρα η χαλαρή προσέγγιση κατέληξε σε δυνατή πνευματική σύνδεση. Μαζί δημιουργήσαμε και τυπώσαμε την εφημερίδα ΠΕΙΡΑΙΟΡΑΜΑ στα 2013 και 2014.
Η συνύπαρξή μας στην Φιλολογική Στέγη σε μια δύσκολη καμπή της μακράς διαδρομής της απέδωσε τους ποθούμενους καρπούς. Η Στέγη επί της προεδρίας του ανέκαμψε οικονομικά και ηθικά, άλλαξε γραφεία και με την εγγραφή νέων μελών ατενίζει - ας χρησιμοποιήσω κι εγώ μια τετριμμένη λογοτεχνική έκφραση - αισιόδοξα προς το μέλλον.
Κύρια πηγή πληροφοριών για την σύνταξη των ιστοριών του Στέφανου Μίλεση στο παρόν βιβλίο αποτελεί η ανάγνωση σε ψηφιακή και έντυπη μορφή παλαιών εφημερίδων από τα αρχεία πανεπιστημιακών και ιδρυματικών βιβλιοθηκών που βρίσκονται αναρτημένα ελεύθερα στο ίντερνετ και στα αρχεία - βιβλιοθήκες της Βουλής των Ελλήνων.
Δεν είναι όσο και να φαίνεται εύκολη η αναδίφηση στον όγκο τόσων εντύπων.
Ύστερα χρειάζεται οξύνοια ώστε να απομονωθούν τα κείμενα, να αξιολογηθούν και να ταξινομηθούν χρονολογικά και τέλος να παρατεθούν ανάλογα με το ενδιαφέρον τους.  
Από εκεί λοιπόν επέλεξε άρθρα γραμμένα από επώνυμα ονόματα δημοσιογράφων που έδρασαν, παρακολούθησαν με τα δικά τους μάτια και κατέγραψαν με το προσωπικό τους στιλ τα γεγονότα και τις καταστάσεις που επικρατούσαν στα χρόνια της ακμής τους. Εύστοχη κίνηση αφού έτσι τα νέα ακολουθούν τον σφυγμό της εποχής, απαθανατίζουν και «παγώνουν» την εικόνα των εκάστοτε ωρών έντασης.
Για την Ελλάδα και ειδικά τον Πειραιά, τα χρόνια του μεσοπολέμου είναι μία περίοδος που μπορεί να μελετήσει κανείς με πάθος και η μελέτη της είναι μια πρόκληση.
Στριμωγμένα ανάμεσα σε δυο πολέμους συνέβησαν σημαντικά γεγονότα που σύμφωνα με λόγια του Γιάννη Χατζημανωλάκη επηρέασαν «κάθε έκφανση της πολιτικής, κοινωνικής και πνευματικής ζωής, αχνά στην αρχή, πιο έντονα αργότερα».
Η πόλη άλλαξε κυριολεκτικά πορεία με τον ερχομό των προσφύγων, το λιμάνι οργανώθηκε σε αυτοτελή οργανισμό, ο δρόμος προς την ανάπτυξη συνεχίστηκε με την ίδρυση νέων εργοστασίων, αναβαθμίστηκε η εμποροβιομηχανία, διαδόθηκε ο ηλεκτροφωτισμός, η υδροδότηση, βελτιώθηκε το διοικητικό δικαστικό και εκπαιδευτικό σύστημα. Ο πολεοδομικός ιστός απλώθηκε κι εξωραΐστηκε.
Παράλληλα οι πνευματικές αναζητήσεις προώθησαν τον εκδρομισμό, την ζύμωση κινήσεων με αποτέλεσμα την ίδρυση επαγγελματικών, πολιτικών και λογοτεχνικών συλλόγων. Στα 1927 άνοιξε η Δημοτική Βιβλιοθήκη ενώ μεσουρανούσε η προπολεμική γενιά των ποιητών και πεζογράφων.
Αρκετά ήθη του παρελθόντος άλλαξαν με την απαγόρευσή τους ή την φυσική τους φθορά. Στον Πειραιά ο διαχωρισμός του τρόπου βιοπορισμού του αστικού εύπορου στοιχείου ξεχώριζε εύκολα από εκείνο των λαϊκών συνοικιών και η νυχτερινή διασκέδαση στα βαριετέ και καφωδεία του λιμανιού με αυτήν των τεκέδων των ερημικών ακραίων περιοχών. Επεκράτησε νέο είδος μουσικής, γεννήθηκαν αθλητικά και ποδοσφαιρικά σωματεία.
Ο Μίλεσης με τα ξεχωριστά αφηγηματικά του προσόντα κατάφερε με φρέσκο αέρα να μεταφέρει στο σήμερα, όλο το κλίμα του πειραϊκού μεσοπολέμου, δηλαδή της περιόδου 1920 - 1940. Εκείνο που ο τότε δημοσιογράφος απηύθυνε σαν κατανοητή είδηση στους αναγνώστες της εφημερίδας που συνεργαζόταν τώρα μετατρέπεται σε σχολαστική ενημέρωση, συνεχή ιστορική αναδρομή και ευχάριστη αναπόληση.
Δεν θα αναφερθώ στην ύλη του βιβλίου, στους επιμέρους τίτλους και στην θεματολογία. Είναι τόσο πλούσια και κατάλληλα απλωμένη στις σελίδες του ώστε είναι περιττή κάθε υπόμνηση.
Ομως το σημείο που θέλω να αναδείξω είναι τα θαυμαστικά που συχνά χρησιμοποιεί στις προτάσεις του ο Στέφανος.
Είναι δείγμα πηγαίου ενθουσιασμού.
Αληθινός λάτρης της τοπικής μας ιστορίας, αφού αγάπησε αυτά που διάβασε, ρούφηξε με όρεξη κάθε είδους πληροφορία, εξοικειώθηκε με το αντικείμενο της δουλειάς του, απέκτησε απεριόριστες δυνατότητες ώστε ανά πάσα στιγμή είναι έτοιμος να ανταποκριθεί σε κάθε πολιτιστικό κάλεσμα:
Στις αφηγήσεις του, στα διάφορα σεμινάρια και στις διαλέξεις που κάνει συναρπάζεται, με τον αυθόρμητο χαρακτήρα του μετατρέπεται σε διδάσκοντα καθηγητή που μεταφέρει και μεταδίδει τις πειραϊκές γνώσεις του στον διψασμένο για μάθηση ακροατή.
Στα γραπτά του πάλι ξεπερνάει το προσδοκώμενο - με την παραδοχή εκ μέρους μου ότι η συγγραφική παρουσία του, που τώρα αρχίζει και θα εξελιχθεί γόνιμα στο μέλλον, θα προσθέσει θαυμάσια έργα στην πειραϊκή βιβλιογραφία. 

Ευχαριστώ που με ακούσατε.    
                            
 

 

 





Σάββατο 11 Μαρτίου 2017

Χύμα έγγραφα και φωτογραφίες, για να θυμάται μια πειραϊκή οικογένεια.


                                                                               Ερευνά και γράφει ο Δημήτρης Κρασονικολάκης.


Η πρόσφατη ανάρτηση «Παθητική αεράμυνα και παρεμφερή παλαιοπειραϊκά» στις 12.2.2017 είχε αποτέλεσμα να διατεθούν από τον φίλο μου Άρη Μαράκη περισσότερες φωτογραφίες. Χύμα ριγμένες σε έναν φάκελο, χρειάστηκε την βοήθεια της μητέρας του Τασούλας τώρα τον Μάρτιο που ήλθε  - κατοικεί στην Κρήτη και δύσκολα ανεβαίνει στον Πειραιά - να αναγνωρίσει κάποια πρόσωπα από τους ανιόντες συγγενείς και  τους παλιούς φίλους. 
Από το εύρος των προσωπικών και δημοσίων εγγράφων, ταυτοτήτων, διπλωμάτων, των ατομικών και οικογενειακών φωτογραφιών (υλικό που δεν έχει ακόμα δημοσιευθεί και είναι σχεδόν ανεξερεύνητο) που προσπαθώ να αντλήσω κάθε φορά από διάφορες πηγές θέλω να αναδείξω και συμπληρώσω ένα άγνωστο, πολλαπλό έως τώρα πεδίο της ελάσσονος πειραϊκής ιστορίας.         

Περίπου 1920; «Ελένη Κουστουράκη. Αδελφή παππού Στέλιου Κουστουράκη». Φωτογραφία ΣΠΥΡ. ΨΑΛΙΔΑΣ. ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ.

Περίπου 1920; Αυλή οικίας στον Προφήτη Ηλία. Αρραβώνας ή άλλη οικογενειακή εκδήλωση.          Η πρώτη όρθια γυναίκα στα αριστερά είναι η Γεωργία Κουστουράκη - Μουντάκη (1906 - 1985).

ΔΗΜΟΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ. ΝΟΜΟΣ 2354. ΕΠΙΒΟΛΗ ΤΕΛΟΥΣ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΔΕΙΩΝ ΟΙΚΟΔΟΜΩΝ. Εν Πειραιεί τη 27 Απριλίου 1929. Ο Κυριάκος Μουντάκης για την επισκευή της κατοικίας του στην οδό Βάμβα της Καστέλλας κατέβαλε 100 δραχμές στο Δημοτικό Ταμείο. 

Νικόλαος Ξύρουχας. 15-9-31. «αγαπητή θεία Γεωργία, σας στέλλω την φωτογραφία/ αυτήν ως ενθύμιον: Δώντα εις όλους τους συγγενείς/ Καν Γεωργίαν Κυριάκου Μουντάκη. Φυλακαί Συγγρού 15-9-31. ο ανιψιός σου. Νικόλαος Ξήρουχας. γράψε μου τι γίνεσθε. ο ίδιος».

«αυτή η φωτογραφία βγήκε το έτος 25 - 9 - 1937 στο σπίτι της Τασούλας Μαράκη στο Προφ. Ηλία Πειραιά είναι από αριστερά 1) η Βούλα Μουνταντωνάκη (γιαγιά της Βούλας Μουνταντωνάκη - Μανιά) με το τσεμπέρι. 2) Η Γεωργία Μουντάκη μαμά της Τασούλας Μαράκη. 3) Η Αργυρώ Καβουλάκη με το καρπούζι αδελφή της Βούλας Μουνταντωνάκη».

«στα Βοτσαλάκια Καστέλας Πειραιά / είναι μπροστά η Βούλα Μουνταντωνάκη – Μανιά/ και το κοριτσάκι που φαίνεται το μπράτσο του είναι/ η Τασούλα Μουντάκη - Μαράκη. φωτογραφία του → 10 - 8 - 1946».  

1952. Χατζηκυριάκειο. «ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΑ ΕΠΙΚΑΙΡΑ/ ΓΡΑΦΕΙΟΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΩΝ ΑΘΗΝΑΪΚΟΥ ΤΥΠΟΥ/ ΣΤΑΘΗΣ ΚΟΖΑΣ/ ΧΑΡ. ΤΡΙΚΟΥΠΗ -ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ 141/ ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ - ΤΗΛ ------ ». Δεξιά η Αναστασία (Τασούλα) Μουντάκη.

Εν Πειραιεί τη 17 - 10 - 55. Πλατεία Κανάρη. Ξένοιαστο περπάτημα. Πίσω η Βασιλίσσης Σοφίας (Γρηγόρη Λαμπράκη) στο άνοιγμα με την οδό Μπουμπουλίνας.

«Έτος 1956». Η Τασούλα Μουντάκη κρατάει μπάλα. Δίπλα η φίλη της Ζωή Καλαϊτζάκη. Από την ταράτσα φαίνεται ολοκάθαρα το λεκανοπέδιο έως τον Υμηττό με το Νέο Φάληρο πριν τις προσχώσεις.


Τέλη δεκαετίας 1950. Η Αναστασία (Τασούλα) Μουντάκη - Μαράκη.

Χωρίς χρονολογία. Το ζεύγος Αναστασία και Στυλιανός Μαράκης. Φωτογραφείο ΙΩ. ΚΑΡΙΠΗΣ. Καραολή & Δημητρίου 18. ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ.

1961. Το ζεύγος Μαράκη με τον γιο τους Αριστείδη στο μπαλκόνι του σπιτιού τους στον Προφήτη Ηλία.

1962. Περίπατος στο Πασαλιμάνι. Τάσος Τζεγιαννάκης, Τασούλα Μουντάκη - Μαράκη, Χρυσούλα Τζεγιαννάκη, Στέλιος Μαράκης. Το αγοράκι είναι ο Αριστείδης Μαράκης, στο καρότσι ο αδελφός του Κυριάκος. Ο Τζεγιαννάκης διατηρούσε κουρείο στην οδό Νοταρά στο ύψος του παλαιού Ταχυδρομείου.

Χωρίς χρονολογία. Η Γεωργία Μουντάκη με την σκούπα έξω από το ψιλικατζίδικό της στην οδό Νέστωρος 32.

ΛΗΞΙΑΡΧΙΚΗ ΠΡΑΞΙΣ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ της Αικατερίνης Κυριάκου Μουντάκη. Γεννήθηκε την Κυριακή 26 Φεβρουαρίου 1928. Εν Πειραιεί τη 20 Ιουνίου 1928. Σφραγίδα: ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. ΕΙΔΙΚΟΝ ΛΗΞΙΑΡΧΕΙΟΝ ΔΗΜΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΛΗΞΙΑΡΧΙΚΗΣ ΠΡΑΞΕΩΣ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ & ΒΑΠΤΙΣΕΩΣ της Αναστασίας Κουστουράκη - Μουντάκη. Εγεννήθη εν Πειραιεί τη 23.12.1938. Εβαπτίσθη την 23.1. 1939 εν τω Ιερώ Ναώ του Αγίου Ελευθερίου. Εν Πειραιεί τη 17-5-1956.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΛΗΞΙΑΡΧΙΚΗΣ ΠΡΑΞΕΩΣ ΘΑΝΑΤΟΥ της Γεωργίας Κουστουράκη - Μουντάκη. Πειραιεύς 26/7 1985.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΛΗΞΙΑΡΧΙΚΗΣ ΠΡΑΞΕΩΣ ΘΑΝΑΤΟΥ του Κυριάκου Μουντάκη  (1897 - 1970). Πειραιάς 18 - 11 - 1986.


Ο ερευνητής ιστορικός οφείλει να παρουσιάζει κάθε είδους έγγραφο ή τεκμήριο - ευχάριστου ή δυσάρεστου περιεχομένου - χρήσιμο στην κατανόηση της δραστηριότητας του ανθρώπου στον τόπο που ζει σε σχέση με την εφήμερη παρουσία του (γέννηση και θάνατος), την καθημερινότητα, την γραφειοκρατία, την οικογενειακή και αστική λαογραφία.